ขออนุญาตให้ความเห็นเรื่องการเข้าคิว นิดหน่อยนะคะ
ว่าน่าจะฝึกตั้งแต่นักเรียนเด็ก ตัวเล็กๆ ให้รู้จักการรอคอย ฝึกการอดทน
ตัวอย่างที่รู้สึกมากๆคือ รถเมล์ต่างประเทศ สมมุติว่าสหรัฐ ซึ่งจะใช้เครื่องเก็บเงิน
ก่อนขึ้น ถ้าไม่มีตั๋วเดือน ก็ต้องเตรียมเงินให้พอกับค่าโดยสารซึ่งจะไม่มีการทอน
คนเดินทางประจำ ก็จะรู้ค่าโดยสารและเตรียมเงินพร้อม ส่วนพวกกะเหรี่ยง อย่างพวกเรา
แม้จะรู้ค่าโดยสาร แต่การหยอดเงิน ใส่แบงค์ไป จะชักช้ามาก ต้องกรีดธนบัตรให้เรียบ
เครื่องถึงจะยอมรับ ยิ่งรู้สึกเกรงใจคนคอยคิวข้างหลัง ก็จะยิ่งสั่น ประหม่า หยอดผิดหยอดถูก กลัวถูกด่า พอขึ้นนั่งเรียบร้อย พวกเราก็คอยสังเกตอารมณ์คนขับตลอดว่าเป็นอย่างไร ไม่มีการเดือดดาล ตวาด ด่า ขับอย่างกระฉึกกระฉัก เหมือนรถเมล์บ้านเรา(ในกทม.) ใจเย็นเป็นที่สุด รอได้ นานเท่าไหร่ก็จะรอ
จนพวกเราสรุปกันว่า ถ้าเป็นเมือง.. สงสัยคงไล่ผู้โดยสารลง และเผลอๆลงมากระทึบด้วย อย่างที่เคยเป็นข่าวบ่อยๆ
(ครั้งล่าสุด โยนผู้โดยสารหญิงขราพร้อมกับกระเป๋า ลงข้างทาง
)
ท่านคอน. เคยไปอยู่ อเมริกา คงเข้าใจดี นะคะ
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
