สมัยมาอยู่เชียงรายใหม่ๆ ตอนนั้นอายุสัก5-6ขวบเห็นจะได้ พอมาถึงเมืองเหนือ
ใกล้ถึงบ้านอุ้ย ไอ้เราเป็นเด็กก็อยากรู้ นั้งรถตามทางมาเห็น ธงหรือตุงสีเเดงก็เลย
ถามเเม่ว่า "เเม่ๆนี้เข้าปักไว้ทำไร" เเม่ผมเป็นคนเหนือเลยตอบว่า"
"นี้เค้าเรียกว่าตุง ปักไว้ตรงที่มีคนตายนะ"
พอผ่านไปสักพัก ถ้าจำไม่ผิดไปอีกหมู่บ้าน1 โอเเม่เจ้า ตุงปักทั้งหมู่บ้านเลยยาวจากบ้าน1ไปอีกสุดหมู่บ้าน ไอ้เราก็เด็ก คิดในใจ" ตายทั้งหมู่บ้านเลยหรือเนี่ยหมู่บ้านผีสิงเเน่เลย"
(ด้วยความเป็นเด็กคับถามครั้งเดียวเลยเข้าใจเเบบนั้น)
หลังจากนั้นอยู่เมืองเหนือมาสักพัก ก็เริ่มซึมซาบภาษาเหนือ
อีกเรื่อง1ที่จำติดใจ
ภาคกลางเค้าเรียก ที่ขุดมะพร้าวว่า "กระต่ายขุดมะพร้าว
คนภาคเหนือเชียงรายเรียกว่า " เเมวขูดมะบ่าว"
เเม่ผมคงคิดว่าผมเริ่มรู้ภาษาเหนือเลยบอกให้ผมไปเอา "เเมวมาให้หน่อยจะเอามาขูดมะพร้าว "(เเมวเมืองเหนือนี้มันความสามารถขนาดนั้นเลยหรือ)
ไอ้เราก็เด็กก็นึกว่าให้ไปหาเเมว เเถวใต้ถุนบ้านอุ้ย หาไปเกือบ ชัวโมง
ไอ้ความเราเด็กกลัวเเม่ตีเนื่องจากหาเเมวไม่เจอหนีไปหลบ สวน ลิ้นจี้เลย ร้องไห้โยเลยละ
อันสุดท้าย ตะกลู บะ
มาเหนือ เริ่มมีเพื่อนในหมู่บ้าน มันก็เริ่มสอน สาระพัด บะ
มะม่วง เรียกใหม่ บะม่วง
มะขาม เรียกใหม่ บะขาม
มะยม เรียกใหม่ บะยม
ไอ้เราก็นึกไปว่าเปลี่ยนตัวหน้าหมดเลยทุกชนิดเลยเเล้วกัน(อวดเก่งไม่ถามเจ้าถิ่น)
เเตงโม ---- บะโม
ฝรั่ง------บะฝรั่ง
มะละกอ---บะละกอ
ไปใหญ่เลยช่วงเเรกๆๆที่มาอยู่ เเต่อยู่ไปอยู่ไปความสวยงามของคำเมืองผมภูมิใจที่ได้อยู่เมืองเหนือคับ
กว่าจะเข้าใจก็โต พอดีทุกวันนี้ยังอยากรับศัพย์เหนือเก่าๆอยู่คับ เอาเเบบคนบ่เก่าพูดก็ได้คับ