ขอเล่าเรื่ิองใหม่นะคะเพราะเขียนไปตั้งเยอะ ทำไมมันหดลงก็มิรู้

วางแผนตั้งแต่เดือน พย.ว่าปีใหม่จะไปกรุงเทพ เลยจองตั๋วการบินไทยไปกลับ ได้ในราคาถูก(ซื้อจากไมล์เรท)เสียแค่ พันเจ็ดเอง พอบอกน้องชาย เลยจัดทัวร์ให้ไปเขาค้อด้วย
หลายคนรู้เข้า บอกบ้ารึป่าว จาก ชร. ไปกทม.เพื่อมาเพชรบูรณ์ ทำไมไม่ลงพิษณุโลก

วันเดินทาง เครื่องบินlateไปมาก จาก๒ทุ่ม ๒๐ นาที ออกได้ตอน ๓ ทุ่มเกือบครึ่ง ยังไม่พอครับท่านสารวัตร พาบินรอบกรุงเทพฯ อีก ๒๐ นาที เพื่อเป็นของขวัญปีใหม่ที่ผู้โดยสารไม่ต้องการเพราะกลัวน้ำมันหมด กลางหาว ไม่อยากลงมาเข็นกัน( ก๊ากกกกกกกกกก)
กว่าจะถึงสุวรรณภูมิ ก็เกือบ ห้าทุ่ม กว่าจะรอรถไฟแอร์พอร์ตลิงค์ ถึงบ้านพี่สาว เกือบตีหนึ่ง
( เคยนั่งเครื่องการบินไทย ไปกทม. แต่การจราจรที่สนามบินแออัดมาก เขาเลยบินกลับมารอที่พิษณุโลก ยังนึกว่าจะเลี้ยงข้าวต้มที่นี่เหมือนรถทัวร์)

ไม่รู้เป็นอะไร จะเจอพาบินรอบกทม.ตลอด
วันรุ่งขึ้น ไปที่จุดนัดพบเพื่อนั่งรถตู้ไปเขาค้อ ในรถได้พบกับ นักดนตรีวงแกรนด์เอ๊กซ์
คนหัวฟู ที่เป่าแตร เอ๊ยแซก ในวง ชื่อคุณแดง เลยได้ดู ซีดี ของวงนี้ ทำให้คิดถึงสมัยยังละ่อ่อน( เพลงที่คุณแดงร้องคือ ภาพดวงใจ)
เดินทางมาเรื่อยๆๆๆจนเข้าเพชรบูรณ์เริ่มเจอรถติดมากขึ้นๆๆๆ เพราะส่วนใหญ่จะจอดรถกันริมถนน เพราะมานอนเต๊นท์กัน
เริ่มขึ้นเขาปัญหาก็เริ่มเกิด เพราะพ่อคนขับ( คือคนขับรถตู้ ไม่ใช่พ่อเขา

)ซึ่งไม่เคยขับมาที่นี่ เริ่มส่งเสียง อุ๊ย ว๊าย ว้าย อุ้ย ตลอด เพราะรถติด แบบขึ้นเขา จังหวะส่งรถไม่ดี รถก็จะไหลลง( เหมือนรถคันอื่นๆที่ต้องพักรถกันเป็นระยะๆ เพราะเหม็น คลัช เบรคไหม้กันเป็นแถว) เลยต้องทิ้งระยะห่างรถคันหน้า เพราะกลัวไหล
คราวนี้ก็เป็นจังหวะให้รถที่สันดานเสีย แซงขวา ตลอด แล้วมาแทรกที่ว่าง ( ทำให้รถที่สวนทางมาเกือบไม่มีที่พอ)
ทำให้พ่อคนขับ(คือคนขับ พ่อไม่เกี่ยว

) ร้อง ว้าย อุ้ย อุ๊ย ว้ายอีกแล้ว ซึ่งพวกเรานอกจากจะช่วยเหยียบเบรค เหยียบคลัช ด่าคนสันดานเสีย ยังต้องมาใจเสียกับ อุ๊ย ว้าย
ว้าย อุ้ยอีก
คุณแดงพยายามบอกว่า ขับช้าๆก้ได้ ทิ้งระยะห่างหน่อย ตลอดทาง เสียงก็จะสลับกับอุ๊ยว้าย ขับช้าๆหน่อย ว้าย อุ้ย ทิ้งระยะห่างหน่อย
บางทีเสียจังหวะ รถไหลลง เสียงก็จะดัง อุ๊ย ว้าย ว้ายอุ๊ย อย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย ( ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก)
