อยากให้ลุกเรียนเก่งต้องทนนั่งรถไปกลับวันละ3-4ชั่วโมง

[louis]

แตกต่างกันจริงๆครับ  ระหว่างเด็กเรียน ในเมืองกับ นอกเมือง
อย่าคิดนะครับ  ว่าอยุ่ที่เด็กจะเก่งหรือไม่เก่ง
  ใครคิดและมีประสบการณ์แบบนี้บ้าง
สงสารเด็กนะครับ นั่งรถตุ้แออัดกันไปทุกวัน

[~อั่ย มู๋อ้วน*]

แตกต่างกันจริงๆครับ  ระหว่างเด็กเรียน ในเมืองกับ นอกเมือง
อย่าคิดนะครับ  ว่าอยุ่ที่เด็กจะเก่งหรือไม่เก่ง
  ใครคิดและมีประสบการณ์แบบนี้บ้าง
สงสารเด็กนะครับ นั่งรถตุ้แออัดกันไปทุกวัน

มันเป็นความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาครับ เพื่อนผมบ้านอยู่เชียงแสน นั่งรถไปเรียนสามัคคีทุกวัน
สอบเข้าเภสัช มข.ได้ ตอนนี้ทำงานโรงบาลไทย เทียบกับอีกคนผมคิดว่าความเก่งเท่าๆกัน แต่ไม่มีโอกาสได้มาเรียนในเมือง ต้องเรียนมัธยมประจำตำบล ตอนนี้เป็นครูดอย ผมไม่ได้ดูถูกคุณค่าของอาชีพนะครับ แต่มันต่างจริงๆกันนะครับ ระหว่างโอกาสของคนสองคนนี้ มันเลยทำให้พ่อแม่ต้องขวนขวาย พยายามให้ลูกตัวเองได้เรียนในที่ดีๆ

[jedibewell]

มันบ่ามีอะหยังได้มาง่ายๆ หรอกครับ เป็นมาหลายสิบปีแล้วครับ เด็กอำเภอนอกต้องเข้ามาเรียนในเมืองเพื่อโอกาสที่ดีกว่าครับ ขนาดสมัยผมก็ยังเข้ามาเรียนในตัวเมืองเลยครับ

[LittleELF]

ใช่เลยค่ะ ตื่นตีห้ารอรถไปเรียนกลับถึงบ้านหกโมงชีวิตแทบไม่มีเวลาได้เล่นได้อะไรเลยค่ะ
เลิกเรียนต้องรีบวิ่งไปรอรถ จะเรียนพิเศษทีนึงคิดแล้วคิดอีก (วิธีไป-กลับ) ลืมของไปโรงเรียนทีก็ซวยไปเลย เหนื่อยอย่างแรง

[yongmankung]

ผมแค่ 3 ปียังรู้สึกเบื่อเลยครับ กับการนั่งรถ

ถ้าเป็นเด็กๆ ที่เรียนตั้งแต่ ป.1 ถึง ม.6 จะขนาดไหน

[ปวดตับ]

ป2 - ม3  ผมนั่งรถตู้ เชียงแสน ไปเรียนเชียงรายทุกวันครับ  

ต่างกันเยอะครับ

- ไม่มีเพื่อนสนิทแบบสุดๆ เพราะเช้าไปเรียน เย็นกลับบ้านมานอน เพราะเหนื่อย เพื่อนใกล้บ้านอย่าถาม ไม่มีหรอก
- เรียนหนักกว่าคนอื่น ไหนจะนั่งรถจนอ้วก ต้องกลับมาทำการบ้านอีก
- แต่ได้รู้จักการใช้ชีวิตในเมือง นิสัย น้ำใจคนในเมือง


ทั้งข้อดีข้อเสีย มีเยอะครับ

แต่เป็นผม ผมจะไม่ส่งลูกไปเรียนไกลบ้าน เพราะถึงจะเรียนเก่งแค่ไหน สุดท้าย คนไม่มีเพื่อน อยู่ลำบากครับ

แต่ผมโชคดี เพื่อนเยอะ 

[inta]

ชุมชนต้องเข้มแข็ง   ต้องร่วมมือกันอย่างจริงจัง  ผู้นำต้องมีวิสัยทัศน์ดี    มองไกล  ผู้ตามต้องให้การสนับสนุน    ไม่ใช่ขยันจัดงานที่มีแต่ความรื่นเริง   มีสุรา   ไร้สาระ ยังคงชอบจัดให้ไปดูงาน    ผมเห็นโรงพิมม์หลายแห่ง     สถานที่กว้าง    ตึกรามใหญ่โต งบประมาณไม่ใช่น้อย    แต่ไม่มีใครอยากใช้บริการ   บางทีชุมชนควรต้องเข้าไปตรวจสอบหน่อยว่า   มันขัดข้องตรงไหน    ควรซ่อม   ควรถอดเปลี่ยนตรงไหน อันไหนเก่า คุณภาพไม่ดี  เสียดายค่าใช้จ่าย บางทีเปลือกนอกอาจดูดีต้องดูลึกๆว่าข้างในเป็นอย่างไร ต้องวัดกันที่ผลงาน   อะไหล่ของใหม่มีเยอะครับ   สามารถเลือกได้ คัดได้ เคยเห็นผลงาน  ของโรงเรียนมานิต  ที่ห้วยไคร้   มีอยู่ปีหนึ่ง    สอบเข้า สวค   ได้เกือบยี่สิบคน   น่าจะหมายความว่า    มาสอบเท่าไหร่ได้หมด  ได้ข่าวว่า   แต่ไม่มาเรียนเลย
ยังคงเรียนอยู่ที่เดิม    หากโรงพิมม์รอบนอกมีคุณภาพ    จะประหยัดค่าใช้จ่ายในการเดินทาง    เวลาจะได้เพิ่มขึ้นมา    จะได้ความปลอดภัย     จะได้ความเสมอภาค   จะได้โอกาสอย่างเท่าเทียมกัน   ลองนึกง่ายๆ ว่าหากไม่มี ตาง    ไม่มีเส้น    จะเข้าได้ไหม
เหมือน บดินเดชา  เราต้องช่วยกันพัฒนานักรบของเราให้สู้กับคนอื่นได้   

[ohio888]

มันแสดงออกให้เห็นถึงการกระจายรายได้จากส่วนกลางมาภูธรหรือไม่ มันถูกต้องแล้วหรือการบริหารการปกครองแบบไทยๆ แบบนี้ และเกี่ยวเนื่องไปถึงความเหลื่อมล้ำทางสังคมหรือไม่ และเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้เรื่อยมา

[M y L O V E . . . a]

มีหลายปัจจัย.......

แต่ขอเสนอประเด็นเรื่อง.....บรรยากาศ.......

เด็กในเมืองส่วนนึง.....ส่วนใหญ่.....จะถูกโปรแกรมเรื่องความขยัน....เกรด.....เรียนต่อ......จนเป็นวัฒนธรรมมานาน......

และก็ต้องคัดเกรดมาแล้วระดับนึง......บวกกับภาวะการแข่งขันในกลุ่มเพื่อน.....ผู้ปกครอง.....การเดินทาง.....การกินการอยู่....เหมือนกระทู้ก่อนๆ........

ส่งผลทำให้.....ทัศนคติ....การกระทำ....คำพูด.....นิสัย.....ส่อไปเชิงบวกด้านผลสัมฤทธิ์...แต่ไม่ทุกคน....เกเรก็เยอะ....เพราะโอกาสเยอะกว่า......

ในฐานะครูที่สอนทั้งรอบนอก ในเมือง.....และเป็นติวเตอร์รับจ้างให้บางสถาบัน....เป็นบางครั้ง......

อยากฝากถึงผู้ปกครองว่า....หมั่นพูดคุย...เป็นเพื่อนเขา...ให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้....

คุยในเรื่องที่เขาอยากคุย...ไม่ใช่เรื่องที่เราอยากคุย....โดยเฉพาะ ม.ปลาย....แค่นี่ก่อนเนาะ.....

[@เชียงแสน]

การเรียนรู้ที่ดีกว่าหรือจะสู้ความเป็นคนดีที่ดีกว่า

[tfgc2007]

แล้วป้อแม่ ทั้งหลายคนไหน ที่พอมีกำลัง อยากหื้อลูกเฮียนโฮงเฮียนบ้านนอกที่ บ่ามีจื้อเสียงผ้องครับ...ถ้าจะอั้น ก็บ่ามีคน เจียงฮาย จบจุฬา มธ. มช. พระจอมฯ ครับ.มันจึงบ่ามีหยั่งที่ได้มาง่ายๆ ตึงวันนี้ก็ไปนั่งเฝ้าลูกเฮียนพิเศษ วันเป็น ชั่วโมงสองชั่วโมง ( การลงทุนอย่าง 1 )

[chate]

โรงเรียนในเมืองดังๆต้องสอบแข่งขันเข้าไม่ใช่หรือ

[jazzcr]

ตอนนี้เราต้องเลือกและจัดการให้ลูกก่อน เพราะเด็กยังเลือกเองไม่ได้
ไว้โตมา ให้เค้าเลือกเองครับ  ตอนนี้หน้าที่พ่อแม่คือ ส่งเสริมลูกให้ถึงที่สุดตามความสามารถของเรา

[Jeekuk]

ละอ่อนแถวบ้าน คนหนึ่งเรียนม.6 บ้านนอก เอ็น ม.บ้านนอก จบแล้ว รับราชการแล้วตำแหน่งนักวิชาการ
อีกคนจบ ร.ร.ดังในเมือง จบ. ม.ในกท.ม. พฤติกรรมไฮโซ เป็นเซล ทุกวันนี้ยังขอตังค์พ่อแม่(ยะนา) ผ่อนรถอยู่
ละอ่อนต่างอำเภอ ต้องตื่น ตี 5 เพื่อไปโรงเรียน กลับถึงบ้าน 6 โมงเย็น ไม่มีเวลาไปเล่นกีฬา เล่นดนตรี
 เพราะต้องทำรายงาน เป็นอย่างนี้ หลายปี บ้านใกล้เรือนเคียงไม่มีใครรู้จัก อย่างที่ คุณ ปวดตับ ว่าจริงๆ

ส่วนผมให้เรียนใกล้บ้านเพราะ ใกล้บ้าน ใกล้ตาและใกล้ตีน(เวลามันเพอะ)
เวลามีปัญหาผู้ปกครองก็ไม่ต้องถ่อสังขารไป

[ohio888]

การเรียนรู้ที่ดีกว่าหรือจะสู้ความเป็นคนดีที่ดีกว่า

คนละเรื่อง

[happiness'969]

การศึกษาคือการลงทุนคับ 

[น้าวัยทองฯ]

ดีหน่อยผมเรียนใกล้บ้าน เดินไปเรียนตั้งแต่ ม.1 ถึง ม.6

บางครั้งก็สงสารเพื่อที่ต้องขึ้นรถตู้กลับบ้านเหมือนกัน

เพราต้องแวะไปรับ รร.ต่างๆมากมาย และเลิกก็ยังไม่ค่อยจะพร้อมกันอีก

ต้องนั่งรอในรถเป้นชั่วโมงๆ กว่าจะได้กลับบ้าน เหนื่อยจริงๆ

[M y L O V E . . . a]

เพิ่มเติมนะครับ.....กรณีให้เด็กมาเรียนในเมือง......

มีโอกาสดีด้านงบที่พร้อมกว่า.....โอกาสในการคบเพื่อนที่หลากหลายกว่า....

บรรยากาศการแข่งขันที่มากกว่า.....และเด็กได้ฝึกฝน....ต่อสู้ดิ้นรน....ตื่นเช้ากลับค่ำ....

.....แต่น่าห่วงเรื่อง....การขาดทักษะด้านการเข้าสังคม.....การละเล่นพื้นบ้าน.....กิจกรรมยามเย็นในท้องถิ่น...

การขาดการติดต่อสัมพันธ์กับบุคคลในครอบครัว....การเสพความศิวิไลซ์จากสังคมเมืองแบบขาดวิจารณญาณ....

แต่ทั้งนั้นทั้งนี้.....ขอประเด็นเรื่องความเข้าใจในจิตวิทยาวัยรุ่นด้วย.....บางครั้ง...ความรักและหวังดี.......ต้องมีความเข้าใจ...

[เชียงรายพันธุ์แท้]

ถ้าโฮงเฮียนในท้องถิ่น คุณภาพของครู อุปกรณ์ แลอาคารสถานตี้
ใกล้เคียงหรือบ่ต่างจากโฮงเฮียนในเวียงนัก
ปัญหาความเหลื่อมล้ำตางก๋ารศึกษาก็จะลดลงน่อครับ
แต่ก็อย่างว่า เถิงจาใดก็ตึงมีคนยึดติดกับจื่อเสียงของโฮงเฮียนดังๆอยู่ดี

[phanzaa]

มองต่างมุมครับ  น้าผมส่งลูกเรียน  สามัคคี จนจบมหิดลทั้งสองคน  สองคนได้ทำงานดี  คนหนึ่งเป็นวิศวะ  อีกคนเป็นสัตวแพทย์  แต่พอพ่อป่วย  แม่มีปัญหาทางสายตา  ไม่มีสักคนที่สามารถมาดูแลได้  ด้วยภาระงาน  ต้องให้ญาติๆ  ช่วยกันดูแล  ต่างกันกับน้าอีกคนที่ลูกเรียนลุ่มๆ  ดอนๆ  เรียนแถวๆ  บ้าน ติด 0 มั่ง  สอบซ่อมมั่ง  แต่ก้อเรียนจนจบ  สุดท้ายก้อเปิดร้านคอมอยู่ที่่บ้านได้ดูแลครอบครัว  มีลูกมีหลาน   ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า  ต่างกันกับอีกสองคนไม่รู้จะได้กลับบ้านหรือเปล่า  ยิ่งเรียนสูงยิ่งไกลบ้าน