โคลงสี่สุภาพ เป็นศิลปะ ความงดงามในการแสดงทางภาษาของไทย ที่มีมาตั้งแต่สมัยบรรพกาล ซึ่งได้ถูกจารึกไว้ในรูปแบบของวรรณกรรมเรื่องต่างๆได้อย่างสดสวย ซึ่งคนสมัยนี้ ควรจะช่วยกันอนุรักษ์ไว้ ให้ลูกหลานของเรา ได้รู้จักกับโคลงสี่สุภาพ ดังนั้น เรามารู้จัก และทำความเข้าใจกับโคลงสี่สุภาพกันดีกว่า…
โคลงสี่สุภาพ เป็นชื่อเรียกของโคลงประเภทหนึ่ง ที่มีผู้คนเป็นจำนวนมาก นิยมแต่งกันขึ้นมา ด้วยการที่โคลงสี่สุภาพ มีศิลปะการบังคับวรรณยุกต์เอกโทตรีที่ลงตัว ทำให้โคลงสี่สุภาพ มีเสน่ห์ที่น่าหลงไหล ไพเราะ เพราะพริ้ง และแสดงออกถึงความเฉียบคม ความงดงาม และความสามารถในการประดิษฐ์ประดอย การเล่นคำ เล่นภาษาออกมาได้อย่างมีศิลปะ
โคลงสี่สุภาพ
โคลงสี่สุภาพนั้น มีประวัติความเป็นมาตั้งแต่ต้นสมัยอยุธยา โดยพบในวรรณกรรมไทยที่ได้มีการจารึกไว้อยู่หลายเรื่อง เรื่องแรกๆที่พบโคลงสี่สุภาพจารึกไว้ก็คือ “มหาชาติคำหลวง”ส่วนวรรณกรรมที่มีชื่อเสียง และเราได้ยินกันบ่อยๆก็คือ โคลงนิราศหริภุญชัย โคลงมังทราตีเชียงใหม่ และลิลิตพระลอ
เมื่อมาถึงสมัยอยุธยาตอนกลาง มีวรรณกรรมที่ใช้โคลงสี่สุภาพ เกิดขึ้นอีกหลายเรื่อง เช่น โครงเรื่องพาลีสอนน้อง โคลงทศรถสอนพระราม และโคลงราชสวัสดิ์ พระราชนิพนธ์สมเด็จพระนายรายณ์มหาราช โคลงเฉลิมพระเกียรติพระนารายณ์มหาราช โคลงนิราศนครสวรรค์ กาพย์ห่อโคลงและโคลงอักษรสามของพระศรีมโหสถ
สมัยอยุธยาตอนปลาย ได้แก่ โคลงนิราศพระบาท โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย และกาพย์ห่อโคลงพระราชนิพนธ์เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร
สมัยธนบุรี ได้แก่ โคลงยอพระเกียรติพระเจ้ากรุงธนบุรี และลิลิตเพชรมงกุฎ
สมัยรัตนโกสินทร์ วรรณกรรมที่ใช้โคลงสี่สุภาพที่เด่น ๆ ได้แก่ ลิลิตะเลงพ่าย โคลงนิราศนรินทร์ โคลงนิราศสุพรรณ โคลงโลกนิติ สามกรุง
ตัวอย่างโคลงสี่สุภาพ ดูรากุลบุตรเชื้อ ชาติชาย ไทยเฮย
อันชาติรุ่งเรืองฉาย เฉิดแท้
ผิไร้กะวีอาย ทั้งชาติ เทียวพ่อ
เขาจะเยาะเล่นแม้ หมดผู้รู้ดี
การมีมิตรที่แท้ แน่นอน
ดูวาจาสุนทร อ่อนถ้อย
เตื่อนผิดว่าวิงวอน สอนที่ (ถูกนา)
ควรบ่ควรใคร่คล้อย ที่ได้ดีแล
มิตรแท้ในเรือน
มิตรมากหมู่มิตรหมาย ทรัพย์ท่าน นานา
แท้ใครเขาจะปาน พ่อแม่
ในกิจในทุกการ หวังเพื่อ บุตรเฮย
เรือนใดทุกเรือนแล้ พ่อยั้งแม่ยง
ที่มา :
http://www.phapai.com/%E0%B9%82%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E/
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
