เสียงชายผู้เป็นพี่ว่า “อย่ามัวห่วงกินเลยวะ ข้าจะเขียนหนังสือลาไว้ข้างฝา บอกเจ้าของบ้านไว้”
ชายผู้อยู่ในบ้านเล่า แล้วก็บอกว่า “แรกผมได้ยินก็ตกใจกลัว แต่เมื่อฟังดูเห็นผู้ถูกเรียกว่าพี่ คงจะเป็นนายโจรนั้นได้กลับใจเสียแล้ว ก็เบาใจ”
ท่านผู้เป็นเจ้าของบ้านฟังแล้ว ก็มิได้พูดว่าอะไร นี่ก็เห็นได้ว่าความดีได้ประกอบขึ้นนั้น ได้ทำให้คนกลับใจจากชั่วเป็นคนดีได้ระยะหนึ่ง ทั้งที่ผู้ประกอบกรรมดีมิได้หวังสิ่งใดตอบแทน แต่ความดีก็แสดงผลเกิดขึ้นเอง และเรื่องนี้ข้าพเจ้าคิดว่ามาร้ายก็ตั้งใจจะปล้น แต่เมื่อกลับใจได้เกิดความดีขึ้นจากจิตใจ ทำให้รู้จักบุญบาปในระยะหนึ่ง หรืออาจรู้สึกผิดชอบชั่วดี ได้ประกอบสัมมาอาชีวะตลอดไปก็ได้ เพราะไม่มีผู้ใดได้ติดตามวิถีชีวิตของพวกนี้ต่อไป
และข้าพเจ้าคิดว่าในยุคปัจจุบัน คงจะหาโจรที่จิตใจกตัญญูเช่นนี้คงหายาก ในยุคนี้แม้แต่บุตรธิดาก็ยังหาความกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดาผู้มีพระคุณ และศิษย์ซึ่งเคารพบูชาอาจารย์ เช่นสมัยก่อนไม่ค่อยจะได้ แล้วจะเอาความดีอะไรกับโจรในยุคปัจจุบันนี้ .................... เอวัง ....................
คัดลอกจาก : จากหนังสือกฎแห่งกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เล่ม ๔
โดย ท.เลียงพิบูลย์
จากเว็บ :
http://www.dhammajak.netเผยแผ่เพื่อเป็นธรรมทาน
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
