จะเข้านอนก็ อีตอน เที่ยงคืนกว่า
แล้วตื่นมา ตีห้านะ จะบอกให้
ยามดึกดื่น ค่อนคืน ไม่รู้เป็นไง
ตามันใส ใจมันคึก ตึ้ก ตึ้ก จัง
ครั้นถึงครา ตอนกลางวัน ดันอยากหลับ
คออ่อนพับ ลับตาคน ฝาชนหลัง
หลับตานิด พักจิตหน่อย ค่อยมีพลัง
เดินลุกนั่ง กินกาแฟ แก้ง่วงนอน
นี่แหละหนา ที่เขาว่า อาการเริ่ม
จากคนเดิม ก็แปลเปลี่ยน เป็นคนใหม่
เพราะร่างกาย ปรับเข้าสู่ รุ่นสูงวัย
อาการใหม่ ที่หลากหลาย ก็เข้ามา
บ้างก็เหงา ซบเซา ซึมเศร้าจิต
ขาดคู่คิด สนิทกาย วุ่นวายหา
นี่แหละหนอ ที่เขาว่า วัยชรา
เรียกร้องหา เรื่องผ่านมา พาวุ่นวาย
บ้างก็มี อาการ นอนไม่หลับ
กระส่ายสับ รุ่มร้อน ตอนเช้าสาย
เหมือนอยู่ตัว คนเดียว เปล่าเปลี่ยวกาย
อาการหน่าย ที่ร่ายมา ก็มากมี
วัยคนแก่ ที่เขาว่า วัยชรา
เรานั้นหนา ต้องพบพา ไม่มีหนี
เตรียมตัวรับ กับเรื่องราว ของวัยนี้
วัยที่มี ขี้มากมาย และก่ายกอง
ขี้น้อยใจ เป็นใหญ่ ในวัยสูง
ขี้โรคฟุ้ง ยุ่งทุกยาม ตามสนอง
ขี้หน่ายเหนื่อย เมื่อล้า ไม่สมปอง
ขี้เมียงมอง หาลูกหลาน รำคาญใจ
ขี้จุกจิก จู้จี้ และขี้บ่น
ขี้ลืมคน ลืมของ มักทำหาย
ขี้เล่าเรื่อง อดีตผ่าน มามากมาย
ขี้เรียงราย มากล้น คนชรา
แต่เราก็รัก คนชรา นะจ๊ะ