เด็กถ้าเรามองแล้วเหมือนกับผ้าขาวที่รอสีแต้ม เปื้อนหรือแจ่มก็ขึ้นอยู่กับผู้ใหญ่
เราในฐานะผู้ใหญ่ อยากจะให้เขาเป็นผู้มองโลกในแง่ที่ดีและเติบโตท่ามกลางสังคมแห่งการเรียนรู้ที่ดีงาม ไม่อยากให้สิ่งที่เห็นคือสังคมกำลังปลูกฝังความคิดที่สกปรกทำให้เด็กได้แปดเปื้อนไปด้วยสิ่งยั่วยุทางกามารมณ์ กระตุ้นให้เกิดราคะตัณหาตั้งแต่อายุน้อย ๆ เพราะ
“เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า ทำทีท่าละม้ายคลายแม่พ่อ
ถ้าผู้ใหญ่ดี เด็กก็ดีตามเหล่ากอ ถ้าผู้ใหญ่บ้าเด็กก็บอพอ ๆ กัน”
โดยเฉพาะสถาบันครอบครัวในปัจจุบัน ที่พ่อแม่มักจะให้อิสระในด้านความคิดกับเด็ก ๆ มักปล่อยให้เด็ก ๆ เติบโตมาในสังคมที่อาศัยสิ่งไม่มีชีวิตและยึดติดกับวัตถุภายนอกร่างกายเกินไป เด็ก ๆ เคยชินกับความสะดวกสบายกับการสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือ แซทผ่านทางอินเตอร์เนต ปล่อยให้ภาพยนตร์ต่างประเทศ ดีเจทางวิทยุ ละครน้ำเน่า เกมโชว์ทางโทรทัศน์ รวมทั้งเวปโป๊ที่แฝงมาในรูปอินเตอร์เนตมามีบทบาทสำคัญในชีวิต กล่อมเกลาชีวิตเด็กเยาวชนให้ลุ่มหลงไปกับกระแสนิยม ซึ่งจะเป็นการบ่อนทำลายศีลธรรมที่ดีงามของสังคมไทยไปจนหมดสิ้น
