พ่อลูกคู่นึงกำลังจะข้ามสะพาน

[zArOmAn]

.

[ขี้เหล้าอาวุโส]

ถูกต้องที่สุดครับ

[piyanan]

จริงถึงจริงที่สุดค่ะ

[tomxerox]

 

[over]

 

[Joobjaeng]

 

[Sing ha]

ใช่เสียยิ่งกว่าใช่.... 

[Joobjaeng]

อบอุ่นจัง คิดถึงพ่อขึ้นมาเลยมาเลยทีเดียว

[Sing ha]

อบอุ่นจัง คิดถึงพ่อขึ้นมาเลยมาเลยทีเดียว

มีความสุขแม้แค่เพียงได้นึกระลึกถึงท่านใช่มั้ยครับ 

[Joobjaeng]

ทั้งสุขทั้งเศร้าค่ะ สุขใจคือพ่อไปดีแล้ว เศร้าใจคือ ทำไมพ่อไม่รอหนู 

[Tun1977]

 

[Sing ha]

ทั้งสุขทั้งเศร้าค่ะ สุขใจคือพ่อไปดีแล้ว เศร้าใจคือ ทำไมพ่อไม่รอหนู 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ แต่ท่านก็ไปดีแล้วนานหรือยังละครับ 

[zArOmAn]

ทั้งสุขทั้งเศร้าค่ะ สุขใจคือพ่อไปดีแล้ว เศร้าใจคือ ทำไมพ่อไม่รอหนู 

         ผมก็เสียพ่อไปเมื่อปีที่แล้วนี้เอง ทุกวันนี้ยังคิดถึงและฝันถึงบ่อยๆ พ่อชอบพูดคำนี้เวลากินข้าว (ถ้าไม่พ่อไม่รักพ่อไม่ให้นะ พร้อมกับตักตับไก่หรือตูดไก่ของโปรดให้ผมทาน) แต่ตอนนั้นผมอายุ 24 ในใจแอบยิ้มและคิดว่าพ่อยังเห็นเราเป็นเด็ก
         พ่อผมจากผมไปเพราะมะเร็งตับ และมีอาการแซกซ้อนจากไตพังเพราะ ทานกินยาต้มหวังให้ตนเองหาย ผมทำได้แค่ดูแลให้พ่อ และอยู่เป็นกำลังใจให้ ก่อนที่ท่านจะจากผมไป หากผมไม่มีกำลังใจจะนึกถึงท่านเสมอ .... " ผมรักพ่อมากครับ " คือคำพูดครั้งสุดท้ายที่ได้บอกพ่อ และเห็นพ่อยิ้ม ผมต้องกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ให้แม่เห็น กลัวจะพาแม่ทุกข์ใจไปด้วย สำหรับท่านที่ยังมีท่านอยู่ขอร้องดูแลท่านให้ดีด้วย ......

[metro761]

.

+10
คึดถึงลูกเลย

[Joobjaeng]

ทั้งสุขทั้งเศร้าค่ะ สุขใจคือพ่อไปดีแล้ว เศร้าใจคือ ทำไมพ่อไม่รอหนู  

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ แต่ท่านก็ไปดีแล้วนานหรือยังละครับ  

พ่อจากแจงไปเกือบสี่ปีแล้วค่ะ หัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน แต่เหมือนท่านเพิ่งจากไปเมื่อวานนี้เองทุกวันนี้เวลามีปัญหาอะไรมักจะพูดกับรูปของพ่อเสมอเหมือนท่านยังไม่ไปไหน  สิ่งที่น่าเจ็บใจและเสียใจที่สุดคือวันที่พ่อเสีย แจงหยิบโทรศัพท์มาเพื่อจะโทรหาพ่อ ปกติเราจะคุยกันและบอกรักกันทุกวันค่ะ แต่วันนั้นตอนพักเที่ยงอยู่ๆก็คิดถึงพ่อขึ้นมา กดเบอร์พ่อแล้วนะคะ กริ่งทำงานดังซะก่อนก็เลยวางสาย คิดในใจเดี๋ยวเลิกงานค่อยโทรอีกที ประมาณ 4 โมงกว่าทางบ้านโทรมาบอกว่าพ่อเสียแล้วนะ ช็อค เลยค่ะ เพราะล่าสุดที่คุยกันตอนกลางคืนก่อนที่พ่อจะเสียคืนเดียว  แจงนั่งร้องไห้บนรถตั้งแต่กรุงเทพถึงเชียงรายเลย ที่เลวร้ายไปกว่านั้น ลูกๆของแจงเป็นคนไปเจอพ่อเสียในห้องน้ำ เพราะปกติท่านจะเป็นคนรับไปเด็กๆจากโรงเรียน แต่วันนั้นท่านจากไปซะก่อน เด็กๆเดินกลับบ้านก็ตามหาว่าตาทำไมไม่มารับ ก็ไปเจอพ่อในห้องน้ำค่ะ ลูกชายคนโตพยายามพยุงพ่อขึ้นมา ตอนนั้นเขาอายุ 10 ขวบนี่แหละคะ  ส่วนคนเล็ก 7 ขวบ รีบปั่นจักรยานไปตามเพื่อนบ้านมาช่วย แต่ไม่ทันแล้วค่ะ ท่านหมดลมประมาณเกือบชั่วโมงแล้ว มันเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับเด็กๆมากเลยค่ะ เพราะตาก็เหมือนพ่อของพวกเขา  เล่าซะยาวเลย อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ สุดท้ายอยากให้ทุกคนที่ยังมีพ่อและแม่  ดูแลพวกเขาให้ดีๆนะคะ ความตายมันอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านั้นเอง ถึงเวลานั้น ต่อให้ทำบุญมากมายให้พวกเขาแค่ไหน ก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้รับหรือเปล่า อย่าต้องให้รู้สึกผิดไปจนตายเหมือนแจงเลยค่ะ 

[Joobjaeng]

ทั้งสุขทั้งเศร้าค่ะ สุขใจคือพ่อไปดีแล้ว เศร้าใจคือ ทำไมพ่อไม่รอหนู 

         ผมก็เสียพ่อไปเมื่อปีที่แล้วนี้เอง ทุกวันนี้ยังคิดถึงและฝันถึงบ่อยๆ พ่อชอบพูดคำนี้เวลากินข้าว (ถ้าไม่พ่อไม่รักพ่อไม่ให้นะ พร้อมกับตักตับไก่หรือตูดไก่ของโปรดให้ผมทาน) แต่ตอนนั้นผมอายุ 24 ในใจแอบยิ้มและคิดว่าพ่อยังเห็นเราเป็นเด็ก
         พ่อผมจากผมไปเพราะมะเร็งตับ และมีอาการแซกซ้อนจากไตพังเพราะ ทานกินยาต้มหวังให้ตนเองหาย ผมทำได้แค่ดูแลให้พ่อ และอยู่เป็นกำลังใจให้ ก่อนที่ท่านจะจากผมไป หากผมไม่มีกำลังใจจะนึกถึงท่านเสมอ .... " ผมรักพ่อมากครับ " คือคำพูดครั้งสุดท้ายที่ได้บอกพ่อ และเห็นพ่อยิ้ม ผมต้องกลั้นน้ำตาเพื่อไม่ให้แม่เห็น กลัวจะพาแม่ทุกข์ใจไปด้วย สำหรับท่านที่ยังมีท่านอยู่ขอร้องดูแลท่านให้ดีด้วย ......

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ พี่แจงยังไม่มีโอกาสได้พูดกับพ่อเลยค่ะ เราคิดว่าท่านไปสบาย หมดเวรหมดกรรมละ เหลือแต่พวกเราที่ยังต้องอยู่ใช้เวรกรรมกันต่อไป ถ้าคิดอย่างนี้เราก็จะได้สบายใจค่ะ .. พี่ปลอบน้องได้ แต่พี่ยังทำไม่ได้เลยค่ะ สี่ปีแล้วพี่ยังร้องไห้คิดถึงพ่อเหมือนเด็กๆอยู่เลย

[Sing ha]

ทั้งสุขทั้งเศร้าค่ะ สุขใจคือพ่อไปดีแล้ว เศร้าใจคือ ทำไมพ่อไม่รอหนู  

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ แต่ท่านก็ไปดีแล้วนานหรือยังละครับ  

พ่อจากแจงไปเกือบสี่ปีแล้วค่ะ หัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน แต่เหมือนท่านเพิ่งจากไปเมื่อวานนี้เองทุกวันนี้เวลามีปัญหาอะไรมักจะพูดกับรูปของพ่อเสมอเหมือนท่านยังไม่ไปไหน  สิ่งที่น่าเจ็บใจและเสียใจที่สุดคือวันที่พ่อเสีย แจงหยิบโทรศัพท์มาเพื่อจะโทรหาพ่อ ปกติเราจะคุยกันและบอกรักกันทุกวันค่ะ แต่วันนั้นตอนพักเที่ยงอยู่ๆก็คิดถึงพ่อขึ้นมา กดเบอร์พ่อแล้วนะคะ กริ่งทำงานดังซะก่อนก็เลยวางสาย คิดในใจเดี๋ยวเลิกงานค่อยโทรอีกที ประมาณ 4 โมงกว่าทางบ้านโทรมาบอกว่าพ่อเสียแล้วนะ ช็อค เลยค่ะ เพราะล่าสุดที่คุยกันตอนกลางคืนก่อนที่พ่อจะเสียคืนเดียว  แจงนั่งร้องไห้บนรถตั้งแต่กรุงเทพถึงเชียงรายเลย ที่เลวร้ายไปกว่านั้น ลูกๆของแจงเป็นคนไปเจอพ่อเสียในห้องน้ำ เพราะปกติท่านจะเป็นคนรับไปเด็กๆจากโรงเรียน แต่วันนั้นท่านจากไปซะก่อน เด็กๆเดินกลับบ้านก็ตามหาว่าตาทำไมไม่มารับ ก็ไปเจอพ่อในห้องน้ำค่ะ ลูกชายคนโตพยายามพยุงพ่อขึ้นมา ตอนนั้นเขาอายุ 10 ขวบนี่แหละคะ  ส่วนคนเล็ก 7 ขวบ รีบปั่นจักรยานไปตามเพื่อนบ้านมาช่วย แต่ไม่ทันแล้วค่ะ ท่านหมดลมประมาณเกือบชั่วโมงแล้ว มันเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับเด็กๆมากเลยค่ะ เพราะตาก็เหมือนพ่อของพวกเขา  เล่าซะยาวเลย อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ สุดท้ายอยากให้ทุกคนที่ยังมีพ่อและแม่  ดูแลพวกเขาให้ดีๆนะคะ ความตายมันอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านั้นเอง ถึงเวลานั้น ต่อให้ทำบุญมากมายให้พวกเขาแค่ไหน ก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้รับหรือเปล่า อย่าต้องให้รู้สึกผิดไปจนตายเหมือนแจงเลยค่ะ 

รำคาญอะไรกันอยากทราบอยากเข้าใจเรื่องราวมากกว่านี้ซะด้วยซ้ำ แจงคือหญิงแกร่ง 

[yaiinchaina]

เข้าใจความรู้สึกของความเป็นพ่อแล้วครับ

[Joobjaeng]

ทั้งสุขทั้งเศร้าค่ะ สุขใจคือพ่อไปดีแล้ว เศร้าใจคือ ทำไมพ่อไม่รอหนู  

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ แต่ท่านก็ไปดีแล้วนานหรือยังละครับ  

พ่อจากแจงไปเกือบสี่ปีแล้วค่ะ หัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน แต่เหมือนท่านเพิ่งจากไปเมื่อวานนี้เองทุกวันนี้เวลามีปัญหาอะไรมักจะพูดกับรูปของพ่อเสมอเหมือนท่านยังไม่ไปไหน  สิ่งที่น่าเจ็บใจและเสียใจที่สุดคือวันที่พ่อเสีย แจงหยิบโทรศัพท์มาเพื่อจะโทรหาพ่อ ปกติเราจะคุยกันและบอกรักกันทุกวันค่ะ แต่วันนั้นตอนพักเที่ยงอยู่ๆก็คิดถึงพ่อขึ้นมา กดเบอร์พ่อแล้วนะคะ กริ่งทำงานดังซะก่อนก็เลยวางสาย คิดในใจเดี๋ยวเลิกงานค่อยโทรอีกที ประมาณ 4 โมงกว่าทางบ้านโทรมาบอกว่าพ่อเสียแล้วนะ ช็อค เลยค่ะ เพราะล่าสุดที่คุยกันตอนกลางคืนก่อนที่พ่อจะเสียคืนเดียว  แจงนั่งร้องไห้บนรถตั้งแต่กรุงเทพถึงเชียงรายเลย ที่เลวร้ายไปกว่านั้น ลูกๆของแจงเป็นคนไปเจอพ่อเสียในห้องน้ำ เพราะปกติท่านจะเป็นคนรับไปเด็กๆจากโรงเรียน แต่วันนั้นท่านจากไปซะก่อน เด็กๆเดินกลับบ้านก็ตามหาว่าตาทำไมไม่มารับ ก็ไปเจอพ่อในห้องน้ำค่ะ ลูกชายคนโตพยายามพยุงพ่อขึ้นมา ตอนนั้นเขาอายุ 10 ขวบนี่แหละคะ  ส่วนคนเล็ก 7 ขวบ รีบปั่นจักรยานไปตามเพื่อนบ้านมาช่วย แต่ไม่ทันแล้วค่ะ ท่านหมดลมประมาณเกือบชั่วโมงแล้ว มันเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับเด็กๆมากเลยค่ะ เพราะตาก็เหมือนพ่อของพวกเขา  เล่าซะยาวเลย อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ สุดท้ายอยากให้ทุกคนที่ยังมีพ่อและแม่  ดูแลพวกเขาให้ดีๆนะคะ ความตายมันอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านั้นเอง ถึงเวลานั้น ต่อให้ทำบุญมากมายให้พวกเขาแค่ไหน ก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้รับหรือเปล่า อย่าต้องให้รู้สึกผิดไปจนตายเหมือนแจงเลยค่ะ 

รำคาญอะไรกันอยากทราบอยากเข้าใจเรื่องราวมากกว่านี้ซะด้วยซ้ำ แจงคือหญิงแกร่ง 

ต่อให้เก่งและแกร่งแค่ไหน แจงก็คือผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นค่ะ