บางครั้งคนรักถ้ารักใครมากๆ มักจะคิดเข้าข้างตัวเอง
รู้อยู่เต็มอกว่าเค้าไม่มีทางกลับมาหาแต่ในใจยังเฝ้ารอเฝ้ารักคิดว่าเด่วเขาก้อกลับมา
ยอมโง่เพื่อจะได้มีเขา ไม่อยากฉลาดถ้าต้องเสียเขาไป ไม่ยอมรับความจิงว่าเขา
มีคนอื่นไปแล้ว ยังคิดว่าสักวันเขาก้อกลับมา แต่จนแล้วจนรอดก้อยังไม่กลับมา
มีแต่เสียงแต่โทรหาบ้าง ทำให้เกิดความคาราคาซัง อยู่ก้อไม่ได้ ไปก้อไม่ได้
พยายามตัดใจจากเค้าหลายครั้งมากแต่ก้อไม่เคยทำได้ พอคิดว่าไม่มีเค้าจริง
เพิ่งเข้าใจคำว่าเหมือนจะขาดใจตาย จึงยอมเปนแบบนี้ เปนปีๆๆ สงสารตัวเอง
ที่ขาดคนที่ไม่รักเราไม่ได้ ไม่ได้ต้องการอะไรมาก แค่รับโทรศัพท์บ้าง
ถึงแม้จะรับจะตอบสั้นๆว่างานยุ่งอแค่ได้ยินเสียงก้อดีใจมากแล้ว บางครั้งที่โทรเพราะเปนห่วงสุขภาพ
จนหลายครั้งไม่อยากโทรเพราะรู้ว่าไม่รับ แต่ถ้าห่วงมากๆได้ยินเสียงตู๊ดจะดีใจมากเพราะคิดว่าเขายังไม่ตายยังมีชีวิต ไม่เคยมีวินาทีไหนที่ไม่รักและไม่คิดถึงเลย ถึงแม้จะตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไรถึงรัก
รักเพราะอะไร ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรให้รัก นี่แหละคือคำว่ารักไม่มีเหตุผล อย่าพึ่งไปไหนนะ ฉันพยายามจะตามเทอไป ณ ตอนนี้ตัวเองยังลำบาก ไม่อยากฉุดให้เทอมากลำบากกับฉัน ไม่รู้ผลของความพยายามจะเปนยังไง ถึงแม้ผลลัพธ์คือได้รับข่าวว่าเขาแต่งงานไปแล้ว ก้อพร้อมจะยินดีที่เขาได้เลือกคนที่ดีคนที่เค้ารักได้เหนเค้ามีความสุขแค่นี้ก้อสุขใจ เพราะใช้ใจในการรักถึงไม่ต้องการเหตุผล ถ้าใช้สมองเมื่อไหร่คงมีเหตุผลมากมายที่จะรัก และคงมีเหตุผลมากมายที่จะไป
มะก่อนเคยเป็น อารมณ์นี้เลย.... แต่พอเวลาผ่านไป ให้โอกาสตัวเอง เพราะโลกนี้ยังมีอะไรให้เราคิดเราทำอีกมากมาย ถึงรู้ว่าเราควรเก็บเค้าไว้ในใจอย่างนี้หล่ะ แต่ก็ไม่ควรจะทำร้ายตัวเองด้วยการรอเค้าอีกต่อไป....
เพราะรอไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา อีกอย่างที่สำคัญคือ การให้ความสำคัญกะตัวเราให้มากที่สุด เพราะถ้าเค้าเห็นค่าของเราจิง เค้าจะไม่ทำร้ายเรา และขังเราไว้เหมือนเป็นสมบัติที่ถูกลืมเด็ดขาดค่ะ....
เข้มแข้งไว้นะค่ะ....
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
