ต่อยอดอีกนิด
ถ้าเราพิจารณาการบำเพ็ญทานบารมีในชาติสุดท้ายของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นบารมีขั้นสุดยอด (ปรมัตถบารมี)
ถามว่าพระเวสสันดรรอให้ทานกับคนมีศีลบริสุทธิ์ใช่หรือไม่
คำตอบคือ ไม่ เพราะคนที่มาขอทานและพระเวสสันดรให้ทานไป คือ ชูชก จอมตะกละ และเป็นตัวแทนของความโลภ
แล้วทำไมการให้ทานนั้นจึงจัดเป็นการบำเพ็ญบารมีขั้นสุดยอด ?
คำตอบคือ.. (น่าจะตอบกันได้นะครับ)
สาธุ
ทานของพระเวสสสันดร เป็นปรมัตถปารมี
เพราะเป็นการคลายความยึดติด ขึ้นสูงสุด
ผลของการคลายความยึดติด ชนิด ให้ลูกเป็นทาน ของพระเวสสันดร
จึงไม่ใช่กุศล ทั้งไม่ใช่อกุศล
แต่เป็นปัญญา เป็นพุทธ(รู้ ตื่น เบิกบาน)
ทั่วๆไปหากผู้ให้ทาน เป็นปุถุชนอย่างเราท่าน ผู้รับเป็นชูชก บุรุษโทษ
ผลกรรมก็ไม่แน่ว่าจะเป็นบุญ หรือ บาป
เหมือนให้อาหารโจร เมื่อโจรทานอาหารมีเรี่ยวแรง ก็ออกไปเที่ยวปล้นฆ่าผู้คน
จึงต้องตั้งคำถามว่าให้อาหารเป็นทานแก่โจร จะเป็นบุญ หรือ บาปกันแน่....
เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เยาว์ปัญญา เชิญผู้รู้แนะนำเพิ่มเติมด้วยครับ