ปมด้อยเป็นพลังงานที่สะสมอยู่ในจิตรูปแบบหนึ่ง เหมือนมีคนปาถ่านไฟฉายใส่เรา เราเจ็บแต่เราก็ได้ถ่านไฟฉายมาไว้กับตัว
ทีนี้ก็แล้วแต่คนล่ะว่าจะเอาถ่านไฟฉายนั้นไปทำอะไร
ถ้าเอาไปเติมเป็นพลังใจในการต่อสู้ชีวิต เค้าก็จะกลายเป็นคนที่มีความสามารถดีๆได้ อย่างพวกศิลปินผิวสี ที่ดิ้นรนพลิกชีวิตกลายเป็นซูเปอร์สตาร์ หรือตลกสังขาร ที่เปลี่ยนปมด้อยเป็นปมเด่น
บางคนก็ปลดปล่อยเป็นพลังทางลบ คืนสู่สังคม เช่น ปลดปล่อยพลังออกไปเป็นโจร เป็นกุ๊ยอะไรก็ว่ากันไป
บางคนเลือกที่จะกดมันไว้ในใจ พลังงานมันก็วนๆอยู่ในนั้นไม่มีทางออก ถ้าเราอ่อนแอ มันจะรั่วซึมออกมา แสดงออกเป็นอาการทางจิต/ประสาท อย่างแบบว่า พูดคนเดียวบ้าง ประสาทหลอนบ้าง มือไม้สั่น โรคกระเพาะ อะไรก็ว่าไป
ถ้าบางคนพยายามกดมันโดยไม่ยอมปลดปล่อยออกมา ไม่ยอมให้รั่วซึมออกมา หากพลังงานจากปมด้อยยังถูกใส่เพิ่มเข้าไปในระบบไม่หยุด เช่นเพื่อนยังล้ออยู่อย่างนั้น เมื่อถึงจุดหนึ่งจะระเบิดออก ซึ่งมี 2 แบบ
1. ระเบิดแบบทำลายล้างพลังงานอื่นๆในระบบ เจ้าตัวจะกลายเป็นโรคซึมเศร้ารุนแรง หมดเรี่ยวแรง ไม่มีกะใจจะทำอะไร ไม่ก็ฆ่าตัวตายไปเลย
2. ระเบิดพลังทั้งระบบออกไปภายนอก คลุ้มคลั่ง ทำร้ายผู้อื่น ถ้ามีปืนก็เอาถล่มโรงเรียน อย่างที่เห็นในอเมริกัน เรียกภาวะนี้ว่า การก่ออาชญากรรมแบบไม่คาดฝัน
เพราะฉะนั้น การระบายความรู้สึกนึกคิดออกมา ให้คนอื่นรู้ และแสดงความคิดเห็น มันก็สามารถที่จะทำให้เราสบายใจได้บ้าง อย่างน้อย ก็ทำให้เรารู้ว่าในตอนที่เราไม่เหลือใคร ยังมีเพื่อนๆ ในห้องนี้ ที่คอยพูดคุย เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง ด้วยกันตลอดไงละครับ
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
