ขอบคุณสำหรับคำว่า "รัก"
เพียงแค่เธอไม่รังเกียจว่าฉันเป็นเพียงดอกหญ้า ไร้โฉม และด้อยค่า
ให้ฉันได้งอกงามไปตามประสา
มีโอกาสให้ฉันได้พบกับความสดชื่น ในทุกอรุณรุ่ง
ได้พบความงามในท่านกลางแสงแดดอุ่น
ได้พบสายลมพริ้วพรายสะพัดยามระอุร้อน
และให้ฉันได้พบมวลมิตรบุปผานานาพันธุ์
ทังหมู่ผึ้งภมรตระการ
เธอเท่านั้น....
ที่ให้สายน้ำอันฉ่ำชุ่มยามฉันเหี่ยวเฉา
เธอจ๋า...... ฉันเป็นเพียงดอกหญ้าไร้ค่าดอกหนึ่ง
ที่งอกงามบนร่างกายของเธอ
ฉันจึงอยากขอบคุณเธอ ที่ให้ฉันได้หยั่งรากบางเบา ตั้งลำต้นอยู่ได้
ขอบคุณในความหนักแน่น มั่นคงของเธอ
โปรดอย่าได้เพียรถามถึงคุณค่าของเธอที่มีต่อฉันอีกเลย
เพราะเธอคือ....
"แผ่นดิน"
แผ่นดินที่กว้างใหญ่ไพศาล รองรับทุกสรรพสิ่ง
ทั้งที่งดงามสูงค่า และ เลวทรามต่ำช้า
เธอจ๋า..... แผ่นดินของฉัน
มิช้าดอกหญ้าอย่างฉันคงเหี่ยวเฉาล้มตาย
แต่เธอยังคงให้เมล็ดพันธ์ของฉันได้เติบโตต่อไป
แผ่นดินที่มีค่าของฉัน
ฉันก็รักเธอ........
(ภาษากวียังอ่อนหัด ผิดถูกอย่างขออภัย และชี้แนะได้ครับผม)
แผ่นดินเอ๋ย..... ฉันได้ยินเสียงของเธอ
เข้าใจเธอ
โปรดอย่าได้ทวงถามคุณค่าของเธอจากฉันอีกเลย
ตลอดเวลาที่ผ่านผัน
ที่เธอได้แบกรับทุกสรรพสิ่งในโลกหล้า
ทั้งงดงาม และเลวร้าย
รวมถึงตัวฉัน ดอกหญ้าผู้ต้อยต่ำ
จึงไม่มีคำตอบใดที่ฉันจะมอบให้แก่เธอได้อีก
นอกเสียจากคำว่า ฉันก็รักเธอ......
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
