มันคืออะหยังคับเหมือนน้าอ้อยสีน้ำตาลๆก้อนๆ ที่ขายทั่วไป ก่อครับบ่าเกยเหนกาว่ามันผ่านต๋ามาแต่บ่ารุจักนิ..
เขาเรียกน้ำอ้อยที่เป็นก้อน ๆ นั้นไม่ได้คลุกอะไร เช่น มะพร้าว, ถั่วลิสง (ที่คลุกแล้วหอมหวาน มะพร้าวบางก็เจ้าก็ซอยเป็นชิ้นเล็ก ๆ บางเจ้าก็ขูด) ในส่วนที่คลุกเขาทำเป็นก้อนแบน ๆ เรียกว่าแว่น ส่วนที่เป็นกลม ๆ เรียกว่าก้อนสำหรับใช้ปรุงของหวานประเภทต่าง ๆ บางส่วนที่เขาต้มใกล้จะศูฏพอดีร้อน ๆ เหนียว ๆ อยู่ในกระทะ เวลามีเด็ก ๆ อยู่ผู้ใหญ่จะตักนิดหน่อยแล้วเอาจุ่มลงในน้ำเย็น ๆ ก็จะเหนียวหนุบ ๆ เรียกว่าน้ำอ้อยโย้ สำหรับให้เด็ก ๆ กิน ถ้าจะให้กินตอนหยอดเป็นแว่น ๆ นั้นนานเป็นชั่วโมงกว่าจะเย็นถึงจะกินได้เพราะยุคนั้นไม่มี เรย์ ไม่มี คุกกี้, แต่ถึงแม้ไม่มี ฮานามิ ก็มีเพื่อนนะยิงนกตกปลาไปตามเรื่อง ขนมอย่างอร่อยก็ขนมโก๋ ขนม อมที่เป็นสี ๆ และข้าวแต๋น(เด็กในยุค พ.ศ 2505 - 2514 นะครับ ) คงไม่ต้องบอกนะอายุเท่าไหร่
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
