เรานั่งคุยกับเณรหรั่งที่ศาลาข้างพระธาตุ...
เณรหรั่งเล่าให้ฟังว่าย้ายมาจำวัดที่นี่นานแล้ว
อยู่ที่วัดนี้สบายกายและสบายใจดีมาก ที่สำคัญอยู่ใกล้บ้านเณรด้วย
ทุกเช้าที่เณรออกไปบิณฑบาตรในหมู่บ้าน หลังจากที่บิณฑบาตรเสร็จแล้ว
ก่อนกลับขึ้นวัด...
จะต้องนำอาหารและขนมเอาไปแบ่งให้แม่และน้องๆทุกวัน
เหลือไว้นิดหน่อย พอให้ตัวเองฉันอิ่มเท่านั้น(ฟังแล้วตื้นตัน น้ำตาจะไหลจังค่ะ)
วันไหนฝนตกก็ลำบากหน่อย...ทุกวันนี้เณรหรั่งต้องไปเรียน จันทร์-ศุกร์ เหมือนเดิม
เรานั่งคุยกับเณรนานเลยค่ะ สอบถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไป
ก่อนขอตัวกลับ สัญญากับเณรไว้ว่าจะมาหาบ่อยๆ และขาดเหลืออะไรก็ขอให้บอก
เราขอเป็นโยมอุปัฎฐากเณรเอง เพราะหลังจากที่ได้คุยกันวันนี้แล้ว
เห็นถึงความตั้งใจของเณรหรั่งในการศึกษาพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก
น่าชื่นใจแทนทุกคนจังค่ะ ว่าสิ่งที่เราได้ร่วมแรงร่วมใจกันช่วยเด็กคนนึงในวันนั้น...
..ในวันนี้เด็กคนนี้เดินตามรอยพระพุทธศาสนาได้อย่างงดงามเหลือเกิน...
ถ้าใครมีเวลาว่างไปเยี่ยมและแวะสนทนาธรรมกับเณรหรั่งบ้างนะคะ...
สุดท้าย..เณรหรั่งฝากความระลึกถึงพี่ๆเชียงรายโฟกัสทุกท่านค่ะ...
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
