~ ความรู้สึก .. ระยะห่าง .. ระหว่างคน ~

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

บทความนี้นานมากๆ ละค่ะ  แต่มันวนเวียนอยู่ในความคิด ไม่เคยลืม   ...ลองอ่านดูนะคะ...  

วันเวลาที่ผ่านมาของชีวิต ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา บางคนผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป
แต่กับบางคนไม่เป็นเช่นนั้น จากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย ล่วงเลย ไปถึงกลายเป็น ...คนรักกัน...

เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน สถานภาพทางความรู้สึกของเราก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย
บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า  ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จักคนคุ้นเคยหรือ คนรักกันไว้ได้อย่างคงที่…

บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย… จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน ....
ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ … และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น ...


แต่ในทางกลับกัน...
ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น ....กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก ...

...ไม่มีมาตราวัดใด ๆ ที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้
และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน...

เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน
...เรา...อาจจะเป็น 100 หรือ 0 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้ ...


เคยรู้สึกใช่ไหมว่า ...   ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี  เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า
ซึ่งเค้าไม่เคยรับรู้ว่า ...ระยะห่างที่เค้าทิ้งไว้อีกคนมันสร้างความเจ็บปวดได้ประมาณไหน
กับบางคนเรากำลังเดินหนี แต่เค้ากลับเดินตาม…
และกับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องห่างไป แต่ เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้
...ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบ …


...การรักษาระยะห่างให้คงที่...  สำหรับบางคน  บางทีมันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนีเสียอีก  จริงไหม??


แล้วคุณ ๆ เล่า …

เคยรู้สึกได้ถึงระยะห่างทั้งที่ตัวอยู่ใกล้ๆ กันบ้างไหม....

เคยคิดกันบ้างไหมว่า …


~คนพยายามเดินหนี~                
                  ~คนที่พยายามเดินตาม~                            
                                 ~และคนที่พยายามยังไงระยะห่างกลับเท่าเดิม~

        ...คนไหนเจ็บปวดไปกว่ากัน...  

[miffy]

ขอบคุณค่ะ  คุณกอย่าสำหรับบทความดีๆค่ะ 

เเค่อยากบอกค่ะ
คนเดินตามน่าสงสารที่สุดเลยค่ะ  เพราะไม่ว่าจะเดินตาม
คนพยายามเดินหนี~ ยิ่งเดินห่างอีกหรือเดินตามคนรักษาระยะห่าง  คนนั้นก็จะกลายเป็นคนพยายามเดินหนี         

เเละถ้าคนเดินหนีหรือคนรักษาระยะห่าง  ทำให้คนเดินตามเข้าใจผิด " ฉันรักเธอ " ยิ่งสร้างงุนงงและสับสนให้คนเดินตาม

การพูดในความรู้สึกจริง  ให้ได้รู้ความจริงน่าจะเป็นวิธีการที่ทำให้ทุกคนมีความสุขที่สุดในเเบบของตนค่ะ  เพราะจะไม่มีคนเดินหนี  คนเดินตาม  หรือคนรักษาระยะห่างอีกต่อไป

จะมีก็เเต่เพียงคนที่รัก หวังดี ต่อกันด้วยความบริสุทธิ์ใจค่ะ

รู้นะคิดอาไรอยู่  แค่อยากฝากบอกเท่านั้นเองค่ะ



 
                                         
                                 

[pikachu11]

จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น ....กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก ... 

เรื่องมันเศร้า แต๊ๆเจ๊า ปี้กอย่า 

[oyoyo *^_^*]

ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ครับ..

[ปุถุชน(ทุกหยาดเหงื่อเพื่อลูกเมีย)]

เออเนอะ

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

...อีกหนึ่งเรื่องราวความรัก...  

ที่บางคนเริ่มรักจาก 0 และเพิ่มรักนั้นขึ้นทุกๆ วัน

แต่กับบางคนเริ่มรักจาก 100  และลดน้อยถอยลงไปเรื่อยๆ

ความตั้งใจในรักช่างต่างกันโดยสิ้นเชิง   ความเสมอต้นเสมอปลายก็คงไม่ต้องถามถึง

ความเจ็บช้ำมากมายที่เกิดกับคนที่เริ่มรักจาก 0  โดยที่ คนที่เริ่มรักจาก 100  ไม่มีวันเข้าใจและรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นเลย

[ปุถุชน(ทุกหยาดเหงื่อเพื่อลูกเมีย)]

...อีกหนึ่งเรื่องราวความรัก... 

ที่บางคนเริ่มรักจาก 0 และเพิ่มรักนั้นขึ้นทุกๆ วัน

แต่กับบางคนเริ่มรักจาก 100  และลดน้อยถอยลงไปเรื่อยๆ

ความตั้งใจในรักช่างต่างกันโดยสิ้นเชิง   ความเสมอต้นเสมอปลายก็คงไม่ต้องถามถึง

ความเจ็บช้ำมากมายที่เกิดกับคนที่เริ่มรักจาก 0  โดยที่ คนที่เริ่มรักจาก 100  ไม่มีวันเข้าใจและรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นเลย

ยิ่งอ่านยิ่งโดน....ขอบคุณครับ

[Ck 401]

 

[porridge]

เป็นกำลังใจให้ครับ 

[Jip Rider]

เรื่องมันเศร้า

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

..........ที่พักใจ............

เคยบ้างไหม...  แค่ได้สัมผัสกาย ก็อุ่นถึงใจ~~

บ้างครั้ง  ไม่ต้องการคำพูด หรือคำปลอบโยนใดๆ   ขอแค่แววตาที่อ่อนโยน  ขอแค่ได้สัมผัสมืออุ่นใกล้ๆ  อ้อมกอดที่รอบกาย
มันสามารถบรรเทาทุกสิ่งได้อย่างปาฏิหาริย์

เคยบ้างไหม...  ที่ๆ เราพักกายลงได้อย่างสงบ  อบอุ่น  และปลอดภัย 
ถึงแม้ที่แห่งนั้นจะแข็งกระด้างเพียงใด  แต่กลับรู้สึกสบายใจจนไม่อยากห่างออกไปจากที่แห่งนั้น

แต่กาลเวลา...  ทำให้ใจคนเปลี่ยน  จริงหรือ??

ต่อให้ที่แห่งนั้น  อ่อนนุ่มแค่ไหน  หากไม่มีใจ...  ก็ไร้ประโยชน์ที่จะพักพิง


^^!  อะนะ..  บ่นไปจะมีใครฟังมั๊ยเนี้ย......

[hutsu]

อยากฟังต่อครับ

[zombie01]

รอฟังต่อด้วยคนครับ 

[bm farm]

บทความนี้นานมากๆ ละค่ะ  แต่มันวนเวียนอยู่ในความคิด ไม่เคยลืม   ...ลองอ่านดูนะคะ...  

วันเวลาที่ผ่านมาของชีวิต ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา บางคนผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป
แต่กับบางคนไม่เป็นเช่นนั้น จากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย ล่วงเลย ไปถึงกลายเป็น ...คนรักกัน...

เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน สถานภาพทางความรู้สึกของเราก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย
บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า  ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จักคนคุ้นเคยหรือ คนรักกันไว้ได้อย่างคงที่…

บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย… จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน ....
ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ … และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น ...


แต่ในทางกลับกัน...
ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น ....กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก ...

...ไม่มีมาตราวัดใด ๆ ที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้
และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน...

เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน
...เรา...อาจจะเป็น 100 หรือ 0 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้ ...


เคยรู้สึกใช่ไหมว่า ...   ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี  เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า
ซึ่งเค้าไม่เคยรับรู้ว่า ...ระยะห่างที่เค้าทิ้งไว้อีกคนมันสร้างความเจ็บปวดได้ประมาณไหน
กับบางคนเรากำลังเดินหนี แต่เค้ากลับเดินตาม…
และกับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องห่างไป แต่ เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้
...ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบ …


...การรักษาระยะห่างให้คงที่...  สำหรับบางคน  บางทีมันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนีเสียอีก  จริงไหม??


แล้วคุณ ๆ เล่า …

เคยรู้สึกได้ถึงระยะห่างทั้งที่ตัวอยู่ใกล้ๆ กันบ้างไหม....

เคยคิดกันบ้างไหมว่า …


~คนพยายามเดินหนี~                
                  ~คนที่พยายามเดินตาม~                            
                                 ~และคนที่พยายามยังไงระยะห่างกลับเท่าเดิม~

        ...คนไหนเจ็บปวดไปกว่ากัน...  

  ...เจ้าของกะทู้กำลังมีความรัก...ใช่ไหมครับ

[mankaw]

 

[Lจ้าXญิJlม็๑nsาe]

ถึงจะเป็นแค่เส้นขนานที่ไม่มีทางบรรจบ


แต่อย่างน้อยฉันก็ได้เคียงข้าง ขนานไปกับเธอ


ฮิ้วววววววววววว

[bm farm]

ถึงจะเป็นแค่เส้นขนานที่ไม่มีทางบรรจบ


แต่อย่างน้อยฉันก็ได้เคียงข้าง ขนานไปกับเธอ


ฮิ้วววววววววววว

  ..ลายเซ็นต์พิมพ์ตกไปตัวหนึ่งครับ...อิอิ

[Lจ้าXญิJlม็๑nsาe]

หนูว่าพิมพ์ตกๆ แบบนี้แหละ ดีแล้วค่ะ

[Ck 401]

หนูว่าพิมพ์ตกๆ แบบนี้แหละ ดีแล้วค่ะ

ฮิ้ววววววววววววววว..

[@พหลโยธิน]

ถ้าเป็นช่วงกำลังอินเลิฟอยู่
บทความหมู่นี้โดนตูม ๆ เลยแหละ
ว่างๆ ไปลมฝนกันใหม่น่อเจ๊า น้องกอย่า