แชร์ประสบการณ์ "โรคมะเร็ง" มีแนวคิด มีทางออกให้คุณที่นี้ค่ะ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

สวัสดีค่ะ  พี่น้องผู้รักสุขภาพทุกท่าน
มีเพื่อนสมาชิกหลายท่านที่กำลังเผชิญกับโรคมะเร็ง และอาจกำลังสับสน หรือทำใจ กอย่ากำลังพบกับประสบการณ์ตรง ซึ่งกอย่าคิดว่า  คงพอมีประโยชน์กับหลายๆ ท่าน ไม่มากก็น้่อย  เริ่มกันเลยนะคะ


พ่อของกอย่า ตรวจพบมะเร็งในปอดเมื่อวันที่ 15 เม.ย. ที่ผ่านมานี้ค่ะ

วันที่ 11 เม.ย. มาตรวจที่ รพ.เชียงรายฯ ด้วยอาการ หายใจติดขัด นอนหงายไม่ได้ และใจสั่น  หมอ รพ.เชียงรายฯ นัดทำเอ็กเรย์คอมพิวเตอร์ (CT scan)อีก 1 เดือนต่อไปคือ วันที่ 11 พ.ค.
แต่ด้วยความที่รู้สึกไม่สบายตัว และกังวลกับอาการที่เป็นอยู่  จึงตัดสินใจไป รพ.เอกชน

วันที่ 13 เม.ย. ไปพบหมอ รพ.แมคคอมิกส์ หมอได้เจาะชิ้นเนื้อบริเวณต้นคอ (ต่อมน้ำเหลืองที่มีอาการบวมขึ้นมา) และทำ CT scan ทันที  ทราบผลคร่าวๆ ในเย็นวันที่ 14 ว่า พบก้อนเนื้อในปอด และนัดให้เข้าพบกับหมอเฉพาะทาง (ปอด) อีกครั้งในวันที่ 18 เม.ย.

วันที่ 17 เม.ย. กอย่าและพ่อนำแผ่นเอ็กซเรย์ TC scan ของ รพ.แมคฯ ไปพบหมอที่ รพ.เชียงรายฯ หมอยืนยันผลชัดเจนว่าก้อนเนื้อนั้นเป็นมะเร็ง

วันที่ 18 เม.ย. กอย่าได้กลับไปฟังผลจากหมอเฉพาะทางที่ รพ. แมคฯ ตามนัด  ผลก็ตรงกันทุกประการ พ่อกอย่าเป็นโรคมะเร็งระยะที่ 3  คือ พบก้อนเนื้อร้ายในปอดของพ่อใหญ่ประมาณ 3 เซนติเมตร และมีจุดเล็กๆ บริเวณตับอีกหลายจุด  การรักษาโดยการผ่าตัดไม่ได้ ฉายรังสีก็ไม่ได้ เนื่องจากไม่ได้มีเพียงจุดเดียว การรักษาทั้งสองวิธีจะมีผลต่ออวัยวะภายในหลายจุดด้วยเช่นกัน   การรักษาทำได้แค่วิธีเดียวคือ คีโม

มาถึงวันนี้  พ่อกอย่ารับยาคีโมไป 1 ชุดแล้วค่ะ  นัดอีกครั้งใน 1 อาทิตย์ข้างหน้า (10 พ.ค.)
พ่อกอย่าเป็นคนที่ระมัดระวังการใช้ชีวิตเป็นอย่างมากค่ะ  เรื่องการกินการอยู่ ท่านจะดูแลมาก เหล้าเลิกมา7 ปี  บุหรีเลิกมา 30 กว่าปีแล้ว และเคยสูบอยู่แค่ 4-5 ปีเท่านั้น

หมอบอกว่า  เซลล์มะเร็งมีอยู่ในร่างการของทุกคน  จะมีมากหรือน้อย  จะแสดงอาการออกมาหรือไม่  และเมื่อไหร่ก็ต่างกันไป  หากแสดงออกมาแล้ว มันทำลายตัวเองได้ก็โชคดีไป แต่หากแสดงแล้วไม่ทำลายตัวเองก็ืถือว่าโชคร้าย

กอย่าจะเข้ามาแชร์ประสบการณ์และให้กำลังใจที่นี้บ่อยๆ ถือเป็นวิทยาทาน และเป็นการทบทวนความรู้ของกอย่าไปด้วยนะคะ  

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

"ยาใจ"  สำคัญที่สุด

ก่อนอื่น ขอให้คุณคิดซะว่า  มันคือโรคประจำตัวโรคหนึ่งนะคะ  ไม่ใช่โรคร้ายอะไรเลย  เป็นโรคความดันก็ต้องทานยาทุกวัน  เป็นโรคเบาหวาน ก็ต้องทานยาทุกวัน  ต้องดูแลตัวเองมากเป็นพิเศษกว่าคนอื่นเช่นกัน  ไม่มียาใดที่จะดีไปกว่า "ยาใจ" นะคะ   ทำตัวให้ปกติ  ให้กำลังใจ ให้ความใกล้ชิดกันทุกวันเถอะค่ะ


ทันทีที่ตรวจพบว่าเป็นมะเร็ง  หมอจะขอร้องทันที 2 เรื่องคือ
1. ขอให้สร้างกำลังใจให้ตัวเอง ทั้งผู้ป่วย ทั้งญาติ
2. ขอให้งดซึ่งยาสมุนไพรตามคำบอกต่างๆ เพราะยาเหล่านี้ จะมีผลต่อตับโดยตรง และสมุนไพรบางตัวอาจมีฤทธิ์ต้านยาของหมอด้วยค่ะ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

เรื่องอาหารก็สำคัญนะคะ

สิ่งแรกเลยคือ  ลดการทานเนื้อสัตว์ลงค่ะ  เพราะเนื้อสัตว์จะมีโปรตีนสูง ซึ่งเป็นอาหารที่ช่วยเลี้ยงตัวมะเร็งได้เป็นอย่างดี  หันมาทานผักให้มากขึ้น และดื่มน้ำให้มากกว่าปกติขึ้นอีก น้ำหวาน น้ำผลไม้  ทานได้หมดนะคะ

นมให้ดื่มนมถั่วเหลืองที่ไม่มีส่วนผสมของนมผงนะคะ  เพราะนมผงผลิตมาจากนมวัว ซึ่งเป็นแหล่งอาหารของมะเร็งเช่นกันคะ

ส่วนอาหารที่เป็นเมนูต้านมะเร็ง ก็นี่ค่ะ  www.google.com   กอย่าก็ดูจากที่นี้ล่ะ  

[poupoushop.com]

ขอบคุณค่ะ ^^

[AIT]

ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ครับ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

...คำตัดสินจากฟ้า...

วันแห่งความเจ็บปวดก็มาถึง  เมื่อเรา 2 พ่อลูกรอพบหมอจนถึงเวลาที่หมอเข้าตรวจ อ๊อ ยังมีเพื่อนรักที่คอยติดตามมาด้วยอีกคนนึงค่ะ  ระหว่างนั้น กอย่าก็รู้อยู่แก่ใจว่าจะได้ยินอะไรจากหมอบ้าง  ก็พยายามสร้างกำลังใจให้ตัวเอง และคิดว่าพ่อคงไม่ต่างกัน

ณ ห้องตรวจเบอร์ 4 รพ.เชียงรายประชานุเคราะห์
หมอมองฟิล์มเอ็กเรย์สลับกับใบรายงานการเอ็กเรย์สลับกันไปมา หน้าตาครุ่นคิด    
"พร้อมจะรับฟังข่าวร้ายมั๊ย?"
มันไม่ใช่คำบอกเล่า มันไม่ใช่คำด่าทอ แต่ทำไมมันถึงทำให้รู้สึกเจ็บได้มากมาย

พ่อนิ่ง  แต่กอย่าตอบ "ฟังค่ะ  เรามาที่นี้เพื่อต้องการฟังสิ่งนี้"
"งั้นลุกตามหมอมา"  หมอสั่งพร้อมเดินนำไปเปิดไฟกล่องดูแผ่นเอ็กเรย์
"มีลูกกี่คนครับ  นี่ลูกสาวลุงรึป่าว"
"ใช่ครับ นี่ลูกสาวคนโต ผมมีลูก 3 คนครับ" พ่อตอบอย่างฉะฉาน
"โอเค คุณดูนี่นะ   คุณจะเห็นว่า มีเงาดำๆ ตรงนี้ กว้างประมาณ 2-3 เซน ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณมีแตกต่างไปคนทั่วไป ตรงนี้อีกนะครับ คุณจะเห็นว่ามันมีจุดเล็กๆ เข้มๆ เหล่านี้ก็ใช่  มันอยู่รอบๆ ตับอยู่หลายจุด และตามใบรายงานผลการเอ็กเรย์ พร้อมกับรายงายผลชิ้นเนื้อที่เจาะไปตรวจให้ผลตรงกันว่า มันคือมะเร็ง"
""

มาถึงประโยคนี้  กอย่ายอมรับว่า ตัวกอย่าสั่นอย่างห้ามไม่ได้ พื้นที่ยืนเหยียบเหมือนไม่มีความแข็งแรงเอาเสียเลย มันไหวโคลงเคลง  เมื่อกอย่ายื่นมือไปจับที่แขนของพ่อ  รู้สึกว่า เค้ายังยืนได้อย่างมั่นคง กอย่าสูดลมหายใจลึกๆ เรียกสติตัวเอง

"เชิญนั่งครับ" เสียงหมออ่อนลงไปกว่าเดิมนิดหน่อย หมอนั่งพิงตัวเอนไปกับพนักพิง ทำหน้านิ่งมองดูกอย่า พร้อมถามกลับมาว่า
"ต่อไปยังไงดีครับ"  ................
"จะรักษามั๊ย"  มาถึงตรงนี้  กอย่ามึนงงกับคำถามของหมอมากมาย แต่ต้องพยายามข่มใจ ข่มอารมณ์ และตั้งสติ  ไม่รู้ว่า  ทำไมหมอถึงถามแบบนั้น  และเราควรจะพูดอะไร หรือถามสิ่งใดกับเค้า  หันมองหน้าพ่อที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆ กำมือตัวเองไว้แน่น ตาลอยๆ ที่เหมอมองหมอตลอดเวลา  มันทำให้กอย่าต้องเข้มแข็งอีกครั้ง  เมื่อสติกลับคืน  กอย่าถามกลัีบหมอออกไปว่า
"หากโรคมะเร็งมีอยู่ 100% คุณพ่อเป็นอยู่กี่เปอร์เซ็นค่ะ"
"ก็ 100 เปอร์เซ็นอะครับ"  คำตอบที่ทารุณที่สุดที่เกินจะรับได้  แต่ก็ต้องยอมรับ เพราะหมอรู้ดีกว่าเราที่สุด  ความเงียบงันมาเยือนอีกครั้ง  ไม่มีเสียงใดๆ ดังออกมา นอกจากเสียงลมหายใจของพ่อที่รู้สึกว่าจะดัีงจนผิดปกติ


   ว่าจะให้จบคงไม่ทันละ ขอตัวทำงานก่อน พรุ่งนี้กอย่ามาต่อให้นะคะ

[bigman power]

ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อและกอย่า ด้วยนะครับ
แต่มีข้อคิดให้นิดนึงครับ


ทันทีที่ตรวจพบว่าเป็นมะเร็ง  หมอจะขอร้องทันที 2 เรื่องคือ
1. ขอให้สร้างกำลังใจให้ตัวเอง ทั้งผู้ป่วย ทั้งญาติ
2. ขอให้งดซึ่งยาสมุนไพรตามคำบอกต่างๆ เพราะยาเหล่านี้ จะมีผลต่อตับโดยตรง และสมุนไพรบางตัวอาจมีฤทธิ์ต้านยาของหมอด้วยค่ะ

--ในเมื่อ ยาที่หมอให้คนไข้ไม่ได้ทำให้คนไข้หายหรือดีขึ้นเลย
แล้วรอวันตาย อย่างนั้นหรือ
 เราจะไม่เลือกทางอื่นที่อาจจะยืดอายุท่านให้มากขึ้นหรือครับ
ญาติผมคนนึง หมอบอก เป็นมะเร็งบอกอยู่ได้อีกหกเดือน
ลูกๆไม่ได้ย่อท้อ หาอะไรต่อต่อไรมาเพื่อช่วยให้พ่อให้อยู่นานที่สุด
ไม่มีอะไรจะเสียแล้วไช่ไหมครับ  แล้วก็มาเจออยู่ตัวนึง ลองใช้ดู
2ปีมาแล้ว  คุณพ่อท่านนี้ยังมีชีวิตอยู่เลยครับ แข็งแรง เหมือนปกติ
อยู่อำเภอพานครับ  แล้วคุณคิดยังไงครับ
ชีวิตนี้ยังมีหวัง

[Da่ geิ ลูกครึ่งขาว]

สู้ๆ เจ้าน้อง 

เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ที่เป็นโรคมะเร็ง
หรือทุกท่านที่มีญาติ เป็นโรคมะเร็ง
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมาก

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

 ขอบคุณ คุณกอย่าที่นํา ประสบการณ์ มาแชร์กันนะคะ
 เป็นกําลังใจให้คุณพ่อและขอให้กอย่าดูแลสุขภาพตัวเองด้วย
  เข้มแข็งนะคะ

[Yim sri]

ให้กำลังใจ กอย่า และคุณพ่อ ค่ะ
แม่เป็นมะเร็งลำไส้ กว่า ๓๐ ปีแล้ว ตอนนี้ยังมีสุขภาพดี
ดังนั้นอยู่ที่กำลังใจด้วยนะคะ

สู้ๆค่ะ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

ขอบพระคุณทุกกำลังใจและคำแนะนำดีดีค่ะ  
สำหรับกอย่าตอนนี้ ไม่ได้กังวลอะไรมาก นอกจาก ให้เวลากับพ่อ และดูแลสุขภาพเค้าให้มากที่สุดเท่านั้นค่ะ  
ส่วนตัวของพ่อ  เค้าจะมีบ่นๆ ว่าไม่ค่อยสบายตัว เจ็บนู้้น ปวดนี้บ้าง คงเป็นเพราะผลข้างเคียงของกับรับยาคีโม และอาจเป็นเพราะอาการจากโรคที่เป็นอยู่ค่ะ  แต่สำหรับกำลังใจแล้ว พ่อมีเยอะมาก ด้วยเพราะทุกคนรอบๆ ข้างที่รัก เข้าใจและเอาใจใส่กันตลอด  
และอีกประการคือพ่อของกอย่าท่านเป็นผู้ศึกษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนามาโดยตลอด ทั้งยังเป็นอาจารย์สอนธรรมะวันอาทิตย์ ให้กับเด็กๆ เยาวชนในหมู่บ้านอีกด้วย และทุกวันนี้ พ่อยังปั่นจักรยานในตอนเช้าทุกวันนะคะ วันนึงประมาณ 4-5 กิโลค่ะ

ขอบพระคุณพี่ bigman power ที่แนะนำเรื่องการให้ยาสมุนไพรค่ะ
มีหลายๆ ท่านที่แนะนำยาให้กอย่า  แต่ที่กอย่าไม่อยากให้พ่อใช้ตอนนี้เนื่องด้วย  อยากให้พ่อทำคีโมและรับยาแผนปัจจุบันจากหมอให้ครบคอร์สก่อน (ซึ่งอาจใช้เวลาประมาณ 1 เดือนครึ่ง) แล้วหลังจากนั้น ก็คงลองผิดลองถูกกับเรื่องยาสมุนไพรหม้อต้มกันต่อไปค่ะ

แต่สิ่งที่กอย่าต้องคำนึงถึงอีกเรื่องหนึ่งคือ  พ่อของกอย่าท่านมีมะเร็งที่ตับด้วย  เพราะฉนั้น การดื่มยาำสมุนไพรต้ม  มีผลต่อตับโดยตรง  อันนี้กอย่าคงต้องหาข้อมูลดีดีอีกครั้งก่อนค่ะ

เรื่องราวของพ่อ เดี๋ยวกอย่ามาเล่ามาบรรยายให้ได้อ่านกันต่อนะคะ  วันนี้งานเยอะเหลือเกิน  ขอเคลียร์งาน เคลียร์ตัวเองให้ว่าง แล้วจะค่อยๆ มาเล่าให้อ่านกันต่อค่ะ  

[กระเจียว]

   สู้ๆ ครับ ยาดี คือ กำลังใจครับ  ผมก็เพิ่งเสียคุณลุงไปเมื่อ 4 เมษาที่ผ่านมานี่เอง
กำลังใจครับกำลังใจเท่านั้น

[poupoushop.com]

กลับเข้ามาอ่านอีกรอบ  ขอเป็นกำลังใจให้คุณกอย่า  ขอให้คุณพ่ออาการดีขึ้นนะคะ

[naratree]

แม่เราก็เสียชีวิตไปด้วยโรคนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ สู้ๆค่ะ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

10 พ.ค. 2555  หมอนัดอีกครั้งที่ รพ. ศูนย์เชียงรายประชานุเคราะห์
ก่อนอื่นต้องขอบกล่้าวชมเชยเจ้าหน้าที่พยาบาลและผู้ช่วยฯ ณ ห้อง 31 ที่ตั้งใจทำงานด้วยใจ และเต็มใจให้บริการ ถึงแม้จะเป็นจุดหนึ่งที่วุ่นวายมากๆ ก็ตามค่ะ

วัีนนี้เป็นอีกครั้งในรอบ 2 สัปดาห์ ที่หมอนัดหลังจากการทำคีโมชุดที่ 1   วันนี้พ่อมาเป็นคิวที่ 6 ค่ะ  ซึ่งกอย่าต้องนำใบนัดไปเสียบไว้ตั้งแต่เมื่อวาน (9 พ.ค. เวลาประมาณเที่ยงเศษ)  ถึงได้คิวนี้นะคะ  หากอันดับคิวที่ 10 กว่าๆ อาจรับคีโมไม่ทันในวันนัด  (เรื่องมาวางใบนัดเพื่อเอาคิว เป็นเทคนิคนะคะ สังเกตและสอบถามจากผู้อื่นที่เค้าได้คิวแรกๆ ค่ะ )

เมื่อถึงเวลาพบหมอ เราคิดเอาเองว่า วันนี้หมอคงให้ทำคีโมชุดที่ 2 แน่นอน   แต่เมื่อพ่อบอกอาการแก่หมอว่า ยังรู้สึกแน่นหน้าอกไม่คลาย หายใจติดและเหนื่อยมากผิดปกติเป็นบางครั้ง  หมอจึงตัดสินใจให้ทำการฉายแสง เพื่อยับยั้งการเติบโต

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

               ณ วินาทีนั้น กอย่าฉุดคิดย้อนไปถึงวันแรกที่หมอวินิจฉัยโรค และบอกแผนการรักษา  หมอบอกว่า  
"ในเคสของพ่อ  หมอไม่สามารถทำการผ่าตัด และฉายแสงให้ได้ เพราะพ่อมีก้อนเนื้อร้ายอยู่หลายจุด"
แต่ตอนนี้  หมอระบุให้พ่อรับการฉายแสง และแจ้งต่อว่า เพื่อหยุดการบวมของต่อมน้ำเหลือง (มีเส้นเลือด 1 เส้นที่โดนต่อมน้ำเหลืองกดทับอยู่ ซึ่งเป็นสาเหตุของอาการดังกล่าว)

หมอถามความสมัครใจกึ่งบังคับ เรื่องการฉายแสง  พ่อก็นิ่งซักครู่ และตอบกับหมอไปว่า  "ทำครับ"
จากนั้นหมอแจ้งสถานที่คือ เชียงใหม่(รพ.สวนดอก) และลำปาง(ศูนย์มะเร็ง) ให้พ่อเลือก  ด้วยความที่เรา 2 พ่อลูก ต่างก็ไม่ค่อยเจนจัดในเรื่องของสถานที่และเส้นทางใน จ. ลำปางนัก จึงลังเล  กอย่าจึงถามหมอว่า  หมอแนะนำหน่อยได้มั๊ย  

"หมออยากให้ไปลำปาง  เพราะที่นั้นเป็นศูนย์ใหญ่ สถานที่ และเครื่องมือ ดีมาก  มีที่พักให้พร้อม" หมอกล่าว

"การฉายแสง แต่ละคนไม่เหมือนกัน สมมติว่าหมอฉายแสงพิจารณาว่า จะฉายแสงให้ 10 ครั้ง ถ้าเป็น รพ. สวนดอก อาจจะทำแค่ 5 ครั้ง และแต่ละครั้งก็ทำการฉายแสงแรงเป็น 2 เท่า ซึ่งผลข้างเคียงก็จะแรงกว่าอย่างแน่นอน  แต่ถ้าเป็นศูนย์ฯ ลำปาง ก็จะค่อยๆ ทำไปในความพอดีมากกว่า"

กอย่าแตะไหล่พ่อ และพูดว่า "ก็ดีนะพ่อ  เราจะได้ไปเที่ยวลำปางบ้างไง  เชียงใหม่เราไปบ่อยแล้ว" พ่อก็ตอบตกลงทันที

"หมอเขียนไปส่งตัวให้นะ จะไปวันไหนก็ตามใจ แล้วแต่สะดวก" หมอกล่าวในที่สุด

"พ่ออยากไปวันไหน  เอาให้สบายใจนะ  ไปวันไหนก็ได้" กอย่าบอกกับพ่อหลังจากออกจากห้องตรวจ  พ่อเดินไปปรึกษาแม่ข้างนอก ซึ่งกอย่านั่งรอใบส่งตัว ใบนัด และรอใบแจ้งยืมฟิล์มเอ็กเรย์อยู่ จนท. หน้าห้องตรวจ

ก่อนจะถึงวันนี้ วันที่หมอนัด  เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม เคลียร์งาน กอย่าถึงกับแพ็กของใช้ แพ็กกระเป๋าเตรียมไว้  เพราะเราไม่รู้ว่า  จะต้องทำอะไร และจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  อย่างเช่นวันนี้เป็นต้น เพราะพ่อกอย่าท่านเป็นคนที่อดทนเก่งมาก ไม่ค่อยบ่น แต่กอย่ารู้ว่า  การที่เค้าอยากให้ถึงวันนัดเร็วๆ  อยากให้หมอนัดทุกอาทิตย์ อยากขอนอนที่ รพ. ทุกครั้งหลังทำคีโม  นั่นมัันแสดงให้กอย่ารู้ว่า  เค้ารู้สึกไม่สบายมากๆ  แต่เค้าไม่แสดงออกให้เราเห็นว่าเค้าเจ็บ

เพราะฉะนั้น  ตอนนี้กอย่าคิดว่า  ทำอะไรก็ได้ ขอแค่เค้าสบายใจ เพราะเค้าไม่สบายกายมากพออยู่แล้ว

[♡♡<Fairy>♡♡]

ขอบคุณนะคะ...และขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[nansom]

เป็นกำลังใจให้ครับ พ่อผมเป็นมะเร็งกระเพาะปัสสาวะและไต ผ่าตัด เปิดหน้าท้องใส่ถุงฉี่และฟอกไตมาตลอดเกือบสิบปีแล้ว ลูกหลานเป็นกำลังใจให้ท่าน มีสุขภาพแข็งแรง

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ  หลายๆ ท่านบอกกอย่าว่า  "ยาวิเศษสุดคือ ยาใจ" มันเป็นความจริงค่ะ

11 พ.ค. เวลาเช้าตรู่ ประมาณ 6 โมงครึ่ง  กอย่า พ่อ แม่ และเพื่อนรัก  ยืนอยู่ ณ ศูนย์มะเร็ง ลำปาง พร้อมบัตรคิวลำดับที่ 14

จริงๆ พวกเราออกเดินทางตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายแล้วค่ะ  เมื่อกอย่าให้พ่อตัดสินใจว่าจะไปเมื่อไหร่  ก็ได้รับคำตอบเชิงปรึกษาว่า "เราไปวันนี้่จะทันมั๊ย?"
กอย่ารับรู้ได้ถึงความหวาดหวั่นที่อยู่ในใจของพ่อได้ทัีนที อยากอยู่ใกล้หมอ อยากให้หมอเริ่มการรักษาให้เร็วที่สุด 
"ทันหรือไม่ทัน  เราก็ไปกันวันนี้ได้นะพ่อ  ขับรถไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบ จะได้แวะเที่ยวและศึกษาเส้นทางไปด้วยไง" กอย่าเตรียมคำตอบเหล่านี้ไว้ในใจก่อนแล้ว พ่อก็ตกลงทันที 
"เพื่อน  เราต้องพาพ่อไปลำปางบ่ายนี้  ไปเป็นเพื่อนหน่อยได้มั๊ย"  เสียงตามสายหาเพื่อนรัก ได้รับคำตอบอย่างรู้ใจ "ได้เลย เดี๋ยวแพ็กกระเป๋ารอนะ"
ที่ต้องขอเอ่ยถึงเพื่อนคนนี้  เพราะเค้าคือคนที่ไม่เคยทิ้งไม่เคยห่างกอย่าเลย ไม่ว่าจะเหตุการณ์ใด  ...ขอบคุณเพื่อนรักไว้ตรงนี้ด้วยนะ...

หลังจากรับเอกสารการส่งตัว พร้อมยืมฟิล์มเอ็กเรย์เป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ออกเดินทางกันทันที 
พวกเราถึงลำปางเวลาใกล้ค่ำ  วนเข้าไปดูภายในศูนย์ฯ 1 รอบ และได้รับคำแนะนำดีๆ จากคุณลุง รปภ.ว่า
"มาใหม่ใ่ช่มั๊ยครับ  พรุ่งนี้ให้มาแต่เช้านะ  มาเอาคิวไว้ก่อน"
"มีที่พักหรือยังครับ ถ้ายัง  ขับรถไปซอยข้างๆ ศูนย์นี้นะครับ มีห้องเช่ารายวันเยอะเลย"

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

         ศูนย์มะเ้ร็งลำปาง หรือชื่อเต็มๆ ว่า ศูนย์ป้องกันควบคุมโรคมะเร็ง จ.ลำปาง
             เป็นสถานที่ๆ เคยขับรถผ่านบ่อย และคิดอยู่เสมอว่า เป็นสถานที่ๆ น่ากลัวและไม่น่าอยู่นัก
แต่วันนี้... วันที่ไม่คิดเคยคิดเลยว่าจะมาถึง คือวันที่ต้องมาที่นี้อย่างเร่งด่วน และใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมงที่ตัดสินใจเดินทางมา มันเหมือนฝัน มันไม่เหมือนอย่างที่คิด ทั้งสถานที่ๆ ดูไม่เหมือน รพ. รวมไปถึงเจ้าหน้าที่ พยาบาล รวมไปถึงผู้ช่วยพยาบาลทุกท่านที่ได้พบได้พูดคุย กอย่าบอกได้เลยว่า
อาจจะดีกว่า รพ. เอกชน บางแห่งด้วยซ้ำไปและนี่คืออีกครั้งหนึ่ง ที่ทำให้กอย่าหวนคิดถึงคำพูดที่ว่า
"เราไม่ควรตัดสินบุคคลเพียงแรกเห็น หรือยังไม่รู้จัก" เพราะมันคงใช้กับสถานที่แห่งนี้ได้ด้วยเช่นกัน

ช่วงเช้าตรู่ ระหว่างที่รอเจ้าหน้าที่เข้าประจำการ กอย่าฉวยโอกาสเดินเล่นรอบๆ ศูนย์ฯ ได้ภาพสวยๆ ภายในศูนย์ฯ มางฝากด้วยค่ะ  
click เข้าชมได้จาก face book ของกอย่านะคะ
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2728665435576.92366.1825432413&type=1&l=f65923dfac