oa3405
บุคคลทั่วไป
|
 |
« เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 12:05:47 » |
|
เหนื่อยจังค่ะ เหมือนหัวใจกำลังค่อยๆสลายไปทีละนิด...ตั้งแต่คบกันมา 3 ปี เราดูแลลูกเค้าดีมาตลอด ตั้งแต่เค้าเรียนอยู่ ปี 2 เราทำงานแล้ว แล้วลูกเค้าก็รักเรา ขอย้ายมาอยู่กับเรา เราก็ให้มาอยู่ด้วย (อยู่ก่อนแต่ง) พอพ่อแม่เค้ารู้ ก็บอกให้เลิกกับเรา ใจร้ายมากๆทั้งๆที่รู้ว่าเราอยู่ด้วยกันแล้ว และครอบครัวเราก็รู้แล้วว่าอยู่ด้วยกัน แม่เรารักแฟนคนนี้มากเพราะเป็นคนดีและเป็นคนมีเหตุผล มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินอายุตัวเอง และที่สำคัญเค้ารักเราจริงๆ เคยวางแผนอนาคตเอาไว้ว่าจะต้องสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยกัน พอมาเจอเรื่องแบบนี้แล้วเสียใจมากๆ ตัวเค้าก็เลิกไม่ได้ ได้แต่โกหกพ่อแม่เค้าตลอดมาจนถึงตอนนี้
ตั้งแต่เมื่อ 3 ปีที่แล้ว พอเรารู้ว่าที่บ้านเค้าไม่ชอบเรา เราก็อยากจะเลิก แต่ก็ทำไม่ไ้ด้ ได้แต่กอดกันร้องให้กับแฟน เพราะไม่รู้จะทำยังไง เราก็เจียมตัวอยู่ของเราแบบนี้จนเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ที่ผ่านมา พ่อแม่เค้าให้กลับบ้าน ไปดูแลบ้านบ้าง เพราะพ่อแม่เค้าไม่ได้อยู่บ้าน ทำงานอยู่สุพรรณบุรี ทิ้งลูกเค้าไปตั้งแต่ตอนลูกเค้าอยู่ ม.3 ส่งลูกมาเรียนต่อที่ตัวเมืองเชียงราย พอมาอยู่กับเรา เราก็อยากที่จะดูแลลูกเค้าแทนพวกเค้า ทำดีมาตลอด ไม่เคยทะเลาะกันรุณแรงเลย จะทะเลาะกันก็ตอนที่พ่อแม่เค้าโทรมายุให้เลิกกันเท่านั้น แต่ก็ไปไหนกันไม่รอดต้องทนอยู่ด้วยกันไปแบบนี้ หลังจากเค้ากลับมาจากบ้าน เค้าเปลี่ยนไป เค้าขอเลิกโดยอ้างเหตุผลว่า พ่อแม่โทรมายื่นคำขาดกับเค้าว่า ถ้าไม่เลิกกับเรา จะตัดพ่อตัดลูกกันเลย เค้าก็เลยเลือกครอบครัวเค้า ในใจก็รู้สึกเสียใจนะ ที่ความรักของเราไม่มีค่าอะไรเลยคงโดนพ่อแม่ล้างสมอง แต่ก็เข้าใจเพราะเค้าเป็นคนกลาง
เมื่อคืนตัดสินใจแล้วว่าจะแยกกันอยู่ ก็เหมือนกับการเลิกกันไปเลย แม่เราก็บอกให้แยกกันอยู่ ที่ผ่านมาตลอด 3 ปี สิ่งที่เสียไป แม่เราขอให้เราอโหสิให้พวกเค้า...นี่แหล่ะแม่พระไม่เคยโกรธเกลียดใครเลย หน้ำซ้ำยังฝากบอกแฟนเราด้วยว่า ถึงเลิกกันไปแล้ว เป็นแฟนกันไม่ได้ก็ขอให้เป็นเพื่อนกัน ติดต่อกันด้วย แต่เราคงทำแบบนั้นไม่ได้..พอเล่าเรื่องนี้ให้แฟนฟังมันก็นั่งฟังหน้าสลดเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้...เค้าบอกเราว่า เลิกกันแล้วโทรหาเค้าบ้างนะ ไม่สบายให้รีบโทรมาเลยไม่ต้องเกรงใจ แต่เราคงไม่โทรไปหรอกมันเจ็บปวดมากนะ...ที่ถูกพวกเค้ากระทำวันนี้...ไร้เยื่อใยมากๆ..เค้าน่าจะดีใจที่ลูกเค้ามาอยู่กับเรา เค้าทำตัวดีขึ้น พ่อแม่เค้าไม่รู้อะไรหรอกว่า ก่อนหน้าที่ลูกเค้าจะมาเจอเรา เค้า กินเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน ติดเพื่อน แต่พอย้ายมาอยู่กับเรา ของพวกนั้นทิ้งหมด เหลือแต่สูบุหรี่วันละ 2 มวน เท่านั้นเอง...วันนี้เค้าจะมาขนของออกจากห้องแล้ว..ก่อนไปเรียนฝากให้เราเก็บเสื้อผ้าให้ด้วย เราเก็บเสื้อผ้าพลากน้ำตาไหลไปด้วยพูดแล้วสงสารตัวเองที่หวังลมๆแล้งๆมาตลอดว่าซักวันหนึ่ง พ่อแม่เค้าจะเข้าใจและเห็นใจในความรักของเรา อีกเทอมเดียวแฟนเราก้เรียนจบแล้วในวัย 22 ปี.หวังว่าเค้าจะมีความคิดเป็นของตัวเองได้แล้วนะ เพราะทุกวันนี้พ่อแม่เค้าบังคับซะจนเค้าไม่มีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว..อ๋อ ลืมบอกว่าเรา อายุ 25 ปี ห่างกัน 3 ปี..ระยะห่างๆมากเลยใช่ไม๊....หลังจากนี้คงต้องอยู่คนเดียว ทำอะไรด้วยตัวเอง ไปไหนมาไหนคนเดียว...นอนภายในห้องที่เย็นชืดในฤดูหนาวนี้เพียงคนเดียวโดนไม่มีใครให้กอดซับไออุ่นพูดถึงแล้วร้องให้ทุกที พยายามบอกใจว่าให้เข็มแข็งเดียวก็ผ่านไปได้..คุณเคยรักใครจริงๆบ้างไหม? นี่แหล่ะ คือรักจริงของเรา สองคน แต่สุดท้ายรักจริงที่ว่าไม่ได้ช่วยอะไรเลย เ้ค้าเลือกครอบครัวเค้า เลือกที่จะเลิกกับเราเพราะพ่อแม่เค้าน่าเศร้าใจนะ...
ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ที่มาโพทแบบนี้ แค่อยากได้กำลังใจ อยากมีเพื่อนคุย อยากระบายอะไรออกมาบ้างเพราะไม่รู้จะทำยังไงแล้ว หดหู่ไปหมด...ถ้าตอนนี้อยู่ที่โรงเรียนคงจะดี อย่างน้อยก็มีเด็กๆตัวน้อยๆๆล้อมหน้าล้อมหลัง ทำให้ลืมเรื่องทุกข์ไปได้ อยากให้เปิดเทอมเร็วๆๆ....จะได้หายเศร้าซะที....
ขอบคุณค่ะที่อุตสาห์นั่งทนอ่าน คำเพ้อเจ้อของผู้หญิงคนหนึ่ง.....
และต้องขอโทษด้วยถ้าสร้างความไม่พอใจให้ใครบางคนที่คิดว่าเราบ้าไปแล้ว....
แค่อยากระบายค่ะ ทุกข์ใจจังเลยตอนนี้.......
..........................ขออัฟเดทเพิ่มเติมนะคะ วันนี้ขนของไปส่งเค้าที่บ้านพี่ชายเค้าแล้วค่ะ จึงขอโอกาสคุยกับพ่อแม่เค้า....พ่อแม่เค้าบอกว่า ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่มีปีไม่มีขลุย อยู่ๆก็บอกว่าแยกกันอยู่ ที่จริงแล้ว เค้าเข้าใจมาตลอดว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เข้าใจว่าเราทำงานอยู่ลำปางตามที่ลูกชายเค้าโกหก เค้าโกหก พ่อแม่เค้าว่า แยกกันกะเรา แต่วันนี้เราโทรไปสารภาพว่าไม่ได้แยกกันอยู่ แต่อยู่ด้วยกันนี่แหล่ะ รู้ว่าพ่อแม่ไม่ชอบหนู หนูก็จะเป็นฝ่ายไปเอง พ่อแม่เค้าก็บอกว่า ไม่ใช่ให้เลิกคบกัน แต่ให้อยู่ห่างกัน รอให้ลูกเค้าเรียนจบก่อนค่อยคุยกัน เพราหน้าเราพ่อแม่เค้าก็ยังไม่เคยเห็น เราก็บอกไปว่า เมื่อก่อนตอนที่หนูจะไปหาแฟน ทำไมไม่ให้หนูไปหา แฟนหนูก็ไม่อยากให้เจอ แล้วมันหมายความว่ายังไง พ่อแม่เค้านัดเจอหนูตอนลูกเค้าเรียนจบอีก 1เทอมข้างหน้า แล้วค่อยคุยกันว่าจะทำไงต่อ...พ่อแม่เค้าก็คุยกับเราดีนะ ดีมากด้วยพูดเห็นอกเห็นใจเรา...พอวางสาย เราถามแฟนเราว่า พ่อแม่บอกว่าไม่ได้ให้เลิกแต่ให้คบกันอยู่ จะคุยกันอีกทีตอนตัวเรียนจบตัวว่าไง เค้าบอกว่า พ่อแม่เค้าก็เป็นแบบนี้แหล่ะ ต่อหน้าพูดอีกอย่างลับหลังพูดอีกอย่าง เค้าบอกว่าแม่เค้าเคยพูดกับเค้าเอาไว้ว่า อย่าพาผู้หญิงที่แก่กว่าเข้าบ้านเด็ดขาด นั้นก็หมายถึงเรา...พอเราถามว่า ตอนนั้นตัวบอกว่าถ้าพ่อแม่อนุญาติเราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิมไม๊ ตัวบอกว่าจะกลับมาคบ แล้วตอนนี้ตัวคิดว่าไง เค้าบอกกับเราว่า แยกกันอยู่ก็เหมือนกับเลิกกันนั้นแหล่ะ อยากให้ต่างคนต่างได้เจอคนใหม่ เค้าพูดแบบนี้หัวใจสบายเลยค่ะ ที่ผ่านมาเค้ารักเราจริงๆรึเปล่า ก่อนหน้าที่จะขนของไป กอดเรา หอมเรา ทำหน้าเศร้า แต่พอเป็นแบบนี้แล้วกลับไม่เหมือนที่เค้าพูดเลย เราก้เลยทนไม่ไหว ก็เลยถามเค้าว่า ที่จริงอยากจะเลิกคบกับเราใช่ไม๊ เค้าก็พยักหน้า เราก็เลยชี้หน้าแล้วพูดใส่หน้าเค้าไปว่า วันนี้เราจะจำหน้าตัวไว้ ที่แท้ตัวก็เป็นคนแบบนี้นี่เอง....แล้วเราก็ขับรถกลับหอเลย เค้าก็เดินตามเราลงมาส่งเรา แต่เราไม่สามารถมองหน้าเค้าได้แล้วหล่ะ หมดแล้ว ความรักที่มีให้ หมดแล้วจริงๆๆจะไม่มีเค้าในหัวใจ จะโล๊ะเค้าทิ้งออกจากสมองไปหใดหมด...ผู้ชายที่มีจิตใจโลเล ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง เราจะไม่ร้องให้ ให้เค้าอีกแล้ว พอกันที จบแค่นี้....เราจะเข็มแข็งและจะพยายามทำวันนี้เพื่อตัวเราและครอบครัวของเรา....จะรักตัวเองให้มากๆจะไม่คิดถึงคนอย่างเค้าว่าจะอยู่ยังไง เพราะเราอยู่ยังไงเค้ายังไม่สนใจใยดีเราเลย...ลาก่อนความรักของฉัน กับผู้ชายคนนี้ตลอดกาล....
...................เมื่อคืนพอ ชี้หน้าว่าเค้าแล้วก็กลับบ้านเลยค่ะ โทรตามให้เค้าเข้ามาเอาของที่เหลือ เราไม่ร้องให้เลย สายตาเราที่มองเค้ามันไม่มีความรู้สึกเห็นใจอยู่แล้ว
เราบอกให้เค้าเอากุญแจมาคืนเรา เอาพระที่เค้าบอกว่าเอาไว้คุ้มครองตัวนะ แว่นตาของทุกอย่าง วิกวาโปรับที่เอาไว้ทาตอนเป็นหวัด เราเก็บใส่ถูงคืนไปให้เค้าหมด เก็บหนังสือ เคส ผ้าปูที่นอนที่ตอนแรกว่าจะซักแล้วไปคืนให้รวมถึงถูงเท้าที่คิดว่าจะทำให้ แต่ก็ตัดใจเก็บใส่ถูงให้เค้าเข้ามาเอาไปให้หมด
เค้าเข้ามาเอา หน้าตาเศร้ามากๆ แต่เราพยายามไม่มองหน้าเค้า ไม่อยากสบตา พอแล้ว ในเมื่อพูดแบบนี้กับเรา เราก็จะไม่สนใจแล้วหล่ะ รักตัวเองให้เป็น ตอนนี้ น้ำตาไม่มีอีกแล้ว หลงเหลือแต่ความเข็มแข็งที่จะต้องอยู่คนเดียวให้ได้ จะไม่เสียใจกับผู้ชายแบบนี้อีกแล้ว
แต่เราก็อาจจะเป็นฝ่ายผิดเหมือนกัน นิสัยเราก็อาจจะทำให้เค้าเบื่อก็ได้ ตอนอยู่ด้วยกันถึงจะทำอะไรให้ทุกอย่างแต่บางครั้งด้วยภาระงานที่เราทำมันเหนื่อยมาก บางครั้งอยากให้เค้าช่วยเหลือเราบ้างไม่ใช่กินอะไรแล้วกองๆไว้ ให้เราจัดการทุกอย่างบางครั้งก็อยากให้เค้าช่วยเหลือเราบ้าง เค้าถูกเลี้ยงมาให้อยู่สบายไม่ต้องทำอะไร พอมาอยู่กับเรา ก็เลยเบื่อเรามั้ง....แต่เพราะความรักของเรา เค้าบอกว่าไม่ชอบทำงานแบบนี้เราก็ไม่พูดอีกเลย เราทำเองหมดเพื่อลดการทะเลาะกัน แต่หลังจากนี้ำต้องทำอะไรเองแล้ว มันก็น่าจะสนุกดีนะ ที่ไม่ต้องคิดถึงใคร คิดถึงตัวเองบ้างหลังจากที่ไม่เคยคิดดูแลตัวเองนานแล้ว
|
|
|
|
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: วันที่ 18 ตุลาคม 2011, 08:35:00 โดย oa_kokire3405 »
|
IP :
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
oa3405
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 12:41:32 » |
|
สู้ๆคับ หัวเราะเยอะๆเด๋วก่อดีเองละคับ (หัวอกเดียวกัน อิอิ)
ผู้หญิงเราเจอแบบนี้แล้ว หัวเราะคงไม่ออกแล้วค่ะ สงสารตัวเอง สงสัยจะเข้ดแล้วหล่ะกับความรัก ทำดีเท่าไหร่พ่อแม่เค้าก็ไม่เคยเห็นเราดี ตั้งแต่รู้ว่าพ่อแม่เค้าบอกให้เลิกกัน นอนหลับไม่สนิทเลย คิดว่าสักวันหนึ่งเวลานี้คงมาถึง แต่ที่ทนอยู่ได้ เพราะแฟนเราให้กำลังใจ แต่ตอนนี้คนที่เคยให้กำลังใจกลับเปลี่ยนไปแล้ว แบบนี้ก็คงเดาออก ว่าหมดรักเราแล้ว ถึงยอมเลิกง่ายดายแบบนี้ ได้แต่ทำใจค่ะ จะก้าวเดินต่อไปด้วยหัวใจที่เข็มแข็งค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลงใจ |
|
|
|
|
oa3405
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 12:42:34 » |
|
เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่ืมีเขาเีราต้องอยู่ได้ครับ
ค่ะ ตอนนี้พยายามทำใจ พยายามไม่คิดถึงอดีดที่ผ่านมา...มันลืมยากนิดหนึ่งค่ะ เพราะถ้าเค้าไปมีคนอื่นน่าจะลืมง่ายกว่า แต่นี่ต้องเลิกกันเพราะคนอื่น มันทำใจลำบากค่ะ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
oa3405
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 13:01:52 » |
|
แต่ถ้าให้ผมมองผมว่าอายุไม่เกี่ยวนะคงมีอะไรมากกว่านั้นถึงไม่ชอบเรา เวลาจะช่วยรักษาใจเราเอง
เอาใจช่วยคับความโสดกลับมาอีครั้ง จากคนโสดเหมือนกัน
ไม่เคยเจอหน้ากันเลยนะคะ เพราะตอนที่แฟนไม่สบายต้องผ่าตัด เราขอไปเยี่ยมเค้า แม่เค้ายังไม่ให้ไปเลยค่ะ บอกว่าไม่ต้องมา ตอนแรกพ่อเค้ายังชอบเราอยู่เลยนะ แต่พอหลังๆมา เค้าเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย แฟนบอกว่าที่เค้ากลัวตอนที่รู้ว่าอยู่ก่อนแต่งเพราะ ตอนเค้าเรียนอยู่เทคนิค เคยโดนผู้หญิงจับแต่งงานมาแล้ว แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เป็นคนไม่ดี กลัวว่าจะโดนเรียกร้องค่าเสียหายมั้ง อมาอยู่กับเรา เรื่องแบบนั้นไม่เกิดขึ้นเลย ครอบครัวเราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพวกเค้าเลย ตรงกันข้ามกลับดูแลเป็นอย่างดีเหมือนลูกคนหนึ่ง |
|
|
|
|
|
|
oa3405
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 13:13:47 » |
|
เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ ทราบถึงความรู้สึกของคุณเป็นอย่างดี
กับการที่จะต้องอยู่คนเดียว เหมือนอะไรในชีวิตหายไป แต่ก็อย่างว่า
เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว อยากให้คุณเข้มแข็ง แล้วทุกอย่างมันจะผ่านไปได้
คิดซะว่า เค้าคนนั้นไม่ใช่คู่แท้ของเรา ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป "สู้ๆ" นะคะ
ค่ะ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลยทีเดียวค่ะ กับเรื่องนี้ ที่ผ่านมาเราเข็มแข็งมาตลอด ไม่เคยจะเสียใจกับเรื่องแบบนี้ แต่พอมาเจอ เรื่องแบบนี้ทำให้ยอมรับไม่ได้เลยค่ะ คนรักกัน แต่สุกท้ายต้องมาเลิกกันเพราะพ่อแม่ฝ่ายชายกีดกัน...มีแต่ความสงสัยว่าเพราะอะไร..ความสงสารไม่มีเลยเหรอ....ทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งให้ทนทุกข์ทรมาณ แล้วยังบังคับให้ลูกตัวเองต้องทุกข์อีกด้วย ถึงบอกเค้าไปว่าจะอโหสิให้ทุกอย่างเพราะไม่อยากให้บาปกรรมติดตัวแฟนเรา แฟนเราเค้าเป็นคนดี...ตอนนี้อาจจะเป็นที่เราที่เราอาจจะยังไม่ดีพอสำหรับลูกเค้า |
|
|
|
|
|
|
เวียงเก่า
ชั้นประถม
 ออฟไลน์
กระทู้: 280
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 13:24:37 » |
|
เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่ืมีเขาเีราต้องอยู่ได้ครับ
ค่ะ ตอนนี้พยายามทำใจ พยายามไม่คิดถึงอดีดที่ผ่านมา...มันลืมยากนิดหนึ่งค่ะ เพราะถ้าเค้าไปมีคนอื่นน่าจะลืมง่ายกว่า แต่นี่ต้องเลิกกันเพราะคนอื่น มันทำใจลำบากค่ะ เรื่องแบบนี้ยิ่งอยากลืมยิ่งกลับมาตอกย้ำจิตใจครับ พยายามหาอะไรที่ทำให้ตัวเราเองรู้สึกมีคุณค่า เวลาจะช่วยรักษาใจครับ เขาไม่ใช่ความสุขเดียวที่เรามี เขาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความสุขที่เราเคยมี ดังนั้น เมื่อไม่มีเขาเราก็มีความสุขได้ครับ  |
ผลมันไม่ออกมาตามที่คาดหวัง จะมานั่งเสียใจไปทำไม เมื่อได้พยายามทำเหตุให้ดีที่สุดแล้ว
|
|
|
|
|
oa3405
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #16 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 13:35:36 » |
|
ตื่นๆๆ ตื่นได้แล้วครับ ยอมรับความจริงได้แล้วครับ....แล้วก็อยู่กับโลกความเป็นจริง...
เมื่อก่อนตอนไม่มีเค้าเรายังอยู่กับตัวเองอย่างมีความสุขได้ ตอนนี้ก็เหมือนกับเมื่อก่อน....จงเดินก้าวต่อไปกับวันข้างหน้าครับ เป็นกำลังใจให้ครับ......
5555+ตื่นมาเป็นพักๆๆค่ะ...ตอนนี้ก็พยายามอยู่ เดียวเย็นนี้เค้าก็กลับมาขนของแล้ว จะพยายามทำตัวให้เป็นปกติ จะไม่ร้องให้ต่อหน้าเค้าอีก เสียน้ำตามากพอแล้วหล่ะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ |
|
|
|
|
oa3405
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #17 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 13:38:13 » |
|
เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่ืมีเขาเีราต้องอยู่ได้ครับ
ค่ะ ตอนนี้พยายามทำใจ พยายามไม่คิดถึงอดีดที่ผ่านมา...มันลืมยากนิดหนึ่งค่ะ เพราะถ้าเค้าไปมีคนอื่นน่าจะลืมง่ายกว่า แต่นี่ต้องเลิกกันเพราะคนอื่น มันทำใจลำบากค่ะ เรื่องแบบนี้ยิ่งอยากลืมยิ่งกลับมาตอกย้ำจิตใจครับ พยายามหาอะไรที่ทำให้ตัวเราเองรู้สึกมีคุณค่า เวลาจะช่วยรักษาใจครับ เขาไม่ใช่ความสุขเดียวที่เรามี เขาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความสุขที่เราเคยมี ดังนั้น เมื่อไม่มีเขาเราก็มีความสุขได้ครับ ค่ะ ตอนนี้รอให้โรงเรียนเปิดเทอมอยู่ค่ะ คิดถึงเด็กๆๆจะแย่แล้ว เพราะอย่างน้อยเด็กนักเรียนที่เรียนกับเรา เค้าก็ยังรักเราและไม่มีวันทำร้ายเราแน่นอน ตอนนี้อยากให้เปิดเทอมเร็วๆๆค่ะ จะได้อยู่กับเด็กๆทำให้หายเศร้าไปเลยนะคะ จะพยายามค่ะ สู้ต่อไป |
|
|
|
|
8inw
จอหงวนราชวงศ์ฮั่น
ระดับ ป.ตรี
ออฟไลน์
กระทู้: 1,067
เสร็จนาฆ่าโคทึก...เสร็จศึกฆ่าขุนพล
|
|
« ตอบ #18 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 13:38:26 » |
|
|
|
|
|
|
oa3405
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #19 เมื่อ: วันที่ 17 ตุลาคม 2011, 13:40:51 » |
|
ขอบคุณ เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆทุกคนนะคะ อย่างน้องวันนี้ก็ทำให้หายเศร้าไปได้หน่อยหนึ่งค่ะ เพราะมีคนคุยด้วย ได้ข้อคิดดีๆเยอะเลยค่ะ ขอบคุณมากๆๆค่ะ
|
|
|
|
|
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
