ฟ้ามืดครึ้ม เมฆทมึน ฝนตั้งเค้า
ในยามเช้า เหล่านกกา ร้องเซ็งแซ่
ลำแสงทอง ของอาทิตย์ ไม่มาแล
ระเบ็งเซ็งแซ่ นกขับขาน กังวาลไพร
น้ำค้างหยด หลั่งรด ลงใบหญ้า
ฝูงนกกา พากันบิน จากถิ่นไศล
เสียงกู่ร้อง ของลิงค่าง ก้องมาไกล
เหมือนใจเรา เรียกร้อง หาน้องนาง
ป่านฉะนี้ น้องเจ้า อยู่หนไหน
ไม่เยื่อใย ใยเจ้าหลอก บอกพี่หวัง
ใจพี่แทบ แหลกสลาย คล้ายจะพัง
ชาตินี้ยัง คงได้แต่ แค่อาวรณ์
เจ้านกน้อย บินไป ยังได้กลับ
ไม่ลาลับ หนีหาย จากสิงขร
ไม่เหมือนนาง ดวงใจพี่ แม่บังอร
นางคงจร จากพี่ไป ไม่กลับมา
เช้าวันนี้ เป็นอีกวัน ที่เศร้าหมอง
พี่หมายปอง อยู่ที่นี่ รอมาหา
หวังได้พบ แม่ยอดหญิง เจ้ากัลยา
รอเจ้ามา เป็นยอดขวัญ ตามครรลอง
จนสายแล้ว น้องแก้ว พี่ไม่เห็น
ใจดั่งเป็น นกเจ็บ ในหมู่ผอง
คิดถึงน้อง ยอดพธู ไม่มามอง
คงจะต้อง .....เป็นอีกวัน ที่ฉันครวญ...

...ดอยช้างรำพัน...