พยายามอีกนิดเถิดนะ

[รพีกาญจน์]

มีบางวัน ฉันนั่ง หลังพวงมาลัย
ขับรถไป ระวัง มิพลั้งเผลอ
ต้องขนลุก ตุ๊กตา หน้ารถเธอ
เพราะเคยเจอ ผีหลอน ตอนเยาว์วัย

เมื่อยังเล็ก เด็กน้อย แม่คอยสอน
ว่าให้นอน ตัวราบ ระนาบไหล่
ห้ามหนุนแขน แทนหมอน นอนนานไป
กระดูกไข หลังโก่ง โค้งคดงอ

นิยมไทย ไม่เอา เผ่าปะกิต
มากจริต วัดค่า ผ้าผูกศอ
ขัดกระเดือก เอือกน้ำลาย ระคายคอ
เหมือนหมาว้อ ถูกมัด กลัวกัดคน

เรื่องสุรา ปลาปิ้ง หญิงเซซัด
กลัววิบัติ จัญไร เลยไม่สน
จะมั่งมี ศรีสุข หรือทุกข์ทน
เพียรสวดมนต์ ธรรมวัตร ปฏิบัติดี

อยากจะเป็น คู่รัก สักหญิงไหม
เบลอบ้าใบ้ พิเรนทร์ ชายเช่นพี่
พอร้อนพ้น ฝนพราว หนาวทุกที
หกสิบปี ไม่มีคน สนใจเลย

กานต์

[รพีกาญจน์]

เช้าเปิดบ้าน ร้านขาย ของจุกจิก
มีน้ำพริก ไก่ทอด กุ้งซอสหอย
คากระทะ กะทิ กะปิกะปอย
หมี่ ข้าวซอย ไวไว ซองไมโล

จิ้มคอมพ์ที คนถาม สามห้าเจ็ด
กาแฟชง สำเร็จ เอสเปรสโซ่
สบู่แคร์ แป้งมัน ขนมฟันโอ
ขายโอโม่ โอยัวะ...อัวะลืมกลอน 

กินข้าวเสร็จ เตร็จตรำ ทำงานสวน
ให้น้ำ พรวน มะม่วง จับด้วงหนอน
สมฮอร์โมน พ่นใบ แมงไชชอน
ตัดกิ่งตอน ลำไย ไม้เพาะชำ 

เงยก้มเงย ก้นเสยฟ้า หน้ารับแดด
ตั้งแต่แปด นาฬิกา มามืดค่ำ
ผิวเคยขาว สาวเขี่ย เฮียด๊ำดำ
สร้อยทองคำ คล้องคอ ก็ว่าปลอม 

งานพิเศษ พิธีกร บวรวัด*
งามจรัส ร่างองค์ ทรงเจ้าขอม
นำผู้เฒ่า เฝ้าอาคาร สานชะลอม
พอเปิดคอมพ์ อ่านพจน์ หมดเวลา 

เปรียบทหาร ชาญศึก สิ้นฮึกเหิม
หากใครเติม ไฟฟอน จนร้อนฉ่า
ล้มจะลุก ปลุกจะตื่น ฟื้นขึ้นมา
เป็นปู่ป๋า ซ่าสู้ อยู่เชียงราย 

*บวร - บ.บ้าน ว.วัด ร.โรงเรียน

กานต์

[รพีกาญจน์]

เตรียมอาหาร หวานคาว ข้าวต้มมัด
วางจานจัด ลงกล่อง รองตะกร้า
ข้าวเหนียวแดง แกงส้ม ต้มยำปลา
กระดังงา ธูปเทียน เวียนใส่กรวย

ทุกอย่างเสร็จ เจ็ดโมง ตรงเข้าวัด
กราบนมัส เจ้ากู หลวงปู่ถ้วย
ถวายฉัน มื้อเช้า ปู่เจ้าอวย
ขอให้รวย ทานศีล รินรสธรรม
.................................

ก่อนเพล ประเคนสังฆ์ ถังพลาสติก
กล้วยอ้อยอีก งาคั่ว ถั่วข้าวกล่ำ
มีขนม ส้มเกลี้ยง ห่อเมี่ยงคำ
และของชำ ใส่ยอด สอดปัจจัย

อิมินา จารึก ถึกพ่อแม่
ท่านถึงแก่ ชีวิต อุทิศให้
บุญสลากภัต ปัดเป่าไป
เหตุเภทภัย ไข่โขก ทุกข์โศกตรม
......................................

ตกค่ำคืน ชื่นนัก วางพรักพร้อม
จุดว่านหอม ดอกงาม สามขนม
ผลไม้ มงคล เก้าบังคม
มือพนม น้อมใจ ไหว้พระจันทร์

บรรชน ก่นเก่า เจ้าโปรดรู้
ข้าเชิดชู ดวงมาน สมานฉันท์
องค์กวนอิม พริ้มเพริศ เทิดอนันต์
สมดังฝัน...รวิ-ศศิธร

กานต์

[รพีกาญจน์]

นิ้วทั้งห้า ขวาซ้าย ย้ายสลับ
โป้งรองรับ จับเลา เป่าปี่ร่อน
ผสมสาน ขานคำ นำอ้อนวอน
เริ่มว่าหลอน...เว้าวากย์เอื้อนลากยาว

กอนว่า...ดอกสะลิดติดต้นสะลัก
ขาดฟูมฟัก เปล่าเปลี่ยวนักเมื่อยังสาว
หญิงต่ำต้อย ถ้อยเจรจาภาษาลาว
ชายผู้บ่าวบ่แวะ และสนใจใยดี

นั่งพับเพียบ เรียบวาง บนห้างไผ่
มุงด้วยใบ มะพร้าว ราวสองซี่
ปี่ไล่เรียง เสียงซึง คลึงวจี
จังหวะที่ ชลอ ฮ่ำ...ต่อไป

นายเฮย...เป็นสาวค้างเติ่งเถิงกึ่งร้อย(ปี)
น้ำตาหยาดย้อย อกน้อยหม่นไหม้
ความอาภัพอับจน เมื่อไรจะพ้นไกล
อยากมีสักใคร ชิดใกล้ ปลอบให้เยียวยา

ปี่สะดุด หยุดลง ณ ตรงนั้น
เธอรำพัน เศร้าสร้อย ละห้อยหา
สะท้านซึง ตึง ตึง ซึ้งอุรา
มือไหว้สา ขอรัก สักคน...นอ

แถมกำ...บุญช่วยนำ กรรมพา ได้มาพบ
จ้องหน้า แสร้งเมินหลบ วัลลภหนุ่มรูปหล่อ
ตกลงไหมจ๊ะ มะเป็นแฟนช่างซอ
ชื่ออะไรหนอ อ๋อ...คนบอกว่า...รพี

ป.ล. ไปทำบุญงานปอยหลวง ยืนฟังซอพื้นเมือง
สาวช่างซอขอเป็นแฟน เลยถูกคนข้างๆดึงหู เจ็บอ่ะ

[รพีกาญจน์]

ป่นดินแดงแต่งตำเทน้ำถอก
สองเท้าซอกย่ำย่ำซ้ำถึงสาย
คดใส่กรอบขอบสี่เหลี่ยมเรียงราย
จวบจนบ่ายเหือดแห้งแจงถอดพิมพ์

ค่อยบรรจงลงวางกลางเตาก่อ
แกลบหุ้มห่อจ่อไฟฟืนไม้จิ้ม
เผาคุกรุ่นอุ่นไหม้ลามเลียริม
สีทับทิมหมากสุกใสสุกงาม

สิ่งประดิษฐ์อิฐเก่าเบาก้อนแกร่ง
ก่อกำแพงตึกบ้านลานสนาม
สารพัดวัดวาสร้างอาราม
ยึดนิยามรากแน่นแก่นมั่นคง

เรารู้จักทักกันในวันนี้
ผูกไมตรีดีงามตามประสงค์
อยู่ในกรอบชอบธรรมเจตจำนง
จะดำรงเอื้อออมถนอมใจ

จับเข่าคุยคราครั้งพลาดพลั้งผิด
อย่าเบือนบิดจิตจุกจนลุกไหม้
หรือตวาดสาดเสทะเลไฟ
ถามโลกนี้มีใครไม่ผิดเลย

สรรเสริญเยินยอก็เท่านั้น
ด่าเดียดฉันท์ยินคำทำเฉยเฉย
ปูความรักหนักแน่นดุจแผ่นเอย
งามผ่าเผยราบเรียบเปรียบอิฐลาน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คิดจะปลูก ผูกใจ ให้เอิ้นถาม
เจ้าคนงาม ปั่นรถถีบ รีบไปไหน
โอ้น้องจ๊ะ น้องจ๋า สวยกว่าใคร
ชื่ออะไร อย่าหลอก วานบอกที

ครับพ่อแก่ แม่ใหญ่ ลูกไหว้พระ
ดูวรรณะ งามสง่า เปี่ยมราศี
มากบุญญา อายุ ลุร้อยปี
ขอบารมี ปกห่ม ร่มไทรโพธิ์

หิ้วส้มสุก ลูกอม ขนมเค้ก
มาเด็กเด็ก ยู้ฮู อยู่ไหนโผล่
ไอติมมี สีแดง แท่งโตโต
เม็ดโยโย่ เป็นหอบ มอบทุกคน

บ้านเรือนเรียง เคียงใกล้ ติดใต้เหนือ
พริก ฟัก แฟง มะเขือ หอม เกลือป่น
ผักสวนครัว รั้วกินได้ ไต่ขึ้นบน
มิอับจน ขอเผื่อ เอื้อกันกิน

มีแต่งงาน บ้านใหม่ ลูกใครบวช
บำเพ็ญสวด มรณา ผ้ากฐิน
บุญปอยหลวง บวงบน ยลได้ยิน
ยกมาสิ้น ร่วมอวย ช่วยเหลืองาน

คิดจะปลูก ผูกใจ ง่ายไม่ยาก
มอบของฝาก น้อมนำ ด้วยคำหวาน
ดีผู้ให้ ได้ผู้รับ จับใจนาน
นี่แหละบ้าน กระผม นิยมทำ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

สรรพสิทธิ์วิทยาน่าเกี่ยวข้อง
เลียนทำนองวิถีชีวิตผัน
พฤติกรรมดำรงคงสามัญ
ปนศาตร์อันพอเพียงเลี้ยงชีวา

สาธยายถ่ายทอดตลอดเรื่อง
ชี้ต่อเนื่องอย่าหยุดรุดเสาะหา
หากแน่นิ่งสิ่งใดฤาไหลมา
ด้อยวิชาอาภัพชีพอับจน

นึกประมวลทวนจำคำของพ่อ
ระลึกต่อแม่พระปฏิสนธิ์
เกิดจากครรภ์พันผูกลูกเป็นคน
กล่อมกมลสอนศิลป์ด้วยยินดี

ทั้งการบ้านการเรือนเพื่อนคู่คิด
งานประดิษฐ์ถักร้อยประดอยสี
โภชนาอาหารคาวหวานมี
รวมวิธีทำขนมบ่มหมักดอง

รู้ปลูกพรวนสวนครัวรั้วกินได้
เลี้ยงเป็ดไก่แบกหามตามขึ้นล่อง
ฝึกขายค้าหากินสินเงินทอง
คอยประคองเวียนพร่ำกำลังใจ

มะลิน้อยร้อยพวงบานบวงแด่
วิญญาณแม่พ่อจิตสถิตไหน
โปรดรับรู้ลูกรักและอาลัย
ล่วงเนิ่นนานผ่านไปไม่ลืมเลย

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่
มือขยับจับไถแสร้งไม่สน
พรวนดินพ่ายปลายพุ่มลุ่มหมุนวน
รอบโค้นต้นลำไยให้ร่วนซุย

ลูกหลานขอพ่อตาอย่าอวดเก่ง
ลงมือเองปรับดานโปรยหว่านปุ๋ย
สมน้ำหมักตักฮอร์โมนพ่นกระจุย
เม็ดขี้ไก่ใส่ยุ่ยแยกธาตุดิน

เริ่มฟ้าฮ่ามตามแรงมิแข่งขัน
จวบตะวันแสงจ้าหันหน้าผิน
หลบเข้าร่มชมนกเหินหกบิน
เปิดธานินหวานนุ่มชุ่มชื่นใจ

ถ้าจ้างเขาเอาแพงแลงสามร้อย
ข้าวปลาคอยหมากเมี่ยงเที่ยงยกให้
สปอนเซอร์ฉลามซับเหงื่อไคล
เย็นช้างไทยสองตัวหัวชนกัน

ทนปวดหลังหวังทุ่นต้นทุนบ้าง
ขอสับง้างตวงตักหักมีดบั่น
จอบฟันขุดฉุดกระชากลากเถาวัลย์
บ่าแบกเบาเท้ายันย่ำคันนา

ยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยคอก็เพื่อช่วย
ลูกหลานรวยเช่นเขาเฝ้าฟันฝ่า
พ่อถึงฆาตมาตประเสริฐเกิดอีกครา
เป็นลูกยาสุขล้นบนกองเงิน

สร้างฐานะให้ลูกหลาน ชาติหน้ากลับมาเกิดที่เขา
จะได้เป็นลูกคนร่ำรวยกับเขาบ้าง ชาตินี้จนครับ

รพีกาญจน์

ธานิน - เปิดวิทยุยี่ห้อธานิน  มาต - แม่

[theheroman]

  ;D555++

[รพีกาญจน์]

๐ กระดาษสาแผ่นน้อย       เบาบาง
หยิบค่อยบรรจงวาง           แผ่นไม้
ดินสอจ่อลงกลาง             ขวางขิต
ตีช่องลากตัดไขว้             ละซ้ายเหลือขวา

ประณมหัตถ์ทัดอกจรกคิ้ว
คว่ำสิบนิ้วแบราบทาบผืนผ้า
ขอพรพระมะ อะ อุ ลุพุทธา
ประทานข้าสัมฤทธิ์สิทธิเมฯ

๐ ซ้ายบนล้ำโฉลก            โชคดี
ซ้ายล่างเคราะห์โรคี           หลุดข้อง
ขวาบนชะตาศรี                ประเสริฐ
ขวาล่างจดนามน้อง           คู่อ้ายรายเรียง

สาวใยฝ้ายสายสิญจน์สามสิบเส้น
นำรวมเป็นสายเดียวจักเกลียวฝั้น
วางไส้ลงคงคลึงสีผึ้งมัน
เล่มยาวสั้นแค่คืบคือ"เทียนรัก"

๐ กระถางจุก่องแก้ว             เกร็ดทราย
เทียนปักงามแพรวพราย        เด่นดั้ง
พรมน้ำชุ่มระบาย                รอบทั่ว
ไฟจ่อปลายเทียนตั้ง            เจิดจ้าไสว

วอนพิสุทธิ์พุทธาอานุภาพ
ซึ้งซึมซาบอาบจิตพิสมัย
ดลเราสองครองรักสมัครใจ
นานสืบไปไม่ลับถึงกัปกัลป์

       รพีกาญจน์

ภาคผนวก...จุดเทียนรัก
   
     ปักเทียนลงในกระถางบรรจุทราย พรมน้ำให้ทั่ว แตะทรายให้แน่น
จุดไฟไฟต้องลม บังเกิดแสงสว่างจ้า อันหมายถึง ธาตุทั้งสี่ ดิน น้ำ ลม ไฟ
รวมกับกระแสจิตที่แน่วแน่ จึงจะสัมฤทธิ์ผล

[รพีกาญจน์]

กิรดังกังสดาลโบราณทัก
เยาวลักษณ์อิ่มเอมเกษมศานต์
ประทับท่ามทวยธรรพ์อันสคราญ
ยิ้มเบิกบานมานชื่นรื่นภิรมย์

สูดจุลีละอองฟองพิลาศ
ธรรมชาติรุจิเรขดิเรกสม
ไผ่เสียดสีอี๋อ๋อล้อเพลงพรหม
ร่ายคำคมร้อยกรองยองกวิน

ห้วยละหานธารถ้ำน้ำหลั่งไหล
ละลิบไกลสุดเขาลำเนาหิน
ผีเสื้อน้อยลอยลุ่มภุมริน
วิหคผินบินว่อนร่อนลงรัง

สักโกงกางยางยูงสูงตระหง่าน
เทียมเมฆม่านฟ้างามครามเข้มขลัง
แสงรพีสีทองส่องใบบัง
ดุจเวียงวังอมเรศวิเศษตา

นกกระยางย่างยาตรย่ำหาดสวย
ประหนึ่งด้วยพิไลวัยซาบซ่า
สู่มหรรณพ์ห้วงทิพย์ขลิบจินดา
รจนาถักถ้อยร้อยเรียงราย

หากสตรีมีใครใช่เช่นนี้
ฟันธงที่นัยยะหทัยผาย
เกิดบุพนิรมิตพิศเพริศพราย
หลังเสี่ยงทายเสพสมสยมพร

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เมื่อวานวันพระ อยากกินไก่ทอดอ่ะ
แต่กินไม่ได้ กำ พานคิดถึงไก่บ้าน

...ไก่บ้าน...

ทุกวันศีลกินมื้อถือสัจจะ
ท่องธัมมะขัดเกลาเช้าจนสาย
เป็นวันเดียวอยู่บ้านแบบสบาย
ไม่ถ่อกายทำสวนพรวนดินดาน

บ่ายทีไรใจเต้นมิเป็นส่ำ
จวนจะค่ำแสงลับไก่กลับบ้าน
ขึ้นบันไดใต้ถุนผลุนถึงจาน
ก้าวเดินผ่านโชยหอมน่าดอมดม

ยีนส์สีเทาเป้าต่ำจำมั่นเหมาะ
เสื้อสายเดี่ยวเกี่ยวเกาะเลาะปลายผม
มิหนาวเนื้อเสื้อบางจางเห็นณม
ถอดเกิบก้มแทบทรุดหยุดหายใจ

พอรู้ตัวอีกทีเธอจ๊ะจ๋า
ทักพี่ขาตาจ้องน้องสงสัย
อ๋อวันพระจะปลงเจาะจงใด
หรือป่วยไข้น้ำลายยืดไหลเลอ

เม็ดมะกอกมาทำประคำสาย
กันตาลายศีลขาดนับพลาดเผลอ
เกิดชาตินี้ภพไหนให้เจอะเจอ
มีน้องเธอทะเล้นเป็นน้องเมีย

สีลา ชื่อเล่นเธอไก่ น้องเมียผมเองคร้าบ

 รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เคยตามดูคู่นี้มีหรือทิ้ง
สองเพื่อนจริงยากผลักล้มตักษัย
เคยกู้หน้าพาหนีครามีภัย
ซุกอาศัยต่างด้าวส่งข้าวแกง

เคยร่วมหุ้นทุนน้อยคอยผสม
รับเอี่ยวลมผูกขาดเคียงผาดแผลง
เห็นพิกลคนละขั้วจั่วสำแดง
เล่นพลิกแพลงแอ็คชันมันเข้าตา

ไวน์ขวดแสนแล่นเรือเจือลมหนาว
ชมเมฆขาวภูล้อมดอมพฤกษา
สิ้นปีทำกำไรไฮเฮฮา
หัวร่อร่าตบเข่าเขย่ามือ

ถูกเย้ยหยันเป็นบันไดเพื่อนไต่ข้าม
ก่นประณามชี้ด่าว่าไม่ถือ
ขุดโคตรเหง้าเผ่าพงศ์ตะพืดตะพือ
ยิ้มหน้าซื่อดังทองต้องแสงพราย

เมื่อเพื่อนถูกทิ่มแทงตำแหน่งสั่น
เกินสิบวันบ่ลุยมัวฉุยฉาย
หากบ้ายุลุบาตรอาจวอดวาย
เอาใจนายแผนลับปรับเป็นเบา

ศุกร์สิบสี่กุมภามาฆฤกษ์
เอิกเกริกพร้อมพรักคึกคักเช้า
ฉากรุกรับกลับถอยค่อยพิเนา
ชาวบ้านเรายลละครออนกลางกรุง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เก็บมะลิผลิขาวจากราวสวน
นั่งหน้าจวนร้อยดวงเป็นพวงขวัญ
วางพานทองรองรับใบขลับมัน
ยื่นกำนัลยอยอบมอบแด่เธอ

สางผมเรียบเสียบสะเก็จตะหวา
หูซ้ายขวาทัดเทียงเรียงเสมอ
รับรอยยิ้มพริ้มเพริศงามเลิศเลอ
เอียงชะเง้อดุจนางพร่างพิมาน

คลอสำเนียงเสียงใสพริ้งไพเราะ
พริ้งเสนาะเพียงเพลงเชลงสาน
เคล้าดีดสีวจีเสกวิเวกวาน
ทอสะท้านสังคีตหวีดหวิวทรวง

เอื้อนอำนวยอวยแด่แม่ยอดหญิง
อัญเชิญสิ่งวิเศษจากเขตสรวง
ประทานพรร่อนเกล้าห่มเยายวง
น้อมบานบวงเสริมมั่นขวัญดนู

ศุภมัสอัศจรรย์ชันษาครบ
เวียนบรรจบสิบสามยามสบสู่
มานสกนณ์ดลปิยะนวลพธู
สคราญคู่เคียงใกล้ไม่อำลา

...ที่รัก...
ห้าสิบปีดีดักตระหนักค่า
วันหมุนเวียนเปลี่ยนไปไม่กลับมา
แต่ทว่ารักฉันนั้นเหมือนเดิม

 รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

จัดข้าวตอกดอกไม้วางในขัน
ดอกอัญชันดาวเรืองเหลืองอร่าม
ข้าวตอกขาวพราวเกล็ดเม็ดพองงาม
ขันลายครามปากกว้างพรายพร่างตา

จัดขนมสีดำน้ำหนึ่งจอก
นับบ่งบอกแปดเก้าเท่าที่หา
วางรายถาดกระทงเรียงลงมา
น้ำดำถ้าเป๊บซี่มีเซียงซุน

หลังแต่งตัวหัวค่ำฟ้าดำมืด
เมฆลอยอืดสงัดพัดกลิ่นกรุ่น
เก็จตะหวาพะยอมหอมละมุน
ข้างหน้าขุนป่าเขาลำเนานับ

ดารกะระยิบพริบบ้างหม่น
จวบเบื้องบนดำตื้อถือถาดจับ
วางข่วงดินผินหน้าทิศพายัพ
จุดธูปดำกำกับลำดับนัย

ข้าฯทวี รพีกาญจน์ น้อมกรานกราบ
สองมือทาบบาทบงสุ์อินทร์องค์ใหญ่
วอนเมตตาข้าด้วยพรอวยชัย
สุขกายใจดีชอบพร้อมครอบครัว

ประเทศไทยทุกคนพ้นพิบัติ
วอนกำจัดปัดทิ้งสิ่งร้ายชั่ว
ให้หันหน้าสามัคคีมิหมองมัว
ขอเหนือหัวพระองค์ทรงพระเจริญ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ไอ เลิฟ ยู ก็รู้อยู่กับจิต
เป็นภาษาปะกิตส่งคิดถึง
คิดถึงเจ้าเช้าค่ำนั่งรำพึง
ด้วยซาบซึ้งยิ่งนักรักสาวไทย

ท่องทั่วแคว้นแดนด้าวลาวเขมร
สงครามเย็นเวียตนามยามเผลอไผล
จดจ้องรูปจูบเธอเจอปืนไฟ
หัวไถลลงตมจมคันนา

แสนลำบากตรากตรำกรำการศึก
ในห้วงนึกสับสนดังคนบ้า
โกนผมเผ้าเข้าโบสถ์บวชวัดวา
สึกออกมาจัดแจงขอแต่งงาน

พ่อฝรั่งแม่ไทยหัวใจซื่อ
สองร่วมมือเพาะปลูกสืบลูกหลาน
พันธุ์ผสมสีผิวแผกพบพาน
แต่ดวงมานยอดเยี่ยมเปี่ยมความดี

เรียกชื่อยากหลากหลายทั้งชายหญิง
เช่น บุญทิ้ง อิงอร แจ๊ค จอห์นนี่
เป็นนางแบบ น่ารัก นักดนตรี
นักแสดง แสงสี ลีลาศลอย

เรื่องอาหารการกินคล่องลิ้นปาก
ไซม่อนอยาก พริกตำ จิ้มจ้ำหอย
เจมบ่มัก ผักกาดจอ ปอเน่อมอย
กินบ่อยบ่อย เห็ดถอบ ของชอบจิม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เก่าซ้ำซากจากไหนใหม่ที่นี่
ล่วงหลายปีผ่านเลยมิเอ่ยถาม
ข้ามพิภพจบทวีปรีบสู่คาม
เธอหญิงงามพราวพร่างกลางนภา

ตรงสเปคเสกสรรพลันได้พบ
อายุครบหกสิบปีที่รอท่า
ครองความโสดโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
คงภิรมย์สมอุราแล้วครานี้

มามะมาอ้าแขนท่องแดนฝัน
เคียงคู่กันท้ายสวนชวนจู๋จี๋
ชมไม้ดอกหยอกเย้าเร้าฤดี
เล่นอุ้มลี้ซุกซ่อนนอนกองฟาง

เล่นขี้แนดแปดเน่าเดาดำน้ำ
เล่นรำวงเข้าถ้ำค่ำถึงสาง
เล่นม้่าก่งส่งเมืองฟ้าเหลืองจาง
เล่นคร่อมกลางจ้ำท้ายพายงัดเรือ

ชอบแขกข่าอาบังหลั่งลงใต้
ชอบลาวไทยใหญ่เงี้ยวเลี้ยวขึ้นเหนือ
กินสะตอพออิ่มลิ้มจนเบือ
กินมะเขือแกงโฮะโจ๊ะพรึมพรึม

จะเหลือเดนเช่นไรพี่ไม่สน
เริ่มสร้างตนทำดีพี่ก็ปลื้ม
ละอดีตผิดหวังชิงชังลืม
รักดูดดื่มสบาย ณ ปลายนา

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คิดจะปลูกต้นรักสักหนึ่งต้น
ครุ่นคิดจนห่อเหี่ยวหน้าเขียวไหม้
กุ็เงินแบ๊งก์ปลูกบ้านล้านบาทไทย
ห้องส้วมใช้เล็กแคบแอบขุดเอง

รอบบ้านหญ้าเศษแก้วเก็บแผ้วถาง
บังแดดปลูกหูกวางอย่างรีบเร่ง
ขึงลวดรั้วขัดถักกันนักเลง
ผ่อนรถเก๋งสีแดงแสร้งทำรวย

เมื่อเสร็จสรรพเข้าที่ดีเรียบร้อย
ตั้งตาคอยคู่เคียงเพียงคนสวย
จากกรุงเทพแน่ะเธอมาเอออวย
ร่วมอยู่ด้วยสานฝันตามสัญญา

คาดน้ำลงฝนหายท้ายพอศอ
ฉันจะรอใต้ตาลต้นเดี่ยวท่า
ใช่รพี ย่างเยือนเดือนตุลา
ออกพรรษากฐินลอยกระทง

โทรบอกจ้างประดิษฐ์ติดผ้าม่าน
ชมพูหวานลายดอกบอกประสงค์
ฝาผนังวาดนกกามีป่าดง
เป็ดน้อยลงเล่นน้ำดำลอยคอ

คิดจะปลูกต้นรักสักหนึ่งต้น
แฟนสักคนหายากลำบากหนอ
ฉีกปฏิทินใบแล้วใบเล่ารอ
กินมะกอลูกจวนหมดสวนแล้ว

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เก็บกางเกงกระโปรงลงเครื่องซัก
ปั่นเสร็จควักคลี่ใส่สอดไม้แขวน
เรียงตากราวยาวเส้นเห็นเหนื่อยแทน
หันวิ่งแจ้นวางตะกร้าเข้าหาครัว

เปิดน้ำซาวข้าวใสเทไหนึ่ง
แล้วรีบบึ่งก่อนสายจ่ายกาดมั่ว
ซอสปรุงรสสดเชื่อเนื้อหมูวัว
ฟักแฟงถั่วอาหารข้าวสารยา

เดินเลียบวัดลัดหนองข้ามคลองลึก
พอสักอึกถึงบ้านมินานช้า
จับมีดบางพลางเช็ดขอดเกล็ดปลา
ลงทอดฉ่าน้ำมันพลันราไฟ

วางทับซ้อนช้อนชามค้างชำระ
เศษขยะเรี่ยราดกวาดกอบใส่
น้ำล้นถังหลั่งออกปิดก๊อกไว
กลิ่นอะไรสาบเหม็นหนอเวรกรรม

เธอหัวหมุนวุ่นวายหลายหน้าที่
ปีทั้งปีมิยั้งวันยังค่ำ
สวนนาไร่ในบ้านงานประจำ
ปลาไหม้ดำนี่คือกับมื้องาย

วางสำรับจับตาเธอหน้าเสีย
เมียจ๋าเมียเติมข้าวหน่อยอร่อยหลาย
ฝีมือยอดยากเทียมเยี่ยมมากมาย
ส่งยิ้มพรายกลัวใจเธอไหม้เกรียม

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คงเป็นกรรม นำทาง สร้างเช่นนี้
ทั้งทั้งที่ มีน้อง ครองเสมอ
ด้วยอาชีพ บีบให้ ได้เจอะเจอ
เนื้อเสนอ คอยพล่าม ยลตามคำ

คอยเสแสร้ง แต่งชม ภิรมย์รื่น
ปั้นหน้าชื่น เอ่ยกานท์ วอนหวานฉ่ำ
มือเปะปะ ตระกอง แตะต้องทำ
ถึงถลำ ยากหยุด ฉุดห้ามใจ

หากเล่นดี ตีบท รันทดแตก
คนจ่ายแจก แบ๊งก์พัน กันยกใหญ่
ตะลึงมึน ยืนจ้อง คล้องมาลัย
ลากตัวไป กอดจูบ ลูบกายา

บู๊ผิดคิว ฉิวเชือด ถึงเลือดสาด
ตบตีพลาด แดงช้ำ ดำแก้มหน้า
ผู้ชมทุกข์ ลุกลือ ร้องฮือฮา
วิ่งกรูมา หิ้วหอบ ปลอบประโลม

จะขึ้นรถ ลงเรือ เหนือล่องใต้
ย้ายวิกไป ระนาด ปี่พาทย์โหม
ก่อนเปิดฉาก ลากฆ้อง กลองประโคม
มิพ้นโฉม ยุพิน สูดกลิ่นนาง

มันคืองาน การแสดง แฝงสมมุติ
จะสิ้นสุด ปลายเปิก เมื่อเลิกจ้าง
ชีวิตจริง หญิงหนึ่ง ถึงวายวาง
รักมิสร่าง จุมพิต นิจนิรันดร์

รพีกาญจน์ ลิเกเก่า อิอิ