คิดถึงเจ้า เด็กน้อย เคยคอยหา
วันใดมา หน้าตายิ้ม อิ่มเอิบใส
คำพูดจา ไพเราะ เสนาะจับใจ
ท่าทางให้ เคารพ นบนอบคน
เราเคยรู้ จักกันมา กว่าห้าปี
เด็กน้อยนี้ ยังเรียกแม่ ไม่สับสน
มีแม่แท้ แม่ยิ้ม ไร้กังวล
ได้กอดตน ทั้งสองคน อบอุ่นพา
อยากจะให้ ของขวัญ สักหนึ่งอย่าง
ตัวหนูอ้าง อยากไปดู หมีเเพนดา
เจ้าช่วงช่วง กะหลินปิง คงสุขอุรา
จะตั้งตา รอวัน ที่ได้ไป
ได้ตกปาก รับคำ เจ้าเด็กน้อย
แต่หนูต้อง คอยก่อน จะได้ไหม
ให้ร่างกาย แข็งแกร่ง เดินทางไกล
หากไปไหว เมื่อใด เราไปกัน
แต่หนูพลัน เจ็บป่วย ช่วยไม่ได้
ต้องนอนใน โรง'พบาล นานเกินฝัน
แม่นะแสน เสียดาย ไร้วันนั้น
วันที่หวัง หนูได้ไป เชียงใหม่ครอง
รู้อีกที ไม่มีแล้ว แม้รอยยิ้ม
หน้าเอิบอิ่ม แจ่มใส ไร้หม่นหมอง
แม้จะเจ็บ ปวดเพียงใด ไม่มีร้อง
หนูยังต้อง ยิ้มสู้ เพื่ออยู่นาน
เคยรับปาก ว่าจะสู้ มิใช่หรือ
ชูสองมือ สองนิ้ว ยิ้มหวานหวาน
แต่หนูคง อยากไป ไม่ทรมาณ
พ่อดวงมาลย์ จงไปสถาน พิมานทอง
จะรักและคิดถึงเด็กน้อยตลอดไปจ้ะ
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
