ปัญหาชีวิตพ่วงมาจากปัญหาครอบครัวในวัยเด็กที่แตกแยก
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผลลัพของครอบครัวที่ล้มเหลว
ผม23 ยังเรียนไม่จบต้องออกมาทำงานหาเงินใช้เอง ผมทำงานพิเศษระหว่างเรียนตั้งแต่ ปี1 ถึงตอนนี้จะออกงานก็ไม่มีรายได้หมดโอกาสไปฝึกงาน
น้องคนรอง เรียนจบแค่ ม.3 ไปทำงานร้านอาหารกับแม่ ได้เงินแค่วัน 250 ตอนจบ ม.3ไปเรียนต่ออาชีวะเงินไม่พอค่าสมัครเรียนผมเป็นคนจ่ายให้ ตอนนั้นผมอยู่ ม.5 ผมเสียใจมากที่มันไม่รักเรียนไม่ตั้งใจเรียน ติดผู้ชาย ติดเพื่อนเรียนย่ำแย่จนต้องให้ออกเรียน
น้องคนเล็กอยู่ ม.3ตอนนี้ เอาแต่ใจ
แม่ทำงานเป็นแม่ครัวร้านอาหารแห่งหนึ่ง ได้เงินเดือน12000 แต่หนี้สินเยอะถามไปแกก็ไม่บอกว่ามีเท่าไหร่
เวลาเงินไม่พอ ผมต้องเป็นคนช่วยจ่ายให้ตลอด ถึงจะบอกว่ายืม แต่ผมรู้ว่าคงไม่ได้คืน ผมก็ให้
เป็นแบบนี้บ่อยๆ ผมเบื่อ เบื่อกับชีวิตที่ไร้การจัดการ มองไปก็ไม่เห็นอนาคต
ผมรู้สึกเหนื่อย ทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน ผมอยากเรียนให้จบ อยากทำงานในสิ่งที่ชอบ แต่มันไม่มีโอกาส
เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งผมตลอด พอกำลังจะมีเงินเก็บต้องมีเรื่องให้เสียเงินตลอด
ผมอดทนมานานแล้ว ตอนนี้มันหมดไปแล้วเรื่องเล็กๆน้อย ผมก็ท้อหมดแรง คิดมาก
ผมเคยแนะนำบอกให้มาเปิดร้านอาหารแถวๆ ม. เรื่องเงินทุนผมจะพยายามหามาให้ ช่วยกันเปิดร้านไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร
แต่ก็ไม่มีใครสนใจ
เห้อ......
จะผิดมั้ยถ้าผมจะขอออกห่างจากคนที่บ้าน ถึงรู้ว่ามันเลว
แต่ถ้าผมต้องอยู่อย่างนี้ต่อไป ผมคงไม่มีโอกาสที่จะใช้ชีวิตในอย่างที่เป็น
จะด่าว่าผมเลวก็ได้ แต่มันผิดจริงๆหลอที่อยากให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้น
ผมอยากให้คนที่บ้านสักคนคิดแบบผมบ้าง
อยากพบจิตแพทย์
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
