เรารักลูก รักพ่อแม่ เช่นไร สัตว์โลกย่อมมีความรักเช่นนั้น ศีลข้อที่ 1 ห้ามฆ่าสัตว์ ทรมานสัตว์ไม่ว่าวิธีการใดๆ เราๆท่านๆกลัวเจ็บ กลัวตาย กลัวทุกข์ทรมาน สัตว์ทุกชีวิตย่อมกลัวฯเหมือนดั่งเรา โปรดเมตตา กรุณา ต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายด้วย จักเป็นกุศลต่อชีวิตเราและคนในครอบครัวเป็นอย่างยิ่ง
ขอเล่าประสบการณ์ที่เคยพบ
- เห็นวัวที่ถูกมัดเท้าทั้งสี่ นอนแอ้งแม้งในรถปิคอัพ เขาจะฆ่าเป็นอาหารเลี้ยงฉลองกันในวันปิดค่ายอบรมลูกเสือชาวบ้าน วัวนอนน้ำตาไหล คงกลัว คงคิดถึงลูกถึงพ่อถึงแม่ถึง...แต่อนิจจามันพูดไม่ได้ และไม่มีกำลังที่จะต่อสู้ ไม่กี่ชั่วโมงถัดมามันกลายเป็นอาหารอันโอชะของคนที่เรียกตัวเองว่า "สัตว์ประเสริฐ"
- ไปกับเพื่อน พบพ่อค้าปลากำลังทุบหัวปลา ปลาดิ้นชักกระตุกก่อนตาย มันเจ็บและทรมานมากๆ เพื่อนผมบอกกับพ่อค้าปลาว่า "หยุด หยุด ปลาทั้งหมดคิดเท่าไร
เพื่อนจ่ายไปร่วมสองพัน เขานำปลาทุกตัวไปปล่อยลงในแม่น้ำ
- ผมไปจ่ายตลาดบ้านใหม่ เห็นแม่ค้ากบใช้ไม้ทุบหัวกบที่มัดติดกันเป็นพวงๆ ให้ตายเพื่อขายให้กับคนซื้อ ต้องทุบสองสามครั้งกบถึงจะตาย ก่อนตายมันร้องโอ๊บ แอ๊บ แข้งขาก็กระตุก เหยียดยาวด้วยความเจ็บปวด ตั้งแต่นั้นมาผมไม่กินกบอีกเลย
- ผมไปตัดหญ้าสวน(ติดกับวัดดอยฮ่องลี่ ข้างๆวัดมีลำเหมือง มีนกตัวโต ขายาวๆมาหากิน) พบคนงานสร้างบ้านดักนกกำลังปลดนกออก ผมขอซื้อ 100 บาท ตอนแรกเขาไม่ขาย เขาบอกว่าเมื่อวานก็ได้หนึ่งตัว เอาไปแกงกินกับเมียอร่อยมาก สักครู่เขาเปลี่ยนใจขายให้ ผมนำมาปล่อยที่ป่าละเมาะข้างๆบ้าน ทุกวันนี้นึกถึงนกตัวนั้นทีไร ใจผมเป็นสุขมาก ที่ทำให้มันรอดตายมาได้
เมตตาธรรม เป็นเครื่องค้ำจุนโลก
/size]
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
