4 อย่า

[พิมพ์พลอย]

พร 4 ข้อ จาก ท่าน ว.วชิรเมธี

1. อย่าเป็นนักจับผิด
คนที่คอยจับผิดคนอื่น แสดงว่า หลงตัวเองว่าเป็นคนดีกว่าคนอื่น ไม่เห็นข้อบกพร่องของตนเอง 'กิเลสฟูท่วมหัว ยังไม่รู้จักตัวอีก'
คนที่ชอบจับผิด จิตใจจะหม่นหมอง ไม่มีโอกาส 'จิตประภัสสร' ฉะนั้น จงมองคน มองโลกในแง่ดี'แม้ในสิ่งที่เป็นทุกข์ ถ้ามองเป็น ก็เป็นสุข'

2. อย่ามัวแต่คิดริษยา
'แข่งกันดี ไม่ดีสักคน ผลัดกันดี ได้ดีทุกคน'
คนเราต้องมีพรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
คนที่เราริษยาเป็นการส่วนตัว มีชื่อว่า 'เจ้ากรรมนายเวร' ถ้าเขาสุข เราจะทุกข์ ฉะนั้น เราต้องถอดถอน
ความริษยาออกจากใจเรา เพราะไฟริษยา เป็น 'ไฟสุมขอน' (ไฟเย็น) เราริษยา 1 คน เราก็มีทุกข์ 1 ก้อน
เราสามารถถอดถอนความริษยาออกจากใจเราโดยใช้วิธี 'แผ่เมตตา' หรือ ซื้อโคมมา แล้วเขียนชื่อคนที่เราริษยา แล้วปล่อยให้ลอยไป

3. อย่าเสียเวลากับความหลัง
90% ของคนที่ทุกข์ เกิดจากการย้ำคิดย้ำทำ 'ปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็น'
มนุษย์ที่สลัดความหลังไม่ออก เหมือนมนุษย์ที่เดินขึ้นเขาพร้อมแบกเครื่องเคราต่างๆ ไว้ที่หลังขึ้นไปด้วยความทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้ว จงปล่อยมันซะ 'อย่าปล่อยให้คมมีดแห่งอดีต มากรีดปัจจุบัน' 'อยู่กับปัจจุบันให้เป็น' ให้กายอยู่กับจิต จิตอยู่กับกาย คือมี 'สติ' กำกับตลอดเวลา

4. อย่าพังเพราะไม่รู้จักพอ
'ตัณหา' ที่มีปัญหา คือ ความโลภ ความอยากที่เกินพอดี เหมือนทะเลไม่เคยอิ่มด้วยน้ำ ไฟไม่เคยอิ่มด้วยเชื้อ ธรรมชาติของตัณหา คือ 'ยิ่งเติมยิ่งไม่เต็ม' ทุกอย่างต้องดูคุณค่าที่แท้ ไม่ใช่ คุณค่าเทียม เช่น คุณค่าที่แท้ของนาฬิกา คืออะไร คือ ไว้ดูเวลาไม่ใช่มีไว้ใส่เพื่อความโก้หรู  คุณค่าที่แท้ของโทรศัพท์มือถือ คืออะไร คือไว้สื่อสาร แต่องค์ประกอบอื่นๆ ที่เสริมมาไม่ใช่คุณค่าที่แท้ของโทรศัพท์
เราต้องถามตัวเองว่า เกิดมาทำไม' 'คุณค่าที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์อยู่ตรงไหน 'ตามหา 'แก่น' ของชีวิตให้เจอ 'คำว่า 'พอดี' คือ ถ้า 'พอ' แล้วจะ 'ดี' รู้จัก 'พอ' จะมีชีวิตอย่างมีความสุข'

[พิมพ์พลอย]

ในโลกใบนี้...
มีใครบ้าง...
ที่ดีพร้อมไปเสียทุกอย่าง...

หรือมีใครบ้าง...
ที่เลวพร้อมไปเสียทั้งหมด...จนหาดีไม่ได้...

หากกวาดตามองไปจนทั่วจาตุรทิศ (ทิศทั้ง ๔)
พวกเรา...ก็จะค้นพบสัจธรรมว่า...
คนทุกคนต่างก็มีดี..มีเลว..มากบ้าง..น้อยบ้าง..
คละเคล้าปะปนกันไป..ในตัว..เหมือน ๆ กัน


วาทะธรรมะ..ท่าน ส. (คิดต่อธรรม)

จงอย่าพยายามที่จับผิดผู้อื่น...เพียงเพราะเชื่อสายตา..
เพราะเขาอาจไม่เป็นดังที่เราเห็น...
แต่จงมองเขาด้วยใจ..
พยายามมองแต่สิ่งดีของเขา..
แล้วนำมาปรับปรุงตนเอง...

โลกของเรายังไม่หมดสิ้นคนดี
ตราบใดที่พระอาทิตย์ยังให้แสงสว่างแก่โลก
พระจันทร์ยังคงส่องแสงนวลใย...
ตราบนั้น..คนภายนอก..แม้จะดูดุดัน (เหมือนพระอาทิตย์จ้า)
แต่ภายในส่วนลึกของจิตใจผู้นั้น...
ย่อมมีความอ่อนโยน (เหมือนแสงนวลใยแห่งพระจันทร์)

.....................................................
 

[พิมพ์พลอย]

ข้อคิดชีวิตมีสุข

ข้อคิดชีวิตมีสุข




1. เราไม่ได้มีชีวิตเพื่อการเฝ้านั่งเสียใจร่ำไห้ หรือ พูดถึงแต่สิ่งที่เราทำผิดพลาดในอดีต รู้จักให้อภัยตัวเองในสิ่งที่เราทำผิดพลาด แล้วไม่นึกถึงมันอีก

2. เรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น ในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดในอดีต แล้วไม่พูดถึงมันอีก

3. การปล่อยวางไม่ใช่เป็นการยอมแพ้ ตรงกันข้าม เป็นการเสริมสร้างความแข็งแกร่งจากส่วนลึกของหัวใจของเราวันละน้อย เพื่อเอาชนะความอ่อนแอ

4. ชีวิตไม่ได้เติบโตจากการทำให้ทุกสิ่งได้ดั่งใจของเรา แต่เป็นการยอมรับทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของเราอย่างกล้าหาญ รักและเข้า
ใจทุกสิ่งที่เราได้ตัดสินใจทำลงไปทุกครั้ง

5. เรียนรู้ความจริงว่าเราไม่สามารถบังคับผู้อื่นให้คิดและทำในสิ่งที่เราต้องการได้ เพราะแม้แต่ตัวเราเอง ยังทำให้เป็นอย่างที่เราต้องการไม่ได้เลย

6. อย่าเสียเวลาคิดแค้นเคืองโกรธในการกระทำของผู้อื่นที่ส่งผลให้เราทุกข์ใจ ให้อภัยเขาเสีย และหากอยากรู้สึกดีขึ้น ก็นึกถึงคำสอนในพุทธศาสนาว่า ใ
ครทำกรรมใดไว้ ผู้นั้นย่อมได้รับผลนั้นได้ด้วยตนเอง

7. วัตถุหรือภาพลวงตาภายนอกไม่เคยสามารถเติมเต็มหัวใจใครได้ การตั้งหน้าตั้งตาหาวัตถุ หรือความพึงพอใจจากการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน
 เพื่อหวังว่าจะทำให้เรารู้สึกเต็มและมีความสุข นั่นเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ การรับวัตถุทำให้เรามีความต้องการไม่รู้จบ ขณะที่การได้รับความรักความเข้าใจ
จากคนที่รักอย่างเต็มเปี่ยมจะทำให้เรามีหัวใจที่ "เต็ม" จนไม่ต้องไขว่คว้าหาวัตถุมาเติมเต็มหัวใจอีก

[เมฆพัตร]

ขอบคุณครับ สำหรับข้อคิดดีๆ

ทำให้ได้แง่คิดดีๆหลายข้อเลยครับ

[Toy88]

ประทับใจครับ

[กระเจียว]

      แอบนิดๆ

[พิมพ์พลอย]

อย่าให้ทุกข์มาทับถมชีวิต
พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนให้พิจารณาที่ตนเอง ที่กายที่ใจ
ให้รู้สิ่งใดเป็นกุศล สิ่งใดเป็นอกุศล สิ่งใดทำแล้วเจริญ...

สิ่งใดทำแล้วเสื่อม เมื่อรู้ว่าเสื่อมแล้ว ก็ต้องแก้ไขทันที..
บางคนเป็นทุกข์แทบตาย เจียนตาย แล้วก็ไปเพ่งโทษดิน

โทษฟ้าบ้างหล่ะ...โทษผู้อื่นบ้างหล่ะ...โทษสิ่งนั้นโทษสิ่งนี้
โดยไม่ได้พิจารณาหาที่ต้นเหตุเลยว่า....ที่ทุกข์ทรมาน

ปานนี้ ใครกันแน่ที่ทำให้ทุกข์...ถ้าไม่ใช่ใจเราเอง เกิดตรงไหน
ก็แก้ตรงนั้น...เพราะถ้าตัดเหตุได้ ผลมันก็หายไป...

เพราะ..'ธรรม' ทั้งหลายก็เกิดจากเหตุ ไม่มีเหตุก็เกิดไม่ได้
วิธีแก้ทุกข์ของพระพุทธองค์คือ...ผจญกับสิ่งนั้นด้วย

'ปัญญา'...ใช้ ปัญญา...แก้ปัญหา...เรียนรู้ที่จะอยู่กับทุกข์
อย่างไม่ทุกข์...ไม่ใช่ยินดีที่จะอยู่กับทุกข์ โดยที่เป็นทุกข์ซ้อนทุกข์

เราเป็นชาวพุทธ...ต้องทำตนเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน...
รู้จักตนเอง...รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับตนเอง...มันเกิดมาจากอะไร

อะไรเป็นเหตุให้เกิด เมื่อเกิดขึ้นแล้วจะแก้ไขอย่างไร...
ทางนั้นมีอยู่แล้ว...อยู่ที่ตัวเราเองว่าจะเดินตามทาง ที่พระพุทธองค์

ทรงชี้ไว้หรือไม่...ก็เท่านั้นเอง..ฉันใดก็ฉันนั้น...ฯ

[พิมพ์พลอย]

ประทับใจครับ

[พิมพ์พลอย]

      แอบนิดๆ

แอบไรคะ

[poupoushop.com]

ขอบคุณมากค่ะที่นำข้อคิดดีๆมาแบ่งปัน  ^^

[พิมพ์พลอย]