ขอพื้นที่หน่อยครับ..โพสได้..แนะนำได้..ด่าได้..ว่าด้วยเรื่องรักครับ

[pepsilove2222]

เริ่มยังไงดีครับ..เอาเป็ฯว่าผม อายุ 23 ตอนนี้เรียนอยู่ และมีผู้หญิงมาแค่ 2 คนในชีวิต

และจะเล่าต่อคือ คนที่ 2 ที่ครบกันมา 3 ปีครับ เราเลิกงาน เพราะปัญหาใหญ่ๆเลยคือ ครอบครัวเค้า รับเราไม่ได้

เพราะผมกะผู้หญิงคนนั้น อายุห่างกัน 10 ปี เค้า 34 เรา 23 ประมาณนั้น ชีวิตที่ครบกันมาก็ทีแรกก็ดีหมดครับ ระยะเวลาก็ประมาณ ไม่ถึงปี ที่เราครบกัน

ที่เค้าดูแลเรา ที่เอาใจใส่เรา แต่อยู่ๆไป ครั้งแรกเค้า ก็พาไปหา ครอบครัวเค้า เราก็ไป แต่กับโดนดูถูกมาหนิดหน่อย เราก็จบอารมณ์ความรู็สึกเราไว้

 เพราะเรารักเค้า แต่เรื่องมันก็ไม่จบเท่านี้ คือ พ่อแม่เค้าก็ไม่ได้โอเครกับเราที่ลูกเค้ามาครบเราเท่าไร เจอเมื่อไรจะมีสายตาที่ดูมองเรา

เหมือนเราเป็นเด็กที่ให้ลูกสาวเค้ามาเลี้ยงเรา แต่ความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นยังงั้น ความรักเท่านั้นที่มันบังอยู๋ตรงนี้ครับ ผมก็ได้เรียนจบทำงาน และดูแลเค้า

 ผมยอมให้ทุกอย่าง ทำงานเก็บเงิน ซ์้อแหวนหมั่นให้เค้า จนเหมือนทุกๆอย่างมันจะกำลังดีก็มีเรื่อง เข้ามาอีก ผมทำงานอยู่ ธนาคารหนึ่งละักันครับ

 และเค้าเป็น หัวหน้าแผนกอยู่ห้างๆหนึ่ง และต่างคนต่างงานเยอะ ไม่ได้คุยกัน คุยแต่ก็ในไลน์ในเฟส ส่งมาให้กันแค่ ฝันดีน่ะ เหนื่อยอยากนอนประมาณนั้นครับ

เป็นแบบนี้อยู่ประมาณ 4-5 เดือน และเราก็มีงานที่ต้องรับผิดชอบเยอะขึ้น และเค้าก็มีงานมากขึ้น ต่างคนต่างไม่คุยกัน

และผมเลยคิดว่า มันแปลกๆไป เราไม่มีเวลาให้กันเลย ทั้งๆไม่ได้อยู่ไกลกันเลยสักนิด ผมเลยตัดสินใจคุยและบอกว่าเรา ห่างกันสักพักไหม

และยังไงดี ฝ่ายหญิงก็ไม่คุยบอกเหนื่อยและร้องไห่บ่าง เราก็เหนื่อย มันเลย ทำให้เรา เดินออกมาที่ละนิดจนออกมาได้ ผมอยู่คนเดียว ประมาณ3-4 เดือน ..

((เรื่องต่อมาคือเรื่องปัจจุบันที่ผมอยากขอคำปรึกษาหน่อยครับ)).. ผมก็ได้ไปเจอพี่คนหนึ่งอีก ตอนโสดผมก็ลองครบเด็กที่ผมอายุน้อยกว่าแล้ว

แต่ไปไม่รอดครับ เลยไม่ครบเด็กดีกว่า มาเจอแฟนคนนี้ ตอนนี้เราครบกันได้ 2 เดือนครับ ผมชอบพี่คนนี้นานละครับ เค้าเปนคนน่ารัก เค้าทำงานอยู่ เครือข่ายโทรศัทพ์หนึ่ง

ผมใช่เครือข่ายนั้นอยู่ ไปบ่อยในระยะก่อนๆ เจอพี่เค้าตลอดๆ แต่ก็ไม่ได้คิดไร จนเราคิดว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้ ผมเลยตัดสินใจเดินไปขอ ไลน์เค้าและก็คุยกัน

คุยกันได้ ไม่ได้นานเท่าไร ผมเปนคนเอาแต่ใจ และไม่ค่อยมีเหตุผลครับ พี่เค้าเลยบอกว่า ผมไม่ใช่สำหรับเค้า ผมก็ถอดใจแล้ว แต่ด้วยช่วงนั้นผม มีงานเยอะ เลยไม่ได้เจอกัน

จนผ่านไปประมาณ 1 เดือน เราก็กลับมาคุยกันอีกที เราก็คุยกันได้ประมาณ 1 เดือน มันก็ดีขึ้น ผมก็ยอมเปลี่ยนตัวเองใหม่ และพี่เค้าด้วย ก็ปรับเพื่อให้เราเข้ากันได้

((ลืมบอกพี่เค้า อายุ 33 ครับ)) เราก็มาอยู่ด้วยกันที่หอพี่เค้าทั้งๆบ้านผมก็มีเพราะแม่สร้างไว้ให้อยู่ แต่กับมีเรื่องเกี่ยวกับอดีตของพี่เค้า พี่เค้าเคยทำแท้งมาก่อน

ผมเปนคนถามเองละครับ เพราะผมไปนอนที่ห้องพี่เค้าผมเจอผมเห็น เด็กผู้ชายบ่อยเลยตัดสินใจถาม เค้าเคยทำมา 3 รอบ กับแฟนคนแรก ผมเลยคิดหนักมาก

นั่งร้องไห่อยู่หลายวัน แต่ผมก็คิดว่าไม่ใช่ความผิดของผู้หญิง เพราะพี่เค้าเล่าให้ฟังว่่า ไอแฟนคนแรกมันไม่ให้เอาไว้ แต่ก็ไม่เข้าใจว่า ถึงสามรอบเลยหรอ ประมาณนั้น

แต่สุดท้ายผมก็ ยอมรับได้ในเรื่องนั้น เพราะสงสารทั้งพี่เค้าและเด็ก และก็เรื่องแฟนเก่าๆของพี่เค้าอีก ทีแรกที่คุยกัน บอกเราว่าเคยมีแฟนมา 3 คนแต่ตอนนี้

วันนี้เลยครับ ทะเลาะกัน บอกว่าเคยมีในช่วงก่อนมาอีก 2 คน ผมก็เหมือนจะไม่ไหวละครับ ความรู้สึกผมมันแม่งก็แอบงงๆ และไม่รู้จะยังไง เค้าจะมีอะไรอีกไหม

บ้างครั้งเพื่อนก็บอกแล้วว่า ไม่ไหวมั้ง บ้างครั้ง บ้างเรื่องมันก็ไม่ไหวที่เด็ก อายุ 23 จะมารับได้ไหมครับ และ ช่วงก่อน ที่คุยกะพี่เค้า แม่ผมมีเพื่อน ที่เปนหมอด้วยกัน

มีลูกสาว กำลังเรียนหมออยู่ มช เชียงใหม่ เค้าจะให้เราคุยกันครบกันดู ผมก็พยามยามแล้วแต่มันไม่ใช่ เพราะผมก็ครบกะพี่คนนี้อยู่ เค้าก็พยายาม ทำดีกะเราหมด

แต่ผมก็ไม่ชอบน้องเค้า ทีแรกครอบคัรวผมจะให้ไปเรียนโทที่ เชียงใหม่ ผมมาเจอพี่คนนี้ก่อนผม เลยตัดสินใจไม่ไป เชียงใหม่ ผมต้องออกจากงาน

เพื่อมาเรียนให้แม่ครับ ผมเลยบอกแม่ว่าอยกเรียนที่เชียงราย เพื่อจะได้อยู่ไกล้กะพี่เค้า เราจะต้องยอมรับให้ได้รึว่ายังไงครับ สรุปคือเราก็รักคนนี้มากๆ

สิ่งที่เรากลัวคือ ก่อนหน้านี้เค้าเปนผู้หญิงเที่ยวกินเหล้าเบียร์อ่าครับ และผมก็ยอมรับว่าไม่ค่อยไว้ใจ ผมกลัวครับ เพราะแฟนคน แรกผมตอนครบสมัยเรียนก็

เลิกกะผมไปเอาผัวใหม่ เพราะแบบนี้เลย จะต้องทำยังไง บ้านมีก็ไม่อยู่ เราไปอยู่กับเค้า ((((ใครงงง ก็ขออภัยครับ พิมด้วย ร้องไห่ด้วย)))) ตอนนี้ ก็นั่งคิดว่าจะเดินต่อ หรือจะหยุดครับ

[ศิลาสีรุ้ง]

สวัสดีครับท่าน pepsilove2222 ครับ

ได้อ่านชื่อหัวข้อของท่าน บอกว่า...  โพสได้..แนะนำได้..ด่าได้..ว่าด้วยเรื่องรักครับ

ผมขออนุญาต..แนะนำ..ครับท่านครับ ดังนี้..


ท่านพิมพ์ข้อความ เพื่ออยากสื่อให้ผู้อื่นได้อ่านครับ
ขอความกรุณาท่านว่า

1. โปรดตัดข้อความให้สั้นลง จาก 1 บรรทัดเต็ม ตัดให้เหลือครึ่ง
    และเอาครึ่งบรรทัดที่เหลือไปวางต่อเป็นบรรทัดที่ 2 นะครับ

ของเดิมของท่านมันเต็มบรรทัดยาวเฟื้อยครับ สุดซ้าย สุดขวาเลย

2.การเขียนข้อความยาวมากๆ ก็ต้องให้มีย่อหน้าใหม่ หลาย ๆ ย่อหน้าด้วยครับ

  เหมือนกับท่านอ่านหนังสือทั่ว ๆ ไปนั่นละครับ

3. ท่านพิมพ์ไว้ล่างสุดว่า ..ใครงงง ก็ขออภัยครับ ..
   (ผมตัดเอามาครึ่งประโยคครับที่เกี่ยวเนื่องกัน ขออภัยครับ ..- ศิลาสีรุ้ง )
 ครับเปิดหน้ามาก็มึนกับอักษรที่เบียดกันแน่นไปหมดแล้วครับ

ขออภัยครับที่เปิดใจบอกท่านตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมครับ

ขอท่านได้รับไว้พิจารณาด้วยครับ

ขอบคุณครับท่านครับ

ศิลาสีรุ้ง
14 ก.ย. 59

    
.oknation.net/blog/Memyself
 - 9 ก.ค. 2553



ขอบคุณภาพจาก internet ครับ

[pepsilove2222]

ลบโฟสได้ครับ ขออภัยด้วย

[ศิลาสีรุ้ง]

ครับ ไม่ต้องลบหรอกครับ

ห้องนั่งเล่น เปิดพื้นที่ให้ทุกท่านได้ใช้ระบายความในใจได้แล้วสบายใจ
ว่างๆท่านเข้ามาคุยกับเพื่อนๆได้ครับ

เผื่อทำให้ผ่อนคลายได้บ้าง สักนิดก็คงดีขึ้นครับ

ขอบคุณครับผม
ศิลาสีรุ้ง

[Balloons.C]

     อย่างแรก การที่คุณเลือกชอบหรือรักใครสักคน ?? คุณมองอดีตเป็นหลัก หรือปัจจุบันเป็นหลักละคะ
หากบอกว่ารักคนคนนี้มาก แต่กลับรังเกียจอดีตของเค้า  คนเราไม่มีใครเปลี่ยนอดีตได้หรอกคะ
มันมีแต่สร้างอนาคตได้ คุณต้องถามใจตัวเองแล้วละ จะเดินต่อ หรือ หยุด เพราะมันชีวิตคุณ ความสุขความทุกข์ จากเรื่องราวนี้ ก็เป็นของคุณเท่านั้น 
    ถ้าคิดจะรักใครสักคน รักในปัจจุบัน ที่เค้าเป็นทุกวันนี้ ดีกว่ามั้ยคะ

[nextnext]

...

[Sing ha]

ไม่มีคำตอบครับ
   แต่...นึกถึงเพลงท่อนนึง "รักเอยๆๆๆจริงหรือที่ว่าหวานๆๆ หรือทรมานใจคน..."

[ฮอยไม้แส้]

ไม่รู้ว่า จขกท ได้เข้ามาอ่านบ้างหรือเปล่าหนอ หรือแค่ระบายความรู้สึกเฉย ๆ ดูท่าคงจะสับสนในชีวิตน่าดู

[pepsilove2222]

ขอบคุณทุกๆท่านครับ จริงๆช่วงจังหวะชีวิตคนเรา มันผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน ผมเข้าใจครับ ผมก็มีเหมือนกันอดีต สุดท้ายแล้ว ผมได้เลือกเค้าแล้ว แล้วจะรักเค้ามากถึงมากที่สุด ขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งครับ ผมอ่านของทุกๆท่านครับ

[Sun Morter]

ไม่อยากพิมพ์ อ่ะ กลัวนิ้ว ล็อค ขออ่านดีกว่า..

[ฮอยไม้แส้]

ถ้าเรารักและอยากดูแลคน ๆ หนึ่งจริง ๆ จะไม่มีสิ่งใดเป็นอุปสรรคครับ นอกเสียจากว่า
เราคบกันเพื่อหวังผลประโยชน์ของอีกฝ่าย และนั่นมันไม่ใช่ความรักที่แท้จริง เพราะเมื่อ
หมดผลประโยชน์ตามที่เราต้องการแล้ว ก็มักจะหาเรื่องเลิกรากันไป ซึ่งคนส่วนใหญ่มักจะเป็นแบบนั้น.

[©®*]

ขอจัดเรียงให้นะ อ่านยากไปหน่อย

[pepsilove2222]

ผมคิดว่า ใครหลายๆคนก็ต้องบอกว่ามันแค่อดีต อย่าไปสนใจอะไรมากมาย ปล่อยๆมันไป แต่สำหรับคนบ้างคนแล้วมันก็ยากมากๆครับ ที่ต้องอยู่กับสิ่งเดิมๆที่เค้าเลยทำ หรือไปกับคนรักเก่าๆของเค้า เช่น สถานที่เดิม ร้านอาหารเดิม ที่เที่ยวเดิมๆ แต่ก็รู้ละครับ ว่้่าเราต้องอยู่กับมันให้ได้เพราะเราเลือกที่จะอยู่กับคนๆนี้แล้ว เราก็ไม่ใช่ผู้ชายบริสุดอะไร เค้าก็อายุมากกว่าผม ห่างกัน 10 ปี ผมก็เข้าใจในสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต แต่บ้างครั้งเรากลัวกับการกระทำของเราว่าจะสู้กับรักที่เค้าเคยผ่านมาได้ดีแค่ไหน เมื่อก่อนผู้หญิงเล่าให้ฟัง แฟนคนก่อนเค้ามีแผนเก็บเงินเพื่อจะแต่งงานกัน มีครอบครัวกัน แต่สุดท้ายก็ไปต่อไม่ไหว ผมเลยมองดูตัวผมเองว่า เห้ยยยยย เค้ามีแผนกันขนาดนั้นแล้ว เค้ายังเลิกลากันได้เลย แล้วนับภาษาอะไรกับเรา ผมตอนนี้เรียนต่อ โทครับ ทำงานรับพิธีกร เดินแบบทั้วไป แต่ยังไงก็แล้วแต่ผมคิดว่า ชีวิตเราจะจบกับคนนี้แล้วจริงๆหรือ เพราะชีวิตผม ตอนนี้อายุ 23 ครับ มีแฟนมาแล้ว 2 คน แฟนคนแรกเป็นวัยรุ่น ทั้วไป ครบกันแบบ บ้านๆทั้วไป ทักหากันทาง QQ สมัยนั้นน่ะครับ จนเข้า มหาลัย อายุ 19-20 ตกลงมาอยู่ด้วยกัน แรกๆก็ สุขครับ แต่ความที่เราไว้ใจแฟนคนแรกเรามากๆ เค้าแอบคุยกะผู้ชายอื่น ผมจำได้ ทำใจนานมากๆ กว่าจะออกมาจากชีวิตเค้าได้ และกว่าจะเริ่มต่อได้ ยากมากๆ จนมาเจอลูกสาวเพื่อนแม่ผม เรียน พยาบาล เค้าให้ครบกัน เราก็ลองครบกันอยู่พักหนึ่ง แต่เราเข้ากันไม่ได้ ---((ลืมบอกไปครับ ว่าผมเป็นผู้ชายที่แปลกมาก ผมตั้งกำแพงไว้ว่า จะไม่เอา ผู้หญิงที่เคยผ่้านอดีตหรืออออ ผู้หญิงที่ เคยมีแฟนมามากกว่า 1 คน มันบ้าาาามากใช่ไหมครับ))--- ต่อครับ ผมเลิกคุยกับน้องคนนี้เพราะเหตุผลอะไรผมก็ไม่รู้ ถึงจนปัจจุบัน น้องเค้าก็ยังตามมาหาผมที่เชียงราย ตอนนั้นเรียน มช.ครับและน้องคนนี้ก็เรียน หมอที่ มช. ตอนนั้นผมก็ได้ไปเจอรุ่นพี่คนหนึ่งที่ อายุมาก ผมอายุ 21 พี่เค้า 34 ครับ ทีแรกๆ พี่เค้าก็ทักมาคุยปกติ เพราะช่วงๆนั้น ผมชอบโพสเฟสบุค เพ้อเจ้อไปเรื่อยกับเรื่องความรัก เค้าก็ทักมาคุยด้วย เยอะขึ้นเรื่อยๆ จนเราตกลงครบกัน ช่วงแรกๆ บอกเลยครับมักยากมากๆ เพราะ เพื่อนๆที่ทำงาน ญาติพี่น้องเค้า อคติกับตัวผม มากๆ ยิ่งพี่ชายเค้า เวลาไปเจอพี่ชายเค้า เค้าก็จะชอบพูดดูถูกตัวผม ผมเลย เก็บมันมาเรื่อยๆครับ ทุกความรู้สึก ทุกอย่าง แม้กระทั้งสายตา เพื่อนๆเค้า ผมยังน้อยใจมากๆ  ผมก็มีไปคุยกับเพื่อนๆผม แม้กระทั้ง แม่พ่อผม ก็คุย เค่้าก็แนะนำตัวผม ว่าให้ลองคุยกัน ชอบไม่ชอบอะไรในตัวกันและกัน หึหึ มันยากมากครับ ที่เราจะคุยกันรู้เรื่อง คือออ ผมเป็นร้อน และตัวผู้หญิงเป็นคน ไม่ค่อยพูดและไม่ฟังอะไร จน ผมโอนย้ายมาเรียนจน จบ ตรี ผมได้เข้าไปทำงานที่เดียวกันกับพี่เค้า (((( เดียวมาต่อให้ครับ)))))

[Ready_Go]

ติดตามค่ะ

[pepsilove2222]

((ต่อน่ะครับ)) ได้ทำงานที่เดียวกัน และได้มีความสัมผัสกันเพิ่มขึ้นครับ เราก็ครบกัน แรกเริ่ม ทุกๆท่านก็รู้ว่าความรักมันสวยงามอยู่แล้ว เราครบกัน อยู่ที่ทำงานเดียวกัน ช่วง 1 ปีแรกๆ มันดีมากๆครับ จนผมลืมอดีตที่แสนเจ็บปวดไปหมด เรารักกัน ทุกๆคนที่ทำงานรู้ และมีทั้งคนยอมรับและคนนินทาว่ายังงั้นอย่างงี้ อย่างว่าน่ะครับ มันมีอยู่แหละคนนินทากัน แต่ผมไม่สนใจครับ เราทำให้ทุกๆที่ทำงาน และผมก็ทำให้ เพื่อนของพี่เค้ายอมรับในตัวผม ครบกัน ก็ยอมรับ ผมก็ช่วงนั้น ก็กำลัง เริ่มทำงาน เงินเดือนก็ไม่มากครับ แต่เค้าเงินเดือนมากกว่า เพราะเค้าเป็นหัวหน้าฝ่ายที่ทำงานเค้า และผมเข้าไปทำงานเป็นลูกน้องเค้า เงินเดือนน้อยมากๆ ช่วงปีแรกๆก็ยอมรับครับ ว่าเค้าก็เลี้ยงข้าวผมบ้าง แต่มันก็ทำให้ผมได้คิดครับว่า เห้ยยยยชีวิตเราจะให้ผู้หญิงมาเลี้ยงมิงหรอ ผมก็ไปสอบขึ้นตำแหน่ง สอบอยู่หลายครั้งครับ และฝันก็เป็นจริง ผมก็ได้ขึ้นมาเท่าพี่เค้า ผมก็มีเงินไปเลี้ยงเค้า แค่มันไม่ได้สวยงามอะไรได้นาน ช่วงครึ่งปี ที่2 เราก็มีไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือ ที่ไกลๆ ผมก็พาพี่เค้าไปหมดอยากไปไหนผมก็ไปส่ง ไปเที่ยวกัน จนมันมีหลายๆครั้งที่ไปเจอเพื่อนพี่เค้า เช่นที่เชียงใหม่ หรือแถวลำปาง ซึ่งเป็นที่พี่เค้าเคยทำงานที่นั้น มันมีประโยกที่เพื่อนๆเค้าถามบ้าง แซวบ้าง ((และผมชอบมีนิสัยเก่ากลัวตลอดว่าจะมีอะไรที่เค้าจะรับไม่ได้)) เพราะทุกครั้งที่เจอ ผมชอบเดินห่างออกมา แล้วมีประมาณ 2 ครั้งที่ผมแอบได้ยินว่าพี่เค้า ตอบเพื่อนว่า น้องงงงงที่ทำงาน โอ้ยยยยยเจ็บมากน่ะ แต่มันก็ผ่านไปครับ เพราะเราก็ทำความเข้าใจกับสิ่งที่พี่เค้า คงกลัวว่าเพื่อนๆจะรับไม่ได้ว่ามีแฟนเด็ก เพราะเพื่อนพี่เค้ามี สามีที่รวยมีเงิน มีบ้าน มีรถ ประมาณนี้มั้งครับ ทุกอย่างมันเหมือนสะสมๆรวมๆ กันในใจผม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัวเค้าที่ ไม่ยอมรับในตัวผม บวกกับเพื่อนๆพี่เค้าอีก ((ลืมบอกไปครับ แฟนเก่าเป็นนักบินครับ แฟนเก่าพี่เค้าน่ะ555)) มันเริ่มทำให้ผมได้คิดครับว่า มันจะเป็นแบบนี้หรอ มันเหมือนแผลอะครับ ที่เริ่มอักเสบ และเริ่มกว้างขึ้น จนเน่า จนเราไม่ไหวกับความเจ็บปวดนี้ ที่เราต้องอยู่กับมัน และบวกกับช่วงนั้น งานพี่เค้าก็เยอะขึ้น ลูกน้องในแผนกออกเยอะ เลยงานเข้ามาก และตัวผมมีงานหน้าร้านมากขึ้น จนทุกวันจากที่เรา กินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน มันหายไป ช่วงเข้าปีที่3 มันก็เริ่มเย่ลงเรื่อยๆ จนผมเลยรู้สึกเราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว หรือว่าเราเลิกกันล้วจริงๆ เรามีทักไลน์เฟสมา แค่ไม่กี่ประโยคครับ หลับน่ะ เหนื่อย ฝันดีครับ/ค่ะ ประมาณนี้ครับ และเริ่มคุยกันน้อยลง และหายไป เรื่อยๆ จนเดือนเมษาปี59 เราก็จบความรักเราครับ ต่างคนต่างเดิน บอกก่อนครับ เราไม่ได้บอกเลิกกันด้วยซ้ำ แต่เราเหมือนไม่มีกันแล้ว ต่างคนค่างใช้ชีวิต จนระยะเวลาผ่านไป ผมเปิดใจหาคนคุยด้วย และได้เจอรุ่นน้องคนหนึ่ง และเราก็ครบกัน แต่ก็ครบกันได้ไม่นานครับ เพราะเราเข้ากันไม่ได้ เรามีอะไรไม่เหมือนกัน ครบแค่แฟนครับ ไม่มีอะไรเกินกว่านั้น จากนั้นก็ได้ลุยงานต่อ จนมาเจอคนปัจจุบัน แต่บอกก่อนน่ะครับว่า คนนี้เจอกันบ่อยแต่ต่างคนต่างไม่คิดอะไรครับ เพราะคนนี้ทำงานอยู่เครือข่ายมือถือหนึ่ง ผมไปใช่บริการบ่อย และได้เจอคนนี้บ่อยมาก จนรอบสุดท้ายผมได้ไปอีกครั้ง และก็เจอ วันนั้นตั้งใจไปเปลี่ยนโปร แต่เราก็มีความรู้สึกชอบคนๆนี่้จัง ผมก็ไม่กล้าไปจีบเค้าได้แต่ ไปแอบมองธรรมดาไม่คิดไร จนตัวผมเองไม่ไหวละ อยากจะทำยังไงให้ได้คุย อยากคุยกับเค้า อยากคุยด้วย ตอนนั้นยอมรับ สาบานว่าคิดแค่นี้จริงๆครับ จนวันนั้น ผมไปนั่งแอบมองเค้าที่ทำงาน และเค้าก็ได้เดินออกมา คนเดียว ไอเราก็รวบรวมความกล้า เพือไปขอไลน์เค้า แต่เดินไปเสือกไปถามว่ามีโปรอะไรดีดีไหม แนะนำผมหน่อย ตอนนั้นตลกตัวเองมากๆๆๆ จนเค้าบอกผมว่าให้เค้าไปดูได้ เค้าก็กำลังจะเดินจากผมไป ผมก็รวบรวมอีกครั้ง กลับไปถามว่า ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ เค้าก็งง และก็ให้มา ตอนผมเดินออกมาจากตรงนั้นยอมรับเลยว่า ดีใจโคตรรรรรรรรรรร และผมก็เริ่มทักไปหา ชื่ออะไร อายุเท่าไร รอแฟนมารับหรอ มีแฟนรึยังครับ และคำตอบ ยังไม่มี เค้ากำลังเลิกกับแฟนเก่า และเค้าอายุ 33 ผม 23 ห่างกัน 10 ปี แต่ผมโอเครกับเรื่องอายุ แต่ตอนนั้นก็มากๆกับการที่พี่เค้าจะคุยไหม หรือประมาณว่าชอบคุยกับรุ่นน้องไหม แต่ดั่งฝันเป็นจริง เราก็เริ่มคุยๆกัน ทุกๆคืน คุยได้หลายๆเรื่อง ผมก็มีนิสัยเสียมากๆ มีความเอาแต่ใจสูง นิสัยใจร้อนยังมีมากๆ ไม่ฟังอะไรใครเท่าไร และพี่เค้าก้นิสัยเหมือนเรา ต่างคนต่างแรก ประมาณนั้นครับ แต่เราก็คุยกันทางไลน์ไปเลื่อยๆ จนผมชวนพี่เค้ามาทานข้าว แต่มันก็ไม่เหมือนเป็นอย่างที่ฝัน พี่เค้าไม่ชอบในนิสัยผม ในสิ่งที่ผมเป็น บอกก่อนน่ะครับ ว่าผมเข้าไปจีบพี่เค้าแบบตรงๆ แบบว่า เป็นแฟนกับผมไหม ครบกันไหม พี่เค้าบอกว่าผมเป็นเด็กเกิน ไม่ฟังเหตุผล ผมก็บอกน่ะว่าผมเป็นคนไม่ชอบรออะไร จนมีวันนั้น พี่เค้า ส่งข้อความมาว่า ผมไม่ใช่สำหรับพี่เค้า อย่าทำให้อะไรให้มันแย่ไปกว่านี้เลย ผมก็ หยุดทุกอย่างครับ และตั้งหน้าทำงานต่อไป (((เดียวกลับมาต่อครับ)))