ไหว้สา พรธธัมมวินัย สายบุญ
เรา มักเข้าข้างตัวเรา ลืมมองตัวเรา มองแต่เขา ว่าเขา ผิดพลาดประมาท หรือ เขาเจตนา เขาปรามาส ครูอาจารย์ หรือ ใครเขา
เขาทำไร แต่ เรา อาจไม่รู้ อาจไม่เข้าใจ อาจไม่ทราบเจตนารมณ์ อาจสื่อไม่ได้ ไม่ถีง จึงอาจหาญกล้า ว่าเขาไม่ถูกต้อง ไม่ถูกใจ เรา เอาความถูกใจให้มาเหนือความถูกต้อง หรือ ความพอใจไม่พอใจ เลยกลายเป็น ว่า เขาไม่ถูกต้อง ไปด้วย
เหมือน เราใช้มือ ชี้ออกไปหนึ่งนิ้ว แต่ นิ้วที่กำเข้ามา มากเหลือนิ้วที่ออก เราลองกำมือเอา แล้วเราคงเข้าใจ
เรา ไม่ใช่ผู้พิพากษา แต่ เรา ก็ ช้อบบ... ชอบพิพากษาเขา เรา เหมือน ตัวละครในวัณณคดี อิเหนา คือ ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเอง
ผลบุญ ผลกุศล อันพึงมี พึงได้ ใน ธัมมทานนี้ จงมี ถึงแก่ เรา พร้อมสายบุญในจักรวาล ฮอด อนันตจักรวาล เทอญ
สาธุ ๆ ๆ อนุโมทามิ
ด้วยปรารถนาดี จ า ก เรา : หนานขี้อู้ หำยาน