ไม่มีคำบรรยาย

[mari(รักในหลวง)]

ขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังขัดล้างรถอย่างขะมักเขม้น

ลูกชายวัย 4 ขวบ ก้มลงเก็บก้อนหินขึ้นมา
แล้วบรรจงขูดขีดไปบนด้านข้างของตัวรถ


พักใหญ่ต่อมา...
เมื่อพ่อได้ยินเสียงครูดของหิน
ก็เกิดความฉุนเฉียว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เขากระชากมือลูกมา
ตีลงบนมือน้อย ๆ นับครั้งไม่ถ้วน
โดยไม่ทันนึกว่าตนได้ถืออะไรอยู่ในมือ


ณ โรงพยาบาล..
นิ้วลูกชายถูกตัดออก เพราะกระดูกแตก
จนหมอไม่สามารถเชื่อมต่อได้


ขณะที่พ่อเข้ามาดูลูกในห้อง
ลูกมองพ่อด้วยสายตาปวดร้าว
แล้วถามพ่อว่า
" เมื่อไร นิ้วหนูจึงจะยาวเหมือนเดิม ? "

คำถามนั้น...
เหมือนคมมีดกรีดลึกลงไปในหัวใจผู้เป็นพ่อ
เขารู้สึกละอายใจ รู้สึกผิด
และเสียใจในการกระทำตนอย่างไม่อาจให้อภัย


เขาจึงกลับไปที่รถ
เตะมันสุดแรงเกิดโดยไม่ยั้งจนเหนื่อยหอบ
แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างรถอย่างเศร้าใจ
สายตาพลันเหลือบไปเห็นรอยขูดขีด






เขาเบิกตากว้าง !
จ้องมองคำว่า "รักพ่อ"
น้ำใส ๆ เริ่มเอ่อ แล้วไหลอาบแก้ม
เขาเอามือปิดหน้า
ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับใจจะขาด




รุ่งขึ้น...
ชายคนนั้นได้ฆ่าตัวตาย




อารมณ์โกรธ มีโทษมหันต์


ปัญหาของโลกในทุกวันนี้

คือ

คนบางคน..
รักรถ หวงรถ หรือสิ่งของอื่น
ยิ่งกว่ารักและห่วงใยลูก
หรือ เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน





จำไว้เสมอว่า



สิ่งของมีไว้ให้ใช้

และ

คนมีไว้ให้รัก
 
 
และ อย่าทิ้งคนที่คนรักเพราะวันที่คุณคิดจะกลับมา บางครั้งคุณอาจจะเพิ่งรู้ตัวว่ามันสายเกินไป...ให้อภัยมีไว้ใช้กับคนที่เห็น คุณค่าของคำนี้เสมอ...แต่วันหนึ่งรอเวลาแล้วมันสายไป ไม่ว่าคำไหนก็ไม่มีค่าอีกเลย

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

.......สิ่งของมีไว้ให้ใช้    และคนมีไว้ให้รัก......

...อย่าทิ้งคนที่เรารักเพราะวันที่คุณคิดจะกลับมา บางครั้งคุณอาจจะเพิ่งรู้ตัวว่ามันสายเกินไป...

...ให้อภัยมีไว้ใช้กับคนที่เห็น คุณค่าของคำนี้เสมอ...

...วันหนึ่งรอเวลาแล้วมันสายไป ไม่ว่าคำไหนก็ไม่มีค่าอีกเลย...


 *~~~ขอบคุณมากมายเจ้า~~~*

[หมู]

เป็นอะรัย ๆที่ดี มาก ๆ เลยนะ.......คนเราบางครั้งกับอารมณ์ชั่ววูบ....ก้อพังทลายชีวิตไปได้เลยนะ.....การควบคุมอารมณ์ไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่ายนัก....แต่ก้อคงไม่ยากเกินกว่าที่จะทำได้