ตะหานญี่ปุ่นก้านสงครามเดินปิ้กกรุงเทพ

[suriya102508]

เรื่องจริงตี่จะเล่าฟังปอโดนระเบิดปรมาณู.2ลูกญี่ปุ่นก้ประกาศยอมแป้ฝ่ายตะหานตี้อยู่ตางเจียงตุงก็ถูกตะหานอังกฤษเข้าปลดอาวุธหื้อเอาแต่ผ้าติดเนื้อเสื้อติดตั๋วไปอย่างเดวลุงตี้เปิ้นเปนตํารวจสนามเล่าหื้อฟังอาวุธยุทธภัณท์ต่างๆตะหานญี่ปุ่นมันก็ขนมารวมกอ่งกั๋นมี.พวกรถถีบ.รถยนต์รถเครื่องมันเอานํ้ามันเข้าราดแล้วก่อเผา ส่วนปืนเล้กยาวและปืนกลมันก็ปากั๋นขนใส่รถบรรทุกได้อยู่10คันรถเอาไปทิ้งตี๋หนองหารบ่ฮู้อยู่ตางใดของเจียงตุงจากนั้นมันก็ปากั่นย่างปิกกรุงเทพแหมส่วนหนึ่งก็ต่อแปลอ่งนํ้าโขงไปขึ้นบกตี๋เวียดนามตอนมันมานี่เปิ้นว่ามันมาอย่างพระเอกหน่วยแรกเปนตะหานม้าแล้วก่อตะหานรถถีบแล้วก่อมากับรถบรรทุกมากับตะหานไทยเปนตะหานม้าตอนขาปิกนี้ก่าปิกกั่นหยอดๆยอยๆหมู่ละ5ถึง10คนป่อเปิ้นว่าไจ้เวลาเกือบ3ปี๋ถึงจะเดินตางปิกหมดป่ออู้หื้อฟัง.มีอยู่กลุ่มหนึ่ง5คนเปิ้นปิกกั๋นไปเกือบเปนปี๋แล้วมันกําลังปากั๋นปิกบ่ฮู้มันไปหลําอยู่ตางใดเกือกก็บ่มีใส่กั๋นย่างผ่านตี๊บ้านสันมะหลอดมาเปนลมต๋ายตี่หั้นคนนึ่งแล้วมันก็เอาฝังต๋ามข้างถนนหั้นเน๊อะ.ยังมีต่อวันหลังจะเ่ล่าหื้อฟังแห๋ม

[teetee2011]

ขอขอบคุณสำหรับความรู้ก็เป๋นตี๊น่าเอ็นดูเหมือนกั๋นตี๊ต้องปั๊ดพรากลูกเมีย ? แต่ว่าต๋อนนี้ญี่ปุ่นบาไจ๊ปื๋นฮบแล้ว  ? เขาชนะแล้ว ? ชนะดีเหลือเก่าโตย ? ชนะทางเศรษฐกิจ ? อะหยังหลาย  ๆ อย่างมาจากญี่ปุ่น ? ถ้าฮบต๋อนนี้มีหวังได้ปะกับ ไอ้มดแดง ? เพราะต๋อนนั้นไอ้มดแดงบ่าเกิดเตื้อ

[suriya102508]

ญี่ปุ่นเป็นชาติตี่มีระเบียบ.และวินัยสูงก้านคือก้านตอนปลดอาวุธเปนเวลากลางคืนตะหานอังกฤษตี่มาปลดอาวุธมากั๋นแค่สี่ห้าคนเต๊าอั๊นเน้อะลุงตี่เป็นตํารวจสนามเปิ้นเล่าหื้อฟังตี่ค่ายตะหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่งในเจียงตุ๋งมีแม่ก้าไตใหญ่ขายขนมเส้นหื้อตะหารญี่ปุ่นพอดีหัวหน้าตะหารเป่านกหวีดเรียกตะหารเข้าแถวตะหารญี่ปุ่นตี่กิ๋นขนมเส้นมีหลายคนก็วิ่งไปเข้าแถวมีอยู่คนนึ่งบ่ได่จ่ายหื้อกับแม่ก้าขนมเส้น.แม่ก้าเลยไปฟอ้งกับหัวหน้าของตะหารญี่ปุ่นว่ามีตะหารกิ๋นขนมเส้นแล้วบ่จ่ายตังหัวหน้าก็เลยปาแม่ก้าไปจี้ตั๋วตะหารตี๋เข้าแถวว่าเป็นคนไหนตะหารญี่ปุ่นเข้าแถวมีเป็นรอ้ยๆคนแม่ก้าจ๋าหน้าตะหารคนนั้นบ่ได้จี้คนผิดหัวหน้าตะหารก็เอาตะหารคนตี่ถูกจี้ออกมาหน้าแถวแล้วก็อู้เป๋นภาษาญี่ปุ่นต่อหน้าตะหารตี่เข้าแถว.แล้วก็ใจ้ปืนพกยิงตะหารคนนั้นต๋ายอยู่ตี่หน้าแถวหั้น.แล้วก็ใจ้ดาบชามูไรตี่หอ้ยอยู่ตี่เอวหั้อคว้านตอ้งตะหารตี่ตายเพื่อจะหาดูว่ามีขนมเส้นอยู่ในตอ้งก่.ปรากฎว่าบ่มีสักเส้นหัวหน้าตะหารคนนั้นก็เลยใจ้ปืนพกยิงแม่ก้าคนนั้นต๋ายโตยกั๋นไปละหือลูกสาวเอาเปียดกับส้าปิกบ้านคนเดียว

[suriya102508]

สองหัวข้อตี่แล้วเป๋นกําบอกเล่าของตํารวจสนามหรือตํารวจเกณฑ์ตี่ไปฮบโตยญี่ปุ่นตอนนี้เป๋นกําบอกเล่าของตะหารเกณฑ์ตี่ไปฮบโตยตะหารญี่ปุ่นลุงแกเป๋นคนบ้านป่ากล้วยมาฮับจ้างขุดนํ้าบ่อบ้านผมเปิ้นเล่าว่าโดนเก๋ณไปเป๋นตะหารตอนเกิดสงครามญี่ปุ่นพอดีลุงแกมีเปื่อนเป่นตะหารอยู่บ้านเดียวกับแกไปฮบโตยกั่นแกเล่าว่ารับคําสั่งหื้อรักษาการอยู่ตี่ขั๋วนํ้ากกแห๋ม3.วันต่อมาก่หื้อไปอยู่ตี่ขั๋วข้ามนํ้าสายและก่มีคําสั่งหื้อบุกไปถึงเจียงตุ๋งตะหารตี่อยู่รัฐฉานตอนนั้นสว่นมากเป่นตะหารจีนคณะชาติตี่สงกําลังลงมายันตะหารญี่ปุ่นไว้แต่สู้ก๋านบุกของไทยกับญี่ปุ่นบ่ไหวก่เลยถอยร่นกับเข้าไปในจีนลุงเปิ้นเล่าว่าเปื้อนของเปิ้นเป่นคนใจ๋ฮอ้นชอบฮบอยู่ตางหน้าเปิ่นลุงแกเตือนแล้วบอกว่าใจ๋เย้นๆแกบ่ฟัง.แกกําธงไทยวิ่งไปปักข้างหน้าก่เลยถูกข้าศึกยิงจ๋นร่างของแกนั้นแหลวหมดลุงแกบอกว่าร่วมฮบกับตะหารญี่ปุ่นสงครามใกล้จะจบก่มีคําสั่งหื้อยิงตะหารญี่ปุ่นยิงตอนกลางคืนลุงแกว่าแกอยู่บนต้นไม้ใหญ่ยิงตะหารญี่ปุ่นดูต๋างยิงขนาดว๊าตะหารญี่ปุ่นมันเดินเรียงแถวหน้ากระดานเข้าหาตะหารญี่ปุ่นนี่จะบ่ากลัวต๋ายลุงแกว่านิยามของตะหารญี่ปุ่นมันอู้ว่าความตายเบาดุจขนนกภารกิจหนักกว่าขุนเขา..คั๋ยหลับ...

[sdoopy]

เอามาลงเยอะๆเลยครับ

[suriya102508]

จะขอเล่าวิถีจีวิตคนเจียงฮายสมัยสงครามญี่ปุ่นหื้อกั๋นฟังแม่ผมเล่าหื้อฟังว่าถนนหนตางมันบ่เจริญเหมือนบ่าเด่วสมัยนั้นรองเท้าฟองนํ้ายังบ่มีไจ้กั๋นไปไหนมาไหนก่ย่างก่เตียวอย่างเดียวบ้านนอกชนบทนี่รถถีบบ่ตอ้งถามหาจะไปเวียงก่ตอ้งลุกไปตี่สองตี่สามไปถึงเวียงก่แจ้งปอดี.วิทยุนี่เป๋นของแปลกใหม่สมัยนั้นเจียงฮายยังบ่มีสถานีวิทยุเลยเปิ่นอู้ว่าตี่กาดฮ่องขุ่นหั้นมีวิทยุของลุงหยั่งบ่ฮุ้จําจื้อบ่ได้เป่นวิทยุเครื่องใหญ่ๆใส่ถ่านกําเป่นโหลตกคํ่ามาจาวบ้านจะปากั๋นมานั่งฟังวิทยุตี่หน้ากาดฮ่องขุ่นเต๋มไปหมดวิทยุนี่รับคลื่นมาจากกรุงเทพตั่งเสาไม้บงสูงๆแล้วก่มีสายอากาศพ่วงลงมาหาเครื่องรับเรื่องราวข่าวสารต่างๆตอ้งไปฟังตี่นี่ตี่เดวรถยนต์สมัยนั้นยังไจ้ถ่านไจ้ไอนํ้าอยู่ตะหารญี่ปุ่นมันมาถึงแถวๆฮอ่งขุ่นหั้นมันก่มาเชอะซื้อหมูตี่บ้านสันกุดซื้อตั๋ว300บาทสมัยนั้นยังไจ้เงินเป๋นสตางค์แดงห้าตังสิบตังเงินรอ้ยเทียบเต๊าเงินหมื่นสมัยนี้มันซื้อแล้วก่จ้างแห๋มชําแหละตี่หั้นเน๊อะคนเฒ่าเปิ่นว่าเงินตี่มันจ่ายก่าหมูเป่นใบแดงใหม่เอี่ยมมันจ๊กออกกระเป๋ามาเป๋นปึกๆเลยตี่แต้เป่นว่าญี่ปุ่นมันผลิตเอาคนเดวโดยขออนูญาตรัฐบาลไทยผลิตเงินไจ้เองญี่ปุ่นก่เลยเดินทัพได้สบายมีคนลักขึ้นไปขโมยของตะหารญี่ปุ่นตี่บนรถไฟตางใต้ปุ๊นขึ้นไปแล้วก่เต๊ะก่ถีบของต่างๆตกลงมาพวกตี่อยุ่ข่างล่างก่มารอรับเอาคนพวกนี่ต่อมาเปิ้นฮ้องว่า.ขบวนก๋านไทยถีบพอได้ของตี่ถีบตกลงมาก่ปากั๋นแกะกลอ่งออกมาผ่อตางในปรากฎว่ามีก่ใบแดงทั้งนั้นเป๋นเงินไทยแต่บ่มีลายเซนของรัฐมนตรีคลังของไทยเซนไว้

[civilroom]

ขอบคุณจ๊าดนัก อ่านเอาบ่อม่วนเต่า นั่งสุ่มกองไฟหน้าหนาวฟังคนเฒ่าเล่าเนาะ

[suriya102508]

ตอ๋นนี้บ่มีไผจะมาเล่าหื้อฟังแห๋มแล้วคนตี่เล่าหื้อฟังปิกบ้านเก่าหมดแล้วเก็บไว้ในสมองคนเดียวๆจะบ่มีไผฮู้้ตวยเรื่องเครื่องบินตี่มาทิ้งระเบิดต๋ามตี่ต่างๆในเจียงฮายเจ่นขัวแม่ลาวขัวแม่กกขัวแม่สายแล้วก่เขตในเวียงเจียงฮายในเวียงเครื่องบินมาทิ้งระเบิดตอนเจ๊าแม่ก้าแม่ขายยังขายของกั๋นอยู่มีญาติตางแม่ผมนี่เปิ้นไปขายข้าวแป้งตี่ก๋างขว่งวัดมุงเมืองเครื่องบินก่มาทิ้งระเบิดทิ้งตกลงมาระเบิดไปหลายลูกผู่คนล้มตายไปจาดหลายตั่งคนตั่งหนีกั๋นมีอยู่2ลูกถูกทิ้งลงมาตี่ก๋างขว่งวัดมุงเมืองแต่บ่ระเบิดเป่นหลุมจาดใหญ่ปอมันทิ้งระเบิดหมดแล้วมันก่ไจ้ปืนกลตี่ติดกับปีกเครื่องบินกราดยิงผู่คนไปทั่วกองกาดเลยไปถึงหน้าโฮงจํานํารถยนต์ตี่จอดอยู่ตี่ศาลากลางหลังเก่าเสียหายไปจาดหลายกันญาติตางแม่ผมถ้าบ่ร่นหนีละถาดข้าวแป้งไว้หั้นก่คงบ่ได้ปิกบ้านกับเปิ่นลุงตี่เป่นตํารวจรักษาการอยู่ในเวียงเปิ่นเล่าหื้อฟังว่าเลยไปตางโรงเรียนเชียงรายวิทยาคมเป่นบ้านของป่อก้าไม้ไปซื้อไม้ตางดอยฮางนั้ากกปุ้นละลูกสาวอยู่บ้านคนเดวปิกมาเปิดประตู๋เข้าบ้านหันเส้นผมหนังหัวลุกสาวติดอยุ่ตี่ขื่อกับแป๋ลูกสาวเปิ่นโดนลูกปื่นเครื่องบินตี่มันไล่กราดยิงไปทั่วยังความเสียไจ่หื้อกับป่อแม่สองคน.ขอจบไว้เต๊าอี้ก่อน..เดวจะมาเล่าหื้อฟังแห๋ม..

[suriya102508]

ต่อจากตอ๋นตี่แล้าเรื่องเครื่องบินๆมาทิ้งระเบิดตี่เจียงฮายตางก๋านเปิ่นหื้อขุดหลุมหลบภัยไว้กู่บ้านคนเฒ่าเปิ่นเ่ล่าจาวบ้านเปิ่นจะตั้งเวรยามเตือนภัยเวลาได้ยินเสียงเครื่องบินๆมายามเปิ่นจะตี๊กอ๋งเป๋นสัณญาณเตือนอันยามนี้จะอยู่บนต้นไม้สูงๆเอากอ๋งขึ้นไปแล้วก่นั่งฟังเสียงเครื่องบินสมัยนั้นรถยนต์วันหนึ่งจะมีวิ่งผ่านสักวันละกัน2กัน เต๊าอั้นเน๊อะเครื่องบินจะอยู่ไกลขนาดไหนก่ได้ยิน ปอได้ยินเสียงแล้วก่ตี๋กอ๋ง ได้ยินกั๋นไปทั้วตึงบ้านทีนี้จาวบ้านก่ปากั๋นกํ๋าลูกจู๋งหลานปากั่นวิ่งเข้าหลุมหลบภัยกั๋นจ๋นกว่าเสียงเครื่องบินนั้นจะเงียบไป อันว่าเครื่องบินตี่บินมาทิ้งนี้มันมีตึงเครื่องบินญี่ปุ่นแล้วก่เครื่องบินของอเมริกาเครื่องบินของญี่ปุ่นนี้จะบินจากใต้ไปตางเหนือคือบินไปทิ้งระเบิดตางหล่ายสายเลยไปถึงสิบสองปันนาของจีนฐานบินของญี่ปุ่น.กับของไทยนี้จะอยู่ตี่เมืองลําปางหลวง อันส่วนครื่องบินของอเมริกานี้จะบินจากตางเหนือไปตางใต้ฐานทัพจะอยู่ตี่อินเดียแล้วก่ต๋ามชายแดนพม๋าอินเดีย จาวบ้านบ่คอ่ยฮู้เรื่องบ่ว่าเครื่องบินของฝ่ายไหนบินมาได้ยินเสียงเครื่องบินๆมา ก่ปากั๋นวิ่งเข้าหลุมหลบภัยอย่างเดียว ป่ออุ้ยผมนี้เปิ่นเสียตอ๋นเกิดสงครามปอดีตอ๋นจะเอาศพไปเสียตี่ป่าจ้านั้นปอดีมีเครื่องบินๆผ่านหมู่ตี่เปิ่นหามศพนั้นก่ปากั๋นละศพแล้วก่วิ่งไปหลบจ๋นกว่าเครื่องบินมันบินผ่านถึงได้ปิกมาหามศพไปต่อ ก๋างคํ่าก๋างคืนนี้ฟืนไฟบ่ไดัจุดบ่ได้ต๋ามกั๋วเครื่องบินมาทิ้งระเบิดใส่คนเฒ่าเปิ่นอู้ว่าเสียงเครื่องบินนี้เสียงมันน่ากั๋ว.ดังอึดอึ้ง.อึดอึ้ง สักกําก่ได้ยินเสียงระเบิด และก่เสียงปืนกล มีเรื่องอู้ว่าจาวบ้านตี่ไปฟังวิทยุหน้ากาดฮอ่งขุ่นหั้นปอดีเครื่องบินมันมาก่ปากั๋นวิ่งเข้าบ้านเจ้าของบ้านตี่มีวิทยุหั้นปากั๋นเข้าไปนั่งในบ้านเปิ่นจ๋นเต๋มไปหมด ปอดีมีลุงแสงเปิ่นอยากสูบมูรีก่เลยเอามืออุ่มปัดกับไฟในโอ้งมือจ้าวของบ้านหันใส่ ก่เลยจะเอาเรื่องจะจับตั่วไปส่งตี่ตางอําเภอ..ตางหมู่เปื่อนๆตอ้งขอไห้วขอวอนหื้อเจ้าของบ้านนั้นปล่อยตั๋ว อันนี้คือความกั๋วเรื่อง.เครื่องบินแม่ผมอู้ว่ากอ่นเกิดสงครามรถยนต์เมินๆจะหันเหียกันวิ่วลุกลําปางมาเจียงฮายปอเกิดสงคราม ญี่ปุ่นเดินทัพผ่านได้หันรถสะปะสะเปียด ก่อนสงครามญี่ปุ่นในเวียงเจียงฮาย เจ็กเอย แขกเอย ยังบ่มีมาเตื่อ ปอสงครามสงบ จีนเอย แขกเอยถึงไดัอพยพกั๋นเข้ามาอยู่ เข้าไจ๋ว่ามาจากเมืองลําปางกั๋นเจียงฮายสมัยนั้นลําบากถนนหนตางมีก่บ่าหินบ่าผา หรือเปิ่นฮอ้งว่าเมืองไกลปื๋นเทียง ความเจริญมันมาตึ๊กตี่ลําปางหั้นเนอ๊ะ ไฟฟงไฟฟ้าในเมืองเจียงฮายก่ยังบ่มีไจ้กั๋นเลย .อ่านแล้วก่ตอบหื้อกั๋นฟังผ่องผมจะได้มีกําลังไจ๋เขียนเอามาลงแหม ครับ




ุู

[civilroom]

นายจอริยะ อุปาระ อายุ 77 ปี บ้านเลขที่ 400 หมู่ที่ 1 ต.ขุนยวม อ.ขุนยวม จ.แม่ฮ่องสอน เล่าให้ฟังว่า อำเภอขุนยวมเป็นเส้นทางเดินทัพทหารญี่ปุ่น สมัยสงครามโลก ครั้งที่ 2 ในปี 2486 ทหารญี่ปุ่นได้ก่อสร้างเส้นทางเชื่อมระหว่างเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน ผ่านบ้านแม่มาลัย อ.แม่แต่ง จ.เชียงใหม่ มายัง อ.ปาย อ.เมืองแม่ฮ่องสอน อำเภอขุนยวม-บ้านห้วยต้นนุ่น ไปจนถึงเขตแดนติดกับพม่า

นายจอริยะ เล่าอีกว่า การสู้รบกันระหว่างทหารญี่ปุ่นกับกองกำลังผสมของฝ่ายพันธมิตร คือกองทัพอังกฤษ และอินเดีย ซึ่งทหารญี่ปุ่น ถูกโอบล้อมและถูกตีแตก จนไม่สามารถรวมตัวกันได้ ต้องล่าถอยเข้ามาในเขตไทย ประมาณกลางปี 2488 มีทหารญี่ปุ่นที่เจ็บป่วย และบาดเจ็บถูกลำเลียงเข้ามารักษาตัวที่วัดม่วยต่อ บางส่วนก็ไปอาศัยตามวัด-บ้านเรือนราษฎรในพื้นที่ อ.ขุนยวม เป็นจำนวนมาก ในที่สุดทหารญี่ปุ่นที่บาดเจ็บเริ่มล้มตาย เพราะขาดอาหารและยารักษาโรค รวมทั้งเจ็บป่วยและเป็นไข้มาลาเรีย เป็นจำนวนมาก

ในช่วงที่เขาอายุประมาณ 10-11 ขวบ ได้เข้ามาวิ่งเล่นภายในวัดม่วยต่อ อ.ขุนยวม ซึ่งเป็นสถานพยาบาลรักษาทหารญี่ปุ่น ที่เจ็บป่วยจากการเป็นไข้ป่า และไข้มาลาเรีย เห็นทหารญี่ปุ่นเสียชีวิต มากกว่า 3,000 นาย ซึ่งมีการนำศพไปฝังไว้ ที่บริเวณสนามกีฬา อ.ขุนยวม (ในปัจจุบัน) ที่อยู่ติดกับอนุสรณ์สถานมิตรภาพไทย-ญี่ปุ่น

นายจอริยะ กล่าวว่า ที่ผ่านมามีอดีตทหารญี่ปุ่น สมัยสงครามโลก ครั้งที่ 2 ที่มักจะเดินทางเข้าดูสถานพยาบาล ที่วัดม่วยต่อ อ.ขุนยวม เป็นประจำทุกปีถึงกับร้องไห้ เนื่องจากยังมีความทรงจำตอนที่บาดเจ็บนอนรักษาตัวอยู่ที่สถานพยาบาล

[civilroom]

สมัยสงครามโลกครั้งที่สองในเชียงใหม่ต่างเคยเห็นหน่วยทหารปืนใหญ่ ต่อสู้อากาศยานตั้งอยู่ในเชียงใหม่หลายจุด เช่น สนามโรงเรียนยุพราชวิทยาลัย, ทุ่งนาบ้านป่าแพ่ง, ทุ่งช้างคลานด้านประตูระแกง (หล่ายแคง) ด้านที่ตั้งโรงแรมลานนาพาเลสปัจจุบัน, ทุ่งนาด้านตะวันตกของโรงพยาบาลสวนดอก เป็นต้น  แต่ละจุดมีหน้าที่ “สอย” เครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตร และหลายวัดมีกองทหารตั้งอยู่ เช่น วัดศรีดอนไชย, วัดหมื่นเงินกอง, วัดช่างเคี่ยน, วัดป่าตาล (ที่ตั้งกองบิน ๔๑ และโรงเรียนวัฒโนทัย), วัดป่าอ้อย (ที่ตั้งโรงเรียนวัฒโนทัย), วัดหมื่นสาร, วัดศรีสุพรรณ  เป็นต้น

     ในวันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ.๒๔๘๕ เวลาประมาณ ๑๕ นาฬิกา เครื่องบินรบฝ่ายสัมพันธมิตรแบบ มัสแตง พี-51 จากฝูงบินกองเสือบินของสหรัฐอเมริกาจากฐานทัพเมืองคุนหมิง จำนวน ๗ ลำ ภายใต้การบัญชาการของนายพลแคลร์ แอล เชนโนล์ด ได้ทิ้งระเบิดบริเวณสนามบินเชียงใหม่ นับเป็นการโจมตีทางอากาศของฝ่ายสัมพันธมิตรในเชียงใหม่เป็นครั้งแรก และครั้งที่สองเกิดขึ้นเมื่อ ๒๑ ธันวาคม ๒๔๘๖ เวลาประมาณ ๑๖ นาฬิกา ที่บริเวณสถานีรถไฟเชียงใหม่หรือ”ปลายราง”คนตายจำนวนมาก ศพคนเมืองถูกนำไปกองพะเนินที่สุสานช้างคลาน ส่วนศพทหารญี่ปุ่นถูกนำไปไว้โรงพยาบาลชั่วคราวที่วัดหมื่นสาร ทรัพย์สินเสียหายมากมาย  และอีกสามเดือนต่อมาก็ถล่มครั้งที่ ๓ บริเวณหนองประทีป  นอกจากนั้นยังมีการโจมตีของข้าศึก เหนือสนามบินเชียงใหม่อีกไม่ต่ำกว่า ๑๐ ครั้ง


เอาลงเป็นข้อมูลหื้อเจ้าของกระทู้เล่าเรื่องครับ 

[lll2edLal3elll]

ขอบคุณนะคะ ที่นำความรู้มาแบ่งปัน

[suriya102508]

วกปิกไปตี่หล่ายสายแห๋มกํากองทัพญี่ปุ่นกับกองทัพพายัพได้บุกตะลุยเข้าไปในรัฐฉานอันว่ารัฐฉานนี้บ่ได้เป๋นเมืองขึ้นของอังกฤษแต่เป๋นรัฐอารักขาของอังกฤษตางอังกฤษส่งข้าหลวงมาประจํารัฐฉานก่ยังมีเจ้าฟ้าปกครองเมืองต่างๆอยู่รัฐฉานจะมีรัฐฉาน.เหนือ.ฉานใต้อันเมืองเจียงตุ๋ง เมืองนาย.เมืองยองหว้ย เมืองปายและแห๋มหลายๆเมืองอยู่ในรัฐฉานใต้สว่นฉานเหนือก็จะมี เมืองแสนหวี.เมืองสีป้อ.เมืองมีดเป๋นต้นก่อน.กองกําลังอังกฤษได้ถอยออกจากรัฐฉานได้ฝากฝังรัฐฉานไว้หื้อกับกองทัพจีนคือกองพล93เข้ามาประจําการต๋ามเมืองต่างๆลุงเปิ้นเ่ล่าว่ากว่าจะยึดฐานต่างๆของตะหารจีนได้ก่เป๋น ไปด้วยความลําบากเพราะฐานของตะหารจีนอยู่บนดอยสูง.ชัยภูมิดีก่ยังดีตี่มีเครืองบินของไทยและของญี่ปุ่นจ่วยทิ้งระเบิดและก่ยิงถล่มตะหารจีนตายกั๋นเป๋นเบือบ่ว่าลําหว้ยลําฮอ่งมีก่ศพของตะหารจีนไปหมดบางตี่ฮบกั๋นนานถึงสี่ห้าวันนํ้าจะกินปอบ่ามีตอ้งลงไปหานํ้ากินตี่ตามลําหว้ยซึ่งก่มีแต่ศพของตะหารจีนทั้งนั้น.หลังจากตะหารจีนแตกพ่ายหมดแล้วกองทัพพายัพและตะหารญี่ปุ่นก่ยึดรัฐฉานได้หมดแล้วก่เปลี่ยนจื่อเป๋นสรัฐไทยเดิมมีก๋านจัดตั้งเป๋นจังหวัดต่างๆมีก๋านสอนภาษาไทยในโรงเรียนต่างๆในรัฐฉานต๋ามสัณญาตี่ญี่ปุ่นหื้อไว้ว่าถ้ายึดรัฐฉานได้แล้วจะมอบหื้อไทยปกครอง

[civilroom]

ไทย กับ ญี่ปุ่น เป็นเปื่อนตี๋ดีต่อกันเพราะสงครามโลก

[suriya102508]

ถูกต้องละครับญี่ปุ่นกับไทยเป๋นเพื่อนกั๋น แต่ก่ต้องมาถูกเพื่อนรักหักเหลี่ยมกั๋นก่ตอนปลายสงครามนี่ละครับ ปลายปี่พ.ศ2487.ต๋อนนั้นจอมพล.ป.พิบูลสงครามต้องมีอันพ้นจากเก้าอี้นายกรัฐมนตรี ด้วยมติไม่ไว้วางใจจากสภา นายควง อภัยวงค์เข้ามารับตําแหน่งนายกรัฐมนตรีแทน.ท่านนายกคนใหม่ก่ยังรับปากรับคําผู้บัญชาการตะหานญี่ปุ่นอยู่ว่ายังจะช่วยเหลือตะหานญี่ปุ่นอยู่.แต่หารู้ไม่ว่าคณะรัฐมนตรีชุดนี้ส่วนมากเป๋นสายตางเสรีไทยปออเมริกาเข้ามาร่วมสงครามฝ่ายญี่ปุ่นก่เริ่มสูณเสียฝ่ายญี่ปุ่นก่ขอร้องแกมบังคับหื้อไทยเกณฑ์ชายฉกรรจ์จํานวนหนึ่งแสนนคนเพื่อ ไปเป๋นตะหานช่วยญี่ปุ่นฮบมีก๋านลงนามเป๋นหนังสือหื้อฝ่ายไทยฮับฮู้.ปอ.ถึงเวลาตี่ฝ่ายไทยจะนามในหนังสือท่านนายกก่มีหนังสือสัณญาตอบไปหื้อญี่ปุ่นว่าไทยพรอ้มยินดีตี่จะส่งชายไทยจํานวนหนึ่งแสนคนไปเป๋นตะหานจ้วยญี่ปุ่นฮบ แต่ว่าชายไทยจํานวนหนึ่งแสนคนนี้เป่นจาวไร่จาวนาต้องทําไร่ทํานา.เอาผลผลิตข้าวปลาอาหารส่งไปหื้อตะหานญี่ปุ่นอยู่แล้วถ้าหื้อชายไทยหนึ่งแสนคนไปเป๋นตะหานตางญี่ปุ่นตอ้งส่งตะหานหนึ่งแสนคนมาทําไร่ทํานาแทนชายไทยเหล่านี้.มาถึงตอนนี้ตางญี่ปุ่นถึง.กับอึ้งกิมกี่.ยกเลิกหนังสือสัณญาหื้อเป่นโมฆะไป.นี่คือหนึ่งเหลี่ยมตี่ไทยเฮาหักเหลี่ยมใส่ญี่ปุ่น.แห๋มเหลี่ยมก่คือตะหานญี่ปุ่นในรัฐฉานตี่ร่วมฮบกับตะหานไทยปอตอนกลางคืนก่ถูกตะหานไทยโจมตี.บาดเจ็บล้มตายเป๋นจํานวนนักความช่วยเหลือเริ่มจะบ่มีหื้อกั๋นแล้วเผลอเมื่อใดเสร็จตะหานไทยเมื่อนั้น เพราะไทยฮู้อยู่แล้วว่าแห๋มบ่นานญี่ปุ่นต้องแพ้สงครามอย่างแน่นอนตอนปลายสงครามนี้ตะหานญี่ปุ่นต้องฮบอย่างต๋ามมีต๋ามเกิด.ขาดแคลนนํ้ามันและลูกกระสุนปืน เส้นตางลําเลียงถูกตัดขาด สภาพภูมิอากาศในรัฐฉานตอนนั้น เป๋นป่าดงพงใหญ่หน้าหนาวนี่หนาวเข้าถึงกระดูกดําเลยละแล้วก่ยังมีโรคภัยไข้เจ็บไข้ป่ามาลาเรียหยูกยาอะหยังก่ขาดตะหานหิวโซ.ทําหื้อเกิดก๋านขโมยลักวัวลักควายจาวบ้าน ยังความเดือดรอ้นแก่จาวไตยใหญ่อยู่เสมอสมรภูมิตางรัฐฉานเหนือตะหานพันธมิตรเริ่มเป๋นฝ่ายรุกคืบเข้ามาตะหานญี่ปุ่นเริ่มเป๋นฝ่ายถอยแถมบ่าปอยังมีฝ่ายไทยคอยเสียบอยู่ตางหลังแห๋มลุงเปิ้นว่าเป๋นดีเอ็นดูตะหานญี่ปุ่นเจ่นลํ้าบ่อยากทําก่ต้องทําเป๋นคําสั่งผู้บังคับบัญชา

[suriya102508]

หลังจากตะหานกองทัพพายัพยึดเมืองต่างๆในเขตรัฐฉานได้หมดแล้วหน้าที่รักษาความสงบก่เป๋นหน้าที่ของตํารวจสนามตี่จะดูแลลุงตี่เปิ่นเป๋นตํารวจสนามเล่าหื้อฟังว่าจาวไตยใหญ่กลัวตะหานไทยบ้านเฮือนบางตี่ถูกปล่อยทิ้งร้างจาวบ้านหนีไปอยู่ป่าอยู่ดอยหมด .ตตะหาน.ตํารวจก่เลยได้ไปอาศัยเฮือนจาวบ้านอยู่.บ้านเฮือนจาวไตยใหญ่สมัยก่อนเปิ้นจะมีบอกเมี้ยงไว้ทุกบ้านตํารวจตี่ไปนอนต๋ามบ้านบางคนก่อยู่ดีบางคนก่อยู่ฮ้ายบางคนก่เยี่ยวใส่บอกเมี้ยงเปิ่นบางคนก่ขี้ใส่.อันสาวไตยใหญ่นี้หนาอันเรื่องความงามนี้บ่ต้องอู้ถึงตึงขาวตึงงามหุ่นดีก้นแง้นเอวบางร่างนอ้ยใส่เสื้อเอวลอยได้สมส่วนลุงแกอู้ว่ามีอยู่วันหนึ่งแกกับเปื่อนแกไปเดินลาดตะเวนเลาะลําหว้ยใกล้ๆหมู่บ้านแกก่ไปจ๊ะเอ๋สิ่งหนึ่งโดยบ่คาดฝันตี่ลําหว้ยหั้น.แม่ยิงมีทั้งสาวทั้งแม่เฮือนมีจะเป๋นสิบกว่าคนลงไปแ่ช่.ตั๋วตี่ลําห้วย.แต่ละคนบ่ใส่เสื้อผ้าสักอย่างทั้งๆตี่ยังเป๋นตอนเช้าๆอยู่แต่ละคนก่จะยืนแช่นํ้าอยู่ในชุดวันเกิดเป๋นเวลานานพอสมควรแล้วก่ขึ้นไปใส่เสื้อผ้าแล้วก่กลับไปบ้าน.ทีนี้ก่บ่บอกกั๋นแล้วฮู้กั๋นไปหมดก่ปากั๋นไปแอบลักผ่อลุงแกก่ไปถามหมู่คนเฒ่าไตยก่เลยฮู้เรื่องว่าตี่แม่ยิงเปิ้นลงไปแจ่นํ้านั้นเปิ้นฮอ้งว่าแจ่โอ่.แม่ยิงตี่แต่งงานแล้วต้องลงไปแจ่กั๋นทุกคน.หมู่นายสิบ.นายร้อยเปิ้นว่าดีเป๋นการรักษาความสะอาดร่างกาย.ตะหานตํารวจไทยไปได้เมียสาวไตยใหญ่พอสงครามเลิกบางคนเอาแต้ก่ปาเมียกลับมาอยู่เมืองไทย.แถวบ้านผมก่มีกั๋นหลายคนเหมือนกั๋น.บางคนก่บ่เอามาละหื้อเปิ้นอุ้มทอ้งเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว.มีเป๋นจํานวนนักตี่ตะหานไทยตํารวจไทยสมัยนั้นเปิ้นไปได้ลูกได้เมียตี่ตางรัฐฉาน.แล้วบ่เอากลับมาตวย.วันหลังจะได้เอามาเล่าหื้อฟัง

[suriya102508]

ขอขอบคุณ.คุณcivilroom.ตี่มาหื้อข้อมูลเรื่องเครื่องบินตี่มาทิ้งระเบิดเมื่องเจียงฮาย.จะขอต่อข้อมูลของคุณcivilroom.แห๋มสักนอ้ยอันว่าฝูงบิน.ฟลายอิ้งไทเกอร์นี้น่าแต่ก่อนอเมริกาจะเข้าร่วมสงครามกับฝ่ายสัมพันธมิตร.ฝูงบินฟลายอิ้งไทเกอร์นี้เป็นฝูงบินรับจ้างของรัฐบาลจีนคณะชาติ.ตี่จ้างนักบินชาวอเมริกันมาเป็นนักบิน.ฐานบินใหญ่อยู่ตี่คุนหมิง.เครื่องบินยังเป็นเครื่องบินล้าสมัยอยู่.คอยบินสกัดกั้นไม่ให้เครื่องของญี่ปุ่นบินเข้าไปทิ้งระเบิดในจีนมีบ๋อยครั้งที่โดนเครื่องบินญี่ปุ่นยิงตก.แต่นักบินจะได้รับความช่วยจากพวกเวียดมินห์หลังจากลงสู่พื้นแล้วฐานบินของญี่ปุ่นจะอยู่ในเวียดนาม.หลายๆเรื่องที่ญี่ปุ่นสืบได้ว่าอเมริกาอยู่เบื้องหลัง.นี้ก็เป็นปมเหตุหนึ่งที่ญี่ปุ่น.บินไปถล่มฐานทัพเรือของ.อเมริกา.ครับ

[suriya102508]

ต่อไปนี้เป็นคําบอกเล่า.ของทหารอากาศไทย ผมไม่ขอบอกชื่อยศ ตําแหน่งของท่านวันที่15เมษายนจําพ.ศ.บ่ได้แต่ประมาณ.2485ถึง2486นี่ละคับตัวท่านได้มาประจําการอยู่ที่กองบินของกองทัพพายัพที่เมืองลําปางหลวงนอกจากมีเครื่องบินของไทยแล้วยังมีเครื่องบินของญี่ปุ่นรวมอยู่ด้วย.ตอนเช้าวันที่.15เมษานั้นท่านได้รับคําชักชวนจากนายทหารอากาศญี่ปุ่น ขอให้ร่วมเดินทางไปกับกองบินญี่ปุ่นกับเครื่องบินของไทยบินไปทิ้งระเบิดที่เมืองเชียงตุง.ท่านก็ยินดีที่จะร่วมเดินทางไปด้วย.ตอนเช้าวันที่15เมษาเวลา7.00.น.ณที่สนามบินเมืองลําปางหลวง.เครื่องบินนากาย่าจํานวน.10ลําติดเครื่องเสียงดังคํารามกึกกอ้งไปทั่วเมืองลําปางจากนั้นเครื่องบินทั้ง10ลําก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ามุ่งหน้าไปยังรัฐฉานของพม่าเป้าหมายก็คือเมืองเชียงตุงโดยท่านเองนั่งอยู่ด้านหลังของนักบินญี่ปุ่นโดยที่ท่านสามารถพูดคุยกับนายทหารญี่ปุ่นได้ดีใช้ระยะเวลาบินจากลําปางไปถึงเชียงตุงประมาณสองชั่วโมงกว่าจากนั้นนักบินญี่ปุ่นก็วิทยุไปบอกเครื่องบินลําอื่นๆไปทําลายเป้าหมายตามที่ต่างๆตามภารกิจที่ได้มอบหมายคือทิ้งระเบิด.นักบินญี่ปุ่นบอกท่านว่าเดี่ยวจะมีของดีให้ดู.วันนั้นเป็นวันทําบุญวันสงกรานต์ของชาวไตยใหญ่.นักบินญี่ปุ่นบังคับเครื่องบินตรงไปที่ตลาดยังมีผู้คนเนืองแน่นอยู่จากนั้นก็ปลดระเบิดลงใส่กลางตลาดมีเสียงระเบิดและมีลุกไฟกระจายไปทั้วตลาดและก็วัดชาวบ้านบาดเจ็บล้มตาย.วิ่งหนีกันโอละหม่านหลังจากทิ้งระเบิดแล้วก็กลับมากราดยิงผู้คนไปทั่วตามถนนตามลานวัดที่ชาวบ้านไปทําบุญยังความสลดใจให้กับตัวท่าน.หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจกลับถึงเมื่องลําปางแล้วท่านก็ลงมาต่อว่านักบินญี่ปุ่น.ว่าไม่สมควรจะทําอย่างนั้นเพราะวันนี้เป็นวันทําบุญของชาวพุทธนักบินญี่ปุ่นเมื่อรู้อย่างนั้นก็ขอโทษขอโพยท่านและก็พูดกับท่านว่าต่อไปจะไม่ทําอย่างนั้นอีกแล้ว

[suriya102508]

.วันนี้จะขอเล่าเรื่อง.ยุวชนตะหานกับการเกณท์คนไปเป๋นลูกหาบส่งเสบียงหื้อตะหานไทยในรัฐฉาน.เมื่อจอมพลป.ได้เป๋นนายกรัฐมนตรีท่านก็ได้ปลุกกระแสความเป๋นชาตินิยมหื้อกับประชาชนคนไทย.ได้มีการยกเลิกราชทินนาม.หื้อเลิกกินหมากเลิกใส่โจงกระเบนเป๋นต้นปลุกกระแสหื้อมีการรักชาติ.จนกระทั้งเกิดสงครามอินโดจีนกับฝรั่งเศส.สําหรับการฝึกยุวชนตะหานก็จะเกณท์เอาคนตี่มีอายุประมาณ15.16ขึ้นไปจนถึง20.ปีมาฝึกอบรมวิชาตะหานป่อผมคนหนึ่งตี่ไปฝึกกับเปิ่นไจ้เวลาหลายวันหลายเหมือนกั๋นกลางคืนครูฝึกจะบ่หื้อสูบบุหรี่เลยฝึกยิงปืน.ฝึกเดินแถวเป๋นต้น.พอเกิดสงครามป่อผมก็ต้องไปเข้าเวรกับเปื่อนตี่ขัวนํ้ากรณ์ใกล้ๆกับสวนรุกขชาติโปงสลีอาวุธตี่พกติดตั๋วไปก็คือมุยแง่มแต่เปื่อนแกจวนออกเวรก่อนแล้วก็ปากั๋นกลับบ้าน.พอดีมีนายตะหานมาตรวจเวรแล้วบ่ปะ.ตะหานเปิ่อนก็มาฮ้องตี่บ้านหื้อไปเข้าเวรต่ออีก.สําหรับลูกหาบนี้จะเกณท์เอาคนตี่มีอายุหน่อยเพราะต้องเดินทางไกลลูกหาบนี่เกณท์ไปกั๋นนัก.ลุงเปิ่นอู้ว่าคํ่าไหนนอนหั้นม่วนขนาดไจ้เวลาเดินตางเป๋นอาทิตย์พอไปถึงตี่หมายแล้วขออยู่ต่อแต่ตะหานเปิ่นบ่หื้ิออยู่เสร็จก๋านเสร็จงานแล้วหื้อกลับเลยไปกลับก็ไจ้เวลาเป๋นเดือนเหมือนกั่น.ฟังลุุงแกเล่า...มาครับ..










ุู่ต่อ

[suriya102508]

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณหลายๆท่านตี่จ่วยกั๋นพิมพ์ตอบลงในกระทู้มีคําติชมหรือมีเรื่องเกี่ยวกับสงครามญี่ปุ่นก็เอามาลงในกระทู้ผมได้นะครับหรือเอามาเป๋นข้๋อมูลหื้อผมได้พิจารณาก็ได้คือข้อมูลตี่ผมได้เอามาลงในกระทู้นี้บ่ได้เขียนไว้ในหนังสือหรือบันทึกไว้ในตี่ต่างๆ.เป๋นคําบอกเ่ล่าของคนตี่ไปประสบพบเจอด้วยตั๋วเองเป๋นส่วนใหญ่.วันนี้จะเ่ล่าเรื่องตี่ตะหานตํารวจตี่เปิ่นไปฮบตางรัฐฉานหรือว่าตางเมืองไตยใหญ่แล้วก็ไปไดัเมียตางปู๊น.มีท่าน.สส.ของเจียงฮายรุ่นแรกๆได้ไปแอ๋วตี่สิบสองปันนาไปเห็นสาวๆแม่ฮ้างแม่หม้ายอุ้มลูกน้อยไปแอ๋วงานปอยเป๋นจํานวนนักแล้วบ่มีคนตี่เป๋นป่อไปโตยสอบถามก็ได้ความว่าแม่ยิงหมู่นี้แต่ก่อนเป๋นเมียของตะหานไทยตี่เปิ่นข้ามเขตแดนมาเอาเมียไตยลื้อตางเมืองสิบสองปันนานี่ปอสงครามเลิกก็ปากั๋นกลับเมืองไทยหมดละหื้อหมู่แม่ยิงบางคนก็ตั้งท้องบางคนก็มีลูกน้อยอยู่ต๋ามชะตากรรมแต่บางท่านบางคนก็ปาเมียปาพ่อปาแม่มาอยู่ตี่เมืองไทยกั๋นหมดน้าของแม่ผมก็ได้กลับมาบ้านก็เพราะลูกติดเมียไปได้ตะหานไทยเปิ่นก็เลยปามาไว้ตี่ค่ายเม็งรายนี้ส่วนตั๋วตะหานไทยคนนี้เปิ่นปาเมียกับแม่ไปอยู่ตี่ลําปาง.แต่ก็มีตะหานไทยบางคนตี่บ่ได้กลับมาไจ้ชีวิตอยู่กับลูกกับเมียตี่ตางรัฐฉานจ๋นเป๋นข่าวไปเมื่อหลายสิบปี๋ตี่แล้วมา