Shining black Star เภสัชกรยิปซี

[salao]

    ราวสองสามปีมาแล้ว ผมมีความคิดที่จะเขียนคำประพันธ์ยกย่องคนที่เป็นแบบอย่างของ “คนจริง” เหตุที่ยกย่องคนจริงแทนที่จะยกย่อง “คนดี” นั้น เพราะผมเห็นคำว่า “คนดี” ถูกนำมาใช้จนเกร่อในหลายวัตถุประสงค์ โดยที่ไม่อาจกำหนดชัดลงไปได้ว่าความหมายแท้จริงของคนดีคือคนอย่างไร เพราะคนดีสำหรับคนบางคน อาจไม่ใช่คนดีสำหรับใครอีกหลายคนก็ย่อมได้
   
ผมตั้งใจจะเขียนคำประพันธ์โดยใช้ชื่อชุดว่า “สมัชชาคนจริง” เขียนถึงคนจริงหลายๆ คน คนจริงในความหมายผมคือคนที่มุมานะ ทำในสิ่งที่ตนตั้งใจอย่างไม่ย่อท้อ จนสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับใครอีกหลายคนได้ อย่างน้อยก็ในเรื่องการทำจริง
   
ผมเริ่มต้นเขียน “สมัชชาคนจริง:ดร.กฤษณา ไกรสินธุ์” ส่งไปให้กับคอลัมน์กวีกระวาดของมติชนสุดสัปดาห์ ไม่รู้เหมือนกันว่าขั้นตอนการส่งถูกต้องหรือไม่ แต่ที่แน่ชัดก็คือคำประพันธ์ของผมไม่ได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสารฉบับดังกล่าวจนบัดนี้ ผมเขียน “สมัชชาคนจริง” ถึงเรื่องราวของบุคคลอีกสองสามคน แล้วก็เก็บเอาไว้ในแฟ้มงาน คิดว่าหากรีบเขียนรีบทำ อาจด่วนสรุปเอาใครที่ไม่ใช่คนจริงอย่างที่เข้าใจมาเชิดชู ซึ่งเมื่อเวลาผ่านมาอีกสองปี ก็พบว่าบางคนที่ผมเขียนถึงไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ตอนแรกจริงๆ
   
แม้ความตั้งใจแต่เดิมจะถูกวางพับไว้ แต่ผมยังเห็นว่าเฉพาะในกรณีของ ดร.กฤษณา นั้นมีบทพิสูจน์เพียงพอที่จะยืนยันความเป็นมนุษย์ที่แท้ของเธอ ผมจึงยังอยากให้ใครอีกหลายคนได้อ่านคำประพันธ์ที่เขียนถึงเธอชิ้นนี้ ดังนั้น วันหนึ่งผมก็เลยตัดสินใจสมัครเข้าเว็ปบ้านกลอนไทย เพื่อเข้าไปโพสต์คำประพันธ์ที่เขียนถึง ดร.กฤษณา หวังใจว่าคงมีใครมาอ่านและนึกชื่นชมหรือได้แรงบันดาลใจไปจากคำประพันธ์ที่ผมเขียนถึงเธอชิ้นนี้อยู่บ้าง
   
แล้วหลังจากนั้นอีก 10 เดือน ผมก็ไม่ได้เข้าไปในเว็ปบ้านกลอนไทย รวมถึงเลิกคิดถึงการจะส่งบทประพันธ์ชุดสมัชชาคนจริงไปยังนิตยสารไหนอีก..

แต่วันนี้เองครับที่ผมได้เข้าไปในเว็ปกลอนไทยอีกครั้ง เห็นมีคนมากดถูกใจคำประพันธ์ของผมอยู่ 6 ราย ที่ผมได้เข้าไปอีก เพราะได้อ่านข้อความที่มีผู้บอกว่านึกชอบบทประพันธ์ที่ผมเขียนถึง ดร.กฤษณา โดยเธอผู้นั้นได้เขียนข้อความดังกล่าวไว้ที่หน้า 230 ซึ่งเป็นบทสุดท้ายของหนังสือชื่อ Shining black Star
   
ผมพบหนังสือเล่มที่กล่าวโดยบังเอิญที่ร้านหนังสือนายอินทร์สาขาเชียงใหม่ เป็นหนังสือใหม่เพิ่งออกวางตลาดเมื่อเดือนตุลาคมนี้เอง บทประพันธ์ท่อนหนึ่งของผมที่เขียนถึง ดร.กฤษณา ได้ไปปรากฏที่หน้าปกในส่วนคำโปรยของหนังสือเล่มนี้ด้วย และคนที่เขียนหนังสือเล่มนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น
   
เป็น ดร.กฤษณา ไกรสินธุ์ เภสัชกรยิปซีเจ้าของรางวัลแม็กไซไซและรางวัลต่างๆ อีกมากมายทั่วโลก ที่ผมเขียนถึงในคำประพันธ์บทนั้นนั่นเอง!
   
ผมต้องขอบคุณกาลเวลา ที่ทำให้ในที่สุดคำประพันธ์ก็ได้เดินทางไปถึงเจ้าของ และดีใจที่เธอชอบ ที่จริงผมอยากถือโอกาสขอบคุณเธอแทนชาวโลกอีกมาก ในฐานะที่เธอยังคงเป็นแสงสว่างให้กับผู้ติดเชื้อเอชไอวีและมาลาเรียในทวีปแอฟริกาอยู่จนปัจจุบัน
   
วันนี้ผมช่วยอุดหนุนหนังสือเล่มใหม่ของเธอ ไม่ใช่เพราะมีคำประพันธ์ของผมโปรยอยู่ที่ปกหน้าอย่างเดียว แต่เพื่อรายได้ส่วนหนึ่งจากหนังสือเล่มนี้ จะนำสมทบกองทุนศูนย์เซนต์คามิลลัสแห่งการุงกู ประเทศเคนยาอีกด้วย
   
เอาใจช่วยคนจริงคนนี้กันต่อไปนะครับ.

   

              
 **ด้านล่างเป็นคำประพันธ์ฉบับเต็มที่เขียนถึง ดร.กฤษณา ไกรสินธุ์

 

 

สมัชชาคนจริง:ดร.กฤษณา ไกรสินธุ์

 
เหมือนลมฝนพัดผ่านกาฬทวีป

เหมือนประทีปโคมธรรมนำวิถี
 
เปลี่ยนความตายไร้ค่าด้วยปรานี
 
ชุบชีวีด้วยอุทิศชีวิตตน
 
การต่อสู้เริ่มต้นของคนกล้า
 
คือสร้างยาชนิดใหม่ให้เกิดผล
 
ยาวิเศษต้องเห็นใจในความจน
 
หกพันล้านเลขคนต้องเท่าเทียม
 
ใช้ตัวเองกลืนยาหาผลลัพธ์
 
มากเกินนับด้วยความหวังยังเต็มเปี่ยม
 
คราวแพ้ยาเหมือนถูกไฟไหม้ผิวเกรียม
 
ก็เพียงเตรียมสูตรใหม่ไว้ทดลอง
 
จนสำเร็จได้เม็ดยารักษาโรค
 
หวังช่วยคนทั้งโลกคลายโศกหมอง
 
กลับยิ่งพบปัญหากว่าที่มอง
 
เพราะคนป่วยคือขุมทองบรรษัทยา
 
เธอสู้กับโรคร้ายหลายชนิด
 
ยังไม่เท่าสู้โรคจิตริษยา
 
แต่รู้ถ้ายอมรับกับชะตา
 
เหมือนปล่อยกาปล่อยแร้งแย่งเนื้อกิน
 
คนหนึ่งคนจึงหยัดสู้หมู่ตะกราม
 
เก็บฟ้าครามสีหัวใจใส่ก้อนหิน
 
เปิดแนวรุกบุกป่าฝ่าทมิฬ
 
สู่แผ่นดินวิปโยคโลกสีดำ
 
เปรี้ยง! เสียงปืนคำรามความป่าเถื่อน
 
ดุจเสียงเตือนอันตรายหมายขย้ำ
 
สงครามยังดำเนินเกินกล่าวคำ
 
ความเป็นธรรมไม่ปรากฏแม้บทกวี
 
แต่นั่นแหละที่นั่นเธอฝันเห็น
 
พระจันทร์เพ็ญยังผ่องใสไม่หายหนี
 
คนเหมือนกันย่อมรู้ค่าศรัทธาดี
 
คนผิวสีใช่ผิวชั่วทาหัวใจ
 
แล้วโลกมืดสีดำเกิดตำนาน
 
เหมือนนิทานเปี่ยมพลังครั้งยิ่งใหญ่
 
เรื่องแม่มดยิปซีที่เป็นไทย
 
เธออยู่ในหุบเขาจะเข้ามา
 
เธอมาช่วยปรุงยารักษาโลก
 
แม้ลี้ลับอับโชคก็จะฝ่า
 
เป็นดุจดาวพราวใสในแอฟริกา
 
ที่สว่างดวงตากว่าทุกดวง
 
จากที่หนึ่งถึงอีกที่กี่ประเทศ
 
ก้าวข้ามเขตรบพุ่งกลางทุ่งหลวง
 
ใครปกป้องเธอไว้-ใช่,ทั้งปวง
 
ไม่ต้องตวงวัดค่าศรัทธาธรรม
 
นี่คืองานชีวิตของกฤษณา
 
คือฝนหอมที่พัดมาพาชุ่มฉ่ำ
 
โลกต้องการคนดีที่ชี้นำ
 
เธอได้ทำให้เห็นเป็นของจริง.

[ฟาแลน]

อ่านแล้วใช่เลยค่ะ