อยากเล่าขาน เรื่องราว คราวครั้งก่อน
เป็นบทกลอน ชีวิต ลิขิตสรร
ชายคนหนึ่ง พึ่งว้าเหว่ ร่อนเร่พลัน
เขาโศกศัลย์ รักพลัดพราก จากดวงใจ..
ระหกเหิน เดินกลาง ความอ้างว้าง
อยู่ระหว่าง ทางชีวิต จิตสั่นไหว
ระทมสู้ พายุร้าย ท้าทายภัย
ใจดวงใส คล้ายขุ่นมัว กลั้วหมองตรม..
มาวันหนึ่ง คงถึงครา นภาเปิด
โอกาสเลิศ เกิดดลใจ ให้ได้สม
มาพบเวปฯ เทพล้ำค่า น่านิยม
เป็นเพชรบ่ม โผล่จากตม คนเชียงราย..
เป็นโฟกัส จุดยื่น ให้คืนสุข
แสนสนุก สุขแท้ ไม่แลหาย
นามเชียงราย ท้ายโฟกัส ชัดไม่คลาย
มิตรสหาย หลายชายหญิง ได้พิงกัน..
มีห้องกลอน ห้องนั่งเล่น ให้เย็นร่ม
ชายได้สม พบยอดหญิง มิ่งจอมขวัญ
คล้ายปีกว่า ที่เหมือนว่า จะรักกัน
แดนสวรรค์ พลันแสนสุข ทุกวารเวียน..
ชีวิตชาย คนนั้น คงผันชื่น
ค่ำเคียงคืน ได้สุขสม คมกลอนเขียน
ร่ำเคียงข้าง นางน้องน้อย ที่คอยเพียร
ชีวิตเปลี่ยน เรียนรู้ใจ อิงไอกัน..
มาตรแม้นว่า ยังห่างไกล ในความแท้
ได้เพียงแค่ แลดูใจ ไม่ห่างหัน
ใจพบใจ ใจจริงจด สดชื่นพลัน
มีเพียงฉัน มั่นเพียงเธอ เสมอกาล..
ความรักแท้ ไม่จำเป็น เห็นครองคู่
ให้ตรองดู ดวงหทัย อันไพศาล
แสนยิ่งใหญ่ ใสแท้ แค่เพียงพาน
ขอเพียงผ่าน อย่าผลาญใจ ได้สมปอง..
...จากเสิ้ยวเกล็ดชีวิตของชายคนหนึ่ง...