|
|
|
|
|
|
|
|
|
sakura777
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2013, 21:51:47 » |
|
สมัยสงครามโลกครั้งที่2 ไทยกับญี่ปุ่น เปิ้นเป๋นพวกเดียวกั๋น บ้านผมบ้านขัวแคร่ ตำบลบ้านดู่เปิ้นว่า ประวัติเกยเป๋น คลังเสบียง คลังน้ำมัน ค่ายทหารไทย ของจอมพลผิน ชุณหะวัณที่จะนำกำลังไปยืดเจียงตุ๋ง แล้วถนน กับกองในหมู่บ้านเปิ้นก่อเป๋งหื้อ โดยเอาบ่าหินหน้าผามาถม บ่าเดี่ยวกลายเป๋นคนกรีตหมดแล้ว ผมยังตันเกยหันต๋อนเป๋นละอ่อน ผมเกยไปถามคนเฒ่าคนแก่ เปิ้นบอกว่า หมู่แม่ญิงสาวๆบ้านผมสมัยนั้น เปิ้นไปเป๋นเมียเก็บ หมู่ทหารไทย กับ ทหารญี่ปุ่นกั๋นหลายคนเลย พอสงครามเลิกเขาก่อปากั๋นหนีปิ๊กละหมด ละหมู่สาว(ก่อคือรุ่นอุ๊ยหม่อนนั่นเหนอะคับ)กลายเป๋นแม่ฮ้างกั๋นหมด
ลึกซึ้งคับ
|
|
|
|
|
|
คำปันเกย
มัธยม
ออฟไลน์
กระทู้: 846
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: วันที่ 02 เมษายน 2013, 09:40:58 » |
|
แม่เล่าให้ฟังว่าป่ออุ้ยหม่อนโดนเกณฑ์ ล้อวัวบรรทุกสัมภาระ (ไม่ทราบว่าเป็นอะไร)ไปส่งให้ทหารที่เมือง โก เมืองเลน (ไม่ทราบว่ามีอยู่จริงหรือเปล่าและอยู่ส่วนใหนของพม่า) ขากลับวัวตายไป ๑ ตัว ทหารต้อง หาวัวให้อีก ๑ ตัว เพื่อเทียมล้อวัวกลับบ้าน ปัจจุบันอุ้ยหม่อนเสียชีวิตไปแล้วประมาณ ๒๕ ปี นี่คือเรื่องจริงแต่ไม่ทราบวันเดือนปีที่แน่นอน เพราะตอนที่แม่เล่าให้ฟังผมก็ไม่ค่อยให้ความสนใจมากนัก ปัจจบันแม่ก็เสียชีวิตไปแล้วประมาณ ๑๑ ปี อุ้ยหม่อนเป็นคนบ้านxxx ต.ป่าหุ่ง อ.พาน จ.เชียงราย
มาตอบว่าเมืองโก มีอยู่จริง อยู่ลึกเข้าไปในพม่า น่าจะยังไม่ถึงเชียงตุง เมื่อประมาณ 30 ปีก่อน ข้าเจ้าไปกินข้าวแรมฟืนที่ฝั่งพม่าเป็นประจำ จนคุ้นเคยสนิทสนมกับแม่ค้า แม่ค้าชื่อ พี่นาง เปิ้นจะกลับไปเมืองโก เพื่อเยี่ยมญาติทุกปี เปิ้นเกยชวนไปแอ่วโตย..แต่บ่ได้ไป สมัยนั้นฮ้องท่่าขี้เหล็กว่า "หล่ายหน้า" ข้ามไป-มาหาสู่กันได้สบายๆ พอกลับมาทำงานที่เจียงฮายแหมกำ อะหยังๆ ก็เปลี่ยนแปลงไปหมด ข้ามไปหล่ายหน้า ต้องทำบัตร ต้องจ่ายเงิน
|
ของล้ำค่าสำหรับคนหนึ่งก็อาจเป็นสิ่งไร้ค่าสำหรับอีกคน หรือสิ่งไร้ค่าสำหรับคนหนึ่ง ก็อาจเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับอีกคนหนึ่งเช่นกัน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|