เสียงเล็กเล็ก คงดัง เพียงกระซิบ
เบาเงียบกริบ ไร้คน มาทนเสียง
มองทางไหน เวิ้งว้าง ร้างคนเคียง
เหลือแค่เพียง ลำพัง นั่งคนเดียว
ในวันวาน ยังเห็น เป็นเราสอง
คอยประคอง ปลุกปลอบ ชอบเกาะเกี่ยว
มาวันนี้ เงียบเหงา เศร้าจริงเชียว
บนทางเปลี่ยว ไร้คู่ สู้ลำพัง..... แว่วเสียงหวาน ผ่านแผ่ว จากแนวฟ้า
ร่ำพรรณนา วาจาเพ้อ ละเมอไหว
ผ่านขุนเขา เงาหิน ถิ่นแสนไกล
ฝากมาให้ ใจคะนึง ถึงพี่ชาย...
ฟังเสียงน้อง ก้องโสต วิโยกศัลย์
คำรำพัน วันห่างไกล หวั่นใจหาย
คิดถึงยอด ยาหยี มิรู้คลาย
สิ่งสุดท้าย พี่ชายขอ จงรอคอย...
สักวันหนึ่ง คงถึง เวลากลับ
ไม่ลาลับ หลีกหนี ลี้สุดสอย
หนี้สินเก่า เรายังค้าง นะเนื้อกลอย
รออีกหน่อย นะนะ จ๊ะคนดี ...... อิอิ..
ไม่ลืมหรอก รับรอง ต้องมาแอ่ว
จะเอาแห้ว เอาส้มโอ โชว์สมศรี
กระยาสาด หวานเหนียว ให้เคี้ยวฟรี
เพียงยาหยี มีน้ำใจ ให้เพิ่มตังค์ ......... อิอิ..