ผมเคยทำงานให้กับบริษัทเอกชนยักษ์ใหญ่แห่งนี้ แผนกเหมืองแร่ที่ท่านAKE13ทำงานอยู่ผมก็ไปมาหาสู่อยู่บ่อยครั้ง คนที่ผลิตถ่านหินที่เมืองก๊กฝั่งพม่าก็ทีมงานที่เคยทำงานร่วมกัน และผมก็เคยทำงานสำรวจและผลิตทรัพยากรธรรมชาติให้เขาในประเทศเพื่อนบ้านหลายๆแห่ง ผมไม่เคยรู้สึกอะไร เพราะเมื่อทรัพยากรเขาหมด ผมเพียงมีหน้าที่ค้นหาแหล่งใหม่ๆเพื่อนำผลประโยชน์ให้กับประเืทศของเรา ผมไม่รู้สึกจริงๆว่าจะมีปัญหาตามมาภายหลังกับประเทศเหล่านั้นหรือไม่ อาจดูเหมือนเห็นแก่ตัวที่เข้าไปกอบโกยแล้วทิ้งปัญหาไว้ แต่สำหรับเชียงรายแล้วคือที่ที่ผมเกิดและเติบโต ถึงแม้จะไม่ได้ทำเหมืองที่เชียงรายก็เถอะมันบอกไม่ถูกมันเริ่มขัดกับสิ่งที่ผมเคยทำมาตลอด จากประสบการณ์ตรงและพี่ๆน้องๆในสายงานนี้จะรู้ดีว่า จะทำอะไรก็ตามเกี่ยวกับถ่านหินและเหมืองแร่อื่นๆจะถูกต่อต้านโดยชาวบ้านและกลุ่ม NGO ตลอด เช่นที่แหล่งแร่เกลือหินที่อุดรธานี หรือ ถ่านหินคุณภาพดีที่เชียงใหม่ต่อต้านกันถึงขั้นเผารถ ทำร้ายร่างกาย กันเลย เพราะคนในพื้นที่เขากลัวผลกระทบจากสิ่งแวดล้อมนั่นแหละครับตัวอย่างมีให้เห็นๆกันอยู่ สุดท้ายโครงการก็ยังคาราคาซังกันอยู่ถึงทุกวันนี้ แล้วจะทำยังไงให้บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น ยิ่งโครงการนี้เป็นของเอกชน ไม่ได้ทำระหว่างรัฐต่อรัฐ ผลประโยชน์ตกอยู่กับคนไม่กี่คนถึงแม้จะเอาพลังงานที่ได้ขายให้รัฐก็เถอะ ผมเสนอวิธีแก้ไขดังนี้
1. ตั้งโรงไฟฟ้าฝั่งพม่า นำเข้าแต่กระแสไฟฟ้า
2.ขุดถ่านหินไปขายให้จีน ก็ว่ากันไป
3.ขนเข้ามาอย่างเดิมแต่วิธีการขนอันนี้ผมก็จนด้วยปัญญาเหมือนกัน
ก็แค่อยากหาทางออกให้จบแบบแฮปปี้กันครับ ทำได้ไม่ได้อันนั้นก็อีกเรื่องครับ ส่วนตัวแล้วผมสนับสนุนการใช้ทรัพยากรธรรมชาติให้เกิดประโยชน์สูงสุดบนพื้นฐานที่กระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่น้อยที่สุด.....อิด พิมพ์นักขนาด จบ.
โอ้ ตื่นเต้นเน้อครับ อ้ายบ่าวเริงปอย ก็คงเป็นรุ่นพี่ผม ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ไหนแล้วครับ
ยินดีครับที่ได้เสวนาในลักษณะของความเข้าใจทุกๆด้านอย่างแท้จริง
ผมก็ไม่ต้องการให้เกิดผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม ในเจียงฮายถิ่นเกิดของผมเนาะ
ผมเพียงมาช่วยให้ความรู้เท่าที่มี เพื่อให้หลายๆคนเข้าใจในกระบวนการคิดของการทำงานด้านพลังงาน
โดยไล่เรียง เริ่มต้นตั้งแต่ 0 ไปจนถึง 100 ไม่อยากให้จู่ๆก็ 80 -90
อารมณ์และความรู้ต่างๆก็จะเป็นคนละเรื่องกัน
แล้วเราก็เอาปัญหาต่างๆมาแบให้กันดู มาช่วยกันวิเคาระห์และวิจารณ์
ในขณะที่สุดท้ายแล้วแต่ละคนก็มีความคิดเห็นส่วนตัวที่แตกต่างกันไป
ความตั้งใจแรก จะค่อยๆให้ความรู้ทีละสเต็ป จากบันไดขั้นที่หนึ่งไป
แต่ดูเหมือนแต่ละคนมาถึงก็ ใจร้อนมาก จะ 90-100 อย่างเดียวเลย
(ประมาณว่า ก็จะมารอดูว่าจะแก้ตัวยังไง คิดอย่างนี้ก็จบตั้งแต่คิดแล้ว)
หลายๆที่ที่เข้าไปคุยเรื่องปัญหา คนในพื้นที่ไม่ได้รับข้อมูลอย่างถูกต้อง (NGO เขาบอกมางี้) โคะ!
ไม่อยากให้บ้านเราเป็นอย่างนั้น ก็ถือว่าอาสามาใให้ความรู้เท่าที่มี
ทำงานมาก็หลายที่ พัฒนามาก็หลายแห่ง นี่บ้านเกิดครับ เต็ม 100 (เหมือนเชียร์บอลบ้านกิด)
ในที่สุดถ้ามันไม่ดี และหาทางออกไม่ได้
ผมก็จะเป็นหนึ่งในผู้ประท้วงเหมือนกัน
ขอตอบกระทู้เพื่อดึงความรู้สึกก่อนนะครับ แล้วค่อยมาเอาความรู้มาลงในกระทู้หน้า
ยังไงอ้ายบ่าวเริงเมืองแวะมาที่แผนก ทักทายกันได้เน้อครับ หน้าตาผมเหมือนในรูปแหละครับ
ผมงอๆ หน้าดีๆ (อี้เลาะ)
