>> สัมภเวสี ผีพเนจร << ตอน... " .. มั น ! ต า ม ม า .. "

ป 5

จวบจนกระทั่งครั้งสุดท้ายในคืนหนึ่ง ... ดวงตา นอนหลับฝันไปว่า เธอเดินเข้าป่าแห่งหนึ่ง โดยมีเด็กชายคลานต้วมเตี้ยมตามไป เขาลุกเดินบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็นั่นแหละ..เด็กน้อยล้มลุกคลุกคลานด้วยความที่อยากตามเธอให้ทัน ดวงหน้าเจิ่งนองด้วยน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้ม ร้องให้คร่ำครวญสะอึกสะอื้นอย่างน่าเวทนา...
ดวงตาไม่คิดกลัวเลยสักนิด ความรู้สึกกลับยินดีปรีดาและเป็นสุขนัก เธอพยายามเดินให้ช้าลงเพื่อรอคอยเมื่อรู้ว่าเด็กน้อยกำลังใกล้เข้ามา ๆ เธอก็หันหลังกลับพร้อมกับนั่งลงเพ่งมองเด็กน้อยด้วยความรัก
“ ... ลูกแม่!!.. ”
เธอยื่นมือทั้งสองข้างไปข้างหน้าจนสุดแขน พร้อมกับรอยยิ้มอันปริ่มสุขเปรี่ยมด้วยเมตตาเพื่อให้ลูกน้อยโผเข้าสู่อ้อมกอดแห่งความอบอุ่นของเธอในฐานะของแม่..!!
เด็กน้อยทั้งดีใจทั้งร่ำให้หนักเข้าไปอีกแต่ก็รีบคลานเพื่อให้ถึงเมือแม่เร็วที่สุด แน่ละ...ความอบอุ่นที่เคยหายไปเกือบปีกำลังจะกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง ... ต่างฝ่ายต่างโผผวาเข้าสู่อ้อมกอดของกันและกันแต่...อนิจจา!!... เกิดอะไรขึ้น นั่นมันอะไรกัน .. !!??
ดวงตาคว้าลูกน้อยเข้าสู่อ้อมกอดด้วยสุดรักสุดหวง แต่แล้วก็ต้องใจหาย ... พึ่งประจักษ์ ณ บัดเดี๋ยวนั้นเองว่า...มันมีแต่ความว่างเปล่า...แล้วร่างน้อย ๆ นั้นล่ะหายไปไหนกัน
เธอรีบเดินย้อนกลับเพื่อตามหา ใจเร่าร้อนดั่งเพลิงเผาไหม้ น้ำตาพร่างพรูไม่ขาดสายหันซ้ายแลขวาเหมือนคนบ้าเสียสติ ร้องเรียกไม่ขาดปากดั่งดวงใจที่ถูกเด็ดออกจากขั้ว...
เธอยังต้องการอะไรอีกเล่าดวงตา ก็ในเมื่อสิ่งที่ควรมี เกิดมี แต่เธอไม่รับกลับปฏิเสฐเสียได้..แล้วงัยล่ะ..ตอนนี้เธอจะเรียกร้องหาสวรรค์วิมานเอาอะไรอีก?? สมควรแล้วมิใช่หรือที่ทุกอย่างจำต้องเป็นเช่นนี้....คงยุติธรรมแล้วหล่ะ
หล่อนกระเซอะกระเซิงจนกระทั่งมาพบพระธุดงค์รูปหนึ่งนั่งสงบเงียบอยู่ เธอค่อย ๆ หย่อนกายอันเหนื่อยล้านั่งลงกราบทั้งน้ำตา
“ ... เจริญพร..สีกา ... ”
เสียงทักทายของพระภิกษุทำให้เธอใจชื้นเหมือนจะเรียกสติสตังค์กลับคืนมาอีกครั้ง...
“ ... ระงับสติอารมณ์ก่อนนะ เด็กเขาไม่ไปไหนดอก เขายังวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ สีกานั่นแหละ แม้จะขับไสไล่ส่งอย่างไรเขาก็ไม่ไป..เขาตั้งใจจะมาอยู่ด้วยเพราะบุพพกรรม เขายังรออยู่ จงเริ่มต้นใหม่นะ ... ”
เมื่อพูดจบท่านก็เงียบไม่ยอมพูดใด ๆ อีกเลย หล่อนจึงก้มลงกราบอีกครั้งหนึ่งด้วยความซาบซึ้งในกระแสแห่งความเมตตาที่ท่านแผ่มาให้...
นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา ดวงตาก็ไม่ได้ฝันถึงเหตุการณ์เช่นนี้อีกเลย กลับเป็นสุขปลาบปลื้มใจเมื่อนึกถึง อา..ร์ คงเป็นเพราะเธอได้รับรู้ความต้องการซึ่งเป็นความจริงที่เธอเองต้องยอมรับนั่นเอง
สมชาย.. พ่อในอดีตของเด็กที่ไม่ยอมรับทั่งตัวเธอเองและลูกน้อย.. ชีวิตเขากลับตาลปัตหน้ามือเป็นหลังมือ... ฐานะที่เคยมั่งคั่ง การงานมีหน้ามีตาในสังคมที่เคยรุ่งโรจน์ พังทลายลงสิ้น
ซึ่งผิดกับดวงตาในขณะที่เล่าเรื่องให้เราทั้งหลายได้ฟังได้อ่านในขณะนี้ บัดนี้ ... เธอได้พบกับชีวิตใหม่..กับคู่ครองคนใหม่ .. และมีบุตรชายเล็ก ๆ คนหนึ่ง ครอบครัวสมบูรณ์พูนสุขดีทุกอย่าง...ตั้งต้นชีวิตใหม่ขอให้พบแต่ความสุขความเจริญเถิดนะ... ดวงตา
จบบริบูรณ์
สิติยะ ป
10 เมษายน 2555

หน้าหลักเว็บไซต์	ท่องเที่ยว ที่พัก ที่กิน	ข่าวสาร กิจกรรม	ตำแหน่งงานว่าง
ตลาดซื้อขาย	โปรโมชั่น ส่วนลดสินค้า	ติดต่อโฆษณา

คนเชียงราย สังคมเชียงราย	ห้องนั่งเล่น	การเกษตร ในเชียงราย	คุยเรื่องไอที - เทคโนโลยี
นักลงทุน การเงิน การธนาคาร	ศาสนา กิจกรรมทางวัด	เรื่องล้านนา ภาษากำเมือง	คนหางาน-งานหาคน
งานบ้านงานครัว คลีนิค สุขภาพ ฯลฯ	กีฬา	การศึกษา

แจกของฟรี	ซื้อขายสินค้าจิปาถะ-ทั่วไป	เสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ สินค้าแฟชั่น	เครื่องสำอางค์ ผลิตภัณฑ์เสริมความงาม
สัตว์เลี้ยง	คอมพิวเตอร์-สินค้าไอที	กล้องถ่ายรูป - อุปกรณ์ถ่ายภาพ	โทรศัพท์มือถือ เครื่องมือสื่อสาร
ซื้อขาย-เช่า-เซ้ง บ้าน ที่ดิน อาคารพาณิชย์	พระเครื่อง-วัตถุมงคล เครื่องรางของขลัง	ศูนย์กลาง-ซื้อขายรถยนต์	อะไหล่รถยนต์,อุปกรณ์ตกแต่งรถยนต์
ซื้อขาย-รถมอเตอร์ไซด์	อะไหล่ ของแต่ง มอเตอร์ไซด์	ศูนย์กลางซื้อขาย-จักรยาน	จานดาวเทียม-กล้องวงจรปิด-เคเบิ้ลทีวี

ชมรมนักตกปลาเชียงราย	CHIANGRAI 4 LOW	ชมรมคนรักรถ	ชมรมดนตรี
ชมรมนักกลอน