ขอเหล้า เอ๊ย เล่าต่ออีกนิดนะ
ตอนลงจากเครื่อง ถ้าไปรร. มีให้เลือกว่า แท็กซี่ คนละ ๔๐ เหรียญ ห้ามนั่งเกิน ๔ คน เจอตำรวจโดนจับแน่ หรือ shuttlebus คนละ ๒๐เหรียญ ซึ่งเป็นรถใหญ่ นั่งได้เป็น ๑๐ คน
วันนั้นเดินทางพร้อมกับทนายความที่พะเยา เลยตกลงใจนั่ง shuttle bus ซึ่งต้องซื้อตั๋วก่อน และรอผู้โดยสาร คนอื่นๆด้วย
ได้ขึ้นไปนั่งหลังคนขับ ( พวงมาลัยซ้าย) ตอนนั้นยังไม่เปิดแอร์ มีฝรั่งนั่งรออยู่แล้ว ๓ คนด้านหลัง
ที่นั่นอากาศร้อนมาก นั่งสักพักเหงื่อแตกซิก คนขับนิโกร เลยเดินมาเปิดแอร์และปรับแอร์ให้
โอว มายก๊อด โอว จ๊อด นายอยู่ไหน ช่วยฉันด้วย 
เพราะพอนิโกรเข้ามาที่รถ (ขนาดยังไม่ปิดประตูนะ) กลิ่นตัวเนี่ยย แรงมากกกกกกกก
ยิ่งเขาเอื้อมมือมาปรับแอร์ให้ จักกะแร้ อยู่ตรงหน้าเราพอดี
โอว จ๊อดดดดดดดด นายอยู่ไหน ช่วยฉันด้วยต้องกลั้นลมหายใจ หยิบพัดมาพัดๆๆๆๆๆๆๆๆ ให้กลิ่นมันจางลง
เขาเห็นเราพัดแรงขนาดนั้น คงสงสาร ว่าแอร์ไม่ถึง ปรับแอร์ให้ใหม่อีก แล้วจักกะแร้ก็มาอยู่ตรงหน้าเราอีก
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอว จ๊อด นายอยู่ไหน ช่วนฉันที
เริ่มรู้สึกหายใจขัดๆ จะเป็นลมให้ได้ คนขับคงไม่รู้ตัวว่ากำลังมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นกับตัวเรา
ถามว่า สบายขึ้นหรือยัง
กัดฟันกรอดๆๆตอบว่า โอเค ดีแล้ว(ช่วยหุบจักกะแร้นายซะที แล้วเอาออกไปจากหน้าเราจะได้ไหม มิสเตอร์จักกะแร้
นึกในใจ ตอนนั้นนึกคำจักกะแร้ ภาษาอังกฤษ ไม่ออก)
พอดีมีฝรั่งจะขึ้นรถอีกคน เขาก็เลยเดินไปรับกระเป๋า
ถ้าช้ากว่านี้ อีกนิดเดียว คงเป็นลมสลบอยู่ตรงนั้นแน่นอน
ต้องหายาดม มาดมสูดเฮือกๆๆ
พอรถจะออก มิสเตอร์ จกร. เห็นท่าทางเรา คงจะแย่ ถามว่ายังร้อนอีกเหรอ
จะเอื้อมมือมาปรับแอร์ให้อีกแล้ว
ต้องรีบจับมือเขาทันที บอกว่า นายไปได้แล้ว ไอแอม โอเค (อย่ามายุ่งกับชีวิตเราตอนนี้ได้มั้ย)
ระหว่างนั่งรถ เคี้ยวหมากฝรั่ง สูดยาดม ตลอดทาง นั่งไป ๔๕ นาที ถึงรร. รีบกระโดดลงจากรถ
สูดอากาศ หายใจเข้าเต็มปอด เฮือก เฮือก เฮือก พี่แกยังมีน้ำใจตามมาถามอีกว่า อาร์ยูโอเค
เยส. ไอแอม เวรี่โอเคนาว พรีส สเตย์อะเวย์ฟรอมมี ไปอยู่ห่างๆหน่อย ท่าน จกร.
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
