อย่าทิ้งกันนะ

[N_Frederick]

ก่อนอื่น  ผมขอเล่าคร่่าวๆที่มาที่ไปของเรื่องก่อนนะครับ  ผมรู้จักกับพี่คนหนึ่งเขาอยู่ ม.6 ซึ่งตอนนั้นผมอยู่ ม. 4 แต่ไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกันนะครับ  พี่เขาเป็นเพื่อนกับพี่ของผมอีกที  ซึ่งเขามาบอกตอนหลังว่าชอบผมและแอบขอเบอร์ผมจากพี่ผมมาอีกที
 
แต่หลังจากนั้นอีก 5 ปี เขาถึงตัดสินใจโทรมาคุยกะผม  ได้ข่าวล่าสุดว่าทำงานในโรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองเชียงรายเนี่ยแหละครับ แต่เมื่อปีกว่าๆที่ผ่านมา บังเอิญว่าหน่วยงานที่ผมทำงานอยู่ได้ไปออกบูธที่โรงแรมนั้นพอดี เราก็ได้เจอพี่เขากับเพื่อนๆของเขา  

ซึ่งต่อจากนั้นผมก็ไม่รู้นะครับว่าเพื่อนของเขาคนหนึ่ง ไปเอาข้อมูลส่วนตัวผมกับเบอร์ผมมาได้ยังไง  เพื่อนของเขาโทรมาคุยกับผมอีกที  แต่ผมก็ไม่ได้บอกใครเพราะว่าพี่คนหลังนี้บอกว่าไม่ให้บอกใคร  ซึ่งเวลานั้น ผมเองก็เหงา  เพราะทำงานก็อยู่คนเดียว  ไม่มีใครคุยด้วยนานแล้ว  ก็เลยคุยกะพี่เขามาประมาณปีกว่า นัดเจอกันบ้าง  ทานข้าวแล้วก็กลับ  บ้านเขาอยู่ในเมือง  แต่ผมอยู่แม่จัน  แต่ละครั้งที่คุยกัน เขาเป็นฝ่ายโทรมาหาตลอด  แต่พอช่วงเลือกตั้งที่ผ่านมา  เขาโทรมาตามปกติ
ผม: อยู่ไหนครับเนี่ย
พี่คนนั้น: สนามเด็กเล่นแถวบ้านครับ
ผม:ไปทำไมอ่ะ
พี่คนนั้น: ก็พาเด็กๆมาเล่น พี่เพิ่งกลับมาจากกรุงเทพนะ

ตามบรรยากาศสนามเด็กเล่นมันก็ต้องเสียงดังเป็นธรรมดา อยู่ๆก็มีเสียงเด็กผู้หญิงคนนึงพูดแทรกออกมาว่า "พ่อๆๆ  คุยกะใครนะ"  ตรงนี้แหละครับ  ผมหน้าชาเลย  ผมก็ถามต่อว่า "อะไรนะ พี่มีลูกแล้วเหรอ"  เขาก็บอกว่า "อืมครับ  ทำไม จะไม่คุยกะพี่แล้วเหรอ" ผมก็ว่า "ป่าวครับ  ไม่มีอะไร  ผมกลับบ้านก่อนนะ" แล้วก็วางสายไป  ผมไม่ได้โทษเขาหรอก ผมคิดว่าเขาไม่ได้หลอกผมเพียงแต่ว่า เขายังไม่ได้บอกผม

จากวันนั้นผมตัดใจเด็ดขาดแล้วว่าผมจะหยุดแค่นี้  ผมไม่อยากทำให้ใครต้องมาเดือดร้อนเพราะผม  แต่ผมดันเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่นะสิ เบอร์ก็ไม่ได้เมมไว้  พอเขาโทรมา ผมก็รับนะสิครับ  และด้วยความที่ปฏิเสธอะไรไม่ค่อยจะเป็น  เป็นคนที่รักษาน้ำใจคนอื่น  ถึงเวลานี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงอ่ะครับ  พี่เขาก็เป็นคนดีนะ ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย  แต่ครั้งนี้มันไม่รู้จะทำไงต่อจริงๆครับ    

[conscious]

- ตั้งแต่ที่อ่านมา ผมก็ยังไม่เห็นคุณจะผิดอะไรเลย

ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณเคยไปมีอะไรกับพี่คนนั้น จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่คุณก็ยังจะอยากมีอะไรกับเขาอีกต่อไป


แต่ถ้าจะคุยและคบกันแบบเพื่อน พี่น้อง ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย

เว้นเสียแต่ว่า คุณและรุ่นพี่คนนั้น มีอะไรในใจต่อกันที่มากเกินกว่าความเป็นเพื่อน พี่น้อง เท่านั้นเอง

[N_Frederick]

- ตั้งแต่ที่อ่านมา ผมก็ยังไม่เห็นคุณจะผิดอะไรเลย ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณเคยไปมีอะไรกับพี่คนนั้น จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่คุณก็ยังจะอยากมีอะไรกับเขาอีกต่อไป


แต่ถ้าจะคุยและคบกันแบบเพื่อน พี่น้อง ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย

เว้นเสียแต่ว่า คุณและรุ่นพี่คนนั้น มีอะไรในใจที่มากเกินกว่าความเป็นเพื่อน พี่น้อง เท่านั้นเอง

ไม่เคยครับ  แต่ถ้าจะคิดทางจิตสำนึก  ผมก็อาจจะผิด ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขายังไง 

[แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-.]

ผู้ชายน่าจะพูดอะไรตรงๆ  ยอมรับฟัง  และเข้าใจอะไรได้ง่ายกว่าผู้หญิงนะคะ  

ยิ่งเป็นผู้ใหญ่กันด้วยแล้ว  อารมณ์น่าจะนิ่งกว่า  และก็ไม่น่าจะยากที่จะเอ่ยคำพูดเพื่อเคลียร์ความรู้สึกที่มีให้เข้าใจ  

อย่างน้อย...  ก็ยังเหลือความรู้สึกดีดี และความเป็นพี่เป็นน้องกันต่อไป

[conscious]

- ตั้งแต่ที่อ่านมา ผมก็ยังไม่เห็นคุณจะผิดอะไรเลย ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณเคยไปมีอะไรกับพี่คนนั้น จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่คุณก็ยังจะอยากมีอะไรกับเขาอีกต่อไป


แต่ถ้าจะคุยและคบกันแบบเพื่อน พี่น้อง ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย

เว้นเสียแต่ว่า คุณและรุ่นพี่คนนั้น มีอะไรในใจที่มากเกินกว่าความเป็นเพื่อน พี่น้อง เท่านั้นเอง

ไม่เคยครับ  แต่ถ้าจะคิดทางจิตสำนึก  ผมก็อาจจะผิด ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขายังไง  

- ด้วยตรรกะทางจิตวิทยา ถ้าคุณรู้สึกผิด ก็เนื่องจากว่า คุณคิดกับเขามากกว่าคำว่ารุ่นพี่นั่นเอง

มันเป็นเรื่องของความรู้สึกที่สามารถจะปรับได้ครับ แต่ถ้าเป็นผม ผมก็คงจะตัดใจจากเขา และหาคนคุยด้วยใหม่ดีกว่า

[N_Frederick]

- ตั้งแต่ที่อ่านมา ผมก็ยังไม่เห็นคุณจะผิดอะไรเลย ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณเคยไปมีอะไรกับพี่คนนั้น จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่คุณก็ยังจะอยากมีอะไรกับเขาอีกต่อไป


แต่ถ้าจะคุยและคบกันแบบเพื่อน พี่น้อง ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย

เว้นเสียแต่ว่า คุณและรุ่นพี่คนนั้น มีอะไรในใจที่มากเกินกว่าความเป็นเพื่อน พี่น้อง เท่านั้นเอง

ไม่เคยครับ  แต่ถ้าจะคิดทางจิตสำนึก  ผมก็อาจจะผิด ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขายังไง  

- ด้วยตรรกะทางจิตวิทยา ถ้าคุณรู้สึกผิด ก็เนื่องจากว่า คุณคิดกับเขามากกว่าคำว่ารุ่นพี่นั่นเอง

มันเป็นเรื่องของความรู้สึกที่สามารถจะปรับได้ครับ แต่ถ้าเป็นผม ผมก็คงจะตัดใจจากเขา และหาคนคุยด้วยใหม่ดีกว่า

ช่วงก่อนนั้น  ยอมรับว่า เราคิดอะไรเกินพี่เกินเพื่อนครับ  เพียงแต่ว่าเรายังไม่มีอะไรกันเท่านั้น

[conscious]

- ตั้งแต่ที่อ่านมา ผมก็ยังไม่เห็นคุณจะผิดอะไรเลย ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณเคยไปมีอะไรกับพี่คนนั้น จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่คุณก็ยังจะอยากมีอะไรกับเขาอีกต่อไป


แต่ถ้าจะคุยและคบกันแบบเพื่อน พี่น้อง ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย

เว้นเสียแต่ว่า คุณและรุ่นพี่คนนั้น มีอะไรในใจที่มากเกินกว่าความเป็นเพื่อน พี่น้อง เท่านั้นเอง

ไม่เคยครับ  แต่ถ้าจะคิดทางจิตสำนึก  ผมก็อาจจะผิด ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขายังไง  

- ด้วยตรรกะทางจิตวิทยา ถ้าคุณรู้สึกผิด ก็เนื่องจากว่า คุณคิดกับเขามากกว่าคำว่ารุ่นพี่นั่นเอง

มันเป็นเรื่องของความรู้สึกที่สามารถจะปรับได้ครับ แต่ถ้าเป็นผม ผมก็คงจะตัดใจจากเขา และหาคนคุยด้วยใหม่ดีกว่า

ช่วงก่อนนั้น  ยอมรับว่า เราคิดอะไรเกินพี่เกินเพื่อนครับ  เพียงแต่ว่าเรายังไม่มีอะไรกันเท่านั้น

- คุณคงมาไม่ทันที่จะอ่านกระทู้ของผม ซึ่งเคยพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องราวความรักของตัวผมเอง ผมเคยเจอรุ่นพี่คนนึงที่เป็นคนญี่ปุ่น ซึ่งเขามาชอบผม และผมก็ชอบเขาแต่พอผมรู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว ผมก็ยังคบกับเขาต่อไปแบบพี่น้องกัน แม้กระทั่งเมียเขาใจกว้างพอที่จะให้ผมมีอะไรกับสามีเขา แต่ผมก็ยังไม่เคยจะมีอะไรกันเลย มันอยู่ที่ตัวเราครับ ว่าเราจะควบคุมจิตใจตัวเอง ได้มากแค่ไหนมากกว่า

[N_Frederick]

- ตั้งแต่ที่อ่านมา ผมก็ยังไม่เห็นคุณจะผิดอะไรเลย ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณเคยไปมีอะไรกับพี่คนนั้น จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่คุณก็ยังจะอยากมีอะไรกับเขาอีกต่อไป


แต่ถ้าจะคุยและคบกันแบบเพื่อน พี่น้อง ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย

เว้นเสียแต่ว่า คุณและรุ่นพี่คนนั้น มีอะไรในใจที่มากเกินกว่าความเป็นเพื่อน พี่น้อง เท่านั้นเอง

ไม่เคยครับ  แต่ถ้าจะคิดทางจิตสำนึก  ผมก็อาจจะผิด ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขายังไง  

- ด้วยตรรกะทางจิตวิทยา ถ้าคุณรู้สึกผิด ก็เนื่องจากว่า คุณคิดกับเขามากกว่าคำว่ารุ่นพี่นั่นเอง

มันเป็นเรื่องของความรู้สึกที่สามารถจะปรับได้ครับ แต่ถ้าเป็นผม ผมก็คงจะตัดใจจากเขา และหาคนคุยด้วยใหม่ดีกว่า

ช่วงก่อนนั้น  ยอมรับว่า เราคิดอะไรเกินพี่เกินเพื่อนครับ  เพียงแต่ว่าเรายังไม่มีอะไรกันเท่านั้น

- คุณคงมาไม่ทันที่จะอ่านกระทู้ของผม ซึ่งเคยพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องราวความรักของตัวผมเอง ผมเคยเจอรุ่นพี่คนนึงที่เป็นคนญี่ปุ่น ซึ่งเขามาชอบผม และผมก็ชอบเขาแต่พอผมรู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว ผมก็ยังคบกับเขาต่อไปแบบพี่น้องกัน แม้กระทั่งเมียเขาใจกว้างพอที่จะให้ผมมีอะไรกับสามีเขา แต่ผมก็ยังไม่เคยจะมีอะไรกันเลย มันอยู่ที่ตัวเราครับ ว่าเราจะควบคุมจิตใจตัวเอง ได้มากแค่ไหนมากกว่า

ทันครับ   แต่ผมก็ว่าพี่คงเข้าใจนะครับว่าจิตใจของเรามันเข้มแข็งไม่เท่ากัน  และอีกอย่าง  การที่จะหาคนใหม่มาแทนที่เขานั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผม  เพราะเวลาว่างของผมกับคนทั่วไปไม่ค่อยที่จะตรงกันหรอกครับ  และผมก็ไม่ได้คบใครง่ายๆ  คนนี้ผมดูเขามา 1 ปีเต็มนะครับที่ผมเปิดใจและตกลงที่จะคบเป็นแฟน  แต่หลังจากนั้นไม่นานก็พลาด

[conscious]

- สถานะการณ์ ณ เวลานั้น คือผมอยู่ที่ญี่ปุ่นและได้ไปพบเจอกับเขา มันเป็นความถูกชะตากันอย่างแรง โดยที่เขาก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน ใครไม่เจอกับความรู้สึกแบบนี้อาจจะอ่านแล้ว งง ขยะแขยง หรือว่าอะไรก็ช่างมันเถอะ ผมไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว เพราะว่าผมไม่ได้ไปขอใครกิน

แต่ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละครับ มันอยู่ที่จิตใจของตัวเราเองทั้งนั้น ว่าเราจะทำให้มันเป็นอย่างไร ผมเคยนอนกับรุ่นพี่คนที่เป็นญี่ปุ่นคนนั้นตั้งหลายครั้ง เขาก็ถามผมว่า เราจะมีอะไรกันได้มั้ย ผมก็บอกว่าผมไม่เอา ทั้งๆ ที่ใจก็อยาก 555 แต่สรุปก็คือผมไม่เอา


ทุกวันนี้ผมกับรุ่นพี่คนนั้นก็ยังโทรคุยเล่นกันอยู่ และผมก็สนิทกับครอบครัวของเขาทุกคนเลยครับ

[conscious]

- ตั้งแต่ที่อ่านมา ผมก็ยังไม่เห็นคุณจะผิดอะไรเลย ยกเว้นเสียแต่ว่า คุณเคยไปมีอะไรกับพี่คนนั้น จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว แต่คุณก็ยังจะอยากมีอะไรกับเขาอีกต่อไป


แต่ถ้าจะคุยและคบกันแบบเพื่อน พี่น้อง ผมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเสียหายเลย

เว้นเสียแต่ว่า คุณและรุ่นพี่คนนั้น มีอะไรในใจที่มากเกินกว่าความเป็นเพื่อน พี่น้อง เท่านั้นเอง

ไม่เคยครับ  แต่ถ้าจะคิดทางจิตสำนึก  ผมก็อาจจะผิด ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขายังไง  

- ด้วยตรรกะทางจิตวิทยา ถ้าคุณรู้สึกผิด ก็เนื่องจากว่า คุณคิดกับเขามากกว่าคำว่ารุ่นพี่นั่นเอง

มันเป็นเรื่องของความรู้สึกที่สามารถจะปรับได้ครับ แต่ถ้าเป็นผม ผมก็คงจะตัดใจจากเขา และหาคนคุยด้วยใหม่ดีกว่า

ช่วงก่อนนั้น  ยอมรับว่า เราคิดอะไรเกินพี่เกินเพื่อนครับ  เพียงแต่ว่าเรายังไม่มีอะไรกันเท่านั้น

- คุณคงมาไม่ทันที่จะอ่านกระทู้ของผม ซึ่งเคยพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องราวความรักของตัวผมเอง ผมเคยเจอรุ่นพี่คนนึงที่เป็นคนญี่ปุ่น ซึ่งเขามาชอบผม และผมก็ชอบเขาแต่พอผมรู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว ผมก็ยังคบกับเขาต่อไปแบบพี่น้องกัน แม้กระทั่งเมียเขาใจกว้างพอที่จะให้ผมมีอะไรกับสามีเขา แต่ผมก็ยังไม่เคยจะมีอะไรกันเลย มันอยู่ที่ตัวเราครับ ว่าเราจะควบคุมจิตใจตัวเอง ได้มากแค่ไหนมากกว่า

ทันครับ   แต่ผมก็ว่าพี่คงเข้าใจนะครับว่าจิตใจของเรามันเข้มแข็งไม่เท่ากัน  และอีกอย่าง  การที่จะหาคนใหม่มาแทนที่เขานั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผม  เพราะเวลาว่างของผมกับคนทั่วไปไม่ค่อยที่จะตรงกันหรอกครับ  และผมก็ไม่ได้คบใครง่ายๆ  คนนี้ผมดูเขามา 1 ปีเต็มนะครับที่ผมเปิดใจและตกลงที่จะคบเป็นแฟน  แต่หลังจากนั้นไม่นานก็พลาด

- เจ็บกับความรู้สึกที่ผิดหวัง มันก็สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนนั่นล่ะครับ ผมก็ไม่ได้เป็นเทวดาที่ไหน ก็เคยเจ็บมาก่อนเหมือนกัน

ถึงแม้ว่าผมจะเป็นฝ่ายบอกเลิกกับแฟนก่อนทุกครั้งก็ตาม


ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับคุณเองแล้วล่ะ  ว่ารู้ทั้งๆ รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ แล้วจะดันทุรังต่อไปเพื่ออะไรกัน?

[N_Frederick]

- สถานะการณ์ ณ เวลานั้น คือผมอยู่ที่ญี่ปุ่นและได้ไปพบเจอกับเขา มันเป็นความถูกชะตากันอย่างแรง โดยที่เขาก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน ใครไม่เจอกับความรู้สึกแบบนี้อาจจะอ่านแล้ว งง ขยะแขยง หรือว่าอะไรก็ช่างมันเถอะ ผมไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว เพราะว่าผมไม่ได้ไปขอใครกิน

แต่ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละครับ มันอยู่ที่จิตใจของตัวเราเองทั้งนั้น ว่าเราจะทำให้มันเป็นอย่างไร ผมเคยนอนกับรุ่นพี่คนที่เป็นญี่ปุ่นคนนั้นตั้งหลายครั้ง เขาก็ถามผมว่า เราจะมีอะไรกันได้มั้ย ผมก็บอกว่าผมไม่เอา ทั้งๆ ที่ใจก็อยาก 555 แต่สรุปก็คือผมไม่เอา


ทุกวันนี้ผมกับรุ่นพี่คนนี้ก็ยังโทรคุยเล่นกันอยู่ และผมก็สนิทกับครอบครัวของเขาทุกคนเลยครับ

มันติดที่ใจอ่อนนั่นแหละครับคุณ    ไม่งั้นคงจบง่ายๆไปแล้ว  แต่ก็จะพยายามนะครับ

[conscious]

- สถานะการณ์ ณ เวลานั้น คือผมอยู่ที่ญี่ปุ่นและได้ไปพบเจอกับเขา มันเป็นความถูกชะตากันอย่างแรง โดยที่เขาก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน ใครไม่เจอกับความรู้สึกแบบนี้อาจจะอ่านแล้ว งง ขยะแขยง หรือว่าอะไรก็ช่างมันเถอะ ผมไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว เพราะว่าผมไม่ได้ไปขอใครกิน

แต่ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละครับ มันอยู่ที่จิตใจของตัวเราเองทั้งนั้น ว่าเราจะทำให้มันเป็นอย่างไร ผมเคยนอนกับรุ่นพี่คนที่เป็นญี่ปุ่นคนนั้นตั้งหลายครั้ง เขาก็ถามผมว่า เราจะมีอะไรกันได้มั้ย ผมก็บอกว่าผมไม่เอา ทั้งๆ ที่ใจก็อยาก 555 แต่สรุปก็คือผมไม่เอา


ทุกวันนี้ผมกับรุ่นพี่คนนี้ก็ยังโทรคุยเล่นกันอยู่ และผมก็สนิทกับครอบครัวของเขาทุกคนเลยครับ

มันติดที่ใจอ่อนนั่นแหละครับคุณ    ไม่งั้นคงจบง่ายๆไปแล้ว  แต่ก็จะพยายามนะครับ

- ผมเป็นคนที่เชื่อในเรื่องของวิบากกรรมครับ ดังนั้นอะไรที่รู้สึกว่ามันไม่น่าจะเหมาะสม ผมก็จะไม่ทำ

ตอนนี้ทุกๆ อย่าง มันก็อยู่ที่ตัวคุณแล้วล่ะว่าจะทำอย่างไรต่อไป

[N_Frederick]

ครับ

[conscious]

ครับ

- ขอให้จิตใจเข้มแข็งได้ในเร็ววันนะครับ  

[N_Frederick]

ครับ

- ขอให้จิตใจเข้มแข็งได้ในเร็ววันนะครับ  

จะพยายามครับ

[เวียงเก่า]

ก่อนนั้นไม่ผิด แต่หลังจากรู้แล้วยังดันทุรังต่อ ก็เริ่มผิดแล้วครับ
ผมว่าผมเข้าใจอารมณ์นั้นครับ เป็นกำลังใจช่วยให้ผ่านมันไปด้วยดีนะครับ 

[>_อนัตตา_<]

ครับ

- ขอให้จิตใจเข้มแข็งได้ในเร็ววันนะครับ  

อื่ม...ผู้มีสติตัวจริงเลยนะเนี้ย....
ถ้าการกระทำของเรามันส่งผลกระทบกับคนอีกหลาย ๆ คน ทำให้เค้าต้องเดือดร้อน เราก็หยุดการกระทำนั้นเถอะเจ้า อย่างน้อยความรู้สึกผิดในใจของเราก็จะลดลงด้วยเจ้า

[เจ้าชายกระเพรา]

ถ้าเป็นกระเพราเหรอ!!!






ต่อให้ได้กินตับกับพี่คนนั้นแล้วก็ไม่มีวันรู้สึกผิด.....ไม่ได้แย่งนี่ เค้ามาเอง!

จริงๆก็ไม่เป็นไรนะ โดยส่วนตัวรักเด็ก ถ้าเค้าจะมีลูกมาก่อนก็ยินดีมากมาย เพราะมีเองไม่ได้555

อย่าไปคิดมากๆ  สมัยนี้คือยุคของการ...."แบ่งปัน"

[vee48]

ถ้าเป็นกระเพราเหรอ!!!






ต่อให้ได้กินตับกับพี่คนนั้นแล้วก็ไม่มีวันรู้สึกผิด.....ไม่ได้แย่งนี่ เค้ามาเอง!

จริงๆก็ไม่เป็นไรนะ โดยส่วนตัวรักเด็ก ถ้าเค้าจะมีลูกมาก่อนก็ยินดีมากมาย เพราะมีเองไม่ได้555

อย่าไปคิดมากๆ  สมัยนี้คือยุคของการ...."แบ่งปัน"

Welcome to the dark side!!!!

[ji yoon]

 ;)ถามใจตัวเองบ้างรึปล่าว..ที่ว่ารักเขา..รักเพราะอะไร
ถ้ารักเพราะเขาคือ..คนที่ใช่..แบบนี้ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนกับใคร
ตราบใดที่เราและเขายังมีสายใย..และความรู้สึกดี..ดีให้กัน
เวลาที่เราทุกข์..เขา..ยังอยู่รับฟังเรื่องราวของเรา
เวลาที่เราเศร้า..พอคิดถึงเขา..แล้วเรายังอยากมีลมหายใจอยู่ต่อ
เวลาที่เราคิดถึงวันเวลาดี ดี..ถึงแม้จะมันจะผ่านมาแสนนาน..แต่เรายังยิ้มได้
มันก็น่าจะ..เป็นสุขใจกว่า..การได้เป็นเจ้าของและครอบครองเขา
เอาเข้าจริงๆ..ถ้าได้อยู่ด้วยกันทุกวัน..คุณอาจจะไม่มีความสุขก็ได้
สำหรับเรา..ถึงจะเป็นผู้หญิง..แต่ทุกวันนี้เราก็เลือกที่จะอยู่.."ในที่ของเรา"
เลือกที่.."จะเป็นคนที่เขาคิดถึง"..แม้ว่าวันเวลาจะผ่านไปกี่ปีเราก็มีความสุข
มันดีกว่าเป็นคนที่.."นอนเตียงเดียวกันแต่(เขา)ฝันถึงใคร" ไม่ใช่เหรอ??