ลมหนาวผ่าน ไววับ นับใจหาย
ยังมิคลาย ใจเศร้า เล้าผิวหน้า
ลมผ่านผิว วาบวูบ ลูบกายา
ทั้งหยดเหงื่อ รินมา น่าระทม
เหมือนใจคน เปลี่ยนไป ไหวสะท้าน
ไร้แรงต้าน เดี๋ยวนั่นนี่ ที่ขื่นขม
ขอวิงวอน รักผ่าน ธารสายลม
ฝากคารม ถึงใครเขา เราเฝ้ามอง
ลมร้อนผ่าน ลานลูบ จูบทั่วผิว
ระริกริ้ว แผดเผา ทำเอาหมอง
ร้อนทั้งกาย ร้อนใจ ใครประคอง
ขอเพียงน้อง เคียงข้าง ไม่ห่างไกล
ลมหนาวผ่าน แผ่วไป แค่ใจคิด
หนาวสนิท ชิดเชย รำเพยหวิว
ยังระเรี่ย ลูบไล้ ระริกริว
ลมเฉื่อยฉิว พลิ้วพราย สลายใจ
เพราะจิตคน วนเวียน เปลี่ยนหันเห
ต้องซัดเซ เหหัน สุดหวั่นไหว
แหงนเงยหน้า อ้า..ลม ช่วยห่มใจ
ช่วยบอกใคร คนนั้น ฉันรอคอย
ลมร้อนผ่าน ซ่านผิว แค่หวิววับ
หนาวย้อนกลับ รับรู้ ดูเหงาหงอย
ร้อนกลับหนาว หนาวกลับร้อน นอนตาปรอย
ตะวันคล้อย ลอยลับ เหมือนดับใจ
คืออารมณ์ ตรมเศร้า เคล้าบทกาพย์
ซึมกำซาบ อาบอิ่ม ปริ่มเปรมไหน
พลันลืมตา มาอยู่ เคียงคู่ใคร
เหตุไฉน ไยเคลิ้ม เติมลำนำ
ลมหนาวผ่าน อีกครั้ง ใจยังหวิว
เหมือนปลิดปลิว อารมณ์ ข่มจริงหนอ
เหมือนผ่านคน เคยเย้า เฝ้าพะนอ
เมื่อไรหนอ หนาวลม ได้ชมเชย
นั่งก็คิด นอนก็คิด จิตผวา
ถึงใบหน้า น้องนาง ห่างเขนย
ต้องรอหนาว คราวหน้า ได้มาเกย
แล้วจะเอ่ย อารมณ์ สมอย่างไร
หนาวเป็นร้อน ร้อนเป็นหนาว ในคราวนี้
คงเป็นที่ ขวัญจิต คิดไปไหน
วอนสายลม ฝากรัก จักหัวใจ
ส่งให้ไกล แสนไกล ในวิญญา
ขอให้ร้อน เป็นหนาว อีกคราวหนึ่ง
จะให้ซึ้ง ให้ซาบ อาบยิ่งกว่า
หมู่แสงเดือน แสงดาว พราวนภา
จงรู้ว่า ฉันยังอยู่ รอคู่เธอ
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
