เปิดบ้านใหม่ ให้สดใส ใจร่าเริง(รถไม่มีใบฉบับเก่า)

[Yim sri]

 อ้อ ลืมเล่าอีกอย่าง ตอนตรวจเอกสารดูVISA(ซึ่งได้มา ๑๐ ปี คือเข้าออกได้ ๑๐ ปี) เจ้าหน้าที่หนุ่มหล่อ นั่น ถามว่า ยูมานี่ เอามากี่ตังค์   บอกว่า ๑๐๐ เหรียญ (เท่ากับ ๓๐๙๐ บาท) เชอะ! ( มันทำหน้าแบบนั้น )หนอย แล้วบอกว่าจะอยู่ ๑๐ ปี แล้วเอาอาหารมาอ๊ะเปล่า เราก็บอกว่า no; nothing มันทำหน้ายิ้ม แบบแกล้งเชื่อ เพราะเรามี มาม่า ๒ โหล โจ๊กซอง อีก ๒ โหล คนไทยที่มาทุกคนต้องหิ้วมาด้วยแน่นอน เพราะของกินแพงมาก เช่นน้ำเปล่า ขวดนึงก็ราวๆ ๓ เหรียญ ๙๐ บาท โอว my god เลยกินแต่น้ำก๊อก และน้ำจากห้องประชุม ซึ่งครั้งที่ผ่านมา จะแจกเป็นขวด แต่งวดนี้ ไม่มีให้ กดน้ำกินเท่านั้นและที่ประชุมเขาจะมีอาหารเช้ากับมื้อเที่ยงมาให้เท่านั้น  ดังนั้นมื้อเย็นคือต้มมาม่า หรือโจ๊ก จากเครื่องต้มกาแฟ ซึ่งเราก็ดัดแปลงเป็นต้มมาม่าหรือโจ๊กกัน( ๕๕)
ความจริงอีกอย่างมื้อเช้าของมันมี ผลไม้  คือสตรอเบอรี่  แคนตาลูป สับปะรด กับโดนัท ชิ้นใหญ่มาก น่าจะมาคล้องคอได้ แล้วก็เหนียว แข็ง ขนมปังก็เหมือนกัน อาจจะมีไข่ต้ม วันเว้นวัน แล้วก็ เค้กกล้วยหอม  ขนมปังหน้า แยม  ไอ้ที่จะหา ไส้กรอก แฮม เบคอน  แพนเค้ก หรือข้าวผัด ข้าวต้ม  ผัดผักบุ้งไฟแดง(พูดแล้วน้ำลายไหล ) แบบอาหารเช้าในโรงแรมบ้านเราน่ะ ไม่มี้ ไม่มี
   เนื่องจากมื้อเย็นต้องกินเอง ส่วนใหญ่ก็จะแอบเอาขนมปังหน้าใส่กระเป๋าตุนไว้กิน แต่เราจะไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาด  ไร้สาระ (๕๕๕) เพราะเราเอากล่องพลาสติกที่เตรียมมาจากชร.แล้วเพื่อการนี้โดยเฉพาะ มีไข่เรอะ ตักใส่เลย ๓ใบ สตรอเบอรี่ ไม่พลาดใส่ไปอีก ขนมปังมีเหรอที่จะมองข้าม ใส่ไปอีก( ยกเว้นโดนัท เพราะขนาดจะบิ กิน ยังไม่ได้เลย ต้องใช้มีดหั่นหรืออีโต้สับ )ประหยัดเงินได้อีกมื้อ     ยังไม่พอ   มีชาซอง ชอคโคแลตซอง กี่อย่าง พวกเราก็กวาดเก็บหมด ไม่ใช่แต่พี่ไทย ทุกชาติเลยทั้งอาเซีย อาฟริกา คานาดา ฝรั่งเองทั้งหลายหยิบหมด ดีอย่างที่พวกเรายังพอจะมีความละอายใจบ้างเล็กน้อย ค่อยๆ แอบเม้ม   มองซ้ายมองขวา ช่วยกันบัง หรือแอบใส่โต๊ะ กลัวชาติอื่นเห็นแล้วมันว่าเอา แต่ที่ไหนได้ชาติอื่น คว้าหมับใส่กระเป๋า ใส่ถุง ให้เห็นชัดๆเลยว่า ไอ จะเอาซะอย่าง ใครจะทำไม

[Yim sri]

 อ้อ อีกอย่าง(รู้สึกว่าหลายอย่างแล้วนะ ๕๕) เพื่อนคนไทยบางคน เปิ้นหอบ ปลารับสับมาด้วยว่ะ แถมยังมีใบโหระพา ผักกาดขาวสดๆอีก อีกคน มีทั้งหมูแผ่นหมูหยอง กุ้นเชียง  แล้วก็อีกคนจากเชียงใหม่ .หอบน้ำพริกหนุ่มอีก( โอย น้ำลายไหลแล้ว) ซึ่งถ้าฝรั่งตรวจเจอเป็นเรื่องถูกหมายหัวไว้เลย  เหมือนกับเมื่อ๒ ปีก่อน มันถามคนในทีมว่า มีอาหารมารึเปล่า ตอบว่าไม่มี มันเลยขอค้นเจอขนมปังหน้าหมูหยอง มันโกรธมาก  ยึดทันที( คิดว่ามันคงอยากกินมากกว่า ๕๕)คราวนี้เรียกตัวไปรื้อเช็คดูอย่างละเอียด แล้วก็หมายหัวเลยว่า มาที่usa เมื่อไหร่ ไอ จะต้องตรวจอย่างละเอียด และถ้าเจออีก ยูกลับไทยได้เลย( ส่วนขนมปังหน้าหมูหยอง ไอคงจะเก็บไว้กินเอง เหมือนเดิม ๕๕)แต่ถ้าเป็นมาม่า มันให้ผ่านได้   ไม่รู้ว่าเป็นยำยำ /ไวไว มันจะโอเค  รึป่าวน้า  (๕๕)

   คราวนี้มาถึงมื้อเที่ยง อย่างที่บอกไม่มีเหมือนพี่ไทยเราเล้ย สารพัดอย่าง แต่ที่นี่ มี ๓ อย่าง ไม่มีข้าวอีก ปลาแฉะๆไก่เปียกๆ แล้วผัดผักรวม แล้วก็ผักสด กับน้ำสลัดให้ราด ดังนั้น ถ้าเรากลับถึงบ้านแล้วผอมบักโกรก น้ำหนักลด ก็คงเป็นเพราะอาหารนี่แหละกับเรื่องเวลา เนื่องจากต่างกัน ๑๒ ชม. ที่นี่กลางวัน  ไทยก็กลางคืน ลองนึกภาพเอา ประชุมตั้งแต่ ๘ โมงถึงเย็น ซึ่งสมควรที่เราจะนอนกัน แต่ต้องมานั่งฟังฝรั่งพูดๆๆๆๆๆๆ คนไทยก็สัปหงก คอพับคออ่อนกันเป็นแถว  จะโดดไปนอนกันก็ไม่ได้ เพราะอีเล่นมาเช็คตลอดว่า คนไทยอยู่ไหนกันบ้าง เพราะเขาเสียเงินให้พวกเราเฉพาะค่าเครื่องบิน ต่อคน ก็เป็นแสนแล้ว  ดังนั้นยูสมควรที่จะนั่งฟัง ซึ่งเขาได้กำหนดไว้แล้วว่า พวกเรา ควรเข้าประชุมห้องไหน เวลาไหน  ซึ่งถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็แอบไปนอน แล้วฝากบอกว่าไปประชุมที่ห้องอื่นที่น่าสนใจกว่า( ก็คือ ห้องนอน ๕๕๕ )

[Yim sri]

hi
how are you
I'm fine
Thanks you
and how are you
 

[♡♡<Fairy>♡♡]

hi
how are you
I'm fine
Thanks you
and how are you
 

I'm fine too!...and..all of us miss you  so much very much...na ka..

[ⒷⒼ*]

รอ ป้า ย่า ยาย มาเล่าให้ลูกหลานฟัง  

[asia-for-u]

รอ ป้า ย่า ยาย มาเล่าให้ลูกหลานฟัง  

+100....

[Yim sri]

รอ ป้า ย่า ยาย มาเล่าให้ลูกหลานฟัง  

tok long  jai  laew
babygun od dai kong fark







sa
meu
rai

[Cupid]

รอ ป้า ย่า ยาย มาเล่าให้ลูกหลานฟัง  

tok long  jai  laew
babygun od dai kong fark







sa
meu
rai

Tam my mai riag pie ha  Bayby gun ? D0 si par ga goth leaw hen hmy ?
 
แค่นี้นะ เหนื่อย...!

 

[Yim sri]

นั่งรถเมล์เมืองนี้ ไม่มีกระเป๋า หรือกระปี๋ มีแต่เครื่องเก็บเงิน ซึ่งจะไม่มีทอน ดังนั้นเราต้องเตรียมเงินให้พร้อม ไม่งั้นขาดทุนจ้ะ
ขอเล่าสิ่งที่ได้เห็นคือ คนขับต้องใจเย็นอย่างมาก เพราะแต่ละคนที่ขึ้นมา ถ้าไม่ใช่ขาประจำหรือมีบัตรเป็นรายเดือนซึ่งแค่แตะกับตัวเครื่องเท่านั้น แต่คนอื่นต้องถามเปิ้นก่อนว่าเสียเท่าไหร่ แล้วก็เสียบเงินหรือหยอดเหรียญ แต่จะเสียเวลาอีตอนเสียบเเบ็งค์นี่แหละ เพราะถ้ายู่ยี่ มันจะไม่รับ ต้องกรีดเงินใหม่ให้มันตรงที่สุด บางคนทำ๒-๓ครั้งกว่าจะได้ แต่คนขับเขารอได้ คนที่เข้าคิวรอ ก็ใจเย็นเหมือนกัน ถ้าเป็นบ้านเรา มีหวังถูกคนขับด่าแน่นอน ไม่รู้ว่าเขาอบรมคนขับให้ใจเย็นได้ยังไง

ที่นี่เขามีบ้านพักสำหรับผู้สูงอายุซึ่งเราจะเห็น ปู่ย่า ตายาย ในแถบนี้เยอะ ที่น่ารักมากๆก็คือ ทั้งคู่จะจูงมือ ประคองกันเดิน เป็นบ้านเราคงเห็นภาพแบบนี้ยาก

[Yim sri]

ผลไม้ในซุปเปอร์มาเก็ต  ตอนนี้ร้านเป็นของเกาหลีเยอะมาก ลองดูราคา แพงมากเลย
เนอะ  แต่ที่บ้านเราอาจไม่ค่อยมีคือ เชอรี่ ราสเบอรี่ บลูเบอรี่ แล้วก็พวกรี่ๆทั้งหลาย
ยกเว้นสตรอเบอรี่ที่ลูกใหญ่มาก (เห็นแล้ว เบื่อ เพราะต้องกินทุกเช้าเลยล่ะ)
ที่นี่นิยมกินมะม่วงแต่ต้องสั่งมา คงไม่อร่อยเท่าบ้านเรา เพราะของเราทั้งสวย ทั้งหอมทั้งแสนดี เอ้ย ทั้งอร่อย

[Yim sri]

mee tae cupid kon dure tee dee mark
song sai tong ha kong ma fark sa laew

[Yim sri]

คราวนี้ พาทัวร์ดูบ้านเขา มีทั้งชั้นเดียว ๒ชั้นทั้งอพาร์ทเม็นต์ ที่เห็นชัดๆคือ มีต้นไม้ยอะมาก มองจากที่พัก ชั้น๖ เห็นแต่สีเขียวทั้งเมือง
ที่ ดีซึ.นี่ไม่ให้ตึกสูงเกิน๑๐ ชั้นเพราะจะไม่ให้สูงกว่า อนุเสาวรีย์ อิสรภาพที่เป็นแท่งสูง(คราวนี้ไม่ได้ไป แต่จะหารูปที่ไปอเมริกา ครั้งแรก เมื่อ ๓ปีก่อนมาให้ดู)
พอหลุดจาก วอชิงตัน มีแม่น้ำ โพโตแมค กั้นก็จะเป็นเวอร์จีเนีย และแมรี่แลนด์ ซึ่งตึกก็ยังไม่สูงระฟ้าเท่านิวยอร์ค(มั้ง)

[ⒷⒼ*]

นั่งรถเมล์เมืองนี้ ไม่มีกระเป๋า หรือกระปี๋ มีแต่เครื่องเก็บเงิน ซึ่งจะไม่มีทอน ดังนั้นเราต้องเตรียมเงินให้พร้อม ไม่งั้นขาดทุนจ้ะ
ขอเล่าสิ่งที่ได้เห็นคือ คนขับต้องใจเย็นอย่างมาก เพราะแต่ละคนที่ขึ้นมา ถ้าไม่ใช่ขาประจำหรือมีบัตรเป็นรายเดือนซึ่งแค่แตะกับตัวเครื่องเท่านั้น แต่คนอื่นต้องถามเปิ้นก่อนว่าเสียเท่าไหร่ แล้วก็เสียบเงินหรือหยอดเหรียญ แต่จะเสียเวลาอีตอนเสียบเเบ็งค์นี่แหละ เพราะถ้ายู่ยี่ มันจะไม่รับ ต้องกรีดเงินใหม่ให้มันตรงที่สุด บางคนทำ๒-๓ครั้งกว่าจะได้ แต่คนขับเขารอได้ คนที่เข้าคิวรอ ก็ใจเย็นเหมือนกัน ถ้าเป็นบ้านเรา มีหวังถูกคนขับด่าแน่นอน ไม่รู้ว่าเขาอบรมคนขับให้ใจเย็นได้ยังไง

ที่นี่เขามีบ้านพักสำหรับผู้สูงอายุซึ่งเราจะเห็น ปู่ย่า ตายาย ในแถบนี้เยอะ ที่น่ารักมากๆก็คือ ทั้งคู่จะจูงมือ ประคองกันเดิน เป็นบ้านเราคงเห็นภาพแบบนี้ยาก

น่าจะพิมพ์ภาษาแบบ คาราโอเกะนะครับ
อ่านจบร้องเพลงได้เลย 

[Cupid]

mee tae cupid kon dure tee dee mark
song sai tong ha kong ma fark sa laew

   ตัวไปไกล  ยังออนไลน์  มาให้เห็น
ถ่ายทอดเป็น  เห็นความ  ตามภาพถ่าย
แล้วมาย้ำ  ซ้ำตาม  คำบรรยาย
ไม่เหนื่อยหน่าย  เลยแม้  แต่สักครา  

   งามทั้งตัว  งามทั้งใจ  จริงจริงด้วย
ขอบุญช่วย  ปกปัก  และรักษา
ให้ปลอดภัย  มีสุข  ทุกทิวา
กลับพารา  เอาของฝาก ไปฝากกัน...

รออยู่...!

[Yim sri]

ko kob  kun jark jai  na tan cupid
tee chuay kid kum chom ma hai shun
fung laew doo wah jing jai leui kum nun
kor hai tan mee tae suk ;kong fark mai tong our

ขอขอบคุณ จากใจ  นะท่านคิวปิด
ที่ช่วยคิด   คำชม    มาให้ฉัน
ฟังแล้วดู ว่าจริงใจ   เลยคำนั้น
ขอให้ท่าน มีแต่สุข   ของฝากไม่ต้องเอา
ก๊ากกกกกกกกกก

[♡♡<Fairy>♡♡]

 ...สงสัยกว่าท่านป้า 1041012 จะกลับเมืองไทย..พวกเราเหล่านักกลอน ต้องเก่งภาษาอังกฤษมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ...5555...

...ต้องขอบพระคุณท่าน 1041012 ที่ให้โอกาสได้ฝึกฝนการอ่านภาษาอังกฤษด้วยค่ะ...

[Yim sri]

it's because of KA RA O KE  ka;D

[Yim sri]

จากการสังเกตการไปกินข้าวที่ศูนย์อาหารต่างๆ เราต้องเป็นคนเอาถาดอาหารไปเก็บในที่เขาจัดให้ ไม่เหมือนบ้านเราที่กินเสร็จก็ลุกเลย จะเลอะเทอะ ยังไงก็ช่างเดี๋ยวมีคนมาเก็บเอง
ซึ่งเราน่าจะเอาอย่างในเรื่องแบบนี้ เพราะ สร้างนิสัยในการช่วยเหลือตัวเอง ถ้าเราทำเลอะ เราก็ต้องจัดการเอง
ก่อนกลับ แวะซื้อไส้กรอก  ๑ อันราคา๖ ดอลล์( ๑๘๐บ.)ที่สนามบิน ทั้งใหญ่ ทั้งหนา ทั้งแข็งกินได้แค่ครึ่งเดียวต้องทิ้ง กะไปรอกินของเครื่องUA.ยูไนเต็ด อเมริกัน แม้จะไม่อร่อยเท่าสายการบินญี่ป่น ก็ยังโอเคอยู่ นั่งกว่า ๑๓ ชม.ถึงญี่ปุ่นที่สนามบินนาริตะ จุดแรกที่ตั้งใจจะถ่ายรูปมาให้ดูคือห้องน้ำของที่นี่ เพอร์เฟ็คสุดๆ จะเอาชักโครกแบบมีเพลงประกอบก็ได้ จะเอาน้ำร้อน น้ำเย็น ให้พุ่งตรงที่จุดยุทธศาสตร์ก็ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องใช้มือไปชำระล้างเลย
ห้องน้ำที่อเมริกา ส่วนใหญ่เขาจะจะมีระบบเซ็นเซอร์จับ(น่าจะเรียกถูก)พอลุกจากโถ มันจะกดน้ำเอง ไปครั้งแรกๆ ตกใจว่า ใครวะ  ;Dแอบมากดน้ำให้ ถ้าไปเจอบางห้อง ผลุดลุกผลุดนั่ง น้ำก้ไม่ยอมไหล ต้องใช้วิธีส่ายก้น ให้มันได้จังหวะ บางทีก็ได้ ถ้าไม่ได้เลย ต้องกดปุ่มเล็กๆ(เล็กกว่ากระดุม)อีก ถ้าไปเจอห้องน้ำแบบนี้บ่อยๆ คิดว่าไปเต้นโคโยตึ้ได้สบาย

[Yim sri]

เกือบลืมเล่า ที่สนามบิน วอชิงตันดัลเลส พอผ่านจุดตรวจแล้ว จะไปประตูที่ขึ้นเครื่อง ของเราถ้าเป็นสุวรรณภูมิ ต้องเดินไกลมาก ใช่มั้ย แต่ที่นี่ มีรถไฟฟ้า พาเราไปที่รอขึ้นเครื่องได้เลย

ที่นาริตะ ถ่ายรูปร้านค้า ดิวตี้ฟรี มาให้ดู ญี่ปุ่นมีชื่อเสียงสุดยอดเรื่องการบรรจุภัณฑ์อยู่แล้ว เขาจะใส่ใจเรื่องความสวยงาม ละเอียดลออ วิจิตรพิสดาร ของแพคกิ้ง แค่ได้เห็นก็ตื่นตาตื่นใจแล้ว( ไม่กล้าซื้อเยอะ ตังค์หมด ๑๐๐ เย็นเท่ากับ ๓๖ บาทเรา ณ ตอนนั้น)จากที่นี่ ขึ้นเครื่องตอน ๖โมงเย็น กว่าจะถึงบ้านเรา ก็ เที่ยงคืน

[Cupid]

aab aab arn . ...