ผมว่ามันขาดๆหายๆน่าคับอ่านแล้วจับใจ่ความบ่าได้แถมตัวหนังสือยังมาอ่านยากตวยย้อนเขียนบนดินกี่
วรรคแรก ภิไธย
วรรค2 ปฏิอิยะ
วรรค3 สิ1ลูกสิกชู้แล
อ่านแล้วกะยังบะเข้าไจ๋คับย้อนมันขาดหายไปตางต้นๆ
( ผิดถูกอย่างไดขอสุมมาเน้อคับมอกอ่านไปต๋ามผหย๋ามีน้อยตุ้นจ้าบ่เหลี้ยมเต้าฮือ)
ที่วรรค3 อาจเขียนว่า "สิสาลูกสิก" ก่อกะบะแน่นาคับย้อนอ่านบะเข้าไจ๋คนเขียนอาจเหล้นกำแบบมดข่ามขนขวยกะได้
ผมว่ามันขาดๆหายๆน่าคับอ่านแล้วจับใจ่ความบ่าได้แถมตัวหนังสือยังมาอ่านยากตวยย้อนเขียนบนดินกี่
วรรคแรก ภิไธย
วรรค2 ปฏิอิยะ
วรรค3 สิ1ลูกสิกชู้แล
อ่านแล้วกะยังบะเข้าไจ๋คับย้อนมันขาดหายไปตางต้นๆ
( ผิดถูกอย่างไดขอสุมมาเน้อคับมอกอ่านไปต๋ามผหย๋ามีน้อยตุ้นจ้าบ่เหลี้ยมเต้าฮือ)
หันตวยต๋ามนี้
ที่วรรค3 อาจเขียนว่า "สิสาลูกสิก" ก่อกะบะแน่นาคับย้อนอ่านบะเข้าไจ๋คนเขียนอาจเหล้นกำแบบมดข่ามขนขวยกะได้
ถ้าอ่านว่าสิสา น่าจะไจ๊สะสองห้อง ก่อครับ
เสียดายเนาะก้อนกี่บ่สมบูรณ์
ขอบคุณจ๊าดนักครับ ตี้จ้วยอ่าน
เพราะผมก็อ่านบ่ได้เหมือนกั๋น คืนป้อครูไปเกือบหมดละ
ผมก็ลองเอาไปหื้อคนตี้ฮู้จัก เปิ้นลองอ่านผ่อ ก็ได้มาอย่างอี้ครับ
"...ภิงธยย...
...บยิพงย...
...เสาะลัมสิกงัม แล"
บ่ฮู้ว่า อย่างใดแน่
แต่ตี้แน่ๆคือ อ่านแล้วบ่ได้ใจ๋ความเหมือนกั๋น
ก็ตั้งข้อสงสัยกั๋นว่า อันตี้เปิ้นเขียนไว้ สีท่าจะเป๋นกาถา ก่อนิครับ