ประมวลธรรม"คำสอนหลวงปู่มั่น"(จบบริบูรณ์ ทาน ศีล ภาวนา)

[เมฆพัตร]

สวัสดีครับ....ก่อนอื่นต้องขออภัยที่ไม่ได้เข้ามาตอบคำถามต่างๆน่ะครับ เนื่องด้วยวันที่4-6 สิงหา ที่ผ่านมาติดอบรมสัมนากับบริษัทที่เขาใหญ่ แต่ตอนนี้กลับมาแล้วครับ  ^_^
*********************************************
ในกระทู้นี้ผมจะกล่าวถึง ประมวลธรรมคำสอน"หลวงปู่มั่น" โดยคำสอนทั้งหมดผมจะเอามาจากหนังสือ"ประวัติ ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ" โดย ท่านพระอาจารย์พระมหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี.....หากท่านใดที่มีคำสอนหรือได้ยินได้ฟังจะเอามาลงเพื่อเป็นธรรมทานแก่ผมและผู้ที่สนใจก็จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ แต่ขอให้อ้างอิงแหล่งที่มาด้วยครับ...ขอบพระคุณครับ (แก้ไขคำผิด)

[เมฆพัตร]

(จากหนังสือ ประวัติพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ…หน้า 74 บรรทัดที่ 18  ทาน ศีล ภาวนา)
“โดยมากเวลาท่านสอน ฆราวาสญาติโยมโดยเฉพาะ ท่านยกธรรมเกี่ยวกับฆราวาสขึ้นแสดง มีทาน ศีล ภาวนาเป็นพื้น โดยให้เหตุผลว่า ธรรมทั้งสามนี้เป็นรากแก้วของความเป็นมนุษย์และเป็นรากเหง้าของพระศาสนาผู้เกิดมาเป็นมนุษย์ต้องเป็นผู้เคยผ่านคือเคยสั่งสมธรรมเหล่านี้ อย่างน้อยต้องมีอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นเชื้ออยู่ในนิสัยของผู้จะมาสวมร่างเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ด้วยมนุษยสมบัติอย่างแท้จริง
ทาน คือเครื่องแสดงน้ำใจมนุษย์ผู้มีจิตใจสูง ผู้มีเมตตาจิตต่อเพื่อนมนุษย์และสัตว์ผู้อาภัพ ด้วยการให้การเสียสละแบ่งปันมากน้อยตามกำลังของวัตถุเครื่องสงเคราะห์ที่มีอยู่ จะเป็นวัตถุทาน ธรรมทาน หรือวิทยาทานแขนงต่างๆก็ตาม ที่ให้เพื่อสงเคราะห์ผู้อื่นโดยมิได้หวังค่าตอบแทนใดๆ นอกจากกุศลคือความดีที่เกิดจากทานนั้น ซึ้งจะเป็นสิ่งตอบแทนให้เจ้าของทานได้รับอยู่โดยดีเท่านั้น ตลอดอภัยทานที่ควรให้แก่กันในเวลาอีกฝ่ายหนึ่งผิดพลาดหรือล่วงเกิน คนมีทานหรือคนที่เด่นในการให้ทาน ย่อมเป็นผู้สง่าผ่าเผยและเด่นในปวงชนโดยไม่นอยมรูปร่างลักษณะ ผู้เช่นนี้มนุษย์และสัตว์ตลอดเทวดาที่มองไม่เห็นก็เคารพรัก จะตกทิศใดแดนใดย่อมไม่อดยากขาดแคลน หากมีสิ่งหรือผู้อุปถัมภ์จนได้ ไม่อับจนทนทุกข์ แม้ในแดนมนุษย์เรานี้ก็พอเห็นได้อย่างเต็มตารู้ได้อย่างเต็มใจว่า ผู้มีทานเป้นเครื่องประดับตัวย่อมเป็นคนไม่ล้าสมัยในสังคม และบุคคลทุกชั้นไม่รังเกียจ แม้แต่คนที่มั่งมีแต่แสนตะหนี่ถี่เหนียวก็ยังหวังต่อการสงเคราะห์ช่วยเหลือจากผู้อื่นเช่นเดียวกับมนุษย์ทั่วๆไป ไม่ต้องพูดถึงคนที่ช่วยตัวเองไม่ได้แต่หวังให้ผู้อื่นช่วยเหลือจะไม่มีในโลกเมืองไทยเรา อำนาจทานทำให้ผู้มีใจชอบบริจาคเกิดความเคยชินต่อนิสัยจนกลายเป็นผู้มีฤทธิ์บันดาลไม่ให้อดอยากในภพที่กำเนิดที่อยู่นั้นๆ ฉะนั้น ทานและคนที่มีใจเป็นนักให้ทาน การเสียสละ จึงเป็นเครื่องและเป็นผู้ค้ำจุ้นหนุนโลกให้เฟื่องฟูตลอดไป โลกที่ยังมีการสงเคราะห์กันอยู่ยังจัดเป็นโลกที่มีความหมายตลอดไป ไม่เป็นโลกที่ไร้ชาติขาดกระเจิง เหลือแต่ซากคือแผ่นดินแน่ๆ ทานจึงเป็นสาระสำคัญสำหรับตัวและโลกทั่วๆไป ผู้มีทานย่อมเป็นผู้อบอุ่นและหนุนโลกให้ชุ่มเย็น ไม่เป็นบุคคลและโลกที่แห้งแล้งแข่งกับทุกข์ตลอดไป” จบเรื่องทาน ยังมีต่อ เรื่อง ศีล ภาวนา ขออนุญาตทยอยลงน่ะครับ …..ขอบคุณครับ

[LucKy99]

การให้ธรรมะ ชนะการให้ทั้งปวง

[เมฆพัตร]

#ศีล

"ศีล คือรั้วกั้นความเบียดเบียนและทำลายสมบัติร่างกายและจิตใจของกันและกันศีลคือพืชแห่งความดีอันยอดเยี่ยมที่ควรมีประจำชาติมนุษย์ ไม่ปล่อยให้สูญหายไปเสียเพราะมนุษย์ที่ไม่มีศีลเป็นรั้วกั้นและเป็นเครื่องประดับตัวเสียเลย ก็คือกองเพลิงแห่งมนุษย์ที่ไม่มีศีลเป็นรั้วกั้นและเป็นเครื่องประดับตัวเสียเลย ก็คือกองเพลงแห่งมนุษย์เราดีๆนี่เอง การเบียดเบียนและทำลายกันย่อมมีไปทุกหย่อมหญ้าและทั่วโลกดินแดน ไม่มีเกาะมีดอนพอจะเอาศรีษะซุกนอนให้หลับสนิทได้โดยปลอดภัย แม้โลกจะเจริญด้วยวัตถุจนกองสูงกว่าพระอาทิตย์บนท้องฟ้า แต่ความรุ่มร้อนแผดเผาจะทวีคูณยิ่งกว่าพระอาทิตย์เป็นไหนๆ โลกจะไม่มีที่ปลงใจได้เลยถ้ายังมัวคิดว่าวัตถุมีค่าคุณค่ายิ่งกว่าศีลธรรมอยู่ เพราะศีลธรรมเป็นสมบัติของจอมมนุษย์ คือพระพุทธเจ้า ผู้ค้นพบและนำมาประดับโลกที่กำลังมืดมัวกลัวทุกข์พอให้สว่างไสวร่มเย็น ควรอาศัยได้บ้างด้วยอำนาจศีลธรรมเป็นเครื่องปัดเป่ากำจัด ลำพังความคิดของมนุษย์ที่มีกิเลสคิดผลิตอะไรออกมาทำให้โลกร้อนจะบรรลัยอยู่แล้ว ยิ่งจะปล่อยให้คิดตามอำนาจโดยไม่มีกลิ่นแห่งศีลธรรมช่วยเป็นยาแก้และชะโลมไว้บ้าง ก็น่ากลัวความคิดนั้นๆ จะผลิตรยักษ์ใหญ่ตัวโหดร้ายที่ทรงพิษขึ้นมากี่แสนกี่ล้านตัวออกเที่ยวหากว้านกินมนุษย์ให้ฉิบหายกันทั้งโลก ไม่มีอะไรเหลืออยุ่บ้างเลย ความคิดของคนสิ้นกิเลสที่ทรงคุณอย่างสูงสุดคือพระพุทธเจ้า มีผลให้โลกได้รับความร่มเย็นซาบซี้ง กับความคิดที่เป็นไปด้วยกิเลสที่มีผลให้ตัวเองและผู้อื่นได้รับความเดือดร้อนจนจะคาดไม่ถึงนี่แล เป็นความคิดที่ผิดกันอยู่มาก พอจะนำมาเทียบเคียงเพื่อหาทางแกไขผ่อนหนักผ่อนเบาลงได้บ้าง ไม่จมไปกับความคิดประเภทนั้นจนหมดทางแก้ไข ศีลจึงเป็นเหมือนยาปราบโรค ทั้งโรคระบาดและโรคเรื้อรัง อย่างน้อยก็พอให้คนไข้ที่สุมด้วยกิเลสกินอยู่หลับนอนได้บ้าง ไม่ถูกบีบคั้นด้วยโรคที่เกิดแล้วไม่ยอมหายนี้ตลอดไป มากกว่านั้นก้หายขาดอยู่สบาย ท่านพระอาจารย์มั่นท่านเมตตาสั่งสอนฆาราวาสให้รู้คุณของศีล และให้รู้โทษของของความไม่มีศีลอย่างถึงใจจริงๆฟังแล้วจับใจไพเราะ แม้ผู้เขียนเองพอได้ทราบว่าท่านสั่งสอนประชาชนให้เห็นโทษเห็นคุณในศีลอย่างซาบซึ้งจับใจเช่นนั้น ยังเผลตัวไปว่า "อยากมีศีล ๕ กับเขาบ้าง"ทั้งๆที่ขณะนั้นตนก็มีศีลอยู่ถึง ๒๒๗ ศีลอยู่แล้ว เพราะความปีติผาดโผนไปบ้างเวลานั้นจึงขาดสติไปพักหนึ่ง พอได้สติขึ้นมาเลยนึกอายตัวเองและไม่กล้าบอกใคร กลัวท่านเหล่านั้นจะหาว่าเราบ้าซ้ำเข้าไปอีก เพราะขณะนั้นเราก็ชักจะบ้าๆ อยู่บ้างแล้วที่คิดว่าอยากมีศีล ๕ กับฆาราวาสเขาโดยไม่คลำดูศีรษะบ้างเลย อย่างนี้แลคนเรา เวลาคิดไปทางชั่วจนถึงกับทำชั่วตามความคิดจริงๆ ก็คงเป็นไปในทางดีหรือชั่วถูกหรือผิด ต้องคอยชักบังเหียนไว้เสมอ ไม่เช่นนั้นมีหวังเลยเถิดได้แน่นอน"
************************************************************
แล้วจะมาต่อเรื่องภาวนาครับ

[เมฆพัตร]

ครับการให้ธรรมะ ชน่ะการให้ทั้งพวง จึงอยากเชิญชวนให้สาธุชนทีมีข้อคิดธรรมะดีๆมาแบ่งปันกันครับ.....ขอบคุณครับ  ธรรมะสวัสดี  ^_^

[เมฆพัตร]

เรื่อง ภาวนา   ขออนุญาติลงเป็นภาพเลยน่ะครับ เพราะมันเยอะ อ่านยากสักหน่อย ไว้มีเวลาจะมาพิมพ์ครับ....^_^

*************************************************************

[เมฆพัตร]

๗๗

[เมฆพัตร]

78.

[เมฆพัตร]

๗๙.

[เมฆพัตร]

80.

[เมฆพัตร]

81.

[เมฆพัตร]

จบแล้วครับ...เฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับชาวบ้าน  ทาน ศีล ภาวนา....ยังมีต่ออีกไว้โอกาศต่อไปจะนำเสนอครับ 

[khonmieng]

รอดูแนวทางการสอนศิษย์ทางเดินสู่นิพพานของหลวงปู่มั่นอยู่นะครับ......