จะต้องไปแช่น้ำแร่ อีกแล้วสิ
ไปทุกที ต้องมี ได้เวียนหัว
พอเอ่ยชื่อ ห้วยหมากเลี่ยม เตรียมตามัว
ทางน่ากลัว ซ้ายขวา น่า วกวน
ไปครั้งแรก แปลกที่ ก็ดีใจ
พอได้ไป ก็คลื่นไส้ ใช่สับสน
คนขับรถ สวี๊ทสว๊าด ปาดชอบกล
ฉันต้องทน เมาหัว กลัวทุกที
คล้ายกับว่า ฝังใจ อยู่เสมอ
อยากจะเรอ อาเจียน เวียนเต็มที่
ต้องเตรียมหา ลูกอม ให้เต็มปรี่
มะนาวมี มะขามจี๊ด ต้องติดไป
พอไปถึง เข้าห้อง ต้องเปิดน้ำ
แล้วรีบจ้ำ ลงบ่อ ใ้ห้พอไหล่
นอนยืดแข้ง เหยียดขา ขัดขี้ไคล
ควักน้ำใส่ สบายตัว ทั่วร่างกาย
แต่พอจะ ถึงที ที่ต้องกลับ
ฉันต้องนั่ง หลับตาปี๋ ที่รถส่าย
ควักลูกอม ยาดม ไม่สบาย
จวนเจียนตาย ทุกครั้ง ที่นั่นเลย
แม้ไม่อยาก ก็ถูกลาก ไปทุกที
เพราะหน้าที่ พี่ให้มา ใช่เเช่เฉย
ต้องดูแล คุณแม่ เหมือนทุกเคย
มิอาจเอ่ย ว่าไม่ไป ดั่งใจจง
(ไปครั้งแรก ก็เวียนหัวมาก เพราะนั่งหลัง
คนอื่นบอกไม่เห็นรู้สึกอะไร แต่ตัวเรานั้นมันไม่ไหวจริงๆ
ตั้งแต่นั้นมา พอนึกถึงอาบน้ำแร่ ทีไร คลื่นไส้ทุกที
เดี๋ยวก็ต้องไปอีกแล้ว
แง แง ไม่อยากไปเลยอ่ะ :'

ใครไปทำหน้าที่แทนที ให้ ยิ่จิบ