ส่วนใหญ่แล้วเราไม่ค่อยคิดถึงการหายใจ

[spaulvs]

วันแล้ววันเล่ามนุษย์หายใจเข้าออกอย่างอัตโนมัติโดยไม่ต้องคิดให้หนักอกหนักใจ โดยปกติแล้วเราไม่สามารถมองเห็นลมหายใจของตนเองได้ แต่อย่างอย่างไรก็ดี ในวันที่อากาศเย็นความแตกต่างระหว่างอากาศเย็นและลมหายใจอุ่นๆ ขณะที่หายใจออกก็ทำให้เกิดละอองบางๆ ที่เราสามารถมองเห็นได้

ในขณะที่เราไม่ได้คิดถึงเรื่องของลมหายใจนั้น เราปล่อยเวลาให้อยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า พระองค์สัญญาว่า “เราจะไม่ละท่านหรือทอดทิ้งท่านเลย” (ฮีบรู 13:5) แต่เพราะเราไม่สามารถมองเห็นพระเจ้าได้ด้วยตาเปล่า เรามักจะปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่คิดว่าพระองค์ทรงประทับอยู่ด้วย

ชีวิตเราอาจจะกล่าวคำอธิษฐานออกมาโดยไม่คิด หรือใช้เวลาเพียงแค่สองสามนาทีอ่านบทภาวนา แต่หลังจากนั้นบางทีเราไม่ได้คิดถึงพระเจ้าเลยจนกระทั่งเมื่อตกอยู่ในวิกฤติ ขณะนั้นเองที่เราตระหนักว่าต้องการความเข้มแข็งที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เรามี ความแตกต่างระหว่างความอ่อนแอของเรากับฤทธิ์เดชและการเล้าโลมของพระเจ้าทำให้เรามองเห็นพระองค์ เหมือนว่าเวลาทุกข์ยากลำบากของเราทำให้เรามองเห็นพระเจ้าได้ แต่ในความเป็นจริงพระเจ้าทรงสถิตอยู่ใกล้เท่าลมหายใจ