อ่านเถอะครับ...

[tomandteam]

เป็นฟอร์เิวิร์ดเมล์นจากเพื่อน

คงไม่สายเกินไป   หากจะส่งข้อความนี้ให้ทุกๆคนได้อ่าน

    อยากให้ทุกคนได้อ่านและตระหนักถึงความสำคัญของ “ เธอ ”
     
     
    อ่านแล้วอย่าร้องเหมือนเรานะ...
     
    ความรู้สึกของน้องคนหนึ่งที่บรรยายออกมาจากใจ
     
    ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป เรียน เที่ยว นอน กิน
   
    ดึกๆ ผมก็โทรคุยกับแฟนของผม
   
    ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของผม
   
    และผมก็เชื่อว่าใครๆ เค้าก็ทำแบบนี้กัน
   
    ' จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง '
   
    ' กินกับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย '
   
    ' รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้าอยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็นใจไง '
   
    ' ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ '
   
      ประโยคต่างๆ ที่ผมได้คิดและคัดสรรเตรียมพร้อมมาต่างๆ ก่อนโทร
   
      ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนดึกไปกับการคุยโทรศัพท์
   
     ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น
   
     พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว
   
     แต่ผมก็ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ
   
     ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน
   
     ' เอ้อ เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ
   
     แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน ' ' ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง '
   
    ' เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย ' ' วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง ' ' อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ '
   
     โธ่!คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ
   
      แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ
   
      โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย
   
      ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว
   
      ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง
   
      จนกระทั่งวันนั้น ' ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย '
   
      ' เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ '
   
      ' แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้าอีกหรอ '
   
      ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน
   
       ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า 'Home'
   
     ' โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย '
   
      ผมไม่สลับสายผม ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของผมต่อไป
   
      เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิมๆ
   
     ' และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่ '
   
     หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า
   
     เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืน
   
     และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง
   
     แม่เสียชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
   
     ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น
   
     ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น
   
     และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจ
   
    หรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา ' ผม '
   
    สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ โทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม
   
    วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น
   
     วันนั้นผมเลือกที่จะคุยกับแฟนผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม
   
    ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต
   
     ผู้หญิงคนเดียวที่ผม สามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา
   
    โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่
   
    ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ
   
    คนเดียวในโลก ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ
   
     คนเดียวในโลก ที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหาผม
   
     ' และ คนเดียวในโลก ที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต '
   
    ในบางครั้งประโยคที่ว่า ' ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว '
   
    มันก็ไม่เป็นความจริง ' เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว '
   
     อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม
   
     หลังจากนั้นไม่นานแฟนผมที่ผมใช้เวลาคุยกับเธอวันหลายๆ ชั่วโมงก็ทิ้งผมไป
   
     วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น
   
     หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป
   
     เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการกระทำของเราเอง
   
     ' เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป '
   
     ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์
   
     รอที่จะตอบคำถามเดิมๆ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง
   
     แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว
     
     
    ' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว
    แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร '

[ละอ่อนโบราณ]

เราจะเห็นความสำคัญของคนที่รักเรา หรือสิ่งของอะไรสักอย่าง อย่างชักเจน
ก็ต่อเมือเราสูญเสียบุคคลหรือสิ่งนั้นไปแล้ว 

ยามที่ยังมีลมหายใจ...ฉุกคิดสักนิดแล้วทำดีต่อกันให้มาก...ยามเมื่อพลัดพรากจะเสียใจน้อยลง


ขอบคุณนะครับที่เอามาให้อ่าน

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

ประทับใจ๋เจ้า...

กอย่าเกยโพสเรื่องดีดีแบบนี้ไว้ครั้งนึงเมินแล้ว  เอามาหื้ออ่านกั๋นแหมกำเจ้า......

แม่ผู้แก่เฒ่าเดินไม่ได้คนหนึ่ง เป็นที่รำคาญใจของลูกชายเหลือเกิน

สมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราะห์คนชรา จึงไม่รู้ว่าจะเอาแม่ไปฝากใครให้เลี้ยงแทน

ชายหนุ่มจึงตัดสินใจแบกเอาไปปล่อยป่าให้อยู่ตามยถากรรม

... ระหว่างทาง แม่ไม่วอนขอ ไม่ถามไม่ว่าอะไร

ตั้งใจหักกิ่งไม้ตามทาง เรื่อยไป เข้าป่าลึก ไกลมากแล้ว

ลูกชายวางแม่ลงบนโขดหิน แล้วหันหลังเดินกลับทางเดิมไป ...

ตอนนี้เอง ที่แม่ตะโกนตามหลังลูกชายไปว่า ...

"ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้ให้นะจะได้ไม่หลงทาง..."


http://www.chiangraifocus.com/webboard/view.php?Qid=19273&cat=4

[ละอ่อนโบราณ]

คุณ tomandteam กับ คุณ !!~กอย่า~! นี่นักแกหนา
ชอบเยี๊ยะหื้อคนอื่นเสียน้ำต๋า...

...คนใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิอิ 

[｡o○☆นานา☆○o｡]

ไฟไม่ดับไม่คิดถึงเทียน
ทุกข์ไม่มาไม่คิดถึงแม่
คนเรามักมองข้ามคนใกล้ตัวเสมอค่ะ
พอเราไม่มีใคร ก็จะเห็นความสำคัญของคนใกล้ตัว
"ยิ่งมืด ยิ่งเห็นดาว"

[Lavieenrosecri_a]

บุพการีเป็นบุคคลที่เราต้องให้ความสำคัญ  เพราะถ้าไม่มีพวกท่านเราก็คงไม่ได้เกิดมาอยู่บนโลกใบนี้ แม้นว่าวันนี้เราจะเติบโตขึ้นมาแล้วก็ตาม ท่านก็ยังเห็นเราเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ คอยห่วงใยเรามาโดยตลอด  ถึงแม้เราจะอยู่ไกลท่าน ก็ควรหาเวลากลับไปเยี่ยมท่านบ้าง ท่านไม่ต้องการอะไรมากมาย เพียงเราให้ความสำคัญกับท่านเหมือนกับที่ท่านให้กับเรา

[differ-autoparts]

ดัน 

[asia-for-u]

.......
อย่าเพิ่งเบื่อหรือรำคาญท่านนะครับ......เพราะท่านอยู่กับเราไม่นานก็จากเราไปแล้ว.....ถ้าตอนนั้นเราไม่มีท่านอยู่จะดูแลหรือพูดคำว่ารักก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว.....ตอนที่ท่านอยู่รักท่านให้มากๆนะครับ.......

[chamin nichart]

อันนี้คล้ายๆ  แต่ไม่เหมือนนะ  เป็นเรื่องของเพื่อนนี่แหละ
ตอนนั้นเพื่อนอายุสิบห้าชอบเที่ยวเตร่ตอนกลางคืน  แม่ห้ามก็ไม่ฟัง
มีอยู่คืนนึงก็ดื้อรั้นจะไปเที่ยวเหมือนเดิม  กลับมาถึงบ้านตอนตีสอง  ตำรวจเต็มบ้านเลย
ขโมยขึ้นบ้าน  แม่โดนฆ่าปาดคอ  เพราะแม่อยู่บ้านคนเดียว  พ่อไม่อยู่  น้องไปเรียน
ต่างจังหวัด  มันก็เลยเลิกเที่ยวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเลย  เศร้ามาก

[Siranoi]

... อืมส์ ...

[*ส้มป่อย*]

อ่านกี่ทีก็ซึ้ง 

[“TumFishing”]

เคยเจอมาในเมวเหมือนกัน

[ไร้แรงบิน]

คิดถึงแม่ครับ

[นักรบแดนใต้]

ผมทำงานอยู่ต่างจังหวัด โทรหาพ่อแม่ สองสามวันโทรหาครั้งหนึ่ง ถ้าไม่โทรหาท่านก็โทรมาถามสารทุกข์เรา 

[>_อนัตตา_<]

เคยอ่านแล้วเจ้า แต่กลับมาอ่านอีกทีก็ซึ้งอีกเจ้า 

[carrick]

เป็นกระทู้ที่ดีมากเลยครับ ถ้ามีเอามาลงอีกนะครับ

[CooPer]

 

[@ไอ้อ้วน@]

น้ำตาจะไหลคะ

[poupoushop.com]

เคยอ่านเจอเหมือนกันในนิตยสาร live ที่ขายในเซเว่นส์  แต่เล่มที่เท่าไหร่จำไม่ได้  ข้อความเหมือนกันทุกอย่างเลยแต่เป็นผู้หญิงเขียน  แต่ไม่ว่าใครตัวจริงจะเขียน  มันก็เป็นบทความที่ดีมากๆเลย

[OneManShow]

   จะไม่ทำยังงี้กับผู้ให้กำเนิด อย่างนี้เด็จขาด เพราะเคยทะเลาะกับพ่อ แบบว่าไม่เข้าใจกัน ทุกวันนี้เวลานึกถึงตอนนั้น น้ำตาคลอตลอด เลยสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำอย่างงี้อีกเด็จขาด