เราคบกันมาเกือบ5ปี โดยที่บ้านทั้งสองฝ่ายก้อรับรู้และบ้านฝ่ายชายก้อมาขอหมั้นแล้วด้วย แต่ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่คิดว่ายังไม่พร้อมเลยปฏิเสธไปเพราะที่ฝ่ายชายมาขอหมั้นนั้นเค้าจะต้องไปเรียนต่อต่างประเทศเลยอยากจะหมั้นกับเราไว้ก่อน ต่อมาพอเค้ากลับมาที่เมืองไทยเพื่อเข้าเรียนต่ออีกที่นึง เราทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่จะติดต่อกันทางโทรศัพท์และmsnหากันตลอด แต่เรื่องที่ไม่คาดคิดก้อเกิดขึ้นมาอยู่ดีๆเค้าก้อติดต่อไปได้เงียบไปเป็นเกือบ3ปีโดยไม่มีสาเหตุ ทำให้เราเป็นห่วงมาก มีคำนึงที่เค้าเคยบอกว่า"จะมาเที่ยวหาตอนสิ้นปีนะ"
ปี 52 แล้วก้อยังไม่มา..............
ปี 53 ก้อ................
ปี 54 ..................เค้าก้อคงไม่มาเหมือนเดิม
เชื่ออยู่ในใจว่าเค้าต้องมาๆหาเราสักวันเพราะ"คำสัญญา"ที่ให้ไว้กับเรา
ที่บ้านเราก้อถามถึงเค้าตลอดแต่เราก้อไม่รู้จะตอบเค้ายังงัย.....มันจุกอยู่ในอกพูดไม่ออกไ้ด้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วก้อตอบไปว่าเค้าสบายดี ^^
เราพยายามติดต่อเค้าตลอดเสาะหาตามอินเตอร์เน็ตมาเป็นปีๆจนรู้เบอร์เค้า เราอยากคุยกะเค้ามากแต่ก้อไม่กล้าโทรไปจนถึงวันเกิดเราฮ่าๆ เอ้าขอสักครั้งเถอะว่ะ ถือว่าวันเกิดเราขอเป็นของขวัญวันเกิดสักชิ้นเถอะ แล้วเราก้อโทรไป...เค้าคนนั้นรับสายเราดีใจมากจนพูดไรไม่ออก เสียงสั่นเครือ น้ำตาเริ่มซึมผ่านแก้มทั้งสองข้างแล้วก้อร้องไห้ด้วยความดีใจที่ได้ยินเสียงเค้าคนนั้น เราได้แต่บอกว่าวันนี้วันเกิดเราขอแค่ได้ยินเสียงก้อดีใจแล้ว ขอแค่ได้รู้ว่าเค้ามีความสุขสบายใจดีเราก้อมีความสุขแล้ว และแล้ววันหนึ่งเราก้อได้รู้ความจริงทั้งหมด.....
เค้าบล็อกเอมเรา
เค้าเปลี่ยนเบอร์มือถือ
เค้าเปลี่ยนใจจากเราไปมีคนอื่น........โดยที่ไม่ได้บอกเลิกเราซักคำฮ่าๆๆ
ที่เรารู้เรื่องทั้งหมดทราบมาจากเพื่อนสนิทเค้าค่ะ เพราะเค้าสงสารเราเลยเล่าความจริงให้เราฟัง ตั้งแต่ที่เค้ากลับมาที่ไทยเค้าก้อไปมีคนใหม่และอยู่กินด้วยกันด้วย แล้วเราล่ะเราทำไรผิด เราอยู่หอหญิงล้วนผู้ชายเข้าไม่ได้แม้แต่พ่อก้อเข้าไม่ได้55 อยู่มาเป็นเกือบสามปีล่ะ มีคนมาจีบมากมายก้อไม่สนใจเพราะเรายังรอคนๆนั้นอยู่ลึกๆและไม่กล้าที่จะคบใครคนใหม่จริงๆจังๆเพราะกลัวว่าจะผิดต่อเค้า คนที่เคยให้สัญญากับเราไว้..รอวันกลับมาของเค้า..
เรารู้ความจริงทุกอย่างนานแล้ว แต่ยังทำตัวเหมือนเคยเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลอกความรู้สึกตัวเอง ช่างมันไม่ได้เสียใจ ดีแล้วที่เรารู้ความจริงอย่างน้อยไม่ต้องเสียใจไปมากกว่านี้ แต่ในใจลึกๆแล้วเราเสียใจมาก เรายังรักเค้าเหมือนเดิม คิดถึงเค้า เป็นห่วงเค้าความรู้สึกทุกอย่างยังเหมือนเดิม...ของที่เค้าให้
บันทึกที่เค้าเขียนให้เราตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันวันที่ 24 เมษา 2548 ยังเก็บไว้เหมือนเดิม
ไดอารี่ที่เราแลกกันเขียนตอนเค้าไปเรียนเมืองนอกก้อยังอยู่กับเรา
บันทึกที่เราต้องจดจำทุกรายละเอียดของเค้ายังอยู่
รูปที่ถ่ายด้วยกัน
ตุ๊กตาที่ให้ไว้..มีตัวเดียว..ยังอยู่บนเตียงกอดนอนเสมอ (ฮ่าๆตุ๊กตาที่คนอื่นมาจีบไม่เคยเก็บไว้ เอาไปบริจาคหมดแล้ว)
กล่องดนตรเพลงประจำชาติรัสเซียยังอยู่บนหัวเตียง
จดหมายการ์ดต่างๆที่เค้าส่งให้เรายังเก็บไว้อย่างดีทุกฉบับ
หนังสือของเค้ายังอยู่ที่เดิมอ่านจบ 2-3 รอบแล้ว
ทุกๆอย่างยังเก็บอยู่ห้องเราเสมอเราเก็บรักษาไว้อย่างดี
ู^meohmeng^ เป็นรหัสลับที่เป็นชื่อย่อของเราสองคนที่เค้าตั้งให้
มันไม่ได้อ่านว่า me-oh-meng แต่มันอ่านว่า meoh - meng ต่างหาก
เรายังใช้คำนี้อยู่จนถึงทุกวันนี้ e-mail IDต่างๆ เขียนชื่อบนสมุดหนังสือ...ทุกๆอย่างยังอยู่เหมือนเดิม แต่ใจคนต่างหากที่เปลี่ยนไป
เป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร??
ถ้าแฟนของคุณเงียบหายไปเกือบ3ปี แล้วกลับมาคุยกับเราเหมือนเคยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น......................
ถูกกล่าวหาว่าไปมีคนอื่นทั้งๆที่เรายังไม่รุเรื่องอะไรเลย ยังงงด้วยซ้ำว่าเราทำผิดอะไร...
ค้างคาใจไม่รู้ว่าเราผิดเรื่องอะไร......
ทำไมถึงไม่บอกเลิกไปตรงๆ........
ทำไมต้องสัญญาว่าจะกลับมา แล้วก้อหลอกให้เรารอเกือบ3ปี............
ทำไมต้องมาพูดดีใส่ บอกเปนห่วงเรา......
.....แล้วเวลา3ปีที่เงียบหายไปล่ะ เค้าห่วงความรู้สึกเราบ้างมั้ย.....
ถ้่ามีคำๆนึงที่ออกมาจากแฟนคุณว่า "จ้า ตามสบาย ลาก่อน!" ฟังดูแล้วเหมือนเป็นคำพูดที่ไม่รู้สึกมีอะไรเกิดขึ้นเลยจากคนที่นอกใจเรา...อึ้ง!!
เป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรดี คุณจะรู้สึกอย่างไร "คนที่เรารักมาก"รอคอยมาตลอดกลับเปลี่ยนไป แต่กับ"คนที่รักเรามาก"ดูแลเรามาตลอดเข้าใจเราและรู้ด้วยว่าใจเราไม่ได้อยู่กับเค้าเค้าก้อยังดันทุรังรอเราอยู่...เราควรจะทำไงดี?
คนเก่าก้อยังรัก อยากจะลืม แต่ก้อลืมไม่ลง
คนใหม่อยากจะบอกว่ารัก แต่มันโกหกความรู้สึกตัวเองไม่ได้ (ขอโทดจริงๆนะ)
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
