หาวัดที่ไม่ไกลตัวเมือง

[ILoVePaNgYa]

ขอรบกวนหน่อยครับ อยากไปทำบุญวัดที่นอกตัวเมืองน่ะครับวัดในเมืองเยอะ จนล้นแล้วมีใครพอแนะนำได้บ้างครับ ขอรบกวนด้วยนะครับ  ขอบคุณครับ

[mayakingdom]

วัดชุมชนสันหนองค่ะ มาทางสี่แยกศรีทรายมูล ไม่ไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่ เราไปบ่อยเพราะเป็นวัดใกล้บ้าน ที่วัดมีพระพุทธรูปองค์โตและเจ้าแม่กวนอิมสวยมากค่ะ 

[ILoVePaNgYa]

ขอบคุณครับ ไปแน่นอนครับ

[littikorn]

วัดโป่งขาม ไปทางตลาดห้วยสักเลี้ยวเขัาไปทาง ร่องปลาขาว พระในวัดปฎิบัติ ดีมากคับ

[chaplainbalm]

แนะนำพุทธอุทยานดอยอินทรีย์ ที่นี่เงียบสงบ ได้ชมวิวสวย ๆ มีธรรมให้ศึกษาระหว่างทาง ไม่มีร้านค้าใดๆ ทั้งสิ้น จะได้รับกลิ่นไอธรรมชาติจนสุดหัวใจครับ

[teetee2011]

วัดสันทรายหลวง  ต.สันทราย

[ILoVePaNgYa]

ขอบคุณครับผม

[ร้อยป่า]

ถ้าชอบสัปปายะ เงียบสงัดจริงๆ

วัดดอยเทวดา เชียงของครับ

สงบมาก

[nantong]

ไหว้สา พระธัมมวินัย สายบุญ

วัดในจิตในใจในกายเราไง  ใกล้กว่า วัดนอกกายทั้งหลายอีก

[ILoVePaNgYa]

ลุงหนานคงไม่เคยเจอ สิ่งมหัศจรรย์ แม่ผมชอบเข้าวัดทำบุญบ่อย แต่วัดในเมือง บางวัดที่ใกล้พอที่คนแกจะเดินไปไหว อาหาร ของกินของใช้อุดมสมบูรณ์ จนนำมาให้ญาติโยมที่เข้าวัดทำบุญบูชาเอาถุงละ ห้าบาท สิบบาท วันหนึ่งได้เห็นเด็กวิ่งเล่นในวัดหลายคนคนนึงกล้าไปขอของกินโดนตะเพิดออกมา แม่ผมเลยไปบูชามาให้เด็กๆเหล่านั้น ครอบครัวผมไม่ได้รำ่รวยอะไรหรอก แม่เดินไปวัดอย่างมีความสุขทุกครั้ง  บางครั้งอยากถวายสังฆทาน ซึ่งไม่ใช่วันพระ หน้ากุฎิเขียนว่าอยู่ เณรก็บอกว่าอยู่ แต่หลายครั้งพระไม่ออกมา กดกริ่งขาสั่นอยู่นาน ก็ไม่มีพระออกมา วันนั้น ได้เข้าใจ ในขณะที่แม่ยืนรอหน้ากุฎิ ซึ่งแม่ได้กดกริ่งไปสามครั้งแล้ว แม่เลยเดินลงมา พอดีมีรถเก๋งคันหรูมาจอด ท่านได้ออกมารับเป็นอย่างดี เห็นแม่มองซองในมือแล้วบอกผมว่าว่างเมื่อใหร่หาวัดที่พระอยากได้เงินแค่ร้อยบาทในซองให้แม่ด้วยนะ ผมคงไม่ผิดนะที่ลงหาวัดรอบตัวเมืองพาแม่เข้าวัด  และเดินยิ้มออกมาอย่างมีความสุข   ผมอยากให้แม่มีความสุขครับ

[nantong]

ไหว้สา พระธัมมวินัย สายบุญ

เจอวัด ในจิตใจแล้วใช่ไหม ? ว่า สัทธาหด จากวัดภายนอกกายใจ

แต่ ต้องกราบขอบพระคุณ พระเขา  ที่ ทำให้เราได้บุญ จาก เด็กที่โดนไล่

การผาติกัมม์ บ้านเราว่า ปูจาของ  คือ ซื้อของวัดมา  จริงแล้วต้องจ่ายตามค่าราคากลางท้องตลาดหนา  หาใช่เอามาราคาต่ำกว่าตลาด  ตลาดถุง 20 เราผาติกัมม์ ปูจาต่ำกว่าค่าแท้ คือ 5บาท 10 บาท ยังไม่ต้องตามพระธัมมวินัย  ได้บุญสูนบาปเด้อ

ลองไป วัดใจภายใน ว่า เราสามารถทำสังฆทานแบบไม่ใส่เงินได้ไหม ?  ไม่ทำให้พระผิดศีลวินัย เราได้บุญแท้กุศลแท้  คณะสงฆ์วัดขาดแคลนในสิ่งใด จงไปทำสิ่งที่ท่านต้องการ เอาวัดใกล้บ้าน สะดวกเสียก่อน  แล้วบุญหนุนส่งเจอวัดสมควรเองแก่เราในภายหน้า

หนานเข้าวัดเข้าวา กับ พ่อของแม่ คือ น้อยจันทร์  แสงแก้ว (ตาผมแก่เป็นน้อย) ในวันศีลบ่อย ๆ ยามเป็นเด็กน้อย ๆ ระดับประถม  แต่  พอโตมาห่างวัดวา คือ สมัยมัธยมวันรุ่น บัดนี้แก่มายิ่งห่าง แต่ ยังมีวัดในจิตในใจ เลย เข้าหาศาสนาด้วยไอทีเวบไซท์ อินเตอร์เนท

เข้าวัดวาภายนอก เมื่อ กาลเวลาสมควร  เข้าหาพระพุทธ พระธัมมวินัย พระสงฆ์ จากในตำราศาสนา เวบบอร์ด

่ทำทานด้วยจิตด้วยใจ โดย ธัมมทาน วัตถุทาน บุญกิริยาสิบ มี อุทิศบุญ ใกล้ ฮอดไกล ใน จักรวาล สด อนันตจักรวาล

ที่ใดเขาต้องการเรา ที่นั้น เป็นที่สัปปายะ  สบายแก่เรา  ตุ๊เจ้า คือ คนกลายเป็น  เราต้องทำใจ  ให้เข้าใจเขา  อโหสิเขา  เขาไม่ต้องการเรา  เขาต้องการคนรวย ขี่เก๋ง  " ปล่อยหื้อเขา  อยู่หั้นเตอะ "  ปล่อยปลงวาง อย่างมีสติ มีปัญญา

วัดไหน  วัดใด  ก็เป็น ของกลาง  ของโลก  ของสมมุติ  สมมุติ ว่า วัดของพระพุทธเจ้าได้หมดทั้งนั้น  การทำใจ ว่า ถวายแด่ สงฆ์ มีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน ได้บุญหลายเหลือ การเจาะจงบุคคล  ทานในปุคคละ  เราไม่ได้หวังให้พระเณรทุศีล  เราหวังเพื่อสงฆ์สังฆะ ผู้อริยสงฆ์ ครูอาจารย์หลวงปู่ฤๅษี ว่า ผู้รับย่อมได้บาปมากหากไม่ดี ไม่ควรกับการรับทาน แต่ ผู้ให้ทานได้บุญอยู่แล้ว

แม้นจะเป็นบุญปนบาป ไม่สบายใจ เราก็ค่อยหาวัดที่เราสบายใจ ในโอกาสอื่น  พระพุทธเจ้า สอนว่า การเลือกทำทาน ควรเลือกให้ ในที่ให้ผลมาก  อานิสงส์มาก

พระเลือกคนรวย  เราก็เลี่ยงให้พระหน้อย  เณรน้อย เด็ก ๆ ในวัด คนอื่นใกล้ ไกล ลูกหลาน ผู้ใหญ่กว่า  คนมีศีล ไม่ทุศีล ดีกว่าคนทุศีล ไม่มีธัมมเมตตาธัมม์

ทานเรา อาจ เป็นการเจาะจง หรือ ไม่เจาะจง  คงดีกว่าเจาะจง ดังกล่าวมา สงสัยเป็น ระดับครูบา จะกดกริ่ง ด้วยเราง้อ  เขาไม่สน  จนเรางอน            แทบร้องให้ออกมา  แต่ ก็ร้องในใจ    ร้อนในใจด้วย     5               5   พาลูกหล่านรู้ถึงทุกข์ ของ พระอรหันตี ผู้แม่ตน

เขาไม่ต้องการเรา  เราก็หาคนที่เขาต้องการเรา  ยกเว้น ว่า เรายังอยากข้องเกี่ยวเขาอยู่  ก็คือ  กัมม์ การกระทำ เราทำเอา(เอง)           



สาธุ จาก หนานขี้อู้ หำยาน

ผลบุญ กุศล จงทำให้ สายบุญหลวก  แล้วสะท้อนย้อนกลับไปหาหนานธง และ สายบุญในจักรวาล ฮอด อนันตจักราล

[สบายแมน]

ลองตื่นเช้าๆขับรถหาพระที่เดินบิณฑบาต แล้ววันหยุดก่อพาคุณแม่ไปใส่บาตรตอนเช้าก่อได้ลอครับ บางทีอาจป๊ะพระตี้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบก่อได้ครับ แล้วค่อยถามว่าเปิ้นอยู่วัดไหน

[ILoVePaNgYa]

ขอกราบขอบคุณ ผู้ใหญ่ใจดีทุกท่านที่ได้แสดงความคิดเห็นและชี้แนะในทางธรรม  แม่ผมสวดมนต์ที่บ้านชอบไปใส่บาตรให้กับสิ่งที่แม่สัมผัสได้ และมาขอส่วนบุญ แม่ปฏิบัติมานานมากแล้วช่วยคนก็เยอะ แต่แม่ไม่เคยอวดใครดูแม่มีความสุขมาก ผมดีใจที่ได้เกิดเป็นลูกแม่ แต่ที่หาวัดนั้นแม่บอกว่าอยากไปดูที่แปลกตาบ้างมีอะไรให้เห็นแตกต่างไปบ้าง แม่ผมเป็นคนต่างถิ่น ครั้งแรกไปใส่บาตรเจอผู้หญิงใส่ชุดขาวชอบเข้าวัดไปนอนวัดวันพระฟังเทศน์ฟังธรรม มาสะกิดแม่แล้วพูดว่า ใส่ทำไมพระนี่มาจากไหนก็ไม่รู้วัดอื่นไม่ต้องไปใส่ ใส่วัดที่เราศรัทธา ผมไม่เข้าใจครับ  ศรัทธา ต้องทำยังไงครับ แม่บอกยายคนนั้นว่า  ฉันตั้งใจ และตั้งมั่นที่จะใส่ และฉันก็ตั้งจิตให้แล้วดีแล้วด้วย  ขอกราบขอบคุณอีกครั้งครับ

[۰•ฮักแม่จัน©®]

ผมเกยไปวัดฮั่นตี่ครับ  วัดป่ายางมน เปิ้นปั๋นปอนยาวขนาดนักครับ

[harmony]

เรื่องการทำบุญขออนุญาติแนะนำ การทำบุญมันอยู่ที่การวางใจของเรา
ในลักษณะไหน แต่ใจของเราจะอยู่ในลักษณะไหน สถานที่หรือสิ่งแวดล้อม
จะเป็นไปในลักษณะไหนก็ตาม เมื่อทำไปแล้ว
ลักษณะของบุญจะสำเร็จในตัวของมันอย่างอัตโนมัติ

แต่เมื่อปัจจัยสิ่งของในการทำบุญนั้น เป็นของสงฆ์ไปแล้ว ผู้ที่จะเอาไปใช้
ประโยชน์ต่ออย่างไร ปัญหามันอยู่ตรงนี้

สมมุติ เราเข้าวัดไปบวชชีพราห์ม หรือปฏิบัติธรรมอะไรก็ตาม
เราก็ต้องบริโภคสิ่งของที่ญาติโยมเขาทำบุญมา เมื่อเราบริโภคแล้ว
เราก็เป็นหนี้สงฆ์ทันที  ทีนี้ถ้าเราไม่ตอบแทนโดยการรักษาศีล
ปฏิบัติกรรมฐาน ไปนั่งๆ นอนๆ ในวัดหรือสถานที่นั้นเฉยๆ มันก็ไม่สมควร
บาปกรรมมันจะหนักกว่าคนที่อยู่นอกวัดหลายเท่า

ไม่ต้องเชื่อแต่ลองพิจารณาตามเหตุและผลดู


้

[chaplainbalm]

วิจยทานํ ทาตพฺพํ
ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงถวายทาน

พระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเป็นเนื้อนาบุญของชาวพุทธ
บำรุงพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเป็นการบำรุงพระพุทธศาสนา

ไม่บำรุงพระปฏิบัติผิดศีลข้อร้ายแรง (เสพเมถุน ลักทรัพย์ ฆ่าคน อวดคุณความดีที่ไม่มีในตน) เป็นการบำรุงพระพุทธศาสนา เพราะท่านเหล่านั้นไม่ใช่พระแล้ว
บำรุงพระที่ผิดศีลข้ออื่นๆ ยังเป็นการบำรุงพระพุทธศาสนา เพราะพระท่านสามารถพัฒนาจิตเพื่อสำรวมไม่ให้ผิดอีกในครั้งต่อไปได้ (แต่ถ้าทำผิดในข้อเดิมซ้ำๆ ก็จะเห็นได้ว่าการฝึกตนของท่านรูปนั้นไม่สำเร็จผล)

แต่อย่างไรก็ตาม  จุดมุ่งหมายของทาน (การให้) คือการลดอัตตา ความยึดมั่นว่าตัวกู ของของเรา เพราะเมื่อให้ไปแล้วก็ไม่เป็นของเรา ไม่ลำบากที่ต้องคอยหวงแหนสิ่งนั้นอีกต่อไป

ผลเด่นชัดของทานคือใจปลอดโปร่ง เป็นอิสระ ไม่ถูกยึดเหนี่ยวหรือเหนี่ยวรั้งไว้ด้วยพันธนาการใด ๆ

การฝึกให้ทานท่านจึงสอนให้เราให้กับใครก็ได้ (สังฆทาน) เพื่อให้ใจเราไม่ต้องยึดติด

แต่ถ้าเรายังเลือกบุคคลที่จะรับทาน (ปาฎิปุคคลิกทาน) จะเห็นว่าใจเรายังไม่พร้อมจะสละจริงๆ เพราะยังมีข้อแม้ในใจมาขัดขวาง

เพราะฉะนั้น วางใจให้เป็นกลาง ไม่ยึดติดบุคคล พร้อมที่จะสละทุกเมื่อ จิตจะถูกฝึกให้ละอัตตา ความปลอดโปร่งหรืออิสรภาพของจิตจะเพิ่มมากขึ้น จนหลุดพ้นจากเครื่องพันธนาการ (กิเลสข้อโลภะ)

[nantong]

ไหว้สา  พระธัมมวินัย  สายบุญ

สัทธา  คือ  ความเชื่อมั่น  ยอมรับ  นับถือ

วัด หรือ พระ ที่น่าสัทธาเชื่อถือ ว่าทำดี สมควรรับทาน  เราจงเลือกในที่นั้น ๆ  พระพุทธเจ้าทรงแนะว่า  ที่ใดมีผลมาก อานิสงส์มากจงให้ในที่นั้น ๆ


เหตุ ที่เราเคยทำมาจะดึงดูดให้เราได้พบปะ วัดวาพระเณร   ที่สมควร แก่ เรา   จึง ไม่ควรเพ่งออกไปภายนอก


ทีนี้ หาก เราดี วัตถุทานดี  แต่ ผู้รับทานไม่ดี  ผู้รับย่อมมีอันตรายด้วยไม่คู่ควรกับทานนี้   พระ ว่า อานิสงส์เราจะบริบูรณ์ เต็ม  ประกอบด้วยวัตถุทานดี  ผู้ให้ดี  ผู้รับดี    นอกจากนี้ยังเกี่ยวด้วย การวางจิตก่อนให้ ตอนให้ หลังให้ ควรตั้งในความยินดีเอาไว้

วัดภายในจิตในใจ จึง สำคัญมีใช่น้อย


สาธุ

[chaplainbalm]

สาธุ
คำตอบของหนานธงถูกในแง่ของอานิสงส์(ผลดี) หรือผลประโยชน์สูงสุดของทาน ที่การให้ทานต้องบริสุทธิ์ทั้ง 3 อย่าง คือ
1 สิ่งของได้มาด้วยความสุจริต
2 ผู้รับมีศีลบริสุทธิ์
3 ผู้ให้มีเจตนาบริสุทธิ์ทั้งก่อนให้ ขณะให้ และหลังจากให้ไปแล้ว

ส่วนคำตอบของผมนั้นเน้นในแง่การฝึกจิตตามข้อ 3 เพราะจุดประสงค์ของทานคือการเสียสละความยึดมั่นในตัวตน (อัตตา) ซึ่งแสดงออกในรูปของความโลภ และเมื่อเราให้ทานมากเข้า ความอยากได้ของของคนอื่นมาเป็นของเราจะลดน้อยลง จนหมดไปในที่สุด ถือเป็นความสำเร็จของการฝึกจิตโดยใช้วิธีการให้ทานเป็นเครื่องมือ

สาธุ

[naylex]

ไหว้สา  พระธัมมวินัย  สายบุญ

สัทธา  คือ  ความเชื่อมั่น  ยอมรับ  นับถือ

วัด หรือ พระ ที่น่าสัทธาเชื่อถือ ว่าทำดี สมควรรับทาน  เราจงเลือกในที่นั้น ๆ  พระพุทธเจ้าทรงแนะว่า  ที่ใดมีผลมาก อานิสงส์มากจงให้ในที่นั้น ๆ


เหตุ ที่เราเคยทำมาจะดึงดูดให้เราได้พบปะ วัดวาพระเณร   ที่สมควร แก่ เรา   จึง ไม่ควรเพ่งออกไปภายนอก


ทีนี้ หาก เราดี วัตถุทานดี  แต่ ผู้รับทานไม่ดี  ผู้รับย่อมมีอันตรายด้วยไม่คู่ควรกับทานนี้   พระ ว่า อานิสงส์เราจะบริบูรณ์ เต็ม  ประกอบด้วยวัตถุทานดี  ผู้ให้ดี  ผู้รับดี    นอกจากนี้ยังเกี่ยวด้วย การวางจิตก่อนให้ ตอนให้ หลังให้ ควรตั้งในความยินดีเอาไว้

วัดภายในจิตในใจ จึง สำคัญมีใช่น้อย


สาธุ

สาธุ
 

[naylex]

สาธุ
คำตอบของหนานธงถูกในแง่ของอานิสงส์(ผลดี) หรือผลประโยชน์สูงสุดของทาน ที่การให้ทานต้องบริสุทธิ์ทั้ง 3 อย่าง คือ
1 สิ่งของได้มาด้วยความสุจริต
2 ผู้รับมีศีลบริสุทธิ์
3 ผู้ให้มีเจตนาบริสุทธิ์ทั้งก่อนให้ ขณะให้ และหลังจากให้ไปแล้ว

ส่วนคำตอบของผมนั้นเน้นในแง่การฝึกจิตตามข้อ 3 เพราะจุดประสงค์ของทานคือการเสียสละความยึดมั่นในตัวตน (อัตตา) ซึ่งแสดงออกในรูปของความโลภ และเมื่อเราให้ทานมากเข้า ความอยากได้ของของคนอื่นมาเป็นของเราจะลดน้อยลง จนหมดไปในที่สุด ถือเป็นความสำเร็จของการฝึกจิตโดยใช้วิธีการให้ทานเป็นเครื่องมือ

สาธุ

สาธุ
ถ้าตรวจสอบจิตก่อนให้ ขณะให้ และหลังให้
รู้ว่าปรุงแต่งสิ่งใดขึ้น จิตมีอารมณ์อย่างไร  จะเยี่ยมมากเลยครับ

ที่ว่านี้ผมยังทำไม่ได้ ทำได้ก็ไม่ลึกซึ้ง เพียงแต่รู้หลัก
อย่างที่ลุงหนานธงว่า ทำอะไรก็ต้องรู้หลักก่อน
ไม่เช่นนั้น จะรู้ได้ไงว่าทำถูก หรือ ทำผิด