|
|
|
|
ⒷⒼ*
แฟนพันธ์แท้
 ออฟไลน์
กระทู้: 9,368
นิพพานคือนิรันดร์
|
 |
« ตอบ #302 เมื่อ: วันที่ 06 มิถุนายน 2011, 16:02:16 » |
|
คืนนี้ต้องไปฝึกฝนภาษาที่คาราโอเกะแล้ว 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yim sri
แฟนพันธ์แท้
ออฟไลน์
กระทู้: 8,753
|
|
« ตอบ #305 เมื่อ: วันที่ 07 มิถุนายน 2011, 01:04:38 » |
|
kor tod duay tee tong kien bab nee mai mee PASA THAI leui Jeh kor meui duay kum lung har tang u tarn tong pai ronk Karaoke mak bab babygun jar dai mai mee punha[ha ha] thinking all of you[jub jub  :-[] [my book net don't work] |
ธ สถิตย์ในใจตราบนิรันดร์กาล
|
|
|
|
|
๋๋P
ระดับ :ป.โท
ออฟไลน์
กระทู้: 2,931
|
|
« ตอบ #307 เมื่อ: วันที่ 07 มิถุนายน 2011, 11:25:27 » |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yim sri
แฟนพันธ์แท้
ออฟไลน์
กระทู้: 8,753
|
|
« ตอบ #310 เมื่อ: วันที่ 08 มิถุนายน 2011, 11:29:42 » |
|
พึ่งนึกได้ว่า ถ้าจะส่งข่าวไปเมืองไทย ควรทำยังไง เพราะเน็ตบุคที่เอาไปด้วยไม่สามารถใช้ได้ ถ้าต้องการต่อเน็ต ต้องเสีย๑๓ เหรียญหรือ๔๐๐ บาทต่อวัน หรือไม่งั้นลงไปใช้ที่ห้องlobby มีคอมพ์และ netให้ใช้ฟรี แต่คิวมากและมีแต่ภาษาอังกฤษ อ่านภาษาไทยได้ แต่เขียนไม่ได้ เคยเอาเน็ตบุคลองไปใช้ดู ทำยังไงก็ไม่work หมดปัญญา ( กับเรณู) ก็จะลอง เขียนในเน็ตบุค แล้ว copyใส่ แฮนดี ไดร์ฟ แล้วก็ paste ลงใน เมล์ น่าจะโอเค นั่งเครื่องจากชร-กทม.-พอเที่ยงคืนต่อเครื่องของญี่ปุ่น ANAมาที่นาริตะ ๖ ชม.รอเปลี่ยนเครื่อง ๒ ชม.แล้วต่อสายการบินเดิมมาที่วอชิงตัน เกือบ ๑๔ ชม.โชคดีที่ได้นั่งเครื่องของญี่ปุ่น ซึ่งบริการดีมาก มาเสริฟ ตลอด ที่นั่งสบาย พอเหยียดแข้งขาได้ กำลังกลัวว่าขากลับถ้าเป็นเครื่องของUA อเมริกาเอง คงแย่เพราะเคยนั่ง ๒ ครั้งแล้วเหมือนกับนั่งรถปอ.๒ที่ ๔๕ ที่นั่ง เข่าติดกับเบาะข้างหน้าแล่ว พนักงานก็ตัวใหญ่ ดุ วางถาดอาหารทีโครม โครม มีครั้งที่แล้ว คนนั่งข้างหน้าเอนเบาะลงมา พอดีมันเสิร์ฟอาหาร เราก็จะกินไม่ได้ เพราะติดเบาะข้างหน้า เลยบอกมันว่า ให้ช่วยบอกคนข้างหน้าหน่อยว่า ปรับเบาะให้ตรงๆ( เป็นธรรมเนียมว่า เวลาเสิรฟอาหาร/เครื่องดื่ม ต้องปรับที่นั่งให้ตรงซึ่งแอร์จะต้องบอกผู้โดยสาร) มันบอกว่ายังไงรู้มั้ย อ๋อ ไม่รู้แน่นอน(๕๕)เอ็งบอกเองสิ (วะ) I มีหน้าที่เสิร์ฟ อย่างเดียว ไม่มีสิทธิ์ จะบอกใครให้ทำอะไรอ้าว ไอ้นี่ ไอ้เม็ดกระจี้เอ้ย;( อ่านดี ๆ สระ อี นะไม่ใช่สระเอีย)ทำไมเห่าอย่างนี้(วะ)เอ็งทำยังงี้ได้ไง รู้มั้ยว่า พ่อเอ็งเป็นใคร ( ๕๕)แฮะ แฮะ คิดในใจ เพราะตัวมันใหญ่ นิโกรด้วย เลยต้องสะกิดคนข้างหน้าซึ่งเป็นคนญี่ปุ่น ให้ช่วยปรับเบาะที คนนี้ตกใจ ปรับเบาะแล้ว ก็ยืนขอโทษ โค้งแล้วก้โค้งอีก พูด ซอรี่ ตลอด เราก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้อง ซอรี่ แล้วก็ไม่ต้องวอรี ยูน่ะนั่งลงได้แล้ว พ่อเจ้าประคุณพ่อทูนหัว เพราะI want to eat so much อาริกาโตะ บันไซ เลยเป็นเรื่องที่ไม่ลืมเลย มาครั้งนี้ก็ได้นั่งข้างญี่ปุ่น ซึ่งพูดอังกฤษตลอดว่า excuse me/ I’m sorry /thanksyouเวลาที่มันจะไปห้องน้ำ เพราะถ้ามันลุก คนอื่นก็ต้องลุกด้วย( เป็น ๔ ที่นั่งเราได้ที่นั่งติดทางเดิน)หรือถ้าเราลุก คนอื่นก็ต้องลุกด้วยพร้อมใจกันเดินพาเหรดไปห้องน้ำ แล้วก็ไปยืนออ ที่ตรงนั้นเหมือนเดิม |
 ไข่.jpg (34.65 KB, 500x388 - ดู 465 ครั้ง.)
|
|
|
IP :
บันทึกการเข้า
|
ธ สถิตย์ในใจตราบนิรันดร์กาล
|
|
|
|
|
|
|
ⒷⒼ*
แฟนพันธ์แท้
ออฟไลน์
กระทู้: 9,368
นิพพานคือนิรันดร์
|
|
« ตอบ #313 เมื่อ: วันที่ 08 มิถุนายน 2011, 19:56:03 » |
|
แอบมาดูแล้ว บอกเล่าประสบกาม เอ้ยการณ์มาเยอะๆนะครับ ป้า ย่า ยาย
คนไม่เคยไปอย่างผม จะได้เห็นโลกข้างนอกบ้าง
|
|
|
|
|
|
|
ⒷⒼ*
แฟนพันธ์แท้
ออฟไลน์
กระทู้: 9,368
นิพพานคือนิรันดร์
|
|
« ตอบ #315 เมื่อ: วันที่ 08 มิถุนายน 2011, 22:09:19 » |
|
ab ma dun
|
|
|
|
|
|
|
Yim sri
แฟนพันธ์แท้
ออฟไลน์
กระทู้: 8,753
|
|
« ตอบ #317 เมื่อ: วันที่ 10 มิถุนายน 2011, 10:01:12 » |
|
อย่างที่บอก นั่งเครื่องของญี่ปุ่นสุขสบายมาก เหมือนรถวีไอพี .ของบ้านเรา ( แต่ไม่ต้องแวะกินข้าวต้มที่พิษณุโลก )พอแวะเปลี่ยนเครื่องที่นาริตะ ญี่ปุ่น หัวหน้าทีมก็ชวนไปเข้าเล้านช์ ของสนามบิน ซึ่งเฉพาะคนที่มีบัตรทอง ของสายการบิน พาคนเข้าได้ ๑ คน เพื่อไปนั่งพัก กิน ที่เขามีให้ฟรี ส่วนเรามีไม่มีบัตรทองมีแต่บัตรประกันสังคม(๕๕)หมดสิทธิ์ ได้มีโอกาสดูของ ดิวตี้ฟรีชอบ ได้แป๊ะเดียว ซึ่งก็เล็งไว้ก่อนแล้ว ขา กลับ จะซื้ออะไรบ้าง (อ้อ เวลาที่ไทยต่างจากญี่ปุ่น ๒ ชม.ถ้าอเมริกา เกือบ ๑๒ ชม.) จากนาริตะต้องนั่งอีก เกือบ ๑๔ ชม. ขอบอกว่าเมื่อยก้น หลังมาก แล้วก็หลับไม่สนิท แอร์มาปลุกตอนตีสี่(บ้านเขา)ถามว่าจะเอาอะไรบ้างพวกน้ำชา น้ำอัดลม เบียร์ เหล้า ก็ขอไวน์แดง ได้มา ๑ ขวดเล็ก (ไม่เหมือนของการบินอื่นให้เป็นแก้ว) หลังจากนั่นก็เสริฟอาหารญี่ปุ่นตามด้วยน้ำซึ่งจะมาถามตลอด ทำนองว่า ผู้มีอุปการคุณคะ อยากได้เครื่องดื่มอะไร เราสามารถให้ได้ทุกอย่างที่ท่านร้องขอ เพราะถามแบบสไตล์ญี่ปุ่นโค้งแล้วโค้งอีก ค่อยพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม( ตรงข้ามกับอเมริกา เอ็งอยากกินอะไร เออ ไม่มี เอาไอ้นี่แล้วกัน อย่าเรื่องมาก) ที่ชอบอีกอย่างคือเขาแจกไอศกรีม HAGENN –DAG(น่าจะเขียนผิด อิ อิ ) อร่อยมาก ถ้าอยู่ไทยคงไม่ซื้อกินเพราะแพงมากถ้วยเล็กก็หลายสิบบาท) วันนั้น ได้กิน ๓ ถ้วย แต่เสียอย่างที่ไม่รู้ว่าเก็บในตู้เย็นยังไง เพราะ ไอศกรีมแข็งโป๊ก กว่าจะตักกินได้ เมื่อยมือมากจนนึกอยากจะเอาค้อน(ถ้ามี) มาตอกแล้วตักกินเลย ขอย้ำอีกทีว่า อร้อย อร่อยยยยยย  |
ธ สถิตย์ในใจตราบนิรันดร์กาล
|
|
|
Yim sri
แฟนพันธ์แท้
ออฟไลน์
กระทู้: 8,753
|
|
« ตอบ #318 เมื่อ: วันที่ 10 มิถุนายน 2011, 10:08:39 » |
|
มาถึงสนามบิน วอชิงตัน ดุน หรือดัน washington dulles ลงจากเครื่อง ก็ไปที่ประตูที่จะมีรถบัสใหญ่เปิดประตูเฃื่อมกับประตูสนามบินได้ ถ้าเป็นบ้านเราต้องลงกระได แล้วไปขึ้นรถบัส ที่มีที่นั่งนิดเดียว ที่ยืนเยอะ แต่รถที่นี่มีแต่ที่นั่ง จุได้กว่า ๕๐ คน เจอพนักงานคนไทยคงได้ยินพวกเราคุยกัน บอกให้นั่งที่ต้นๆ ไม่ต้องไปข้างในเดี๋ยวลงลำบาก( น่ารักจังเลย) นั่งเกือบสิบนาที ก็ไปต่อคิวที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง ซึ่งต้องเตรียมเอกสารให้ครบ ตอบมันให้ได้ ว่ามาทำไม จะอยู่ที่ไหน อยู่กี่วันตามธรรมเนียม พอถึงเรา ก็ถามแบบที่ว่า ดูเอกสารเกือบเสร็จ มันถามว่ามันอยู่กี่วัน ตั้งใจจะบอกว่า สิบวัน ten days ดันหลุดว่าสิบปี ten years  ไอ้หนุ่มหล่อนั่น ตะโกนถามเสียงดังเลยว่า What!!!! ten years ;what are you doing here ten years??( หา สิบปี เอ็งจะมาทำอะไรที่นี่ตั้งสิบปีวะ ) เลยต้องบอกว่าno, no; not ten years; only ten days ไม่ใช่ ไม่ใช่ สิบวัน สิบวันเอง ตะกี้ตอบผิดเว้ย :- มันเลยขอตรวจตั๋วว่ากลับวันไหนแน่ แล้วพูด ไม่ใช่สิบปีแน่นะ I’m sureเล่าให้ทีมฟัง ขำกันใหญ่เลย บอกว่าชอบ มีมุขตลกอยู่เรื่อยนะ |
วันแต่งงาน.jpg (8.81 KB, 200x159 - ดู 431 ครั้ง.)
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: วันที่ 10 มิถุนายน 2011, 10:11:13 โดย 1041012 »
|
IP :
บันทึกการเข้า
|
ธ สถิตย์ในใจตราบนิรันดร์กาล
|
|
|
|
|
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
