คือมีอารมณ์เดินเล่นกลางกทม. ตามห้าง แผงลอย ข้างทาง ซื้อของ พักผ่อน กินเที่ยว สิ่งที่ได้เห็นคือคนที่ทำงาน ตามสถานที่ต่างๆที่กล่าวมาเป็นคนต่างด้าวทั้งนั้น หรือแม้แต่ที่เดินผ่านกันไปมาไม่ว่าหญิงชาย เขาเข้ามาทำงานในเมืองไทยเยอะมากๆ ก็คิดว่าถ้าคนไทยเด็กไทยไม่ขยัน ไม่ใส่ใจการงานเราจะไม่มีงานทำนะคะ

;Dเท่าที่ดูเขาเหล่านั้นขยันขันแข็งทำงานคล่องแคล่ว
จากข้อความ จขกท คงหมายถึง ร้านแผงลอยทั่วไป หรือพนักงานบริการทั่วไป โดยส่วนตัวแล้ว
เราควรมาพัฒนาลูกหลานให้เป็นแรงงานมีฝีมือ ทีความรู้มากกว่า หรือว่าจะให้ลูกหลานเราไปแย่ง
อาชีพพนักงานล้างถ้วย เช็ดโต๊ะ กับแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้าน หรือภาคก่อสร้างก็ควรส่ง
เสริมให้เป็นวิศกรหรือผู้ควบคุมงานมากกว่ามานั้งกังวลว่าจะไปแย่งตำแหน่งกรรมกรก่อสร้างกับ
แรงงานประเทศเพื่อนบ้าน
ผมก็ยืนยันอีกที่อย่างที่ตอบไปหลายๆกระทู้ เมื่อเปิด AEC ภาคแรงงานที่จะกระทบ
ก็เป็นตำแหน่งงานที่เป็นแรงงานไร้ฝีมือ และปัจจุบันอาชีพเหล่านั้นคนไทยก็ไม่ทำแล้ว หรือทำ
แต่น้อยมาก เช่น กรรมกรก่อสร้าง แรงงานในภาคประมง แรงงานในภาคการเกษตร ซึ่งอาชีพ
เหล่านี้เมื่อเปิด AEC เอง การแข่งขันก็คงเป็นการแข่งขันระหว่างแรงงานไร้ฝีมือจากปรtเทศต่างๆ
ทั้งจาก พม่า ลาว กัมพูชา หรือคนไทยจะไปแข่งเป็นกรรกรก่อสร้างกับเขา??? ส่วนภาค
อุตสกรรม ในนิคมฯเองขนาดคนไทยแท้ๆ จะเข้ายังยากเลย แถมบ้างบริษัทที่สวัสดิการดีๆต้องมี
เส้นอีกถึงจะเข้าได้
สรุป ต้องเข้าใจว่าบทบาท หรือตำแหน่งในภาคแรงงาน เราจะอยู่ในระดับไหน จะไปแข่งเป็น
กรรมกรก่อสร้าง หรือจะไปแข่งเป็นผู้ควบคุมงานก่อสร้างที่พูดภาษาพม่า กัมพูชา ลาว อังกฤษ
หรือภาษาใดภาษาหนึ่งได้ ไม่ว่าจะเปิด AEC หรือไม่ คนไทยที่ไปทำงานยังต่างประเทศก็ยังไป
อยู่ดี ทั้งแรงงานไรฝีมือ เช่น กรรมกรก่อสร้าง ภาคเกษตรที่อิสราเอล หรือแรงงานมีฝีมือจนถึง
เฉพาะทาง เช่น วิศวะ แพทย์ โปรแกรมเมอร์ แล้วเราละจะไปแข่งเป็นกรรมกร หรือจะไปแข่งเป็น
วิศกร ก็อยู่ที่เราเลือก แล้วเราละจะแข่งเป็นพนักงานขายของในห้างหรือผู้จัดการในห้าง...