ขอขยายต่อเรื่อง "อัตราค่าแรงเชียงราย"

[N.J.Ferry]

๑)กฏหมายค่าแรงขั้นต่ำที่รัฐบาลกำหนดไว้นั้น  เป็นอัตราที่กำหนดกฏเกณฑ์ไว้ให้ลูกจ้างไม่ถูกเอาเปรียบจากนายจ้าง
 ๒)ในความเป็นจริงแล้ว   นายจ้างทุกแห่งต้องการคนดี-คนเก่ง  อยู่ช่วยเหลือตนเองให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้   โดยให้เงินค่าจ้างเท่ากับหรือมากกว่าค่าแรงขั้นต่ำอยู่แล้ว   ยกตัวอย่างเช่นเจ้าของบ้านต้องการคนช่วยเหลือทำงานบ้าน  เมื่อได้คนดี-คนเก่งอยู่กับตนก็จะต้องพยายามให้ทั้งเงินและสวัสดิการต่างๆเพื่อจูงใจให้อยู่นานๆ  หากเจ้านายไม่ดี-ไม่เอาไหน  ลูกจ้างได้รับค่าจ้างเท่าไหร่ๆๆ  ก็ไม่มีใครอยู่ด้วย   แต่หากลูกจ้างเป็นคนไม่ดี-ไม่เก่ง-ไม่มีน้ำใจ-ไม่รู้จักศีลห้า  อย่าว่าแต่ค่าแรงขั้นต่ำเลย  เงินเท่าไหร่นายจ้างก็ไม่จ้างให้เสียเวลา
  ๓)ฉนั้นในทางปฏิบัติและความเป็นจริง  ลูกจ้างต้องเป็นคนดี-คนเก่ง-อยู่ในธรรม  อยู่ที่ไหนๆก็เจริญได้-เงินเดือนจะได้มากกว่าค่าแรงขั้นต่ำเสียอีก   และต้องไปอยู่ในที่ๆเจ้านายหรือนายจ้างเป็นคนดี-มีคุณธรรม-มีศีลธรรม-จริยะธรรมและรักษาศีลห้าด้วย
  ๔)ที่อ่านกระทู้มาทั้งหมด  เข้าข้างตัวกู-ของกูทั้งนั้น    หากตัวกูเป็นคนดี-มีธรรมะ-และเก่งด้วย  จะอยู่กับเจ้านายที่ไหนๆก็ได้เงินเดือนและได้เงินเกินค่าแรงขั้นต่ำอย่างแน่นอนอยู่แล้ว  ปริศนาธรรม  "ชี้นิ้วชี้ ๑ นิ้วด่าคนอื่น   แต่อีก ๓ นิ้วนั้นชี้เข้าหาตัวเอง"
  ๕)ฉนั้นก่อนที่จะไปว่า-ไปด่าใคร  ให้มองดูตนเองก่อน

ขอบคุณที่เสนอความคิดเห็นนะครับ ทุกข้อที่คุณกล่าวมาในที่นี้เสมือนคุณค่อนข้างเอนเอียงไปทางนายจ้างนะครับ (งั้นผมก็ขอเอนเอนไปทางลูกจ้างเช่นกัน)
1. ข้อกฏหมายมีไว้เพื่อไม่ให้นายจ้างเอารัดเอาเปรียบลูกจ้าง แต่นายจ้างก็พยายามซิ๊กแซ๊กลูกจ้างถ้ามีโอกาส ซึ่งการกำหนดอัตราค่าแรงขั้นต่ำก็เหมือนลูกจ้างถูกมัดมือชก ต่อรองอะไรก็ไม่ได้ จบ ม.6 ที่โรงเรียน กับจบ ม.6 กศน. ค่าจ้างก็ต่างกันแล้ว จริงไหม..
2. ถูกต้องครับ คนดีคนขยัน ที่ไหนๆ เขาก็ต้องการคนแบบนี้กันทั้งนั้น แต่มันจะมีไหมในเชียงราย ถ้ามีให้เอ่ยชื่อมาเลยดีกว่า เพื่อที่นักศึกษารุ่นน้องๆ จะให้ความสนใจสมัครเข้าทำงานที่ดี มีเงินเดือนและสวัสดิการที่คุ้มค่า ชนิดที่ต้องแย่งกันสอบเข้าสมัครงานกันเป็นร้อยๆ เหมือนกับหลายๆ บริษัทฯ ใน กทม.
3. อยากให้คุณลองไปสอบถามเพื่อนฝูงและญาติพี่น้องหรือคนที่รู้จักของคุณหน่อย ว่าแต่ละคนที่ทำงานอยู่ในเชียงราย เขาได้ทำงานมากี่ปีแล้ว เริ่มต้นเงินเดือนเท่าไหร่ ปัจจุบันเงินเดือนเท่าไหร่ ไล่มาเลยครับตั้งแต่ วุฒิ ม.3 ม.6 ปวช. ปวส. จนถึง ป.ตรี ผมคิดว่าหลายๆ คนคงจะมีกินมีใช้และเหลือเก็บอย่างที่คุณกล่าวมานะครับ ส่วนเรื่องศิลธรรมอันดี ลูกจ้างมีกันทุกคนแหละครับ แต่มันจะเริ่มไม่มีก็เพราะว่า ลูกจ้างเริ่มจะรู้สึกตัวว่าถูกนายจ้างไม่ใส่ใจหรือไม่เห็นความสำคัญไงละครับ..
4. แน่นอนครับ ผมเข้าข้างตัวกูเอง เพราะตัวกูไม่เคยถูกนายจ้างเอารัดเอาเปรียบมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทุกบริษัทที่ผมเคยทำงาน นายจ้างจะสั่งสอนมาเป็นอย่างดีไม่ให้เอารัดเอาเปรียบลูกจ้าง ผมก็ทำงานให้นายจ้างอย่างดีโดยไม่เอาเปรียบลูกน้อง แม้ว่าผมจะออกจากที่ทำงานเก่ามานาน แต่ผมก็สามารถเ้ดินเข้าออกนอกในเพื่อไปเยี่ยมเยียนเจ้านายและลูกน้องเก่าในหลายๆ บริษัทได้โดยไม่ต้องแลกบัตรผ่าน Visiter เพราะผมไม่เคยชี้นิ้วว่าใคร-ด่าใคร
5. และก่อนที่ผมจะไปว่าใครด่าใคร ผมก็ดูตัวเองก่อนเสมอว่าสมควรแล้วรึยัง ถ้าเห็นว่าสมควรแล้วผมก็ใส่ไม่ยั้ง เผื่อมันจะไปสะกิดต่อมสามัญสำนึกของนายจ้างบางคนที่เผลอเข้ามาอ่านโพสต์ของผมนี้ ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น หวังว่านักศึกษารุ่นน้องๆ ลูกหลานชาวเชียงรายจะได้ทำงานที่ดี มีนายจ้างที่ดี และมีรายได้ที่ดีเพื่อเริ่มต้นสร้างครอบครัวใหม่ในอนาคตนะครับ...

[N.J.Ferry]

ประเทศที่พัฒนาแล้วเค้าทำงานเพื่อเก็บเงินครับส่วนบ้านเราทำงานเพื่อใช้หนี้

หนี้ที่ว่า บางทีผมเห็นหลายคนที่สร้างหนี้ไร้สาระ เช่น โทรศัพท์มือถือรุ่นแพงๆ เครื่องใช้ไฟฟ้าดีๆ รถแพงๆ เสื้อผ้าแพงๆ กินๆเที่ยวๆ ฯลฯ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องมาทำงานใช้หนี้ แล้วก็มาบ่นๆๆๆ ว่าเงินไ่ม่พอใช้ ก็แหงสิครับ แบบนี้ผมสงสารไม่ลง บางคนใช้โทรศัพท์แพงกว่าผม เสื้อผ้าดีกว่าผม รถดีกว่าผม แล้วมาขอยืมตังค์กันใช้ มันน่ามั้ยล่ะ

คนที่มีเงินเยอะๆ เค้าไ่ม่ยึดติดกับสิ่งของพวกนี้หรอกครับ เงินนอกจากมีไว้ซื้อของแล้ว มันยังมีไว้ลงทุน ใครคิดได้ก่อนก็รวยก่อน

หลายคนที่บอกว่าต้องกู้เงินมาเรียน บางคนครอบครัวก็ลำบากจริงๆ ต้องกู้เงินมาเรียน แล้วก็ตั้งใจเรียน อันนี้ผมเห็นใจนะ แต่ผมก็เห็นอีกหลายๆคน (คนใกล้ๆตัวแล้วก็พวกเด็กๆที่มาเช่าหอพักแถวๆบ้าน) ที่พอเงินกู้ออก ก็จะไปถอยโทรศัพท์ใหม่ ซื้อเสื้อผ้า แต่งรถมอไซค์ กินเหล้ากับเพื่อนๆ พอเรียนจบออกไปทำงาน ก็บอกมีหนี้ติดตัว เฮ้ออ..

นานาจิตตังนะครับ

เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณครับ เนื่องจากเด็กสมัยนี้ส่วนใหญ่ถูกปลูกฝังในค่านิยมผิดๆ มาตั้งแต่เล็กๆ พ่อแม่ฐานะค่อนข้างดี (จากการขายที่) ลูกหลานเลยค่อนข้างสบาย ไม่เหมือนบ้านนอก ที่รู้จักช่วยเหลืองานของพ่อแม่ พวกนี้จะรู้จักคุณค่าของเงิน เด็กบ้านนอกส่วนใหญ่จะเรียนเก่งกว่าเด็กในเมืองซะอีก..
ตอนผมทำงานอยู่กรุงเทพฯ ผมพยายามสนับสนุนพนักงานใหม่ที่มาจากบ้านนอกอยู่เสมอเพราะตามสถิติแล้ว คนพวกนี้จะมีความขยันตั้งใจทำงานมากกว่าคนในพื้นที่ ส่วนนักศึกษาที่ใกล้จะเรียนจบ บางบริษัทก็ไปเล็งจองตัวไปล่วงหน้าแล้วละครับ อยากให้เชียงรายบ้านเราเห็นความสำคัญในข้อนี้บ้างจัง...

[Pumpuybank]

คุณต้องทำใจครับ ความเจริญระหว่าง "กรุงเทพ" กับบ้านนอกอย่าง "เชียงราย" ต่างกันครับ
มันจะไปเหมือนกันได้ไงครับ แค่ค่าครองชีพปัจจุบันนี้ แต่ละจังหวัดก้อไม่เหมือนกันแร้ว

ต้องทำใจคับ ต้องทำใจ

ให้ทำใจได้ไงครับ ค่าจ้างที่ได้ต่อเดือน หมดไปกับค่าอยู่ค่ากินจนแทบไม่เหลือพอให้ใช้จ่ายอย่างอื่น
เช่นค่าเงิน กยศ. ที่กู้มาเรียน 2-3 แสน ถ้าจะผ่อนเดือนละ 500.- ไม่ต้องผ่อนไปทั้งชาติเหรอคุณ..
(500 บาท x 600 เดือน หรือ 50 ปี กว่าจะใช้หนี้หมด 3 แสน ก็กลัวว่า "จะต๋ายเข้าเฮี่ยว" ไปก่อนสิครับ)
ถ้าบอกให้ทำใจ งั้นก็เท่ากับว่าเราผิดเองที่เกิดมาเป็นคนเชียงราย ก็ต้องทนทำมาหากินที่บ้านเราใช่มั๊ยครับ...

ผมว่าคุณควรแยกประเด็นออกจากกันนะครับ กับการที่”คุณเกิดเป็นคนเชียงราย” กับหัวข้อ”อัตราค่าแรงจังหวัดเชียงราย”เพราะตอนนี้เราคุยเรื่อง”อัตราค่าแรงจังหวัดเชียงราย” คุณอย่าเอาบ้านเกิดของคุณมาเกี่ยวข้องดีกว่าครับมันพลอยจะทำให้คนอื่นที่เป็นคนเชียงรายคิดว่าผิดเองที่เกิดมาเป็นคนเชียงรายทำให้ได้ค่าจ้างต่ำทั้งที่อยากทำงานบ้านเราเอง ผมอยากให้คุณคุยตามประเด็นหัวข้อไป อย่าเอาบ้านเกิดมายุ่งเพราะคำว่า “เราผิดเองที่เกิดมาเป็นคนเชียงราย” กับหัวข้อนี้เลยครับมันไม่เหมาะครับ

[911]

ผมว่ากระทู้นี้ดีนะ หลายคนใช้เป็นที่ระบาย คนที่เป็นมนุษย์เงินเดือน ก็จะมีความคิดไปในทิศทางเดียวกัน ผมก็เคยเป็นมนุษย์เงินเดือน แต่ตอนนี้ผ่านจุดนั้นมาได้ละ บอกตรงๆว่าไม่ได้สบายไปกว่าเดิมเลย ต้องรับผิดชอบอะไรมากขึ้น บางทีวันหยุดก็ต้องออกไปทำงาน คิดนั่นนี่ตลอดเวลา แต่ข้อดีก็คือ มีอิสระมากขึ้น ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย สมใจที่ได้ใช้ความรู้ที่เรียนมาอย่างเต็มที่ เจอทางตันอยู่หลายครั้ง แต่ก็ต้องหาทางออกให้ได้ ไม่งั้นเดินหน้าต่อไปไม่ได้ มีเรื่องให้แก้ปัญหาอยู่ตลอดเวลา เหนื่อยแต่ก็สนุกดี

ส่วนเรื่องงานในเชียงรายบ้านเรา จะหาที่มันเงินเดือนสูงๆเหมือนเมืองหลวง สวัสดิการดีๆ ผมคิดว่าถ้าจะยากครับ เพราะเศรษฐกิจเชียงรายบ้านเรามันเล็กกว่าเมืองหลวงหลายร้อยเท่า เราจะเรียกร้องเงินเดือน หรือสวัสดิการ เทียบเท่าคนในเมืองหลวงไม่ได้ เพราะเจ้านายก็คงไม่มีปัญญาให้ได้มากขนาดนั้นหรอกครับ ถ้าอยากได้แบบนั้นก็ต้องเข้ากรุงครับ

ผมว่าคนเชียงรายเราโชคดีกว่าคนกรุงเรื่องนึง คือ เรามีเวลาว่างกันเยอะมาก ผมว่านี่คือโอกาสของเรา ใช้เวลาที่มีนี่แหละครับหาเงินเพิ่มเติม ทางไหนก็ได้ทางที่เราถนัด ใครมีไร่มีสวนก็ลุยเลยครับ ได้มากได้น้อยก็ขอให้ทำไว้ก่อน เดี๋ยวดีเอง

[คนหาดแฟน]

ถ้าคิด จะอยู่เชียงราย นะครับ

1. งานราชการ หรือลูกจ้าง ราชการ หน่วยงานไหนก็ได้ครับ
(อย่าไปอยู่ร้าน เอกชนเลยครับ ผมทำงานหลายๆ ที่มา 20 กว่า ปี
ไม่เห็นมีที่ไหนดีที่สุด  มีแต่ที่ไหน แย่สุด แค่นี้เองครับ


2. อย่างดีก็ทำธุรกิจส่วนตัว   ขายหมูปิ้ง ส้มตำ ข้าวราดแกง  อาหารตามสั่ง
   ก๋วยเตี๋ยว น่าจะดีกว่านะครับ

[pongsiwa]

เป็นอย่างนี้ละครับ ประเทศไทย ไม่เคยมีนโยบายเพื่อคนจนอย่างแท้จริง
ไอ้ที่ว่าช่วยคนจนๆ ก็มีเงื่อนไขต่างๆนาๆ ต้องมีเครดิตบ้างมีเงินหมุนเวียนบ้าง
ก็ถ้ากูมีเครดิต มีเงินหมุนเวียน กูจะมากู้มึงทำไม คนจนก็จนชั่วนาตาปี คนรวยก็รวยเอารวยเอา เพราะธนาคาร แหล่งสินเชื่อมันก็อยากจะปล่อยให้กู้ เพราะเครดิตเงินดี มันก็ได้กำไร ได้ดอกเบี้ย มันรวยอยู่แล้ว มันเอาเงินกู้ไปต่อยอดธุรกิจ มันก็รวยไปใหญ่ แต่คนจนแม้แต่เงินจะกินในแต่ละวัน ก็ยังคิดแล้วคิดอีก  ถ้าไม่เก็บออม ทีละเล็กละน้อย หรือเกิดมาบ้านรวยอยู่แล้ว หรือทำอะไรที่ผิดกฎหมาย โอกาสลืมตาอ้าปากน้อยเต็มที น่าจะมีนโยบายที่เอาเงินไอ้พวกรวยๆ ร้อยล้านหมื่นล้าน มากระจายให้คนจนๆหาเช้ากินค่ำบ้าง คงจะดี นี่ละที่มีคนเลวทำผิดกฎหมายเต็มบ้านเต็มเมืองก็เพราะอย่างนี้ละ ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะทำผิด อยากจะเลว แต่เพราะความจำเป็น เพราะปากท้องบางทีเขาก็ต้องทำ ยกเว้นแต่เป็นโดยสันดานจริงๆ
ผมก็เคยเป็นทั้งลูกจ้าง ทำมาสารพัด และปัจจุบันเป็นนายจ้าง เข้าใจปัญหาทุกอย่าง ในมุมมองนายจ้าง อยากจะได้งานที่คุ้มค่า ให้ได้งานออกมามากๆ แต่ในมุมลูกจ้าง ก็ต้องการความสบายใจในการทำงาน การให้เกียรติจากนายจ้าง เงินเดือนที่คุ้มค่าเหนื่อย โดยพบปัญหาว่านายจ้าง ไม่ค่อยให้เกียรติลูกน้องเห็นว่าเขาทำงานให้ จะใช้จะทำอย่างไรก็ได้ ผมไม่ชอบจริงๆพวกไม่ให้เกียรติคน เราเป็นนายจ้าง แต่ไม่ใช่เจ้าของชีวิตเขา เขาออกจากงานเราไป ก็เป็นคนอื่น หนำซ้ำย้อนกลับมาทำร้ายเราอีก เหมือนตามข่าว ฉะนั้นนายจ้างต้องให้เกียรติลูกน้อง เข้าใจอกเขาอกเรา ให้ค่าจ้างตามความขยันของงาน ลูกจ้างก็ต้องเข้าใจนายจ้าง เขาก็อยากได้งานมากๆ งานที่มีประสิทธิภาพ แต่ถ้าเราทำเต็มที่ มันยังไม่ขึ้นเงินให้ หรือให้เงินเดือนน้อย ก็อย่าไปทำมันเลย หาที่อื่นดีกว่า เดี๋ยวมันทำอย่างนี้กับคนอื่นบ่อยๆ ไม่มีใครอยากทำกับมัน เดี๋ยวมันก็เจ๊งเอง
-ขยัน อดทน แต่ทำไมไม่รวย เพราะขยันผิดที่ 10ปี ก็ไม่รวย เราทำงานให้เต็มที่ องค์กร บริษัทเขา ได้กำไรเป็นแสนเป็นล้าน แต่เราก็เหมือนเดิม ได้วันละ100-200-300บาท แต่เหนื่อยแทบตาย ได้เงินเท่าเดิม
-ตราบใดเป็นลูกจ้างเขา ตราบนั้นไม่มีวันรวย คำกล่าวที่ผมเคยได้ยินและใช้มาตลอด แต่จะให้ทำธุรกิจของตัวเองยังไง เงินทุนก็ไม่มี จะไปขอกู้ที่ไหนก็ไม่ได้ ไม่มีหลักทรัพย์ ไม่มีเครดิต ใครก็ไม่อยากค้ำให้ ไม่อยากเสี่ยง
-ประหยัด อดออม มีบาทเก็บบาท อะไรไม่จำเป็นก็ไม่ต้องใช้ เที่ยวรอตอนไหนก็ได้ ตอนนี้สร้างตัวก่อน ใครดูถูกกู ช่างมัน ใครไม่เอากู ช่างมัน เดี๋ยวสักวันมันจะได้รู้ ตอนนี้ซุ่มสร้างตัวไปก่อน
-ตราบใดที่ยังไม่รวยทำตัวเป็นคนรวยไม่มีวันรวย ตราบใดที่ยังไม่จนทำตัวเป็นคนจนไม่มีวันจน
-พยายามหาโอกาส ลู่ทางครับ ถนัดอะไรก็ทำอย่างนั้น เป็นนายตัวเองสบายที่สุด อยากก็ทำ เหนื่อยก็พัก แต่อาจเหนื่อยในระยะแรก แต่สบายในระยะยาว ไม่มีทุนก็ลองคิดดู ทำไรที่ลงทุนน้อย ความเสี่ยงน้อย บางทีเราทำไรเจ๊ง แต่ประสบการณ์ บทเรียน แนวคิดที่ได้มา เป็นประโยชน์มาก
นี่เป็นแนวความคิดของผมนะครับ เผื่อเป็นประโยชน์ให้ใครบ้าง

[Mangpor^ 0 ^]

ทุกวันค่าครองชีพมันก็สูงอยู่แล้ว  ขนาดจบป.ตรีมา ยังได้เงินเดือนเท่ากับ จบปวส.อะ  แบบนี้ไม่เห็นยุติธรรมเลยเน่าะ  ต้องจบอะไรอะ ถึงจะไ้ด้เงินเดือนสูงๆกะเค้าได้น้อ

[mammon]

ทุกวันค่าครองชีพมันก็สูงอยู่แล้ว  ขนาดจบป.ตรีมา ยังได้เงินเดือนเท่ากับ จบปวส.อะ  แบบนี้ไม่เห็นยุติธรรมเลยเน่าะ  ต้องจบอะไรอะ ถึงจะไ้ด้เงินเดือนสูงๆกะเค้าได้น้อ

ป.ตรีบางคนจบมาเงินเดือนน้อยกว่าคนเก็บขยะครับ

[mingyenta4]

คนที่มีกินมีใช้ก็พูดง่ายๆสะบายๆไม่คิดมากอะไรมาก กับ ไอ้คนที่ไม่มีจะกินจะใช้ ก็ต้องดิ้นรนเรียกร้องหาความยุคติธรรม อย่างไรก็ตามทั้งสองกลุ่มคนล่ะขั้ว มันเดิมทางตามเส้นขนาน ไม่มีทางเดินมาร่วมทางกันได้หรอก หวังแต่เพียงอย่างเดียวว่า แต่ล่ะกลุ่มจะเดินทางไปอย่างไรให้ไปพร้อมๆกันโดยที่ไม่มีปัญหาซึ่งกันและกัน อยากให้เข้าใจซึ่งกันแหละกันมากกว่า
-----------------------------------------------------------------------------
บางอย่าง จขกท. เค้าก็พูด บางอย่างเค้าก็พูดไม่ถูก คนที่คอมเม้นบางบางเม้น(อาจเป็นนายจ้าง) เค้าก็พูดถูกบางเม้นเค้าก็พูดไม่ถูก ที่ผมพูดมาก็คิดเปรียบเทียบตามความเป็นจริงนั้นแหละ
----------------------------------------------------------------------------------
ไม่ว่าเงินเดือนมันจะน้อยซักเท่าไรคนเราก็สามารถปรับตัวใช้จ่ายอยู่กินให้รอดไปวันๆได้อยู่แล้วครับ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ถ้าเงินเดือนเรามันน้อยเราก็ได้แค่อยู่กินไปวันๆ จะเก็บเพื่อสร้างอนาคตของตัวเองต่อไปมันอยากนะครับ บ้าน รถ สิ่งของจำเป็น อันนี้แหละครับที่คน เงินเดือนน้อยออกมาบ่นกัน สำหรับไอ้คนที่มีๆกันทั้งหลาย ที่ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่สนใจว่าค่าแรงลูกจ้างจะพอกินพอใช้หรือไม่ มันก็พูดง่ายซิครับ...

[Mutant]

ในโลกทุนนิยมก็เป็นแบบนี้ละครับ ผู้ที่มีมากกว่าคือผู้ชนะ
เราในฐานะที่เกิดมาแล้วไม่ได้อยู่ฝั่งที่ได้เปรียบ ก็ต้องยอมทำตามกติกาที่ผู้ชนะสร้างขึ้นมา
     ลองนึกถึงใจเค้าใจเรา เราในฐานะลูกจ้างก็อยากทำงานที่สบายๆทำงานน้อยๆได้ผลตอบแทนสูง
เค้าในฐานะนายจ้างก็อยากลงทุนน้อยๆแต่ได้ผลตอบแทนสูง
     มันก็เปรียบดังเส้นขนาน หากทั้งสองสิ่งนี้มาบรรจบกันที่ตรงกลางทั้งสองเส้นก็ดีไป แต่หากต้องมีเส้นใดเส้นหนึ่งต้องเป็นฝ่ายที่ต้องวิ่งเข้าหาอีกเส้นละ คุณคิดว่าเส้นไหนมีแรงดึงดูดมากกว่ากัน และเส้นไหนที่อ่อนแอมากกว่ากัน แต่ที่แน่ๆเส้นทั้งสองเส้นนี้ต้องมาบรรจบกัน
     

[mammon]

[hanulnw]

       
     เอามันไปเผาชะ 

[K€nGja1]

       
     เอามันไปเผาชะ 

555+

[kuakoon F]

กฎหมายไม่ได้ช่วยผู้ใช้แรงงานอย่างเราเลย ยังไงเสีย ก้อถูกเอาเปรียบอยู่เสมอ ทำใจ
อย่างเดียว ถ้าทุกคนไม่สมัครงานกับนายจ้างที่เอาเปรียบ แต่ ออกมาทำงานเป็น
นายตัวเอง กันมากขึ้นๆๆ ต่อไป คงไม่มีลูกจ้างให้นายจ้างใช้งานแน่ๆๆ
.....เพราะฉะนั้น รายวัน - รายเดือน ให้มันเหมาะสมกันหน่อย...รายจ่ายเพิ่ม
 แต่นายจ้างพยายามตัดรอน รายได้ ด้วยการ ลดนั่น หักนี่ ...ลดต้นทุน
  แต่ ลูกจ้าง ลำบาก มันไม่ไหว นะครับ.........สามัญสำนึก น่ะ มีให้มากๆๆหน่อย