เยียะฮือคนเมืองเถิงบ่ฮู้เรื่องผะวัติศาสตร์ล้านนาครับ

[เชียงรายพันธุ์แท้]

เยียะฮือคนเมืองเถิงบ่ฮู้เรื่องผะวัติศาสตร์ล้านนาครับ
เป๋นต่าตี้หมู่เฮาบ่มีเวลาสนใจ๋ กาว่าจะฮือครับ

หันแต่ละคนตี้ผมไปอู้เรื่องผะวัติศาสตร์ล้านนาฟื้อฟัง
แป๋งหน้าหยั่งกับได้ฟังเรื่อง UFO

เอ่อ บ่ต้องไปเทียบกับเรื่องตี้คน Thailand บางส่วน
ยังบ่ฮู้เรื่องผะวัติศาสตร์ Thailand น่อ มันคนละเคสกั๋น

[WEBMASTER]

เยียะฮือคนเมืองเถิงบ่ฮู้เรื่องผะวัติศาสตร์ล้านนาครับ
เป๋นต่าตี้หมู่เฮาบ่มีเวลาสนใจ๋ กาว่าจะฮือครับ

หันแต่ละคนตี้ผมไปอู้เรื่องผะวัติศาสตร์ล้านนาฟื้อฟัง
แป๋งหน้าหยั่งกับได้ฟังเรื่อง UFO

555+++ เปรียบเทียบจนเห็นภาพเลยนะครับ

[แมงคอลั่น]

ผีตั๋วเดียวกั๋น ผมไปนั่งต๋ามงานปอยน้อย ผมก็หลอนใส่ประวัติล้านนาบ้านเฮาหื้อเขาฟัง
เป็นอย่างว่านั่นแหละ ผมกล๋ายเป็นคน"พิเศษ"ที่น่าทึ่ง ทั้ง ๆที่ผมเป็นคนสไตล์
Hard rock แต่อู้เรื่อง ล้านนา ผมก็ได้แนะนำหลาย ๆคน หื้อไปเซาะหาเอามาอ่าน ถ้าหาบ่ได้ไปเอาบ้านผม แต่ตอนนี้แนะนำหื้อเข้า เว็ป นี้แหละ

[muangphan1]

ก๋านเฮียนก๋านสอนบ่าค่อยมีเปิ้นหื้อเฮียนก่าตั๋วไทยยะหื้อลูกหลานบ่าภูมิใจ๋ในก๋านเป่นคนเมืองกึดว่าเป๋นคนไทยไปหมดแล้ว

[Love Never Dies.]

มันเป็น  เำำพราะ  ระ บบ การศึกษา  ใน ปัจจุบัน  มัน บ่า มี หลัก สูตร  ประั วัติ ศาสตร์  ชาติไทย

ตี่ มัน ลึกซึ่ง  นะก่ะ คับ

  ขนาด ผมเขา เฮียน  ประวัติ ศาสตร์  ของ จ. เชียงราย  ยัง บ่อฮู้  อะหยั่ง เป็ อะหยั่ง เลย

การศึก ษา ของไทย มันแย่ ลง ขนาดเลย

 มันเลย ทำฮือ เฮา ด้อย กว่า  ประเทศ  เพื่อนบ้า่น 

[ปัญญาวุฒิ]

เพราะคนบ้านเฮา รับเอารับบบก๋ารศึกษาของส่วนกลาง(กรุงเทพฯ)

ส่วนมากก็เลยได้เฮียนกั๋นก้าประวัติศาสตร์ไทย (มีล้านนาเหียซักวรรคสองวรรค)

หลักสูตรท้องถิ่นที่คุณครู่เปิ้นทำหื้อเฮาเฮียน ก็ได้เฮียนน่อยเดว ก็เลยบ่าตันฮู้หยังกะจบล่ะ

ธรรมชาติของหลักสูตรด้านการศึกษาทั่วโลก มุ่งหื้อคนฮักและศรัทธาในชาติของต๋นเป็นหลัก
เลยลืมประวัติศาสตร์ท้องถิ่น(ไปพ่อง)

กะล้างว่าแม่น

[nansom]

นักวิชาการทางเหนือเราควรจับกลุ่มให้ได้ อย่าแบ่งฝ่ายตีกันทางความคิดมากกว่าหลักฐานที่พบเห็น บางเรื่องก็หยวนๆ บ้าง เช่น การเขียนตัวเมืองแบบอ่านกับแบบปริวรรต ควรศึกษาประวัติศาสตร์มนุษย์มากกว่าที่ศึกษาประวัติศาสตร์เทพเทวดาผีสางมากเกินไป
เอาหัวกระทิของแต่ละที่มาเคี่ยวจนได้ที่ แล้วจึงกระจายไปตามโรงเรียนหรือท้องถิ่นต่างๆ เก็บประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนกันอีก ไม่ตีกันวุ่นวาย ไม่หมายเงินทองเข้ากระเป๋า คนเฒ่าบางท่านก็จะเอาเงินอย่างเดียว แค่ขออ่านปั๊บก็ขอเงินเป็นหมื่น มันล้ำไปเนาะ

[~KT 2 U~]

ก็บ่ค่อยฮู้แต่นั่นเนาะ ตั้งแต่อุ๊ยบ่อยู่ ก็บ่มีไผเล่าหื้อฟัง หนังสือก็บ่ค่อยหันเลยบ่ได้ฮู้อะหยังตางใดเลยเจ้า

[LucKy99]

คนเมือง คนยวน บ่สนใจวัฒนธรรม ล้านนา บ่ฮู้จักประวัติศาสตร์ท้องถิ่น บ่เกยมีความภาคภูมิใจ ในความเป็นรากเหง้าของตัวเก่า ผมบ่ได้ว่าไผหนา ขนาดจื่อละอ่อน กลัวบ่ตันสมัยอะหยังบ่ฮู้ ยังตั้งจื่อเป็นภาษาฝรั่ง ภาษาไทยนี่ยังพอทำเนาหนา ป้อยะไฮ่ยะนา ลูกจื่อฝรั่ง ลูกเมือง แม่เมือง สอนลูกอู้ไทย ผมว่าบ่าต้องไปสอนมัน วันหน้ามันเฮียนหนังสือไทยมันตึงฮู้ ตึงอู้ได้ แล้วกำเมืองล่ะ ท่านบ่อู้แล้วไผจะอู้ เปิ้นว่าตัวเมืองนี่ ห้าสิบปีไปหน้าสูญ ทั้ง ๆ ที่เฮามีประวัติศาสตร์มายาวนาน ถ้านับสมัยก่อนก็เป็นอาณาจักร ที่มีความทัดเทียมอาณาจักรอื่นในผืน แผ่นดินไทย แต่ย้อนคนเมือง คงจะกึ้ดอย่างบ่าเดี่ยวนี้ละก้า ยะหื้อต้องเขียนไทยอู้เมือง ผมเองเมื่อปิ๊กจากเมืองไทยใหญ่(แม่ฮ่องสอน) ก็พยายาม
ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ในสิ่งที่เฮาไค่ฮู้ ในสิ่งที่เฮาสนใจ ผมบ่ได้ค่าโฆษณาเน้อ มีหนังสือสองเล่ม ที่ผมอ่านและฮู้จักรากเหง้าของตัวเก่าดีขึ้น คือหนังสือไชยนารายณ์ ของอาจารย์ชรินทร์ แจ่มจิตต์ และหนังสือล้อล้านนา ที่วางแผงอยู่ในปัจจุบัน  ถ้าคุณท่านทั้งหลายในนี้ คิดอย่างเดียวกัน ก็น่าอ่าน ได้คุยกับท่านอาจารย์ชรินทร์ บ่ฮู้ว่าท่านอยู่ในเวปนี้ก่อหนา เปิ้นมีความฮู้นักขนาด เรื่องคนเมืองเจียงฮายนี้ บางกำคนสมัยนี้เปิ้นบ่อู้กันแล้ว ก็ฮู้จากการอู้กับเปิ้น อ่านหนังสือเปิ้นนี่ละครับ ท่านฮู้ก่อกะปินี่เฮากินกันมาเมินมอกใด เกยได้ยินเปิ่นว่า ครั้งสยามจะกลืนล้านนาตึงหมดนั้น คนจากส่วนกล่างที่เปิ้นส่งมา อู้ว่าต้องหื้อคนเมืองกินน้ำพริกกะปิแตนน้ำพริกน้ำปู๋หื้อได้ อันนี่ท่าบ่ลุก เพราะผมก็กินมันตึงสองอย่างนี่ล่ะ กับหน่อไม้เหมาะตึงสอง

[ล้อล้านนา]

คนเมือง คนยวน บ่สนใจวัฒนธรรม ล้านนา บ่ฮู้จักประวัติศาสตร์ท้องถิ่น บ่เกยมีความภาคภูมิใจ ในความเป็นรากเหง้าของตัวเก่า ผมบ่ได้ว่าไผหนา ขนาดจื่อละอ่อน กลัวบ่ตันสมัยอะหยังบ่ฮู้ ยังตั้งจื่อเป็นภาษาฝรั่ง ภาษาไทยนี่ยังพอทำเนาหนา ป้อยะไฮ่ยะนา ลูกจื่อฝรั่ง ลูกเมือง แม่เมือง สอนลูกอู้ไทย ผมว่าบ่าต้องไปสอนมัน วันหน้ามันเฮียนหนังสือไทยมันตึงฮู้ ตึงอู้ได้ แล้วกำเมืองล่ะ ท่านบ่อู้แล้วไผจะอู้ เปิ้นว่าตัวเมืองนี่ ห้าสิบปีไปหน้าสูญ ทั้ง ๆ ที่เฮามีประวัติศาสตร์มายาวนาน ถ้านับสมัยก่อนก็เป็นอาณาจักร ที่มีความทัดเทียมอาณาจักรอื่นในผืน แผ่นดินไทย แต่ย้อนคนเมือง คงจะกึ้ดอย่างบ่าเดี่ยวนี้ละก้า ยะหื้อต้องเขียนไทยอู้เมือง ผมเองเมื่อปิ๊กจากเมืองไทยใหญ่(แม่ฮ่องสอน) ก็พยายาม
ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ในสิ่งที่เฮาไค่ฮู้ ในสิ่งที่เฮาสนใจ ผมบ่ได้ค่าโฆษณาเน้อ มีหนังสือสองเล่ม ที่ผมอ่านและฮู้จักรากเหง้าของตัวเก่าดีขึ้น คือหนังสือไชยนารายณ์ ของอาจารย์ชรินทร์ แจ่มจิตต์ และหนังสือล้อล้านนา ที่วางแผงอยู่ในปัจจุบัน  ถ้าคุณท่านทั้งหลายในนี้ คิดอย่างเดียวกัน ก็น่าอ่าน ได้คุยกับท่านอาจารย์ชรินทร์ บ่ฮู้ว่าท่านอยู่ในเวปนี้ก่อหนา เปิ้นมีความฮู้นักขนาด เรื่องคนเมืองเจียงฮายนี้ บางกำคนสมัยนี้เปิ้นบ่อู้กันแล้ว ก็ฮู้จากการอู้กับเปิ้น อ่านหนังสือเปิ้นนี่ละครับ ท่านฮู้ก่อกะปินี่เฮากินกันมาเมินมอกใด เกยได้ยินเปิ่นว่า ครั้งสยามจะกลืนล้านนาตึงหมดนั้น คนจากส่วนกล่างที่เปิ้นส่งมา อู้ว่าต้องหื้อคนเมืองกินน้ำพริกกะปิแตนน้ำพริกน้ำปู๋หื้อได้ อันนี่ท่าบ่ลุก เพราะผมก็กินมันตึงสองอย่างนี่ล่ะ กับหน่อไม้เหมาะตึงสอง

กด Like ปอบ่ตันครับ เอาข้อมูลมาฮอมกั๋นตวยน่อครับ ผมเริ่มอิ๊ด อิ๊ดเหมือนลุงรินทร์เปิ้นจะหมดแฮงแล้วครับ สามเสือต่อต้าน "อะไร ทำไม" ชรินทร์ แจ่มจิตต์, บุญยัง ชุมศรี, อินทร์ สุใจ เปิ้นใจ้ความพยายามมาจนถึงปล๋ายแล้วครับ เฮามาฮับไม้ต่อกั๋นเต๊อะ

ไหว้สา. ล้อล้านนา

[LucKy99]

ล้อล้านนา น่าจะมีคอลัมน์  ตี่เขียนเป็นตัวเมืองพ่องหนาครับ นอกเหนือจากจื่อแล้ว จะเป็นการเริ่มอ่าน เริ่มเขียน ยกเอาของอ้ายเสือเจ็ดป๊อด ไปก็เข้าท่าดี หรือจะหากำบ่าเก่าไปลงซ้ำเหมาะ  คนรุ่นใหม่ตี่อ่านหนังสือนี้ จะได้ซึมซับฮับฮู้ไปตวย ผ่อหันตัวเมืองเก่า ๆ จะได้อ่านออก มีเรื่องเล่าของอาจารย์ ชรินทร์ เปิ้นว่า จาวบ้านเก็บก้อนดินกี่เก่าได้ มีอักขระอยู่ฮั้น เนื่องจากอ่านบ่ฮู้ ก็เลยกึ้ดไปว่าเป็นตัวธรรม กำศักดิ์สิทธิ์ ก็เลยเก็บไว้ที่หิ้งปูจา พอคณะอาจารย์ชรินทร์ เปิ้นไปตี่หั้น ก็เลยหื้อเปิ้นอ่านผ่อ ว่ามันเป็นกำอะหยัง เปิ้นอ่านแล้ว ก็ปากันไค่หัว กำเมืองก้อนดินกี่นั้น อ่านได้ว่า บ้านนี้สาวงาม เข้าใจว่าคงบ่ใจ่เฮือนที่เก็บไว้มีลูกสาวงาม แต่เปิ้นว่าสมัยบ่าเก่า เวลาเปิ้นจะสร้างศาสนสถาน เปิ้นจะแบ่งกันเป็นป๊อก ๆ ว่า แปงดินกี่มาเต๋าอี้ เต่าอั้น ก็คงจะมีพร่องตี่คนจะฝากข้อความ เอาไว้ในดินกี่ด้วยความประทับใจ๋ เหมือนสมัยนี้ ตี่ไปแอ่วถ้ำก็เขียนฝาถ้ำ ในห้องน้ำละอ่อนนักเรียนซ้ำฮ้าย บนโต๊ะนักเรียนจะอี้ เริ่มกันมาแต่หน้อย ๆ (เปิ้นฮ้องว่ามือบอนก่อนี่) แต่ถ้าเขียนเป็นตัวเมืองไว้ สักสองร้อยปีไปหน้าอาจจะมีนักโบราณคดีตี่เชี่ยวชาญภาษาโบราณ
นับคนได้ มาอ่านก็ได้ เอ้อ อยู่กันมาตั้งเจ็ดแปดร้อยปีแล้ว จ่วยกันหื้อภาษามันอยู่กู่คนเมือง ไปจนโลกแตกบ่าดีกะครับ

[อาฮักเก๊าบ่าห้า]

มันเป๋นก๋านบั่นทอนทางวัฒนธรรมมีมาเมินแล้วครับธรรมดาตี่คนเมืองบ่ฮู้จักตั๋วเก่าเพราะทางคนใต้เปิ่นจะลืนฮื้อกล๋ายเป๋นชนชาตเดียวกับเปิ้นแต่ก่อยังดีครับตี่ยังบ่สูญหายหมด ถึงจะโดนมาเมิน

[jesdath]

มันเป๋นก๋านบั่นทอนทางวัฒนธรรมมีมาเมินแล้วครับธรรมดาตี่คนเมืองบ่ฮู้จักตั๋วเก่าเพราะทางคนใต้เปิ่นจะลืนฮื้อกล๋ายเป๋นชนชาตเดียวกับเปิ้นแต่ก่อยังดีครับตี่ยังบ่สูญหายหมด ถึงจะโดนมาเมิน

เป๋นนโยบายของส่วนกล๋สงเปิ้น ถ้าฮักท้องถิ่นนัก จะปกครองยาดเน้อครับ   ก็ทำหลักสูตรให้เหมือนกันหมดทั้งประเทศ  การตี คาบไม้บันทัด การลงโทษ ก็มาแบบพับลิกสกูล ของอังกฤษ มีดครื่องแบบ เหมือนกันเด๊ะ ที่อเมริกา ไม่มีเครื่องแบบนักเรียน ระดับวิทยาลัยแต่งตัวโป๊หวาดเสียวมาก