ไม่รู้จะช่วยยังไง

[สบายแมน]

คือมีน้องคนหนึ่งเขามาเฝ้าแฟนของเขาที่รถล้ม เขาเป็นคนไทยแต่อยู่ชายแดน แฟนของเขาไม่ใช่คนไทย ประสบอุบัติเหตุรถล้ม นอนโรงพยาบาล ผ่าตัดที่หัว น้องผู้ชายเขามาเฝ้าแฟนตลอด ไม่เคยห่างเลยตลอดระยะเวลาที่เห็น น้องเขาไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลย เนื่องจากเขาอยู่ไกลและคงไม่มีญาติในเมืองผมสงสารเลยเอานมเอาขนมไปให้บ้าง แต่ก็อย่างว่าคนบ้านนอกขี้เกรงใจเขาก็ไม่ค่อยเอาถ้าว่ามีเสื้อผ้าเปลี่ยนไหมเขาก็บอกว่ามี เห็นเปลี่ยนไปหนึ่งตัวคงไปซื้อมา ก่อนพ่อออกโรงบาลผมเลยเอา กล้วยเอาขนมไปให้เขา ผมช่วยได้แค่นั้นจริงๆ........

[じ☆ve MAINBOARD ✿☆卐]

ท่านทำดีที่สุดแล้วครับ...มีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมโลก ประเสริฐสุดแล้วครับ...
 

[พะเยา!!!Caraudio-club]

สุดยอดมากคับ มีไรที่เราพอช่วยเขาได้ก็ทำถูกแล้วคับ นับถือ

[❦♡เอิงเอย♡❦]

น่าสงสารค่ะ ยิ่งเขาเกรงใจไม่อยากยอมรับความช่วยเหลือจากเราด้วยแล้วเรายิ่งไม่รู้จะทำยังไง ทั้งๆที่เราสามารถช่วยเข้าได้แต่เขากลับไม่อยากรบกวน เข้าใจความรู้สึกค่ะแต่คุณก็ทำดีที่สุดแล้วนะ    

[สบายแมน]

น้องเขาน่าจะอายุประมาณยี่สิบต้นๆ ต้องจากบ้านมาอยู่ต่างที่ และที่น่าเป็นห่วงคือแฟนน้องเขาไม่ใช่คนไทย เพราะฉนั้นเรื่องสิทธิ์ทางการรักษาไม่ต้องพูดถึงจ่ายเต็มแน่นอน ไม่รู้ว่าจะได้รับความกรุณายังไงบ้าง ขนาดพ่อผมเป็นคนไทยยังต้องวิ่งเต้นแทบตายเพราะเป็นอุบัติเหตุเรื่องสิทธิ์ในการรักษาไม่เหมือนการใช้บัตรทองทั่วไป ขอให้น้องได้รับความกรุณาจนน้องผู้หญิงเขาหายดีด้วยเถอะน่าสงสารจริงๆ เท่าที่เห็นไม่ค่อยมีใครสนใจใครเลยยิ่งเขาเป็นเด็กบ้านนอกการขอความช่วยเหลือแทบไม่เคยร้องขอเลย  อันนี้แค่เอามาเล่าสู่กันฟังนะครับคงช่วยอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้วหล่ะ......อาการของน้องผู้หญิงยังพูดไม่ได้ขยับแขนขาได้ข้างเดียว และที่ทำให้สงสารคือน้องที่มาดูแลเขาเป็นคนมีสัมมาคาราวะและดูเป็นคนดีไม่มีทีท่าก้าวร้าวหรือเกเรอะไรเลย เห็นเป็นคนดีเราก็เลยสงสาร

[Blacky]

นับถือท่านจริง ๆ "ลูกผู้ชายตัวจริง" 

[louis]

ใจท่าน  หล่อมาก

[ไร้แรงบิน]

  ปรบมือให้ครับ

[tongk]

สุดยอดครับท่าน
  ลูกผู้ชายตัวจริง 

ขอชื่นชมครับ

[Addmobile]

ซูเปอร์แมนตัวจริง

[Ironmaiden]

รายละเอียดที่ไหน...เผื่อใครในเวบมาอ่านอาจอยู่ใกล้ๆไปช่วยเหลือได้

[Bhon]

ลองไปดูอีกครั้งสิครับเผื่อเขายังอยู่ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าเราเล็กๆน้อยก็คงทำให้ได้ครับ ตอนพ่อผมไม่สบายอยู่ รพ.ป่าแงะเชียงใหม่ ก็มีคนไข้ไร้ญาติไม่มีคนดูแล ก็อาศัยญาติคนป่วยกับผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตัวเองได้คอยๆช่วยกัน...น่าสงสารครับ เค้าก็ไม่ได้ขอให้เราช่วยนะครับ...นับถือน้ำใจครับ จขกท... 

[สบายแมน]

รักษาตัวอยู่ที่มหาราช ชม ครับ น้องเขายังอยู่แน่นอนเพราะดูจากอาการน้องเขาแล้วความจริงน่าจะอยู่ใน ไอซียู หรือ หอผู้ป่วยกึ่งวิกฤตด้วยซ้ำ แต่ห้องไม่ว่างจริงๆครับเลยต้องอยู่ห้องสามัญ ความจริงโรงบาลก็กรุณานะครับ เพราะถ้าไปรักษาที่ประเทศเขาไม่รู้ว่าการรักษาจะเป็นยังไง เครื่องไม้เครื่องมือบ้านเขาจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ตอนนี้สำคัญอยู่ที่การดูแลในช่วงการรักษาครับเพราะช่วงนี้ต้องดูแลให้ดี

[สบายแมน]

ลองไปดูอีกครั้งสิครับเผื่อเขายังอยู่ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าเราเล็กๆน้อยก็คงทำให้ได้ครับ ตอนพ่อผมไม่สบายอยู่ รพ.ป่าแงะเชียงใหม่ ก็มีคนไข้ไร้ญาติไม่มีคนดูแล ก็อาศัยญาติคนป่วยกับผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตัวเองได้คอยๆช่วยกัน...น่าสงสารครับ เค้าก็ไม่ได้ขอให้เราช่วยนะครับ...นับถือน้ำใจครับ จขกท... 

ความจริงตอนพ่อผมเข้า รพ ก็ต้องประคบประหงบ อยู่เหมือนกันครับเพราะไม่มีใครมาเปลี่ยน การรักษาเป็นสิ่งสำคัญแต่สิ่งสำคัญหลังการรักษาคือรายละเอียดในการดูแลผู้ป่วยครับ เพราะการที่ผู้ป่วยจะหายเป็นปกติที่สุดนั้น ต้องดูแลในช่วงการรักษาให้ดีครับตอนที่พ่อผมนอนโรงบาลพอแข็งแรงขึ้นหมอก็จะให้กลับบ้านแต่ผมดูอาการแล้วยังต้องดูแลอย่างใกล้ชิดอยู่มากครับ ผมจึงขอ ตอนแรกหมอก็จะให้ย้ายกลับมาอยู่ที่ รพ ใกล้บ้านตอนนั้นยังไม่มีรถไปส่งคนไข้ผมก็ขอห้องสามัญให้พ่ออีก หลังจากที่ได้นอนห้องสามัญได้สองวันครึ่ง พ่อเกิดอาการวุ๊ปไป มันเกิดขึ้นเร็วมากครับเพราะตอน 11.30 น. พยาบาลยังป้อนข้าวอยู่เลย แต่พอ 12.00 น. พ่อไม่รู้สึกตัวแล้ว พอดีผมไปเจอเลยรีบเรียกพยาบาลและหมอมาดู ทำการเอ๊กสเรย์ปรากฏว่าสมองบวม หมอบอกอาจจะต้องทำการผ่าตัดอีกรอบซึ่งอันตรายมากครับจากที่เคยได้รู้มาจึงทำให้เป็นกังวลมาก ตอนนั้นภาวนาให้คนไข้ตอบสนองต่อยาครับเพราะต้องลุ้นว่ายาจะช่วยได้หรือเปล่า พอผ่านคืนนั้นไปได้ปรากฏว่าพ่ออาการดีขึ้นครับ ไม่ต้องผ่าตัดเปิดกะโหลกโชคดีมากครับที่เราไปเจอเร็วและได้รับการรักษาโดยเร็วทันท่วงที ไม่งั้นไม่อยากคิดเลยครับว่าจะเป็นยังไง ถ้าเกิดตอนนั้นไม่ขอไว้แล้วกลับไปอยู่รพ.ใกล้บ้าน กว่าจะมีคนเจอกว่าจะได้รับการเคลื่อนย้ายเพื่อมารักษาความเสียหายที่เกิดขึ้นคงเยอะแน่ๆ......พิมพ์มาซะยาวเลยที่เล่าประสบการรณ์ให้อ่านนี้เผื่อจะได้เป็นแนวทางในการดูแลรักษาคนไข้อยากใกล้ชิดให้กับผู้อ่านครับ คนเฝ้าไข้ก็ต้องช่วยดูแลผู้ป่วยให้ดีช่วย พยาบาลอีกแรงหนึ่ง ไม่ใช่ว่าเราจะจุกจิกเกินไปนะครับแต่เราก็ต้องทำให้ดีที่สุด เหมือนกับการปั้นหม้อต้องทำในขณะที่ดินยังชุ่มอยู่ถึงจะขึ้นรูปได้สวยงาม การรักษาก็เหมือนกัน ไม่รู้ว่าที่ผมพิมพ์มาจะอธิบายละเอียดพอหรือเปล่า แต่ตอนนี้คุณพ่อผมออก รพ แล้ว เดินได้ ทานข้าวเองได้ เข้าห้องน้ำเองได้ ซึ่งปกติคนไข้สมองต้องใช้เวลาในการรักษาเป็นเดือนๆอาการถึงจะดีขึ้นจนสามารถใกล้เคียงกับปกติ อาจเป็นเพราะท่านสุขภาพแข็งแรงประกอบกับการใส่ใจรายละเอียดท่านจึงหายวันหายคืน จนหลายคนทักว่าหายเร็วมากๆ อันนี้ไม่ใช่ว่าผมเก่งนะครับเพียงแต่มาเล่าประสบการณ์ สมาชิกเว็ปเราก็มีคนป่วยที่ได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองอยู่ก็ต้องดูแลอย่าใกล้ชิดนะครับต้องหมั่นสังเกตุให้ดี

[chate]

นายเจ๋งวะ...สบายแมน

[absorters]

เยี่ยมครับ

[สบายแมน]

นึกถึงเน๊อะ ถ้าลูกหลานเฮาไปอยู่กรุงเทพฯแล้วเกิดเรื่องขึ้นไผจะช่วยผ่อกอยเขา
บ่ามีญาติบ่ามีคนรู้จัก.......ยิ่งคนเหนือเฮาขี้เกรงใจแล้วยิ่งหาที่พึ่งได้ยาก
มานึกๆดูก็ดีแล้วครับที่เรากล้าให้เขาเน๊อะ และก่อดีอย่างที่คนเฝ้าเป๋นผู้ชาย
ถ้าเป็นผู้หญิงเขาจะหาว่าเราคิดลึกอีก......แต่ดูลักษณะของน้องเป็นเด็กที่
ขี้เกรงใจนอบน้อมถ้าใครได้เห็นแล้วจะอดสงสารไม่ได้เวลาเราพูดด้วย เขาจะ
ก้มหัวโค้งตัว พูดครับพี่ ขอบคุณครับพี่ ผมเกรงใจครับพี่ ประมาณนี้.